[Krystyna]

Oceaniczna tiara księżniczki Charlene zaprojektowana przez Van Cleefa i Arpelsa

Océan Tiara Sapphire
Najnowszą szafirową tiarą na naszej liście ulubionych jest Océan Tiarana zlecenie księcia Alberta II z Monako jako jeden z kilku prezentów ślubnych dla jego nowej narzeczonej, księżniczki Charlene Wittstock.
Stworzona przez znanego jubilera Van Cleefa i Arpelsa, diadem jest hołdem dla południowoafrykańskiego dziedzictwa Charlene, a także jej statusu pływaczki olimpijskiej.
Jego projekt zawiera motyw morskiej piany utworzony z ponad 850 diamentów najwyższej jakości i 359 szafirów w stopniowanych odcieniach błękitu, przywołujących na myśl różne morza świata, od wód u wybrzeży Monako po oceany wokół Afryki Południowej.
Na wieńczenie dzieła 11 diamentów w kształcie gruszki przedstawia kropelki wody. Największy z nich, ważący ponad cztery karaty, ma niezrównane piękno, kolor D i wewnętrzną nieskazitelną przejrzystość.
Jeszcze bardziej niezwykłe w tym kawałku jest to, że tiara służy również jako naszyjnik, a także ma zdejmowane elementy, które można nosić osobno. Chcielibyśmy, aby nowa księżniczka miała niestandardową tiarę, taką jak ta, pasującą do jej wyjątkowej osobowości.
źródło

[Krystyna]

Prince Albert’s Brooch Sapphire/Szafirowa broszka księcia Alberta
Podarowany jako prezent ślubny królowej Wiktorii przez księcia Alberta noc przed ich ślubem w 1840 roku
Szafir otoczony 12 dużymi diamentami był noszony przez królową w dniu jej ślubu i przez całe życie.
Był tak ulubionym, że książę Albert zrobił podobne broszki dla każdej ze swoich pięciu córek, z których jedna została kupiona przez królową i teraz jest noszona przez księżniczkę królewską.
Szafirowa broszka księcia Alberta została pozostawiona Koronie po śmierci królowej Wiktorii i bardzo rzadko była noszona przez królową Aleksandrę, królową Marię i królową Elżbietę (później Królową Matkę).

Szafirowa broszka księcia Alberta stała się jedną z najbardziej noszonych broszek królowej po jej wstąpieniu do UE w 1952 roku.
Ulubiony klejnot, była noszona podczas wielu ważnych wydarzeń, w tym chrztu księcia Cambridge w 1982 roku. zabezpieczyć jej szarfę Szafirową tiarą i parure.
Do niedawna Szafirowa broszka księcia Alberta należała do najczęściej noszonych broszek rocznie, choć przez ostatnie dwa lata była widywana rzadziej.
źródło

[Krystyna]

 


Szafir; Królowa Frederika używa go jako wisiorka na tym naszyjniku

Queen Marie of Romania's Sapphire
Pochodzenie nazwy
Ogromny 478,68-karatowy niebieski Szafir Sri Lanki zawdzięcza swoją nazwę niegdysiejszej właścicielce kamieni szlachetnych królowej Rumunii Marii (1875-1938), królowej małżonki króla Rumunii Ferdynanda (1865-1927). 
Król kupił kamień jako kroplę do diamentowego naszyjnika w 1921 r.aaledwie rok przed swoją koronacją w październiku 1922 r.i podarował go królowej Marii, która później nosiła wspaniały naszyjnik, który idealnie pasował do doskonale wykonanej Szafirowej tiary. które miała na sobie na koronację.

Charakterystyka kamienia szlachetnego
Szafir królowej Marii jest czwartym co do wielkości niebieskim Szafirem na świecie
Szafir królowej Marii to 478,68-karatowy ciemno chabrowy Szafir pochodzenia ze Sri Lanki, posiadający certyfikat Szwajcarskiego Instytutu Gemologicznego jako naturalny Szafir ze Sri Lanki bez dowodów na poprawę termiczną. 
Połączenie doskonałego koloru, kroju i wyrazistości sprawia, że Szafir królowej Marii jest jednym z najbardziej znanych szafirów na świecie. 
Cięcie kamienia to prostokątne cięcie stopniowe, a kształt to poduszka z jednym końcem nieco węższym niż drugi, nadając kamieniu kształt kropli. 
Jest to prawdopodobnie czwarty co do wielkości niebieski Szafir na świecie i trzeci co do wielkości niebieski Szafir pochodzenia Sri Lanki.

Sri Lanka, główne źródło niebieskich Szafirów na świecie
Spośród 30 niebieskich Szafirów o masie większej niż 100 karatów wymienionych powyżej 16 Szafirów pochodzi ze Sri Lanki. 
To dostarcza wystarczających dowodów statystycznych, aby wykazać, że Sri Lanka była i nadal pozostaje głównym źródłem błękitnych Szafirów na świecie. Rząd Sri Lanki ogłosił niebieski Szafir jako narodowy kamień szlachetny tego kraju. 
Najwcześniejszym źródłem niebieskich Szafirów na Sri Lance były Ratnapura, Kuruwita i Pelmadulla z dystryktu Ratnapura w prowincji Sabaragamuwa na Sri Lance. 
Podczas gdy okręg Ratnapura nadal dostarcza niebieskie Szafiry, dodatkowe złoża odkryto później w Rakwanie, wciąż w dystrykcie Ratnapura w prowincji Sabaragamuwa, oraz w Elaherze w dystrykcie Matale w prowincji Centralnej. 
Niebieskie Szafiry Elahera wyglądały podobnie do najlepszych niebieskich Szafirów świata, Szafirów Kashmir,

Szafiry ze Sri Lanki fluoryzują w świetle ultrafioletowym
Naturalny Szafir ze Sri Lanki daje czerwoną lub pomarańczową fluorescencję w świetle ultrafioletowym o długich falach, ale zwykle większość niebieskich Szafirów z całego świata jest całkowicie obojętna na światło ultrafioletowe o krótkich i długich falach.
Chociaż nie wszystkie Szafiry ze Sri Lanki fluoryzują w świetle ultrafioletowym, obecność takiej fluorescencji wskazuje na pochodzenie klejnotu. 
W ten sposób Szafir królowej Marii fluoryzuje w świetle ultrafioletowym, co jest pewnym wskazaniem, że kamień pochodzi ze Sri Lanki

Historia Szafiru królowej Marii
Wczesne odniesienia do ogromnego niebieskiego Szafiru
Najwcześniejsza wzmianka o Szafirze królowej Marii powstała w 1913 r., 
Kiedy firma jubilerska Cartier nabyła kamień szlachetny i umieściła go na wspaniałym naszyjniku z Szafirem i diamentami wraz z siedmioma innymi Szafirami, ale później wprowadzono modyfikacje wykluczające mniejsze Szafiry i czyniąc olbrzymi Szafir  centralnym elementem naszyjnika. 
Cartier ponownie zmienił projekt Diamentowo-Szafirowego naszyjnika w 1919 roku i zaprezentował znakomicie wykonany naszyjnik na jesiennym pokazie, który odbył się w hotelu Maria Cristina w San Sebastian w Hiszpanii. 
Wspaniały naszyjnik stał się najpopularniejszym eksponatem na wystawie, że wieść dotarła do Królowej Hiszpanii Wiktorii Eugenii, która wraz z Królową Matką Marią Cristiną i księżną Burbonów złożyła specjalną wizytę na wystawie, aby podziwiać piękno bajecznej biżuterii na wystawie.

