Gemma-Kamea, Intaglio
#1

   
Kamea (z arabskiego kamma, czyli garb, wypukłość) – rodzaj gemmy, szlachetny lub półszlachetny kamień ozdobiony reliefem ciętym wypukło.
Do wyrobu Kamei najchętniej używano kamienia składającego się z dwóch różnobarwnych warstw – onyksu, sardonyksu, karneolu.
Ponieważ dwubarwne kamienie są nader rzadkie – Kamee składano z dwóch kamieni, a w Mezopotamii wykorzystywano kość słoniową, glinę i wosk.
Jako materiał wykorzystywano również skorupy muszli i koral.

Pierwsi podobno robili Kamee Babilończycy, a Fenicjanie przenieśli tę trudną sztukę i miłość do rzeźbionych kamieni do Egiptu.
Do wielkiego rozkwitu doszła owa sztuka w Grecji, zwłaszcza za czasów Peryklesa.
Ceniono sobie Kamee na dworze Aleksandra Wielkiego i jego zastępców.
Piękne zbiory oryginalnych Kamei posiadała w Aleksandrii dynastia Ptolemeuszy.
Do dziś niektóre okazy, pochodzące z kolekcji Ptolemeuszy z I wieku p.n.e., zdobią zbiory europejskie.
Własnością Kleopatry była najpiękniejsza Kamea świata – Tazza Farnese.
https://en.wikipedia.org/wiki/Farnese_Cup
Po jej śmierci znalazła się z całym skarbem władców Egiptu w Rzymie.
Aktualnie znajduje się w zbiorach Muzeum Narodowego w Neapolu.
Pompejusz ofiarował jako votum świątyni Jowisza Kapitolińskiego kolekcję Kamei greckich, wśród których było dwa tysiące pucharów z onyksu, oprawnych w złoto.
Kamee noszono wówczas w naszyjnikach, kolczykach, naramiennikach, zapinkach ( fibulach), a także zdobiono nimi puchary, czarki i sprzęty.
Na Kameach często utrwalano wizerunki rzymskich władców.
Zbiory tych rzeźb znalazły się potem w skarbcach władców europejskich, a w średniowieczu ozdabiano nimi nawet krucyfiksy i relikwiarze, nie bacząc na ich świecki, a niekiedy wręcz pogański charakter.

Kamee oprawiane w metale szlachetne znalazły się także w koronach, zwłaszcza kochali je cesarze bizantyjscy.
Kiedy w 330 Konstantyn I przeniósł skarby cesarstwa rzymskiego, wśród skarbów pokaźne miejsce zajmowały właśnie Kamee.
Niektóre z nich powróciły do Europy ofiarowane przez władcę Cesarstwa Łacińskiego – Baldwina II świętemu Ludwikowi, by zorganizował kolejną wyprawę krzyżowców.
Część Kamei znalazła się w Sainte Chapelle, inne w opactwie Saint-Denis.
Dziś niektóre z nich są ozdobą muzeów francuskich.

W czasach odrodzenia powróciła moda na wszystko, co starożytne.
Zachwycano się zwłaszcza rzeźbą – także tą najmniejszą.
Największą wartość miały oczywiście oryginały, było ich jednak zbyt mało, jak na powszechne zapotrzebowanie władców i bogaczy.
Zaczęto więc robić nowe na wzór starożytnych, portretując przy okazji władców i piękne kobiety na modłę starożytnych bóstw.
Kamee oprawiano wówczas w pierścienie, diademy, naszyjniki, bransolety.
Służyły jako medaliony przy łańcuchach.
Tworzono także większe dziełka, które wprawiano w pokrywy puzderek lub szkatułek.          
Kamee były jednak kosztowne, toteż robiono ich kopie w szkle, wosku, laku i innych materiałach.
Fascynacje rzeźbionymi kamieniami były tak wielkie, że w Italii nadawano pięknym dziewczętom imię Gemma, oznaczającego po łacinie ów rzeźbiony kamień.          
Wierzono, że Afrodyta wyrzeźbiona w kamieniu przynosiła siłę, Atena mądrość, a Zeus władzę i potęgę.
W epoce baroku lubowano się szczególnie w przypominaniu scen mitologicznych w malarstwie i rzeźbie, nic więc dziwnego, że nadal ryto je w kamieniach dekoracyjnych.      
W XVIII wieku nadal uważano, że kamee są bardzo wytworną ozdobą kobiecego stroju.      
Komponowano więc z nich diademy i naszyjniki, umieszczano je w oprawach kosztownych wachlarzy.
Najbardziej udane egzemplarze miniaturowych rzeźb naśladowano na porcelanie angielskiej J.Wedgwooda, zdobiąc nimi serwisy i wazy.
Stale rosnące zapotrzebowanie spowodowało, że coraz powszechniej zaczęto barwić agatowy surowiec, a także używać korali i konchy perłowej do sporządzania kamei.
W drugiej połowie XIX wieku brosza z kameą stała się koniecznym elementem stroju wytwornych dam,
które nosiły żaboty lub zapinały suknie wysoko pod szyją.
Jeśli kamea nie była zbyt kolorowa, noszono ją jako element biżuterii żałobnej.

