28-03-2013, 21:49
Angielski sposób picia herbaty
Herbata i sposób jej parzenia - to w niektórych zakątkach świata wręcz obrzęd sakralny.
Łyk tej prawdziwej pozostaje w pamięci na długo.
Picie herbaty należy do tradycji narodowej Anglików.
Anglicy najbardziej lubią i cenią ten napój.
Kult picia herbaty panuje prawie w każdej angielskiej rodzinie, i zachowany jest do dziś.
Do Anglii herbata trafiła w 1658 roku za sprawą Thomasa Garrawaya kupca i właściciela sklepu w Londynie.
Przełom w piciu herbaty nastąpił w roku 1662, kiedy to król Karol II ożenił się z portugalską księżniczką Katarzyną Berganzą, miłośniczką herbaty.
Przywiozła ona skrzynię chińskiej czarnej herbaty; w posagu.
Katarzyna, zapalona wielbicielka herbaty, zaczęła pijać ją we dworze w delikatnych, przeświecających chińskich miseczkach.
Wkrótce podążyli jej śladami dworzanie.
Od tej pory napój ten zadomowił się na dobre na dworze królewskim.
Ze względu jednak na swoją wysoką cenę stanowił jedynie napój wyższych sfer.
Ale herbata wówczas była nie tylko droga, ale i bardzo modna.
Tym samym zyskała niebywały posmak, stylowości i ekskluzywności, co dla panującej wówczas arystokracji, dbającej o wizerunek, było nie do odrzucenia.
Przeciwieństwem była Holandia - w której herbata przyrządzana była we wszystkich klasach społecznych.
Jak dobrać herbatę do posiłku?
W siedemnastowiecznej Europie herbata stanowiła napój bardzo użyteczny ze względu na wodę, która była niezdatna do picia, a dla tych, którzy chcieli uniknąć chorób, wybór innych napojów nie był za bogaty.
W Anglii i innych krajach, gdzie piwo stanowiło napój spożywany przy śniadaniu, niewątpliwie pojawienie się herbaty stało się mile widzianą alternatywę.
Bowiem filiżanka tego napoju w końcu mogła ugasić pragnienie, jak również stanowiła napar bezpieczny, wzmacniający, a zarazem orzeźwiający o doskonałym smaku.
W bogatych osiemnastowiecznych domach picie herbaty było wielką uroczystością, co wiązało się ze wspomnianym rytuałem parzenia i rozkoszowania się aromatem tego napoju.
Liście herbaty były często trzymane w zamkniętej skrzynce, do której używano jednego klucza, a tylko pani domu raz bądź dwa razy w tygodniu otwierała skrzynkę, by podać herbatę na rodzinnej uczcie.
Wyłącznie wtedy, kiedy trzeba było zaimponować, gdy dom odwiedzał ważny gość.
Herbatę podawano w porcelanie, bowiem podkreślała ona zamożność rodziny, ale i podnosiła rangę, dodając tym samym znaczenia samej ceremonii picia herbaty.
Dla wytwornych dam było to okazją, by pokazać swoją jasną skórę, i delikatną strukturę kości na tle przejrzystej i przepięknej chińskiej porcelany.
Sposób parzenia i picie tego wspaniałego naparu w Anglii bazuje na czarnych mieszankach południowoazjatyckich o ostrym smaku, sporządzanych głównie z herbat indyjskich i cejlońskich.
Zaś niewielka liczba ludzi zamieszkujących Anglię spożywa herbatę chińską.
Dlaczego sposób picia herbaty Anglików jest taki szczególny?
Mamy pełne prawo mówić o angielskim sposobie picia herbaty, ponieważ Anglicy piją ją z mlekiem lub ze śmietanką.
Na samym początku jednak odbywa się rytuał przygotowania czajniczka, do którego wsypywana jest herbata, a następnie zalewana dwukrotnie i pozostawiona na 5 minut, w celu jej naciągnięcia.
Po czym do mocno ogrzanych filiżanek wlewa się mleko i dopiero do mleka dolewa się napoju herbacianego.
Należy pamiętać o angielskiej zasadzie - zawsze dolewa się herbatę do mleka - nigdy odwrotnie, gdyż pogarsza to smak i aromat napoju.
Anglicy ściśle przestrzegaj tej kolejności.
Pomyłka uważana jest za ignorancję i brak obycia.
Wyspiarze lubią herbatę mocną, i z tego też względu do jej zaparzania używają niewielkiej ilości wody.
Czas picia herbaty w Anglii jest niezwykle ważny.