Szafir kupuje król Rumunii Ferdynand I
Sława tego wspaniałego naszyjnika rozprzestrzeniła się szeroko i dotarła do rodziny królewskiej Rumunii. 
Wtedy to król Rumunii Ferdynand I zdecydował się w 1921 roku na zakup wspaniałego diamentowego naszyjnika z ogromnym niebieskim Szafirem zawieszonym jako wisiorek i podarował go swojej królowej małżonce, królowej Marii, córce księcia Edynburga i wielkiej - córka królowej Wiktorii i cara Rosji Aleksandra II. 
W październiku 1922 roku, po utworzeniu Wielkiego Państwa Rumuńskiego po zakończeniu I wojny światowej, które prawie podwoiło wielkość jego królestwa, Ferdynand I został uroczyście koronowany na króla Rumunii w Alba Lulia. 
Podczas tej koronacji królowa Maria nosiła wspaniały naszyjnik podarowany przez męża, który idealnie pasował do niezwykłej Szafirowej tiary, którą nosiła na tę okazję,

Szafir królowej Marii nabyty przez Harry'ego Winstona
Szafir królowej Marii Rumunii, który odziedziczył król Michael, nosił przy sobie, kiedy wyjechał na wygnanie do Genewy w 1947 r., 
A później został przejęty przez Harry'ego Winstona, słynnego nowojorskiego jubilera. 
Następnie szafir został wkomponowany w platynową zawieszkę utrzymywaną w trzech punktach za pomocą platynowych i diamentowych motywów kwiatowych

Szafir królowej Marii trafił na aukcję w Genewie Christie's 19 listopada 2003 roku
478,68-karatowy szafir królowej Marii Rumunii został wystawiony na aukcję w Christie's w Genewie 19 listopada 2003 r. 
Kamień szlachetny, który został opisany jako „własność rodziny szlacheckiej”, miał przed sprzedażą szacunkową wartość od 1,2 do 1,8 miliona Franki szwajcarskie (879100 USD - 1318600 USD). 
Jednak kamień szlachetny ostatecznie osiągnął cenę nawet wyższą niż górna granica szacunkowa przed sprzedażą za 1,916 mln franków szwajcarskich, co odpowiada 1,494,480 USD. 
Nieznany jest nabywca słynnego kamienia szlachetnego.
źródło
źródło
źródło
źródło

[Krystyna]

Po lewej: portret królowej Marii. Po prawej: portret księżniczki Isabelle z Orleanu-Braganzy w szafirowo-diamentowej koronie


Pełna szafirowo-diamentowa para królowej Marie-Amelie

Queen Marie-Amélie’s  Parure Tiara Sapphire And Diamond/Szafirowa i diamentowa tiara królowej Marii-Amélie
„Perfekcyjny” tak opisuje kunszt wykonania Sapphire and Diamond Parure królowej Marie-Amélie. 
Najprawdopodobniej pierwotna własność cesarzowej Józefiny, żony cesarza Napoleona I, trafiła do kolekcji królowej Marie-Amélie de Bourbon, kiedy Hortense de Beauharnais, córka Józefiny, sprzedała ją w 1821 roku mężowi królowej, królowi Francji Ludwikowi Filipowi. 
Parure pozostawał w rodzinie królewskiej francuskiej, dopóki nie sprzedali go Luwru w 1985 roku. 
Tiara Parure jest przepiękna, z dużymi niebieskimi szafirami ze Sri Lanki (dawniej Cejlon) i diamentami oprawionymi w białe złoto, z elementami, które można nosić niezależnie, jak broszki. 
W pewnym momencie tiara została zmniejszona i jest eksponowana w muzeum wraz z pasującym naszyjnikiem Parure z dużych owalnych niebieskich szafirów otoczonych diamentami i oddzielonych przegubowymi diamentowymi „sznurkami”, kolczykami, jedną dużą broszką i parą mniejszych broszek.
źródło
źródło

[Krystyna]

Królowa Wiktoria ubrana w szafirową koronkę na oficjalnych portretach




Queen Victoria’s Coronet Sapphire/Szafirowy Coronet królowej Wiktorii
Być może to, co sprawia, że Szafirowy Coronet Królowej Wiktori ijest tak wyjątkowy, że zaprojektował go dla niej mąż Victorii, książę Albert, w którym była bardzo zakochana. 
W rzeczywistości drobna koronka była podobno jednym z niewielu elementów, które królowa Wiktoria uznała za odpowiednie do noszenia podczas wdowieństwa. 
Najprawdopodobniej zamówiony od Josepha Kitchinga w 1842 roku, coronet ma elastyczny gotycki wzór z niebieskimi Szafirami w kształcie poduszek i latawca, osadzonymi w żółtym złocie, a także Diamentami oprawionymi w srebro, aby uzyskać mniej ostentacyjny wygląd, który preferuje nowa księżniczka.
Coronet przeszedł na księżniczkę Marię, która otrzymała koronkę wraz z dopasowaną parą jako prezent ślubny od jej ojca, króla Jerzego V, wnuka Wiktorii.
Podobno ostatnio widziano go w 2002 roku na wystawie w Muzeum Wiktorii i Alberta w Londynie.
źródło
źródło

[Krystyna]

Reward of Faith Sapphire
Ten kamień został znaleziony w 1975 roku w Reward gemfield w pobliżu Rubyvale w Queensland w Australii. 
W 1983 roku została pocięta na 52,36-karatowe rundy, które tu widzisz, o średnicy 22,35 mm i głębokości 13,49 mm. 
Nadal jest własnością swojego pierwotnego właściciela. 
Kolor kamienia na zdjęciu jest zbliżony do prawdziwego koloru, ale zmienia się on znacznie, w zależności od natury światła, do głębszej czerwieni, chociaż być może nie jest wystarczająco silny, aby można go było nazwać Szafirem Zmieniającym Kolor.
Z pierwotnego surowego kamienia pozostał mały kawałek, ale tylko jeden klejnot został wycięty z nieobrobionego kamienia. 
źródło

[Krystyna]

Rockefeller Sapphire/Szafir Rockefellera
Szafir o szlifie prostokąta, o masie około 62,02 karata, otoczony trójkątnymi diamentami o szlifowanych rogach, oprawiony w platynę. 
Podpisana wartość firmy Tiffany & Co. Oszacowanie od 3 000 000 do 5 000 000 USD. Cena zrealizowana  3 031 000 $
 
Szafir Rockefellera to 62-karatowy niebieski Szafir, który nazwę zawdzięcza swemu posiadaczowi - Johnowi Rockefellerowi Jr, synowi amerykańskiego przedsiębiorcy, filantropa i uważanego obecnie za najbogatszego człowieka w historii, Johna D. Rockefellera.
Ten wspaniały, wydobyty w Birmie klejnot charakteryzuje się niebywałą czystością, głęboką ciemnoniebieską barwą oraz całkowitą przezroczystością.
Oszlifowany schodkowo, w towarzystwie trójkątnych w kształcie Brylantów, zdobi obecnie pierścionek, który z racji parametrów Szafiru czyni go jednym z najdroższych okazów biżuterii.
Na nowojorskiej aukcji Christie’s 11 kwietnia 2011 roku osiągnął zawrotną cenę ponad 3 milionów dolarów.

