[Krystyna]

   
   
   
   
Ogórecznik lekarski (Borago officinalis L.)
Surowiec leczniczy
W lecznictwie wykorzystywane jest ziele oraz olej, otrzymywany z nasion ogórecznika. 
Jako przyprawa kuchenna stosowane są liście i świeże kwiaty, natomiast w kosmetyce – olej.
Zastosowanie wewnętrzne ogórecznika
Wewnętrznie powinien być stosowany tylko olej, gdyż ziele zawiera toksyczne alkaloidy pirolizydynowe (mogą uszkadzać wątrobę).
W procesie tłoczenia związki te nie przechodzą do oleju. 
Ogórecznik lekarski zalecany jest przy stanach zapalnych dróg moczowych i przewodu pokarmowego, a także przy nieżytach górnych dróg oddechowych. 
Jest również pomocny w profilaktyce przeciwmiażdżycowej oraz przy zaburzeniach przemiany materii – wspomaga usuwanie toksyn z organizmu.
Ze względu na zawartość krzemionki i cynku, ogórecznik zalecany jest również w przypadku nadmiernego wypadania włosów oraz łamliwości paznokci.

Zastosowanie zewnętrzne ogórecznika
Zewnętrznie można stosować zarówno olej, jak i ziele ogórecznika. 
Przeciwbakteryjne, przeciwzapalne i przeciwgrzybicze działanie ogórecznika wykorzystywane jest przy leczeniu owrzodzeń, chorób skóry, trudno gojących się ran, oparzeń słonecznych. 
Ogórecznik stosowany jest również w stanach zapalnych jamy ustnej i gardła, przy kaszlu i chrypce.

Olej z ogórecznika w kosmetyce
Olej zalecany jest do pielęgnacji cery wrażliwej, dojrzałej i suchej. 
Ma również działanie ujędrniające, zwiększające elastyczność, a więc przeciwzmarszczkowe, a także lekko złuszczające, dzięki zawartości kwasu cytrynowego i jabłkowego.
Olej znajduje zastosowanie w leczeniu dolegliwości skórnych – trądziku, łojotokowego zapalenia skóry, oparzeń słonecznych.

Przeciwwskazania do stosowania ogorecznika lekarskiego
Ostrożność powinny zachować osoby stosujące niesteroidowe leki przeciwzapalne, gdyż ogórecznik może wzmagać ich działanie.
Spożywany w nadmiernych ilościach może powodować nudności, obniżenie ciśnienia krwi, a także może działać przeczyszczająco.
źródło