26-02-2023, 21:52
Aconitum Tauricum
Gatunek rośliny z rodziny jaskierowatych
Niektóre źródła podają go jako podgatunek Aconitum Napellus pod nazwą Aconitum Napellus subsp. Tauricum
Ten dziki kwiat pochodzi z Europy ( Austria , Niemcy , Rumunia , Ukraina , Jugosławia ), gdzie rośnie na terenach alpejskich i subalpejskich.
Biotopy zamieszkałe obejmują łąki i wysoką roślinność zielną.
Aconitum Tauricum to wysoki wrzecionowaty wyprostowany do skąpego krzew, który jest wieloletni z kłączy.
Kłącza nie są kuliste.
Ma podzielone liście z słabo widocznymi siatkowatymi żyłkami liściowymi na spodzie (liście łodygowe).
Okres kwitnienia rozciąga się głównie od sierpnia do października.
Kwiatostan jest wiechowaty i prosty lub rozgałęziony z kilkoma bocznymi pręgami.
Roślina osiąga wysokość około 0,8 m.
Zapylanie odbywa się przez owady ( Bombus spec. i inne).
Owoce to strączkowate pęcherzyki , dojrzałe nasiona są czarne. Aconitum Tauricum jest trujące ze względu na obecność alkaloidów , takich jak akonityna .
https://en.wikipedia.org/wiki/Aconitum_tauricum
Występowanie:
Pochodzi ze środkowych i południowo-wschodnich Alp, rośnie w południowych Niemczech, Austrii, północno-wschodnich Włoszech i Słowenii.
Występowanie opisywane w literaturze z Polski, Ukrainy, Rumunii, Chorwacji i innych krajów bałkańskich najwyraźniej odnosi się do innych gatunków.
Ekologia:
Rośnie wzdłuż strumieni i na wysokich, trawiastych terenach zalewowych, preferuje podłoża kwaśne, rzadziej na wapieniach i dolomitach.
Stanowiska leżą na wysokości 600-2600 m npm, skupisko występowania występuje głównie w poziomie subalpejskim, rzadziej spławiany jest drogami wodnymi na niższe stanowiska.
Opis:
bylina o wysokości (10–)40–80(–100) cm, o prostej, sztywnej łodydze; korzenie są grube jak burak.
Liście są naprzemienne, ogonek ma 3–5 cm długości, blaszka jest prawie okrągła w zarysie, dłoniasta, około 12 cm długości i 10 cm szerokości, naga, ciemnozielona, segmenty są połączone u nasady około 5–8 mm długi.
Kwiatostan jest gęstym gronem; przylistki liniowo do nitkowatych, (2–)3–4(–7) mm długości, nagie lub orzęsione tylko na krawędzi; łodygi kwiatowe mają 1–3 cm długości, nagie u podgatunków nominatywnych; kwiaty są symetryczne; okwiat zwykle ciemnopurpurowy, zawsze nagi na zewnątrz, kielich długości 1,5–1,6 cm; pręciki nagie lub krótko owłosione; słupki są (2–) 3, wolne, nagie lub owłosione na szwie.
Kwiaty rozwijają się w zestaw pęcherzy o długości 3–4 mm.
Zastosowanie:
Roślina bardzo silnie trująca, zawiera różne alkaloidy; jednak te wysoce skuteczne trucizny są częstą częścią leków homeopatycznych.
W przeszłości był używany zarówno jako lek, jak i roślina ozdobna, dlatego był uprawiany.
Obecnie w ogrodach znacznie częściej spotyka się różne odmiany o mieszańcowym pochodzeniu; odnosi się do nich również nazwa Aconitum ×Cammarum .
Uwaga:
Gatunek z bardzo skomplikowanej taksonomicznie grupy oleandrów Aconitum napellus agg.;
Uprawiane odmiany są również odpowiedzialne za tę złożoność, która może również genetycznie wpływać na naturalne populacje. Ponadto notowano krzyżowania z innymi gatunkami oleandrów, np. z Aconitum Variegatum
W obrębie tego gatunku niektórzy autorzy wyróżniają także inne typy na poziomie podgatunków, odmian i form, różniące się w szczególności obecnością okrywy w różnych częściach kwiatostanu; różni się od blisko spokrewnionego oleandra Aconitum Napellus nagimi płatkami.
