[Krystyna]

   
Camellia Sinensis.
Krzew Herbaciany jest geniuszem uniwersalnym.
Tylko z dwu pierwotnych krzewów na całym świecie powstało tysiące gatunków herbaty.
Wielka różnorodność odmian powstaje dzięki zróżnicowanym sposobom plantowania i przetwarzania, jak również dzięki specyficznym 'warunkom glebowym i klimatycznym regionów, gdzie herbata jest uprawiana.

Z botanicznego punktu widzenia Herbata należy do rodziny kameliowatych i jak wielu członków tej znanej rodziny okrywa się białymi kwiatami.
Jednak koneserów Herbaty nie interesują kwiaty, lecz liście i pąki, stanowiące surowiec do dalszej produkcji.
Naukowcy rzecz jasna nie mogą zadowolić się jedną prostą nazwą, toteż herbata nosi dziś dwa łacińskie miana:
szwedzki botanik, Karol Linneusz (1707 -1778) nazwał pochodzące z Chin zielone listki "Thea sinensis",
zaś jego brytyjski kolega, sir George Watt przechrzcił je w XIX wieku na "Camellia sinensis".
W literaturze fachowej obie nazwy używane są na równych prawa
Starsze nazwy rośliny to m.in. Thea bohea i Thea viridis

Uprawiana na poletkach herbata przycinana jest zawsze do pokroju krzewu mierzącego około 1,50 m, co umożliwia łatwiejsze zbiory.
Jednak w naturze roślina ta może przybrać kształt drzewa.
Najsłynniejsze (i zapewne najstarsze) drzewa herbaciane podziwiać można w lesie w regionie Xishuangbanna (w prowincji Yunnan).
Mają około 32 metrów wysokości, średnica pnia mierzy nieco ponad metr, zaś ich wiek szacuje się na ok. 1700 lat.

Wiecznie zielony krzew z rodzaju Camelia, z ząbkowanymi skórzanymi listkami.
Ma białe do różowych, nieduże i wonne kwiaty oraz małe brunatne, zdrewniałe owoce.
Występuje w dwóch odmianach: chińskiej ( Thea sinensis)i assamskiej (thea assamica).

Krzewy Herbaciane rosną na obszarach tropikalnych i subtropikalnych wokół równika.
Do optymalnej wegetacji potrzebują ciepła i wiele wilgoci.
Mogą być uprawiane do wysokości 2500 m. n.p.m.
Najlepsze herbaty pochodzą z krzewów uprawianych na wysokości ponad 1200 m n.p.m.
Krzewy herbaciane mogą być użytkowane do 50 lat, choć w rejonie Dardżyling w Indiach rosną krzewy mające 150 lat.
Na ostateczny smak i jakość herbaty wpływają: klimat, gleba, opady oraz wysokość n.p.m., a także sposób zbierania liści i ich obróbka.
Z krzewu zbiera się jedynie górne listki pozostawiając kwiaty oraz owoce.
źródło
historia herbaty Chiny
historia herbaty Indie
historia herbaty Japonia
historia herbaty Sri Lanka