Rockefellerowie to najbogatsza i najbardziej wpływowa rodzina amerykańska.
Jej przodkowie pod koniec XIX wieku zbili fortunę na branży naftowej i bankowej.
Mówią, że Rockefellerowie są uważani nie tylko za jeden z najbogatszych klanów, ale także za prawdziwych władców świata.
Całe ich życie owiane jest tajemnicą, ale wiadomo na pewno, że potężna rodzina nadal posiada niezliczone skarby, w tym niesamowitą kolekcję biżuterii.
Słynny szafir Rockefellera był jednym z takich skarbów, które wcześniej należały do rodziny multimiliarderów.

W 1934 roku John Rockefeller kupił oszałamiający 66-karatowy niebieski szafir od pewnego indyjskiego maharadży.
Słynny sprzedawca i kolekcjoner biżuterii i antyków Rafael Esmeryan zasugerował Rockefellerowi nadanie kamieniowi prostokątnego kształtu, a jubiler Cartier zrobił broszkę z samorodka.
Dekorację otrzymała żona Johna, Abby Aldrich Rockefeller.
Po jej śmierci broszkę odziedziczyła druga żona potentata, Martha Bird.

W 1971 roku większość klejnotów Rockefellera została wystawiona na aukcję.
Wśród nich była wyjątkowa broszka z szafirem.
Kupił go ten sam Esmeryan, który doradzał Johnowi Rockefellerowi przy cięciu kamienia.
Kupując broszkę za jedyne 170 000 dolarów, kolekcjoner natychmiast ją odsprzedał.

Powtórzono to kilka razy.
Broszka została wystawiona na aukcję, została kupiona przez rodzinę Esmerian, a następnie z dużym narzutem została ponownie odsprzedana na kolejnej aukcji.
W latach 80-tych słynny szafir został lekko wycięty i włożony w platynowy pierścień.
Seria odsprzedaży rozpoczęła się ponownie.
Szafir tylko zyskał na wartości i ponownie znalazł się w rodzinie przedsiębiorczych biznesmenów Esmeryans.

Wreszcie w 2001 roku został ustanowiony rekord.
Pierścionek Rockefeller Indian Sapphire został sprzedany za imponującą kwotę 3 031 000 $!
W tym czasie stał się najdroższym niebieskim szafirem wystawionym na aukcji.
Od 30 lat cena kamienia wzrosła prawie 20-krotnie!

Ale jubiler czwartego pokolenia Ralph Esmeryan (syn Rafaela Esmeryana) nigdy nie miał szczęścia.
W 2011 roku biznesmen został skazany na 6 lat więzienia za oszustwa.
Wcześniej Ralph ogłosił upadłość, a jego firma przeszła na inne dodatkowe
źródło
źródło
źródło

[Krystyna]

Szafir Ruspoli osadzony w rosyjskim Kokoszniku zaprojektowanym przez Cartiera dla Wielkiej Księżnej Marii Pawłowej


Na tym portrecie autorstwa Philipa Alexiusa de Laszlo, królowa rumuńska Maria ma na sobie kokoshnik Cartiera z 1909 roku, który najprawdopodobniej nosi szafir Ruspoli jako centralny klejnot. 
Potwierdza to badanie obrazu tego klejnotu w wysokiej rozdzielczości (dzięki uprzejmości archiwów Cartiera). 
Dzięki uprzejmości Muzeum Narodowego Peles.

Ruspoli Sapphire
Ruspoli Sapphire , znana również jako Wooden Spoon Seller's Sapphire/Sapphire drewnianą łyżką Sprzedającego , j
Jest 136,9 karat (27,38 g) niebieski Szafir, który historycznie był mylony z Grand Sapphire of Louis XIV/Wielkim Sapphire Ludwika XIV (który został również nazywany Ruspoli Sapphire lub Sapphire drewnianą łyżką sprzedawcy ).

Ostatnie badania wykazały, że nie tylko są to dwa oddzielne klejnoty, ale również historia o tym, że kiedyś należała do rodziny Ruspoli i została kupiona od sprzedawcy drewnianych łyżek w Bengalu, to obie są apokryficzne opowieści bez podstaw.
Początki tego zamieszania wywodzą się z książki opublikowanej w 1858 roku przez Charlesa Barbota, który pomylił Ruspoli Sapphire z Grand Sapphire/Wielki Szafir Ludwika XIV.

Znana historia tego szafiru zaczyna się od francuskiego jubilera Perreta, który około 1811 r. sprzedał go jubilerowi z Mediolanu Antonio Fusi.
Spór o sprzedaż rozstrzygnęła sądowa aukcja w 1813 r., pozostawiając wyraźny ślad na papierze whistorii tego klejnotu.
Stamtąd przeszedł przez ręce znanego paryskiego jubilera Davida Acharda, który następnie sprzedał go Henry'emu Philipowi Hope'owi ( znanemu z Hope Diamond ). Stamtąd przeszedł do rosyjskich klejnotów koronnych, a następnie do królowej Marii z Rumunii .
Jej córka sprzedała go „słynnemu nowojorskiemu jubilerowi” w 1950 roku i od tego momentu jego miejsce pobytu jest nieznane.
źródło
źródło
źródło
źródło

[Krystyna]

  

Star Black of Queensland Sapphire
Black Star of Queensland to 733-karatowy (146,6 g) Czarny Szafir.
Kamień został podobno znaleziony przez 12-letniego Roya Spencera w połowie lat trzydziestych XX wieku na polach klejnotów Queensland w pobliżu Anakie w stanie Queensland.
Roy pokazał kamień swojemu górnikowi, Harry'emu, który uznał, że to tylko duży czarny kryształ.
Nie zdając sobie sprawy z wartości kamienia z jego szorstką powierzchnią, rodzina używała go jako odbojnika w swoim domu przez ponad dekadę, aż Harry przyjrzał się bliżej i odkrył ukryty w nim klejnot.
Czarna Gwiazda z Queensland była wystawiana w latach sześćdziesiątych w Smithsonian jako część pokazu z Diamentem Nadziei.
Od 2 czerwca do 2 grudnia 2007 roku wystawiano go w Królewskim Muzeum Ontario.
Szafir jest teraz własnością nieznanej osoby prywatnej i uważa się, że nie jest wystawiany publicznie.
źródło
źródło
źródło
źródło

[Krystyna]

