[Krystyna]

   
   
Pieprzyca (Lepidium L.)   
Rodzaj roślin z rodziny kapustowatych, liczy około 120 gatunków.
Synonimy...Hymenophysa C. A. Mey., Lepicochlea Rojas Acosta, Nasturtiastrum (Gren. & Godr.) 
Gillet & Magne, Neolepia W. A. Weber, Papuzilla Ridl., Physolepidion Schrenk, Semetum Raf., Sprengeria Greene
Przedstawiciele występują przeważnie w umiarkowanych i ciepłych strefach obydwu półkul.
Gatunkiem typowym jest Lepidium latifolium L.

Gatunki flory Polski
• pieprzyca gęstokwiatowa (Lepidium densiflorum Schrad.) – antropofit zadomowiony
• pieprzyca gruzowa (Lepidium ruderale L.) – antropofit zadomowiony
• pieprzyca polna (Lepidium campestre (L.) R. Br.) – antropofit zadomowiony
• pieprzyca przerosłolistna (Lepidium perfoliatum L.) – efemerofit
• pieprzyca różnolistna (Lepidium heterophyllum Benth.) – efemerofit
• pieprzyca szerokolistna (Lepidium latifolium L.) – efemerofit
• pieprzyca wirgińska (Lepidium virginicum L.) – antropofit zadomowiony

Gatunki uprawiane
• pieprzyca owłosiona (Lepidium hirtum (L.) Sm.)
• pieprzyca siewna (Lepidium sativum L.)
• pieprzyca trawolistna (Lepidium graminifolium L.)
żródło

[Krystyna]

       
       
       
   
Pieprzyca polna (Lepidium campestre (L.) W. T. Aiton)
Rodzimy obszar występowania to duża część Europy oraz Kaukaz i Turcja
Rozprzestrzenił się także w pozostałych rejonach Europy, w Afryce Północnej, Ameryce Północnej i niektórych rejonach Ameryki Południowej
We florze Polski jest archeofitem, występuje niezbyt pospolicie
Roślina jednoroczna.
Zasiedla pola, wzruszone gleby i pobocza dróg, rozpowszechniony chwast terenów uprawnych.
Najlepiej widoczny, gdy pojawiają się owoce tworzące długie kolumny łuszczynek nasiennych.
źródło
źrodło

[Krystyna]

       
           
Pierzyca gruzowa (Lepidium ruderale L.)
Pochodzi z Azji i Europy, rozprzestrzenił się także w Ameryce Północnej
W Polsce jest dość pospolity na całym niżu i w niższych położeniach górskich.
Roślina jednoroczna, czasami dwuletnia, hemikryptofit.
Kwitnie od maja do września.
Pieprzyca gruzowa odznacza się nieprzyjemną wonią.  
Siedliska ruderalne: rumowiska, nasypy kolejowe, śmietniska.
Roślina ruderalna.

Po dojrzeniu nasion łodyga przy ziemi gnije i unoszona wiatrem toczy się po ziemi, czepia się innych łodyg i tworzy kłębek nieraz dość znacznej wielkości.
Wstrząsy przy toczeniu powodują wysypywanie się nasion.
W ten sposób rozprzestrzenia się wiele roślin na stepach.
Nazywamy je biegaczami stepowymi.
Pieprzyca gruzowa jest rośliną wschodniośródziemnornorską.
Rozprzestrzenia się zwłaszcza wzdłuż szlaków kolejowych.
Zastosowanie...
Napar z ziela ma zastosowanie w przeziębieniach.
Suszone ziele służy do tępienia insektów (pchły, pluskwy)
źródło

[Krystyna]

       
   
   
   
   
   