Herbatę pije się w ściśle określonych porach: rano po śniadaniu, w czasie lunchu i w czasie "five o'
źródło
Herbata i sposób jej parzenia - to w niektórych zakątkach świata wręcz obrzęd sakralny.
Łyk tej prawdziwej pozostaje w pamięci na długo.
Picie herbaty należy do tradycji narodowej Anglików.
Anglicy najbardziej lubią i cenią ten napój.
Kult picia herbaty panuje prawie w każdej angielskiej rodzinie, i zachowany jest do dziś.
Do Anglii herbata trafiła w 1658 roku za sprawą Thomasa Garrawaya kupca i właściciela sklepu w Londynie.
Przełom w piciu herbaty nastąpił w roku 1662, kiedy to król Karol II ożenił się z portugalską księżniczką Katarzyną Berganzą, miłośniczką herbaty.
Przywiozła ona skrzynię chińskiej czarnej herbaty; w posagu.
Katarzyna, zapalona wielbicielka herbaty, zaczęła pijać ją we dworze w delikatnych, przeświecających chińskich miseczkach.
Wkrótce podążyli jej śladami dworzanie.
Od tej pory napój ten zadomowił się na dobre na dworze królewskim.
Ze względu jednak na swoją wysoką cenę stanowił jedynie napój wyższych sfer.
Ale herbata wówczas była nie tylko droga, ale i bardzo modna.
Tym samym zyskała niebywały posmak, stylowości i ekskluzywności, co dla panującej wówczas arystokracji, dbającej o wizerunek, było nie do odrzucenia.
Przeciwieństwem była Holandia - w której herbata przyrządzana była we wszystkich klasach społecznych.
Jak dobrać herbatę do posiłku?
W siedemnastowiecznej Europie herbata stanowiła napój bardzo użyteczny ze względu na wodę, która była niezdatna do picia, a dla tych, którzy chcieli uniknąć chorób, wybór innych napojów nie był za bogaty.
W Anglii i innych krajach, gdzie piwo stanowiło napój spożywany przy śniadaniu, niewątpliwie pojawienie się herbaty stało się mile widzianą alternatywę.
Bowiem filiżanka tego napoju w końcu mogła ugasić pragnienie, jak również stanowiła napar bezpieczny, wzmacniający, a zarazem orzeźwiający o doskonałym smaku.
W bogatych osiemnastowiecznych domach picie herbaty było wielką uroczystością, co wiązało się ze wspomnianym rytuałem parzenia i rozkoszowania się aromatem tego napoju.
Liście herbaty były często trzymane w zamkniętej skrzynce, do której używano jednego klucza, a tylko pani domu raz bądź dwa razy w tygodniu otwierała skrzynkę, by podać herbatę na rodzinnej uczcie.
Wyłącznie wtedy, kiedy trzeba było zaimponować, gdy dom odwiedzał ważny gość.
Herbatę podawano w porcelanie, bowiem podkreślała ona zamożność rodziny, ale i podnosiła rangę, dodając tym samym znaczenia samej ceremonii picia herbaty.
Dla wytwornych dam było to okazją, by pokazać swoją jasną skórę, i delikatną strukturę kości na tle przejrzystej i przepięknej chińskiej porcelany.
Sposób parzenia i picie tego wspaniałego naparu w Anglii bazuje na czarnych mieszankach południowoazjatyckich o ostrym smaku, sporządzanych głównie z herbat indyjskich i cejlońskich.
Zaś niewielka liczba ludzi zamieszkujących Anglię spożywa herbatę chińską.
Dlaczego sposób picia herbaty Anglików jest taki szczególny?
Mamy pełne prawo mówić o angielskim sposobie picia herbaty, ponieważ Anglicy piją ją z mlekiem lub ze śmietanką.
Na samym początku jednak odbywa się rytuał przygotowania czajniczka, do którego wsypywana jest herbata, a następnie zalewana dwukrotnie i pozostawiona na 5 minut, w celu jej naciągnięcia.
Po czym do mocno ogrzanych filiżanek wlewa się mleko i dopiero do mleka dolewa się napoju herbacianego.
Należy pamiętać o angielskiej zasadzie - zawsze dolewa się herbatę do mleka - nigdy odwrotnie, gdyż pogarsza to smak i aromat napoju.
Anglicy ściśle przestrzegaj tej kolejności.
Pomyłka uważana jest za ignorancję i brak obycia.
Wyspiarze lubią herbatę mocną, i z tego też względu do jej zaparzania używają niewielkiej ilości wody.
Czas picia herbaty w Anglii jest niezwykle ważny.
Herbatę pije się w ściśle określonych porach: rano po śniadaniu, w czasie lunchu i w czasie "five o'
źródło