Na naszych zdjęciach typ nominalny ma głównie nierozgałęzione kwiatostany, nagie łodygi kwiatowe i nagie włókna pręcików.
https://botany.cz/cs/aconitum-tauricum/
Tojad Tauri jest gatunkiem górskim południowo-wschodniej Europy, występującym we Włoszech na wschodnich Alpach od Lombardii po Friuli.
Rozmieszczenie regionalne, raczej fragmentaryczne, koncentruje się na obszarach górskich Friuli, z kilkoma stacjami na równinie Friuli i jedną stacją na górze Sabotino, która reprezentuje najbardziej wysunięty na południe punkt pasma. Rośnie na wysokogórskich łąkach i pastwiskach oraz w konsorcjach wysokich traw, często w pobliżu malghe, na glebach raczej świeżych, bogatych w związki azotowe, od pasa górskiego po subalpejskie, rzadko nawet niżej.
Wszystkie gatunki z rodzaju zawierają różne alkaloidy, w tym akonitynę, silną truciznę, śmiertelną nawet w bardzo małych dawkach: objawami są silne ciepło w gardle i brzuchu, suchość języka, wymioty, biegunka, osłabienie mięśni, zaburzenia rytmu aż do zatrzymania akcji serca.
Różne gatunki były używane do zatruwania grotów strzał lub przygotowywania trucizn.
Nazwa rodzaju pochodzi od greckiego słowa „akoniton”, które w pismach Teofrasta i Dioscoridesa oznaczało trującą roślinę rozpowszechnioną w pobliżu wioski Acona w Bitynii; specyficzna nazwa odnosi się do serii Tauri.
Postać biologiczna: geofit kłączowy. Okres kwitnienia: lipiec-sierpień. Rzadki w Parku, obecny w rejonie Musi-Zajavor.
http://dryades.units.it/prealpigiulie/in...9&num=4727
Gatunek rośliny z rodziny jaskierowatych
Niektóre źródła podają go jako podgatunek Aconitum Napellus pod nazwą Aconitum Napellus subsp. Tauricum
Ten dziki kwiat pochodzi z Europy ( Austria , Niemcy , Rumunia , Ukraina , Jugosławia ), gdzie rośnie na terenach alpejskich i subalpejskich.
Biotopy zamieszkałe obejmują łąki i wysoką roślinność zielną.
Aconitum Tauricum to wysoki wrzecionowaty wyprostowany do skąpego krzew, który jest wieloletni z kłączy.
Kłącza nie są kuliste.
Ma podzielone liście z słabo widocznymi siatkowatymi żyłkami liściowymi na spodzie (liście łodygowe).
Okres kwitnienia rozciąga się głównie od sierpnia do października.
Kwiatostan jest wiechowaty i prosty lub rozgałęziony z kilkoma bocznymi pręgami.
Roślina osiąga wysokość około 0,8 m.
Zapylanie odbywa się przez owady ( Bombus spec. i inne).
Owoce to strączkowate pęcherzyki , dojrzałe nasiona są czarne. Aconitum Tauricum jest trujące ze względu na obecność alkaloidów , takich jak akonityna .
https://en.wikipedia.org/wiki/Aconitum_tauricum
Występowanie:
Pochodzi ze środkowych i południowo-wschodnich Alp, rośnie w południowych Niemczech, Austrii, północno-wschodnich Włoszech i Słowenii.
Występowanie opisywane w literaturze z Polski, Ukrainy, Rumunii, Chorwacji i innych krajów bałkańskich najwyraźniej odnosi się do innych gatunków.
Ekologia:
Rośnie wzdłuż strumieni i na wysokich, trawiastych terenach zalewowych, preferuje podłoża kwaśne, rzadziej na wapieniach i dolomitach.
Stanowiska leżą na wysokości 600-2600 m npm, skupisko występowania występuje głównie w poziomie subalpejskim, rzadziej spławiany jest drogami wodnymi na niższe stanowiska.