Pieprzyca gęstokwiatowa (Lepidium densiflorum Schrad.) – antropofit zadomowiony
Lepidium densiflorum to roślina jednoroczna lub dwuletnia produkująca krótkie, wyprostowane, rozgałęzione łodygi o wysokości do około 30 centymetrów. 
Liście rosną w podstawowej rozecie u podstawy łodygi i osiągają długość około 10 centymetrów; liście wyżej na łodydze są mniejsze i mniej wyraźnie płatkowane.
źródło
źródło

[Krystyna]

       
   
   
   
   
   
   
   
Lepidium subulatum
źródło

[Krystyna]

       
       
       
   
   
   
   
Pieprzyca przerosłolistna (Lepidium perfoliatum L.)
źródło
źródło
źródło

[Krystyna]

       
       
       
       
   
   
   
Lepidium latifolium

[Krystyna]

       
       
   
   
   
Pieprzyca siewna (Lepidium sativum L.)
– gatunek rośliny jednorocznej z rodziny kapustowatych (Brassicaceae). 
Pochodzi z południowo-zachodniej Azji, Pakistanu, Etiopii i Egiptu. 
Uprawiana i dziczejąca z upraw na całym świecie. 
Roślina znana jest w Polsce też pod zwyczajową nazwą "rzeżucha", "rzeżucha siewna" lub "rzeżucha ogrodowa", co jest o tyle mylące, że nazwa rzeżucha odnosi się do odrębnego rodzaju roślin.

Uprawiana od najdawniejszych czasów jako warzywo. 
Spożywana najczęściej w stanie pełnego rozwoju liścieni. 
Używana do przyprawiania zup, sosów, surówek, sałatek i serów. 
Powszechnie uprawiana przed Wielkanocą jako tradycyjna ozdoba oraz bogate źródło witamin.
Roślina zawiera witaminę C, B1, K.
Nasiona zawierają 22-23% oleju, pozyskiwanego kiedyś do celów spożywczych i technicznych.
źródło
źródło
źródło
źródło

[Krystyna]

   
   
   
   
   
   
   
   
Lepidium aucheri Boiss.
źródło

[Krystyna]

       
   
   
   
   
Lepidium bonariense
(Lepidium mendocinum, Nasturtium bonariense, Thlaspi bonariense)
Nazwy zwyczajowe: Argentyński pieprz, pieprzowy chwast
Jest to roślina jednoroczna lub wieloletnia, zielna, wysokości 20-70cm
Pochodzi z Ameryki Południowej, wprowadzony na wszystkie kontynenty.
źródło
źródło

[Krystyna]

       
   
   
   
Lepidium didymum 
Jednoroczne lub dwuletnie zioło z trawiastymi lub rosnącymi i nagimi zielonymi pędami, o długości do 40 centymetrów (16 cali)
Został po raz pierwszy opisany i opublikowany przez szwedzkiego botanika Carla Linnaeusa w "Mant. Pl. " (Mantissa Plantarum) na stronie 92 w 1767 roku. 
Didymum dotyczy łacińskiego terminu „podwójne” lub „w parach”,  z odniesieniem do kapsułki nasion.
Lepidium didymum ma niepewne pochodzenie, ale często cytowane jest jako rodzime dla Ameryki
Południowej, głównie Argentyna , Boliwia , Brazylia , Chile , Paragwaj , Peru , Urugwaj i Wenezuela . 
Ma naturalizację na całym świecie, od Afryki, Europy, Azji, Australii, Ameryki Północnej i Ameryki Południowej
W Wielkiej Brytanii zapisano go w naturalnym środowisku  w 1778 r. głównie w Anglii i na południu Irlandii, rosnące na ziemi uprawnej i odpadach, w ogrodach i na trawnikach, przy ścieżkach i poboczach dróg.
źródło
źródło
źródło

[Krystyna]

       
       
   
   
Lepidium virginicum L
Pochodzi z dużej części Ameryki Północnej, w tym z większości Stanów Zjednoczonych i Meksyku oraz południowych regionów Kanady, a także z większości Ameryki Środkowej. 
źródło
źródło
źródło