Star Lone Blue Sapphire
Pochodzenie nazwy
Nie wiadomo dokładnie, co zainspirowało nazwę „Samotna Gwiazda” dla tego masywnego niebieskiego Szafiru o masie 9719,5 karatów, odkrytego w górach Karoliny Północnej w czerwcu 1989 r. przez Harolda Ropera, mieszkańca małej wioski Marble. 
Wcześniej największym niebieskim Szafirem na świecie był „Star of India” o masie 563,35 karatów, kamień szlachetny ze Sri Lanki należący do Amerykańskiego Muzeum Historii Naturalnej w Nowym Jorku. 
Pod względem wagi „Samotna Gwiazda” jest 17 razy większa niż jej bezpośredni rywal, „Gwiazda Indii”. 
W tym sensie gwiezdny Szafir Harolda Ropera jest rzeczywiście „samotną gwiazdą”, napędzaną do pożądanej pozycji największego niebieskiego szafiru i największego niebieskiego Szafiru gwiazdowego na świecie, bez natychmiastowej perspektywy pojawienia się rywala w dającej się przewidzieć przyszłości.
Charakterystyka kamienia szlachetnego
Ciężary surowych i wykończonych kamieni
Masywny, szorstki kamień po odkopaniu ważył 10,5 funta, co odpowiada 4,77 kg. 
W przeliczeniu na karaty masa surowego kamienia wynosi 23 850 karatów. 
Po cięciu i polerowaniu gotowy kamień ważył 9719,5 karatów (1,944 kg). 
Tak więc tylko 40% pierwotnej wagi kamienia zostało zachowane w gotowym kamieniu. 
Pozostałe 60% stanowiło materiał inny niż kamień szlachetny, który musiał zostać koniecznie usunięty, aby otrzymać szafirowy gwiezdny klejnot o rozsądnej jakości.

Historia szafiru „The Lone Star”
Harold Roper zainteresował się górnictwem od wczesnego dzieciństwa
Niebieski Szafir „Samotna Gwiazda” został odkryty w czerwcu 1989 roku przez Harolda Ropera i jego przyjaciela Roba Cutshawa, mieszkańców małej wioski Marble w Północnej Karolinie.
 Harold Roper zainteresował się wydobyciem klejnotów i minerałów w młodym wieku, kiedy towarzyszył swojemu ojcu Harleyowi Roperowi podczas wypraw w poszukiwaniu indyjskich relikwii. 
Podczas gdy głównym zainteresowaniem jego ojca było poszukiwanie relikwii, Harold Roper zainteresował się klejnotami i minerałami, które również zostały wychowane podczas tych wypraw. 
Rob Cutshaw był licealnym przyjacielem Harolda Ropera, który później został jego partnerem w polowaniu na skały.
więcej tutaj...
źródło

[Krystyna]

Star Midnight Sapphire
Star Midnight Sapphire to duży ciemnofioletowo-fioletowy Szafir pochodzenia Sri Lanki, należący do Amerykańskiego Muzeum Historii Naturalnej w Nowym Jorku.
Nie wiadomo dokładnie, jaka właściwość kamienia zainspirowała określenie „północ” w odniesieniu do tego ciemnofioletowo-fioletowego kamienia.
Być może to ciemnofioletowy kolor, który wydaje się nieco czarny, mógł zainspirować ten termin.
Termin „północ” był używany w odniesieniu do szafirów czarnych gwiazd, a także niebieskich szafirów Mogok.
To wyjaśnia zamieszanie spowodowane kolorem tego szafiru, który wiele stron internetowych nazywa szafirem z czarną gwiazdą.
Szafiry Mogok z Birmy nazywane są „szafirami o północy” w odniesieniu do błękitu najlepszych kamieni Mogok, których intensywność koloru jest większa niż intensywny niebieski lub żywy niebieski kolor, nieco przypomina nocne niebo w księżycową noc.
Niektórzy porównują ten niebieski kolor do koloru nieba po zachodzie słońca, gdy zbliża się zmierzch.

Czy „Gwiazda Północy” to Szafir czy Rubin?
Według publikacji „Ruby & Sapphire” autorstwa Richarda Hughesa, który jest niewątpliwie autorytetem w tej dziedzinie, kolor „Gwiazdy Północy” to głęboki purpurowo-fioletowy.
Kolor kamienia na zdjęciach dobrze zgadza się z tym opisem.
Jeśli przyjmiemy to jako prawdziwy kolor kamienia szlachetnego, wówczas kamień z konieczności należy sklasyfikować jako Szafir, a nie Rubin.

Jednak niektóre strony internetowe określają kamień jako „Rubin Gwiazdy Północy”, co sugeruje, że jest to Rubin, i opisywały jego kolor jako fioletowo-czerwony.
Jednak dokładne zbadanie fotografii kamienia ujawnia, że purpurowy lub fioletowy kolor kamienia jest niewątpliwie dominującym kolorem kamienia, mimo że kamień może mieć delikatny różowawy lub czerwonawy wydźwięk.
To dominujący kolor kamienia decyduje o jego klasie.
Zatem określenie kamienia jako Rubinu wydaje się być mylące.
Różne odcienie kolorów Rubinów pochodzących z głównych krajów źródłowych mogą być prostym dowodem.

Charakterystyka kamienia szlachetnego
Największy Szafir fioletowej gwiazdy na świecie
„Midnight Star Sapphire” jest 116,75-karatowym, ciemnofioletowo-fioletowym Szafirem pochodzącym ze Sri Lanki, wyciętym w kaboszon jak wszystkie Szafiry gwiezdne, z kopułową powierzchnią pod kątem 90 stopni do osi c.
Gwiazda, która pojawia się, gdy kamień jest wystawiony na bezpośrednie źródło światła, takie jak bezpośrednie światło słoneczne lub światło pochodzące z pochodni lub światła błyskowego, ma sześć promieni, ale promienie są krótkie, mimo że są dość wyraźne
Zmętnienie, które pojawia się na kamieniu, znane jest jako jedwab, spowodowane drobnymi włóknami rutylowymi, które są również odpowiedzialne za efekt gwiazdy znany jako asteryzm.
Szafiry Gwiezdne w kolorze purpurowo-fioletowym są dość rzadkie, a kamień o tak olbrzymich rozmiarach jest jeszcze rzadszy.
Zatem „Midnight Star Sapphire” jest prawdopodobnie największym Szafirem gwiazdowym tego typu na świecie.
źródło

[Krystyna]

Star of Adam Sapphire
Gwiazda Adama to owalny niebieski Szafir gwiezdny, obecnie największy Szafir gwiezdny na świecie.
Waży 1 404,49 karatów (280,898 g; 9,9084 uncji).
Przed swoim odkryciem Czarna Gwiazda Queensland , ważąca 733 karaty (146,6 g), była największym Szafirowym klejnotem na świecie.
Kamień w kolorze niebieskim ma pośrodku sześcioramienne odbicie w kształcie gwiazdy lub charakterystyczny znak.

