01-04-2020, 23:07
Andalusite jest znany od starożytności i przez długi czas istniały zagadki o pochodzeniu nazwy.
Na przykład ten glinokrzemian był powszechnie nazywany „Alexandrite biednego człowieka” ze względu na zewnętrzne podobieństwo do popularnego klejnotu.
Było bardziej egzotyczne imię - Lapis Lucyfer, oznaczające dosłownie „Kamień Lucyfera”, który symbolizował wiarę w upadek upadłego anioła z nieba.
O historii Andalusite, jego właściwościach i znaczeniu opowiemy poniżej.
Historia
Przed XVIII wiekiem w Europie istniał kamień zwany „krzyżem”, ponieważ ze względu na swoją charakterystyczną cechę po obróbce przedstawia na powierzchni pozór prostego krzyża.
Możliwe, że to on był używany przez alchemika Nostradamusa w postaci amuletu.
Podobne opisy dotyczące „krzyża” znajdują się w legendach zakonu rycerzy i mnichów.
Ze względu na charakterystyczny wzór i paletę kolorów, uważa się, ze to Andalusite.
Pierwsza naukowa wzmianka o Andalusite pochodzi z 1754 r.,
Kiedy hiszpański autor Torrubius w swojej książce The Natural History of Spain opisał „krzyż” jako rodzaj Kriostolitu, nie nadając mu unikalnej nazwy.
Później obecność naturalnego Andalusite w skałach została odnotowana przez niemieckiego geologa, założyciela klasyfikacji diagnostycznej i mineralogii opisowej Abrahama Gottlieba.
Opisał minerał i wskazał jego lokalizację w Andaluzji (autonomiczny region Hiszpanii), ale badania wykazały, że złoże faktycznie znajdowało się w autonomicznym regionie Castillo, w sąsiedztwie Andaluzji, w pobliżu miasta Guadalajara.
Ta lokalizacja nie jest przypadkowa, ponieważ nazwa miasta (zniekształcony arabski oznacza rzekę kamieni).
Błąd Wernera dotyczący miejsca pochodzenia „krzyża” powtórzył Delametre, który po raz pierwszy połączył nazwę prowincji i nazwę kamienia.
W 1798 r. nazwał go Andalusite
O nazwach:
Niektóre formy Andalusite, których postać ma kształt krzyża, nazwano Chiastolite (od greckiego σταυρος - krzyż).
Istnieje nawet romantyczna nazwa „krzyż wróżek” i legendy, które twierdzą, że wróżki płakały na kamieniach, gdy słyszały o śmierci Jezusa.
Andalusite wchłonął ich łzy w postaci krzyży i rysunków.
Ten podgatunek minerału, który dziś nazywa się Chiastolite , ma naprawdę niezwykły wzór przekroju poprzecznego kryształu.
Wrastające elementy węglowe lub gliniane tworzą kształty wzoru krzyża, rombu lub szachownicy.
W przekroju podłużnym wzory te wyglądają jak ciemne paski na jasnym tle.
Naturalna forma Andalusite może występować w postaci kryształów, ziaren, włókien, czasem promieniujących wydzielin.
Jego kryształy wyglądają jak pryzmatyczne kolumny o przekroju kwadratowym.
Często ich długość wynosi od 10 do 15 cm, jednak w Kalifornii odnotowano przypadek ekstrakcji kryształów o długości 61 cm, o szerokości większej niż 15 cm.
Kolorowe kryształy Andalusite są w stanie wytworzyć silny pleochoryzm (zmiana koloru w zależności od oświetlenia), co zwiększa jego wartość w biżuterii.
Właściwości fizyczne
Andalusite jest uważany za czysty minerał, który jest powszechny w łupkach ilastych i węglowych.
Czasami pojawia się w łupkach Miki.
Przezroczysty Zielony Andalusite jest uważany za jego najcenniejszą formę.
W przeciwieństwie do innych klejnotów pleochray, w których obcinacze kamieni starają się zredukować wielokolorowe odcienie i podkreślają jeden najlepszy kolor, podczas przycinania, wręcz przeciwnie, starają się uzyskać dobrą kombinację kolorów.
Złoża mineralne często nie są głębokie na górskich zboczach rzek.
Od odkrycia i opisu tego minerału w różnych krajach świata pojawiła się duża liczba złóż.
Znalezienie kryształów o jakości klejnotów jest dość rzadkie.
Oprócz dobrych okazów wydobywanych nadal w Hiszpanii, placówki Minas Geiras i Espirito Santo w Brazylii są uważane za obiecujące złoża.
Zainteresowanie nimi utrzymuje się po znalezieniu bardzo dużego i czystego kryształu o masie 75-100 karatów, z którego wykonano doskonałą biżuterię.
Unikalne ciemnoniebieskie kryształy znaleziono już w placerkach w Indiach, Birmie i Cejlonie.
Najsłynniejsze złoża Andalusite znajdują się w USA (Kalifornia, Maine, Connecticut i Nowy Meksyk), Kanadzie (Quebec), Australii i Rosji (Nerchinsk).
Nie tak dawno odkryto w Uzbekistanie doskonałej jakości kryształy o długości do 20 cm.
Zielone kryształy Viridine są wydobywane w Szwecji, Hiszpanii, Austrii i Chinach.
Dokonano również kilku znalezisk niebieskich kryształów Andalusite w Belgii.
Jeden ze słynnych Andalusite jest przechowywany w Waszyngtonie w Muzeum Smithsona.
To brązowy kryształ o wadze 28,3 karatów, przywieziony z Brazylii.