Opis:
bylina o wysokości (10–)40–80(–100) cm, o prostej, sztywnej łodydze; korzenie są grube jak burak.
Liście są naprzemienne, ogonek ma 3–5 cm długości, blaszka jest prawie okrągła w zarysie, dłoniasta, około 12 cm długości i 10 cm szerokości, naga, ciemnozielona, segmenty są połączone u nasady około 5–8 mm długi.
Kwiatostan jest gęstym gronem; przylistki liniowo do nitkowatych, (2–)3–4(–7) mm długości, nagie lub orzęsione tylko na krawędzi; łodygi kwiatowe mają 1–3 cm długości, nagie u podgatunków nominatywnych; kwiaty są symetryczne; okwiat zwykle ciemnopurpurowy, zawsze nagi na zewnątrz, kielich długości 1,5–1,6 cm; pręciki nagie lub krótko owłosione; słupki są (2–) 3, wolne, nagie lub owłosione na szwie.
Kwiaty rozwijają się w zestaw pęcherzy o długości 3–4 mm.
Zastosowanie:
Roślina bardzo silnie trująca, zawiera różne alkaloidy; jednak te wysoce skuteczne trucizny są częstą częścią leków homeopatycznych.
W przeszłości był używany zarówno jako lek, jak i roślina ozdobna, dlatego był uprawiany.
Obecnie w ogrodach znacznie częściej spotyka się różne odmiany o mieszańcowym pochodzeniu; odnosi się do nich również nazwa Aconitum ×Cammarum .
Uwaga:
Gatunek z bardzo skomplikowanej taksonomicznie grupy oleandrów Aconitum napellus agg.;
Uprawiane odmiany są również odpowiedzialne za tę złożoność, która może również genetycznie wpływać na naturalne populacje. Ponadto notowano krzyżowania z innymi gatunkami oleandrów, np. z Aconitum Variegatum
W obrębie tego gatunku niektórzy autorzy wyróżniają także inne typy na poziomie podgatunków, odmian i form, różniące się w szczególności obecnością okrywy w różnych częściach kwiatostanu; różni się od blisko spokrewnionego oleandra Aconitum Napellus nagimi płatkami.
Na naszych zdjęciach typ nominalny ma głównie nierozgałęzione kwiatostany, nagie łodygi kwiatowe i nagie włókna pręcików.
https://botany.cz/cs/aconitum-tauricum/
Tojad Tauri jest gatunkiem górskim południowo-wschodniej Europy, występującym we Włoszech na wschodnich Alpach od Lombardii po Friuli.
Rozmieszczenie regionalne, raczej fragmentaryczne, koncentruje się na obszarach górskich Friuli, z kilkoma stacjami na równinie Friuli i jedną stacją na górze Sabotino, która reprezentuje najbardziej wysunięty na południe punkt pasma. Rośnie na wysokogórskich łąkach i pastwiskach oraz w konsorcjach wysokich traw, często w pobliżu malghe, na glebach raczej świeżych, bogatych w związki azotowe, od pasa górskiego po subalpejskie, rzadko nawet niżej.
Wszystkie gatunki z rodzaju zawierają różne alkaloidy, w tym akonitynę, silną truciznę, śmiertelną nawet w bardzo małych dawkach: objawami są silne ciepło w gardle i brzuchu, suchość języka, wymioty, biegunka, osłabienie mięśni, zaburzenia rytmu aż do zatrzymania akcji serca.
Różne gatunki były używane do zatruwania grotów strzał lub przygotowywania trucizn.
Nazwa rodzaju pochodzi od greckiego słowa „akoniton”, które w pismach Teofrasta i Dioscoridesa oznaczało trującą roślinę rozpowszechnioną w pobliżu wioski Acona w Bitynii; specyficzna nazwa odnosi się do serii Tauri.
Postać biologiczna: geofit kłączowy. Okres kwitnienia: lipiec-sierpień. Rzadki w Parku, obecny w rejonie Musi-Zajavor.
http://dryades.units.it/prealpigiulie/in...9&num=4727