Ten bardzo duży Szafir Gwiezdny został odkryty w Ratnapurze (znanym pod pseudonimem „Miasto klejnotów”), na południu Sri Lanki , w sierpniu 2015 r.
Został nazwany „Gwiazdą Adama” przez obecnego właściciela, jako odniesienie do wierzeń muzułmańskich, że Adam przybył na Sri Lankę i po opuszczeniu Ogrodu Edenu mieszkał na Szczycie Adama .
Właściciel klejnotu, preferując anonimowość, powiedział w programie radiowym Newsday BBC World Service , że „W chwili, gdy ją zobaczyłem, zdecydowałem się kupić” i dodał: „To nie była biżuteria, ale ekspozycja”.

Waga Szafiru Niebieskiej Gwiazdy wynosząca 1 404,49 karatów (280,898 g; 9,9084 uncji) została potwierdzona przez Gemmological Institute of Colombo; instytut powiedział, że nigdy nie opublikował raportu o kamieniu większym niż „Gwiazda Adama”.
Jednak rozmiar niewiele znaczy, jeśli chodzi o szlachetne klejnoty.
Odkopano kryształy korundu ważące kilkadziesiąt kilogramów.
Wiodący handlarz klejnotami i biżuterią w kraju potwierdził BBC, że jest to największy Szafir z Niebieską Gwiazdą na świecie.
W wywiadzie dla BBC Earth, Simon Redfern, naukowiec zajmujący się minerałami z Uniwersytetu w Cambridge, powiedział: „Kamień mógł powstać w granitowych skałach wyżyn Sri Lanki.
Był w stanie urosnąć do tak dużych rozmiarów z powodu ciągłych, ale powolnych zmian temperatury i ciśnień w skałach przez miliony lat ”.

Później kamień został wyceniony na ponad 300 milionów dolarów, ale jest to wycena fantazyjna, nie mająca podstaw w rzeczywistości.
Lotus Gemology z Bangkoku prowadzi zaktualizowaną listę rekordów światowych aukcji Rubinu , Szafiru i Spinelu
Od listopada 2019 roku żaden szafir nie został sprzedany na aukcji za więcej niż 17295796 USD.
źródło
źródło
źródło

[Krystyna]

Star of Asia Sapphire/Gwiazda Azji
Gwiazda Azji to kolejny niebieski szafir gwiaździsty w naszym zestawieniu.
Posiada masę 330 karatów i został wydobyty w Birmie, w regionie Mogok, który jest znanym terenem wydobycia wysokiej klasy korundów – szafirów i rubinów.
Klejnot ten posiada specyficzną niebiesko-fioletową barwę oraz zawiera w sobie pałeczki rutylu, które dają efekt mlecznej barwy i przeświecającej struktury kamienia.
Gwiazdę Azji, tak jak większość wyżej wymienionych szafirów, podziwiać można w Amerykańskim Muzeum Historii Naturalnej.

Gwiazda Azji Szafir
Pochodzący z historycznych kopalni Mogok w Birmie (obecnie Myanmar), 330-karatowy niebiesko-fioletowy Szafir miał należeć do indyjskiego Maharajah z Jodhpur i ostatecznie został zdobyty przez słynnego handlarza minerałami i kolekcjonera Martina Leo Ehrmanna.
Imponujący klejnot został zakupiony do National Gem Collection w 1961 roku.
Znana ze swoich imponujących rozmiarów, intensywnego koloru i ostrej gwiazdy, Gwiazda Azji jest uważana za fenomenalny kamień.
Historycznie najwspanialsze i najbardziej żywe Szafiry o jakości klejnotów pochodziły ze Sri Lanki, Birmy i regionu Kaszmir w Indiach.
Historyczny trakt Mogok w Birmie od XV wieku produkuje Rubiny i Szafiry o jakości muzealnej.
źródło
źródło

[Krystyna]

 
Star of Bombay Sapphire/Gwiazda Bombaju
Gwiazda Bombaju to 182-karatowy Szafir gwiaździsty i, tak jak Gwiazda Indii, wydobyty został na Sri Lance.
W latach 20-tych XX w. został on podarowany słynnej aktorce kina niemego Mary Pickford przez jej męża, Douglasa Fairbanks.
Aktorka ofiarowała później klejnot Instytutowi Smithsonian, gdzie można podziwiać go do dziś.
Nazwa szafiru – Star of Bombay – stała się także inspiracją dla nazwania wysokogatunkowego ginu w charakterystycznej niebieskiej butelce, zwanego Bombaj Sapphire.
źródło

[Krystyna]

Star of India Sapphire/Gwiazda Indii
Gwiazda Indii to niebieski Szafir Gwiaździsty o masie  563.35 karat/112,67 g
Czyni go to największym oszlifowanym Szafirem na świecie.
Mleczna jakość kamienia jest spowodowana śladami mineralnego Rutylu który jest również odpowiedzialny za efekt gwiazdy, zwany asteryzmem . 
Drobne włókna minerału, ułożone w potrójny wzór wewnątrz klejnotu, odbijają światło wpadające do wzoru gwiazdy
Klejnot wydobyto na Sri Lance w XVII wieku.
Jest on jednocześnie największym wydobytym do tej pory Szafirem wykazujący asteryzm.
Obecnie można go podziwiać w Instytucie Smithsonian, będącym częścią Muzeum Historii Naturalnej w USA, któremu ten niezwykły i wspaniały okaz ufundował finansista, a jednocześnie znawca i kolekcjoner kamieni szlachetnych – J.P. Morgan.
źródło
źródło

[Krystyna]

Star of Lanka Sapphire/Gwiazda Lanki Sapphire
Pochodzenie nazwy
Nazwa odzwierciedla rodzaj kamienia i kraj pochodzenia
Nazwa „Gwiazda Lanki” odzwierciedla zarówno rodzaj kamienia, jak i jego kraj pochodzenia.
 Kamień szlachetny to Szafir Niebieskiej Gwiazdy z wyraźną gwiazdą o sześciu promieniach, a krajem pochodzenia jest Sri Lanka, dawny Cejlon, który jest głównym źródłem dużych niebieskich Szafirów na świecie. 
Jeśli w muzeum lub w prywatnej kolekcji natrafi się na duży niebieski Szafir o masie ponad 100 karatów, istnieje prawie 60% prawdopodobieństwo, że kamień pochodzi ze Sri Lanki.

Odpowiednie nazwanie kamienia jako „Gwiazda Lanki” przez ROM
Władze Królewskiego Muzeum w Ontario odpowiednio określiły ten kamień szlachetny jako „Gwiazda Lanki”, aby nie pozostawiać w umysłach odwiedzających muzeum żadnych wątpliwości co do kraju pochodzenia. 
Stoi to w ostrym kontraście do tego, co widzimy w American Museum of Natural History w Nowym Jorku i National Museum of Natural History of the Smithsonian Institution, gdzie niezwykle duże niebieskie Szafiry pochodzenia ze Sri Lanki otrzymały nazwy sugerujące inny kraj pochodzenia , dążąc do wypaczania prawdy i powodując zamieszanie w umysłach gości.