Komercyjne wydobycie Andalusite do produkcji materiałów ogniotrwałych istnieje we Włoszech, Niemczech, Sri Lance i Brazylii.
więcej tutaj
Na przykład ten glinokrzemian był powszechnie nazywany „Alexandrite biednego człowieka” ze względu na zewnętrzne podobieństwo do popularnego klejnotu.
Było bardziej egzotyczne imię - Lapis Lucyfer, oznaczające dosłownie „Kamień Lucyfera”, który symbolizował wiarę w upadek upadłego anioła z nieba.
O historii Andalusite, jego właściwościach i znaczeniu opowiemy poniżej.
Historia
Przed XVIII wiekiem w Europie istniał kamień zwany „krzyżem”, ponieważ ze względu na swoją charakterystyczną cechę po obróbce przedstawia na powierzchni pozór prostego krzyża.
Możliwe, że to on był używany przez alchemika Nostradamusa w postaci amuletu.
Podobne opisy dotyczące „krzyża” znajdują się w legendach zakonu rycerzy i mnichów.
Ze względu na charakterystyczny wzór i paletę kolorów, uważa się, ze to Andalusite.
Pierwsza naukowa wzmianka o Andalusite pochodzi z 1754 r.,
Kiedy hiszpański autor Torrubius w swojej książce The Natural History of Spain opisał „krzyż” jako rodzaj Kriostolitu, nie nadając mu unikalnej nazwy.
Później obecność naturalnego Andalusite w skałach została odnotowana przez niemieckiego geologa, założyciela klasyfikacji diagnostycznej i mineralogii opisowej Abrahama Gottlieba.
Opisał minerał i wskazał jego lokalizację w Andaluzji (autonomiczny region Hiszpanii), ale badania wykazały, że złoże faktycznie znajdowało się w autonomicznym regionie Castillo, w sąsiedztwie Andaluzji, w pobliżu miasta Guadalajara.
Ta lokalizacja nie jest przypadkowa, ponieważ nazwa miasta (zniekształcony arabski oznacza rzekę kamieni).
Błąd Wernera dotyczący miejsca pochodzenia „krzyża” powtórzył Delametre, który po raz pierwszy połączył nazwę prowincji i nazwę kamienia.
W 1798 r. nazwał go Andalusite
O nazwach:
Niektóre formy Andalusite, których postać ma kształt krzyża, nazwano Chiastolite (od greckiego σταυρος - krzyż).
Istnieje nawet romantyczna nazwa „krzyż wróżek” i legendy, które twierdzą, że wróżki płakały na kamieniach, gdy słyszały o śmierci Jezusa.
Andalusite wchłonął ich łzy w postaci krzyży i rysunków.
Ten podgatunek minerału, który dziś nazywa się Chiastolite , ma naprawdę niezwykły wzór przekroju poprzecznego kryształu.
Wrastające elementy węglowe lub gliniane tworzą kształty wzoru krzyża, rombu lub szachownicy.
W przekroju podłużnym wzory te wyglądają jak ciemne paski na jasnym tle.
Naturalna forma Andalusite może występować w postaci kryształów, ziaren, włókien, czasem promieniujących wydzielin.
Jego kryształy wyglądają jak pryzmatyczne kolumny o przekroju kwadratowym.
Często ich długość wynosi od 10 do 15 cm, jednak w Kalifornii odnotowano przypadek ekstrakcji kryształów o długości 61 cm, o szerokości większej niż 15 cm.
Kolorowe kryształy Andalusite są w stanie wytworzyć silny pleochoryzm (zmiana koloru w zależności od oświetlenia), co zwiększa jego wartość w biżuterii.
Właściwości fizyczne
Andalusite jest uważany za czysty minerał, który jest powszechny w łupkach ilastych i węglowych.
Czasami pojawia się w łupkach Miki.
Przezroczysty Zielony Andalusite jest uważany za jego najcenniejszą formę.
W przeciwieństwie do innych klejnotów pleochray, w których obcinacze kamieni starają się zredukować wielokolorowe odcienie i podkreślają jeden najlepszy kolor, podczas przycinania, wręcz przeciwnie, starają się uzyskać dobrą kombinację kolorów.
Złoża mineralne często nie są głębokie na górskich zboczach rzek.
Od odkrycia i opisu tego minerału w różnych krajach świata pojawiła się duża liczba złóż.
Znalezienie kryształów o jakości klejnotów jest dość rzadkie.
Oprócz dobrych okazów wydobywanych nadal w Hiszpanii, placówki Minas Geiras i Espirito Santo w Brazylii są uważane za obiecujące złoża.
Zainteresowanie nimi utrzymuje się po znalezieniu bardzo dużego i czystego kryształu o masie 75-100 karatów, z którego wykonano doskonałą biżuterię.
Unikalne ciemnoniebieskie kryształy znaleziono już w placerkach w Indiach, Birmie i Cejlonie.
Najsłynniejsze złoża Andalusite znajdują się w USA (Kalifornia, Maine, Connecticut i Nowy Meksyk), Kanadzie (Quebec), Australii i Rosji (Nerchinsk).
Nie tak dawno odkryto w Uzbekistanie doskonałej jakości kryształy o długości do 20 cm.
Zielone kryształy Viridine są wydobywane w Szwecji, Hiszpanii, Austrii i Chinach.
Dokonano również kilku znalezisk niebieskich kryształów Andalusite w Belgii.
Jeden ze słynnych Andalusite jest przechowywany w Waszyngtonie w Muzeum Smithsona.
To brązowy kryształ o wadze 28,3 karatów, przywieziony z Brazylii.
Komercyjne wydobycie Andalusite do produkcji materiałów ogniotrwałych istnieje we Włoszech, Niemczech, Sri Lance i Brazylii.
więcej tutaj