[marcin1986]

Może to niewiele dla Ciebie będzie znaczyć ale też w życiu przeszedłem ciężkie chwile pełne cierpień, kilka razy byłem o krok od odebrania sobie życia, tez jakby jakiś głos mi mówił ze tak będzie łatwiej ale mimo tylu upadków nie podałem się i dziś mimo, że nie jest nadal łatwo ciesze się ze walczę dalej. Osobiście też bardzo dotknęło mnie to co napisalas o swoim dziecku, nie oceniam Cię ale pierwsza myśl o Tobie była straszna bo sam mam 3 letniego synka za którego oddalbym życie bez zastanowienia i nie wyobrażam sobie nawet o nim tak pomyśleć Tym bardziej ze gdy miał 1.5 roku wylał się na niego wrzatek i widziałem na własne oczy pierwszy raz agonie u człowieka i było nim moje własne dziecko. Teraz wiem ze musze zrobić wszystko by nigdy już nie cierpiał.
Moja mama też bardzo wiele lat żyje z depresja jest wrakiem człowieka, gdyby nie leki jakie dostaje boje się pomyśleć co by było a tak jest w stanie się wyciszac wyłączać od świata natłoku myśli ale i też normalnie funkcjonuje leki jej nie otumaniaja.
Myślę że Filifionka dobrze Ci radzi, żebyś skorzystała z tego co może pomóc obecna medycyna, jestem pewien że poczujesz spora poprawę gdy myśli i ból jaki jest w Tobie wyciszony zostanie choć w jakiś sposób.
Życzę Ci żebyś dostała siły do walki o lepsze jutro i czuła miłość do swojego dziecka o jakim zapewne jego duszyczka marzy bo nie ono wybralo sobie taki los skoro wymaga specjalnej opieki a wierze ze w przyszłości to do Ciebie wróci z nawiązką i nie będziesz zalowala.
Najwazniejsze jednak walcz o każdy dzien i nie poddawaj się, choćby nie wiem jak mocno bolał każdy upadek zawsze wstań i idź dalej bo gdy dziś pomyślę ze mogłem swoje życie wcześniej zakończyc z własnego wyboru ciarki mnie przechodzą i czuje ulgę ze wybrałem ta druga opcje mimo iż trudniejsza to mądrzejszą.
po każdej burzy wychodźi słońce Ewelinko bez względu na to jak długa i ciężka jest ta burza i życzę Ci z całego serca żeby to słońce w końcu i dla Ciebie wyszło i Twojego niunia, walcz a zobaczysz że przyjdzie taka chwila.