Zamieszanie spowodowane błędnymi nazwami „Gwiazda Indii” i „Gwiazda Bombaju”
Słynne szafiry, o których mowa, to „Gwiazda Indii” o masie 563,35 karatów, która jest kamieniem ze Sri Lanki wystawionym w Amerykańskim Muzeum Historii Naturalnej w Nowym Jorku, oraz 182-karatowa „Gwiazda Bombaju”, która jest kolejną lankijską kamień wystawiony w National Museum of Natural History of the Smithsonian Institution w Waszyngtonie 
Nazwy nadane tym Szafirom sugerują, że kamienie szlachetne pochodzą z Indii, kraju, który w swojej długiej historii nigdy nie wyprodukował niezwykle dużego niebieskiego Szafiru lub niebieskiej gwiazdy Szafiru .
 Z drugiej strony Sri Lanka słynęła z dużych niebieskich Szafirów i niebieskich Szafirów Gwiazdowych od niepamiętnych czasów, sięgających czasów króla Salomona w X wieku pne

Charakterystyka kamienia szlachetnego
Kolor, szlif, wyrazistość i waga kamienia w karatach
„Gwiazda Lanki” to 193-karatowy, owalny, niebieski Szafir o kształcie kaboszonu z wysoką kopułą i wyraźną gwiazdą o sześciu promieniach umieszczoną pośrodku kopuły, z ramionami sięgającymi do podstawy kamienia. 
Pod względem jakości gwiazdy „Gwiazda Lanki” rywalizuje z bardziej znanymi kuzynami, takimi jak „Gwiazda Indii” i „Gwiazda Bombaju”. 
Kamień jest nieprzezroczysty i mleczny, co ma tendencję do zmniejszania odcienia niebieskiego koloru Szafiru. 
Kolor Szafiru jest szaroniebieski. 
Wymiary kamienia to 30 mm x 27 mm x 23 mm.

Historia „Gwiazdy Lanki”
„Gwiazda Lanki” nabyta przez ROM w 1958 roku
Gwiazda Szafiru „Gwiazda Lanki” została zakupiona przez Królewskie Muzeum Ontario w 1958 roku od Allana Caplana, słynnego handlarza kamieniami szlachetnymi i minerałami z siedzibą w Nowym Jorku, który był jednym z dostawców kamieni szlachetnych i okazów minerałów dla renomowanej Historii Naturalnej Muzea w Ameryce, takie jak Smithsonian, Harvard i American Museum of Natural History w Nowym Jorku.

Wystawa „Gwiazdy Lanki” w Royal Ontario Museum
Niebieski Szafir „Gwiazda Lanki” jest obecnie wystawiany w Królewskim Muzeum Ontario w Toronto w Kanadzie. 
Jest prezentowany w Galerii Nauk o Ziemi Inco, która została otwarta w maju 1999 roku. 

Wczesna historia niebieskiego szafiru „Gwiazda Lanki”
Nie wiadomo dokładnie, kiedy i gdzie Allan Kaplan kupił niebieski szafir Gwiazda Lanki 
Gwiazda Lanki została sprzedana do ROM w 1958 ,w tym samym roku, w którym zmienił się z handlarza minerałami na sprzedawcę surowych i wypolerowanych kamieni. 
Tak więc Allan Kaplan musiał kupić ten kamień w Nowym Jorku, prawdopodobnie od innego dealera. 
Nie jest możliwe, aby kupił go na wschodzie, ponieważ na wschód podróżował znacznie później, po kilku podróżach do Kolumbii w celu zakupu Szmaragdów.

Tak więc kamień musiał pochodzić ze Sri Lanki, albo na początku, albo w połowie XX wieku, kiedy głównym źródłem niebieskich Szafirów na Sri Lance były aluwialne złoża regionu Ratnapura, tradycyjnego obszaru Sri Lanki produkującego klejnoty. 
Po odkryciu surowy kamień musiał być cięty i polerowany przez tradycyjnych szlifierzy ze Sri Lanki, którzy mieli duże doświadczenie w cięciu Szafirów gwiaździstych. 
Największym wyzwaniem w wycinaniu gwiezdnego Szafiru jest uzyskanie odpowiedniej orientacji kamienia, aby utworzyć kopułową powierzchnię gotowego kamienia szlachetnego, aby uzyskać najlepszy efekt gwiazdy. 
Może to zrobić tylko doświadczona osoba, który ma wystarczające doświadczenie w wycinaniu gwiezdnych Szafirów.
 Sri Lanka to kraj, który ma tradycję wycinania klejnotów tak starą jak przemysł wydobywczy kamieni szlachetnych, a kraj nigdy nie eksportował kamieni szlachetnych w surowym stanie, nawet w dawnych czasach. 
Wszystkie surowe kamienie szlachetne były wycinane i przetwarzane w kraju przed eksportem, a przetworzone kamienie szlachetne miały znacznie wyższą cenę niż surowe kamienie. 
W ten sposób niebieski szafir „Gwiazda Lanki” został najprawdopodobniej wycięty i wypolerowany na Sri Lance.

Szlifowana i wypolerowana Gwiazda Lanki musiała zostać później wyeksportowana na rynek londyński lub paryski przez jednego z wielu sprzedawców i eksporterów kamieni szlachetnych i biżuterii, działających w stolicy Kolombo. 
Znaczne ilości kamieni szlachetnych wysyłano również na rynki Hongkongu i Japonii, a za pośrednictwem tych rynków niektóre kamienie szlachetne trafiły ostatecznie na rynki amerykańskie.
źródło

[Krystyna]

Star Tiesh Blue Empress Sapphire
Oszałamiający 332-karatowy Szafir z niebieską gwiazdą osadzony na 18-karatowej złotej koronie przyciąga tłumy do salonu luksusowego jubilera Tiesha w starożytnej stolicy Sri Lanki, Kandy.
Kamień nazywany „Błękitną Cesarzową Tiesh” przedstawia wyraźną gwiazdę o sześciu promieniach dzięki unikalnemu zjawisku optycznemu zwanemu „asteryzmem”. 
Firma Tiesh, która prowadzi salony w Kandy i Kolombo na Sri Lance, twierdzi, że klejnotem jest „największy w historii komercyjny Szafir Niebieskiej Gwiazdy”.

Kamień macierzysty Tiesh Blue Empress ważył zdumiewające 201 500 karatów i został wykopany na początku lat 80. w słynnej na całym świecie dzielnicy górniczej Ratnapura. 
Masa kamienia macierzystego w karatach odpowiada 40,03 kg lub 94,86 funtom. 
Dla porównania, Szafir w kształcie gwiazdy w kształcie kaboszonu waży zaledwie 2,34 uncji.

„Z pokorą i radością prezentujemy Błękitną Cesarzową Tiesh nie tylko Sri Lance, ale także całemu światu” - powiedział Lasantha de Fonseka, założyciel i dyrektor zarządzający Tiesh. 
„Jej prawowita siedziba nie znajduje się ani w sejfie, ani w skarbcu banku, ale raczej eksponowany, aby świat mógł go podziwiać. 
Jej obecność teraz mocno pozycjonuje Kandy na turystycznej mapie Sri Lanki i świata. 
Nie trzeba dodawać, że impuls i widoczność, jaką da przemysłowi klejnotów na Sri Lance, są nieocenione. ”

Niebieska cesarzowa Tiesh siedzi na koronie ręcznie wykonanej z 18-karatowego żółtego i białego złota, wysadzanej szeregiem innych cennych lankijskich kamieni szlachetnych.
 Eksponat jest teraz wystawiony na stałe w salonie Tiesh w Kandy, pod specjalną całodobową ochroną. 
Firma zamierza trzymać Tiesh Blue Empress na publicznej wystawie, dopóki zainteresowana strona nie złoży oferty.

