26-01-2024, 14:27
Rindr (staronordycki) lub Rinda (łac.) (czasami zangielizowana Rind) to postać kobieca w Mitologii Nordyckiej, na przemian opisywana jako Olbrzymka lub ludzka księżniczka ze wschodu.
Została zapłodniona przez Odyna i urodziła mściciela śmierci Baldra, Boga Vali .
Wspomina się o niej także w Gesta Danorum, książce napisanej z chrześcijańskiego punktu widzenia, w której postacie mitologiczne są bardzo zniekształcone.
W tekście tym nazywa się ją Rinda i była córką króla Rusinów.
Spłodzi Bous, tak nazywa się Vali w tym tekście, po tym, jak została oszukana zaklęciami Odyna.
Proza Snorriego Sturlusona Edda odnosi się do Rindr jako matki Valiego i jednej z Bogiń.
Najbardziej szczegółową relację można znaleźć w III księdze Gesta Danorum, napisanej przez Saxo Grammaticusa na początku XIII wieku. Tam nazywa się Rinda i jest córką króla Rusinów.
Po śmierci Baldra Odyn konsultował się z widzącymi, jak się zemścić.
Idąc za ich radą, Odyn udał się do Rusinów w przebraniu wojownika imieniem Roster.
Tam dwukrotnie został odrzucony przez Rind.
Następnie napisał Runy na kawałku kory i dotknął nią, powodując jej szaleństwo, a następnie przebrał się za uzdrowiciela imieniem Wecha, któremu pozwolono ją zobaczyć.
W końcu zachorowała; Odyn w przebraniu powiedział następnie, że ma lekarstwo, dzięki któremu ją wyleczy, ale wywołałoby to gwałtowną reakcję.
Idąc za radą rzekomego uzdrowiciela, król przywiązał Rind do łóżka, a Odyn przystąpił do jej gwałcenia.
Z gwałtu narodził się Váli, który później pomścił Baldera.
Gwałt Odyna na Rind został opisany poza Gesta Danorum, w wersecie 3 zwrotki Sigurðardrápa, wiersza Kormákra Ögmundarsona wychwalającego Sigurðra Hlaðajarla, który rządził Trondheim w połowie X wieku.
Podobnie jak inne podobne wiersze pochwalne, powszechnie uważa się, że jest to autentyczny, a nie późniejszy utwór pseudohistoryczny. Werset Kormákra zawiera stwierdzenie „seið Yggr til Rindar” (Yggr [Odin] Rindr zaczarowany), oznaczające magiczny gwałt na Rind przez Odyna za pomocą czasownika síða.
Sugeruje to, że Kormakr uważał magię znaną jako Seidr za integralną część zgwałcenia Rind przez Odyna i stanowi ważny dowód na związek Odyna z tego typu magią.
Inny fragment, który może odnosić się do tego samego wydarzenia, znajduje się w wersecie 6 poematu edycznego „Grógaldr”: „þann gól Rindi Rani” (który [urok] Rani zaśpiewał Rindrowi).
Imię Rind pojawia się w kilku wersetach skaldycznych oraz w „Baldrs draumar”, gdzie aliteracja sugeruje, że pierwotnie mogło to być Vrindr; etymologia pozostaje niepewna, ale może istnieć związek ze szwedzką nazwą miejscowości Vrinnevi lub Vrinnevid, niedaleko Norrköping.
https://vikings-valhalla.com/blogs/norse...logy/rindr
Została zapłodniona przez Odyna i urodziła mściciela śmierci Baldra, Boga Vali .
Wspomina się o niej także w Gesta Danorum, książce napisanej z chrześcijańskiego punktu widzenia, w której postacie mitologiczne są bardzo zniekształcone.
W tekście tym nazywa się ją Rinda i była córką króla Rusinów.
Spłodzi Bous, tak nazywa się Vali w tym tekście, po tym, jak została oszukana zaklęciami Odyna.
Proza Snorriego Sturlusona Edda odnosi się do Rindr jako matki Valiego i jednej z Bogiń.
Najbardziej szczegółową relację można znaleźć w III księdze Gesta Danorum, napisanej przez Saxo Grammaticusa na początku XIII wieku. Tam nazywa się Rinda i jest córką króla Rusinów.
Po śmierci Baldra Odyn konsultował się z widzącymi, jak się zemścić.
Idąc za ich radą, Odyn udał się do Rusinów w przebraniu wojownika imieniem Roster.
Tam dwukrotnie został odrzucony przez Rind.
Następnie napisał Runy na kawałku kory i dotknął nią, powodując jej szaleństwo, a następnie przebrał się za uzdrowiciela imieniem Wecha, któremu pozwolono ją zobaczyć.
W końcu zachorowała; Odyn w przebraniu powiedział następnie, że ma lekarstwo, dzięki któremu ją wyleczy, ale wywołałoby to gwałtowną reakcję.
Idąc za radą rzekomego uzdrowiciela, król przywiązał Rind do łóżka, a Odyn przystąpił do jej gwałcenia.
Z gwałtu narodził się Váli, który później pomścił Baldera.
Gwałt Odyna na Rind został opisany poza Gesta Danorum, w wersecie 3 zwrotki Sigurðardrápa, wiersza Kormákra Ögmundarsona wychwalającego Sigurðra Hlaðajarla, który rządził Trondheim w połowie X wieku.
Podobnie jak inne podobne wiersze pochwalne, powszechnie uważa się, że jest to autentyczny, a nie późniejszy utwór pseudohistoryczny. Werset Kormákra zawiera stwierdzenie „seið Yggr til Rindar” (Yggr [Odin] Rindr zaczarowany), oznaczające magiczny gwałt na Rind przez Odyna za pomocą czasownika síða.
Sugeruje to, że Kormakr uważał magię znaną jako Seidr za integralną część zgwałcenia Rind przez Odyna i stanowi ważny dowód na związek Odyna z tego typu magią.
Inny fragment, który może odnosić się do tego samego wydarzenia, znajduje się w wersecie 6 poematu edycznego „Grógaldr”: „þann gól Rindi Rani” (który [urok] Rani zaśpiewał Rindrowi).
Imię Rind pojawia się w kilku wersetach skaldycznych oraz w „Baldrs draumar”, gdzie aliteracja sugeruje, że pierwotnie mogło to być Vrindr; etymologia pozostaje niepewna, ale może istnieć związek ze szwedzką nazwą miejscowości Vrinnevi lub Vrinnevid, niedaleko Norrköping.
https://vikings-valhalla.com/blogs/norse...logy/rindr