[Krystyna]

   

   

   
źródło

Herbata inaczej.
Przyzwyczailiśmy się w Europie i krajach anglosaskich do herbaty jako torebki 'liptona' zalanej wrzątkiem i koniec.
Herbata rozlewana z porcelanowego czajniczka jest już szczytem rozpusty, przy tym z reguły stanowi tylko dodatek do chleba czy ciast.
Hindusi chyba najbardziej przywiązani są do klasycznego czajniczka, najczęściej srebrnego, z którego rozlewa się herbatę do czarek, często z dodatkiem przypraw takich jak imbir, migdały, cynamon i kardamon.
Chętnie dodają też mleko bawołów, tworząc hinduską 'bawarkę'.

A Eskimosi przepadają za herbatą bardzo słodką, 'ulepkiem', przy tym żucie fusów jest czymś oczywistym.

Gdzieniegdzie zachowały się jednak inne sposoby picia herbaty.  
W północnej Anglii spotkać można jeszcze picie herbaty do małż (sercówki jadalnej), a nawet, o dziwo, do flaków, i to zimnych!

Lekarze w Australii z niepokojem obserwują zupełnie nowy obyczaj, związany nieco z narkotyzowaniem się, praktykowany szczególnie przez panie domu na przedmieściach, dbałe o linię, których śniadanie składa się wyłącznie z herbaty i analgetyków.
Po jakimś czasie takiej diety choroba nerek murowana.

A w Japonii, gdzie rytualne, można powiedzieć nie konsumpcyjne picie herbaty nabrało religijnych wręcz wymiarów w postaci tzw. teaizmu (o czym osobno), ulubionym daniem w czasie lunchu jest 'chazuke' - na talerz gotowanego ryżu nakłada się plasterki ryby wraz przyprawami i zalewa gorącą, aromatyczną, zieloną herbatą.

Ale wszędzie herbata pełni rolę doskonałego napoju i środka orzeźwiającego, a najlepszy hołd oddał jej bohater narodowy Nowej Zelandii Sir Edmund Hillary, który po zdobyciu Mount Everestu w r. 1953 wraz z Tensingiem wyraził się tak o herbacie -  
"W czasie naszego wspinania się na Mt Everest herbata nieustannie podnosiła nas na duchu i dodawała wigoru".
A inna znana postać, John Glenn, który w r. 1962 trzykrotnie okrążył ziemię na 'Friendship 7',
jedną z pierwszych rzeczy jaką zapragnął po zdjęciu kombinezonu była mrożona herbata.
źródło