Sri Lanka znana jest z obfitości kamieni szlachetnych na bardzo małym obszarze geograficznym i jest szczególnie znana z niebieskich Szafirów, Gwiezdnych Szafirów i klejnotów w kształcie Kocich Oczu.

Piękne Szafiry Gwiezdne mają określony „asteryzm”, słowo pochodzące od łacińskiego słowa „astrum” i oznaczające „gwiazdę”. 
Według Smithsona asteryzm jest w rzeczywistości spowodowany Tytanem uwięzionym w Korundzie podczas formowania się kryształu. 
Gdy kryształ stygnie, tytan orientuje się jako struktury przypominające igły w trzech kierunkach. 
Gładka, zaokrąglona powierzchnia cięcia kaboszonowego umożliwia odbijanie światła od tytanu, odsłaniając sześcionożną gwiazdę.
źródło

[Krystyna]

Pokryty szafirem posąg Matki Boskiej w katedrze Chanthaburi. 
Zdjęcie: Vincent Pardieu © GIA.

Statue of the Virgin Mary at Chanthaburi Cathedral.
Będąc w Tajlandii warto odwiedzić odnowioną rzymskokatolicką katedrę w Chanthaburi (Tajlandia), ponieważ znajduje się tam nowy posąg, który poza oczywistym zainteresowaniem religijnym ma pewne istotne znaczenie gemologiczne:

Jest to nowy figura Matki Boskiej prawie całkowicie pokryta szafirami, rubinami, złotem i emalią.
Wszystkie szafiry i rubiny mają więcej niż 1 karat i wydaje się, że do wykonania tej statuetki użyto 20 000 karatów klejnotów, prace zostały wykonane w Bangkoku, a wszystkie kamienie zostały przekazane przez handlarzy klejnotów z Chanthaburi, miasta z jednym z najważniejsza wspólnota rzymskokatolicka w Tajlandii.

[Krystyna]

 


St Edward's Sapphire
Pochodzenie nazwy
Szafir św. Edwarda bierze swoją nazwę od Edwarda Wyznawcy, króla Anglii w latach 1042 – 1066, w którego koronie lub pierścieniu był niegdyś osadzony piękny niebieski klejnot oszlifowany w rozetę, a obecnie jest osadzony na zwieńczeniu krzyża Cesarskiej  Korony państwowa Wielkiej Brytanii. 
Edward słynął ze swojej pobożności i przypisuje się mu budowę Opactwa Westminsterskiego, które zostało konsekrowane w dniu Świętego Innocentego, 28 grudnia 1065. 
Edward Wyznawca został kanonizowany przez papieża Aleksandra III w 1161, 95 lat po jego śmierci w 1066.

Charakterystyka kamienia szlachetnego
Szafir św. Edwarda, który obecnie znajduje się pośrodku krzyża na szczycie Cesarskiej Korony Państwowej, to niebieski Szafir o szlifie rozetowym o nieznanej wadze, o wyjątkowym kolorze i blasku. 
Jest to najstarszy kamień w Cesarskiej Koronie Państwowej, którego historia sięga prawdopodobnie XI wieku naszej ery, kiedy uważa się, że został osadzony na pierścieniu koronacyjnym Edwarda Wyznawcy, który wstąpił na tron w 1042 r.

Obecny kształt szafiru św. Edwarda w kształcie rozety nie jest być może oryginalnym kształtem tego starożytnego kamienia szlachetnego. 
Uważa się, że kamień został ponownie oszlifowany za panowania króla Karola II, po przywróceniu monarchii po krótkim, ale burzliwym okresie Rzeczypospolitej republikańskiej. 
Fakt, że rozetę wykonano w Europie w połowie XVI wieku, potwierdza to przekonanie. 
Kamienie o szlifie rozetowym są zwykle płaskodenne, z koroną klejnotu uniesioną w fasetowanej kopule o trójkątnych fasetach i bez stołu. 
Standardowy szlif rozetowy ma łącznie 24 fasetki. 
Kamienie o szlifie rozetowym mogą mieć różne kształty, takie jak okrągły, owalny, gruszkowy itp. 
Jednak Szafir św. Edwarda wydaje się mieć kształt ośmiokątny.

Szafir św. Edwarda jako Szafir niebieski należy do grupy minerałów korundowych. 
Korund to krystaliczny tlenek Glinu, w którym kolor powstaje w wyniku przemieszczenia niektórych atomów Glinu w sieci krystalicznej przez atomy różnych pierwiastków przejściowych, takich jak Chrom, Wanad, Tytan, Żelazo, Nikiel, Kobalt itp. 
W przypadku Szafirów niebieskich kolor jest spowodowany przez atomy Tytanu i Żelaza. 
Korund ma twardość 9 w skali Mohsa, która jest drugą najtwardszą substancją po Diamencie. 
Ze względu na swoją twardość i wytrzymałość Szafiry są trwałe i nie rysują się łatwo. 
Ich połysk może pozostać przez długi czas.
Tak więc fakt, że szafir św. Edwarda przetrwał przez ostatnie 966 lat, nie jest powodem do dezorientacji.

Pochodzenie i źródło szafiru św. Edwarda
Pochodzenie Korundów datuje się na okres od 500 do 2 miliardów lat, kiedy to po raz pierwszy powstały w górnym płaszczu Ziemi na głębokości 60-400 km w głąb ziemi, w warunkach bardzo wysokich temperatur i ciśnień. 
Wraz z unoszącą się magmą zostały one wyniesione na powierzchnię ziemi, gdzie ochłodzenie magmy wytworzyło skały magmowe z włączonym w nie Korundem. 
Działanie czynników atmosferycznych na skały magmowe, takie jak temperatura, opady itp. przez miliony lat, spowodowało oddzielenie Korundu od skał macierzystych, które następnie zostały spłukane ze wzgórz i zboczy i osadzone w nisko położonych obszarach jako aluwialne złoża, z których wydobywa się dziś Korund w różnych częściach świata. 
Niektóre z najstarszych źródeł Korundu na świecie to Afganistan i Sri Lanka. 
Afganistan od czasów starożytnych słynął z Rubinów i Spineli. 
Sri Lanka słynęła z Rubinów i Szafirów od bardzo starożytnych czasów, datowanych na okres króla Salomona w X wieku pne 
Jest więc całkiem możliwe, że szafir św. Edwarda również pochodził ze starożytnych aluwialnych złóż tego słynnego klejnotu produkujący okręg Sri Lanki znany jako Ratnapura.

Wczesna historia Szafiru św. Edwarda
Koronacja króla Edwarda Wyznawcy
Według tradycji Szafir św. Edwarda pojawił się po raz pierwszy w 1042 r., kiedy Szafir osadzony na pierścieniu został użyty do koronacji króla Edwarda Wyznawcy, koronowanego w 1042 r. 
Edward był synem króla Ethelreda II Niegotowy (978-1016) i Emma, córka Ryszarda II, księcia Normandii. 
Po okresie wygnania w Normandii do 1041, kiedy to Duńczycy przejęli kontrolę nad Anglią po śmierci Ethelreda w 1016, wrócił do Londynu za panowania swego przyrodniego brata króla Hardecanute, króla Danii od 1028 do 1042 i Anglii od 1040 – 1042. 
Po śmierci Hardecanute w 1042 Edward wstąpił na tron Anglii. 
Edward  był znany ze swojej pobożności i założył Opactwo Westminsterskie, które zostało konsekrowane w Dzień Świętego Innocentego 28 grudnia 1065 r.

Współczesna historia szafiru św. Edwarda
Korona św. Edwarda
Korona św. Edwarda Wyznawcy była używana przez kolejnych monarchów, dopóki nie została zniszczona przez Olivera Cromwella, wraz z innymi klejnotami koronnymi, po egzekucji Karola I, w 1649. 
Po przywróceniu monarchii w 1660 i panowaniu Karola II, najstarszy żyjący syn straconego Karola I, jako króla Anglii, nowa korona została wykonana przez Sir Roberta Vynera, łącząc resztki wcześniejszych koron. 
Ta nowa korona wykonana z czystego złota ważyła 2,25 kg i została wysadzana 444 kamieniami szlachetnymi składającymi się z Diamentów, Szafirów, Szmaragdów, Rubinów i Pereł. 
Nowa korona została nazwana Koroną św. Edwarda, choć nie ma nic wspólnego ze zniszczoną koroną św. Edwarda Wyznawcy. 
Jednak niektóre autorytety uważają, że przynajmniej dolna połowa Korony św. Edwarda należy do pierwotnej korony św. Edwarda Wyznawcy.

Cesarska Korona Państwowa
Korona państwa cesarskiego pierwotnie wykonana na koronację królowej Wiktorii w 1838 r., a następnie przebudowana na ten sam model podczas koronacji króla Jerzego VI w 1937  a także użyta do koronacji królowej Elżbiety II w 1953 r., zawiera kilka historycznych kamieni, takich jak Rubin Czarnego Księcia, Szafir Stuarta, Szafir św. Edwarda, a także diament Cullinana II (znany również jako Mała Gwiazda Afryki) całkiem niedawnego pochodzenia. 
Rzeczywistą koroną używaną do koronacji była Korona Św. Edwarda, ale zaraz po koronacji Korona Św. Edwarda została zastąpiona przez Cesarską Koronę Państwową. Poza tym cesarska korona państwowa jest również używana do wszystkich innych wielkich uroczystości państwowych, w tym do otwarcia parlamentu.

Rubin Czarnego Księcia to 170-karatowy, nieoszlifowany Spinel, osadzony w centralnym panelu Cesarskiej Korony Państwowej.
 317,40-karatowy diament Cullinan II jest zamontowany na czole Cesarskiej Korony, tuż pod Rubinem Czarnego Księcia. 
Z tyłu korony zamontowany jest 104-karatowy owalny Stuart Sapphire.
 Szafir św. Edwarda o nieznanej wadze jest osadzony na krzyżu maltańskim bezpośrednio na szczycie korony. 
Oprócz powyższych historycznych kamieni szlachetnych, Cesarska Korona Państwowa ma również ponad 3000 Diamentów, 277 Pereł, 17 Szafirów, 11 Szmaragdów i cztery Rubiny.
źródło

[Krystyna]

Stuart Sapphire 
Stuart Sapphire to niebieski Szafir, który stanowi część brytyjskich Crown Jewels .
Waży 104 karaty i uważa się, że pochodzi z Azji, potencjalnie dzisiejszego Afganistanu, Sri Lanki, Birmy lub Kaszmiru

Wczesna historia klejnotu jest dość niejasna, chociaż prawdopodobnie należał do Karola II i na pewno należał do klejnotów, które jego następcy Jakub VII i II zabrali ze sobą, kiedy uciekł do Francji po chwalebnej rewolucji w grudniu 1688 r.
Stamtąd przeszedł na jego syna, Jamesa Stuarta („Stary pretendent”), który przekazał go swojemu synowi, Henry'emu Benedictowi , znanemu później jako kardynał York, który nosił go w mitrze
Jako ostatni potomek Jakuba VII i II, kardynał wystawił na sprzedaż Szafir wraz z wieloma innymi relikwiami Stuarta.
Został zakupiony przez Jerzego III w 1807 roku i wrócił do Wielkiej Brytanii z Włoch.
Na Imperial State Korony od królowej Wiktorii, klejnot wziął zaszczytne miejsce w przedniej części diademu, tuż poniżej Czarnego Księcia Ruby
W 1909 roku, za panowania Edwarda VII , został przeniesiony na tył korony, aby zrobić miejsce dla 317-karatowego (63,4 g) diamentu Cullinan II ;
nadal zajmuje to miejsce z tyłu cesarskiej korony państwowej wykonanej w 1937 r. (kopia Wiktorii) i używanej przez Elżbietę II
Stuart Sapphire jest wystawiany publicznie wraz z innymi klejnotami koronnymi w Jewel House w Tower of London .

Szafir waży 104 karaty (20,8 g).
Ma owalny kształt, około 3,8 cm (1,5 cala) długości i 2,5 cm (1,0 cala) szerokości i ma jedną lub dwie skazy, ale Stuartowie najwyraźniej uznali go za bardzo wartościowy. W pewnym momencie wywiercono dziurę na jednym końcu, prawdopodobnie w celu wprowadzenia przystawki, za pomocą której kamień mógłby być noszony jako wisiorek.
źródlo

[Krystyna]

 
Star of Artaban Sapphire
„Gwiazda Artaban” pochodzi ze Sri Lanki
Informacje na temat niebieskiego szafiru „Star of Artaban”, który obecnie znajduje się w National Museum of Natural History of the Smithsonian Institution, są bardzo skąpe, z wyjątkiem faktu, że 316-karatowy niebieski Szafir w kształcie gwiazdy pochodzi ze Sri Lanki.
Ogromne Szafiry gwiaździste są niezmiennie, ze względu na fakt, że Sri Lanka jest prawdopodobnie jedynym krajem na świecie, który produkuje Szafiry gwiaździste o ogromnych rozmiarach przekraczających 100 karatów wagi.
Próby zdobycia zdjęcia tego podobno wspaniałego szafiru niebieskiej gwiazdy okazały się bezowocne i czytelnicy, którzy mogą mieć dostęp do dowolnego zdjęcia kamienia, proszeni są o przesłanie go pod tym linkiem , aby zrobić to konto o słynnym szafirze . jak najbardziej wyczerpujące.
źródło
źródło
źródło

[Krystyna]

 

https://shakko.ru/1298389.html?from=sds