Kolekcjonerzy
W czasach odrodzenia powstał zwyczaj, że bogaci zbieracze kolekcjonowali kamee – dziś zbiory te stanowią podstawę skarbców muzealnych, zwłaszcza we Włoszech i Niemczech.
Jednym z największych kolekcjonerów miniaturowych płaskorzeźb, które powstawały również na jego specjalne zamówienie, był renesansowy władca Florencji Wawrzyniec Wspaniały.
W jego ślady szli kolejno król Francji Franciszek I, cesarz Rudolf II Habsburg, władca Hiszpanii i Portugalii król Filip II.
Wielką wielbicielką gliptyki była markiza de Pompadour.
Łożyła na wykształcenie wybitnego rzeźbiarza kamieni – Jacques Guay.
Do tej pory można oglądać w muzeach kamee, pochodzące z jej kolekcji.

Artyści
O cenie kamei nie świadczył surowiec, ale kunszt artysty.
Do najsłynniejszych starożytnych twórców kamei należeli: Pyrgotoles, Evodus, Dioskurides.
W okresie renesansu wielu wybitnych artystów zajmowało się rzeźbieniem gemm, wzorując się na starożytnych twórcach.
Stworzyli nie mniej piękne miniaturowe dzieła sztuki.
Najbardziej poszukiwane okazy wychodziły spad palców Celliniego, Ottavio Miseroniego, Jan Jakub Caraglio, Nessero, Da Trezzo.
Później mistrzami kamei byli Rossi, Fontana, Saraceni.
Król Henryk IV miał na swoje rozkazy całą plejadę twórców: Guillame Dupres, Olivier Corode i Julien de Fontanay.
Cesarze Świętego Cesarstwa Narodu Niemieckiego korzystali z usług kilku pokoleń rodziny rzeźbiarzy Miseroni.

Słynne kamee
Kamea z hessonitu z rzeźbą głowy Chrystusa o masie 61,5 ct
Tazza Farnese – najpiękniejsza kamea świata, należała do Kleopatry
Gemma Augusta
Wielka Kamea Francji

[Obrazek: attachment.php?aid=75737]
Odpowiedz
#2

   
Camée représentant le buste de Messaline et de ses enfants, Octavie et Britannicus.
 Sardonyx, or, émail(monture en or émaillé du XVIIe siècle)

Nazwa „kamea” pochodzi od arabskiego słowa „kamma”, czyli garb, wypukłość.
Do wyrobu kamei głównie używano kamienia składającego się z dwóch różnobarwnych warstw – Onyksu, Sardonyksu lub Karneolu.
Ponieważ dwubarwne kamienie są nader rzadkie – Kamee składano z dwóch kamieni, a w Mezopotamii wykorzystywano kość słoniową, glinę i wosk.
Jako materiał wykorzystywano również skorupy muszli i Koral.

Czarne Onyksy często nazywane były arabskimi, ponieważ występują w znacznej ilości na ziemiach Libii i Egiptu.
Starożytni artyści umieli odpowiednio wykorzystać budowę Onyksu przy rzeźbieniu w tym kamieniu gemm.
Gemmy rżnięte wypukło nazywano Lameami, zaś te rżnięte wklęsło – intaglio.
O cenie Kamei nie świadczył surowiec, tylko kunszt artysty.

Na dworze Aleksandra Wielkiego i jego następców bardzo ceniono sobie ten typ biżuterii.      
Kameami zdobiono kobiece stroje, puchary, czarki, a nawet sprzęty.
W europejskich zbiorach zachowało się trochę przepięknych, greckich cameo, rzeźbionych w Onyksie, między innymi Czara Farnese, czyli Kamea uznawana za najpiękniejszy tego rodzaju wyrób jubilerski na świecie - dzisiaj można podziwiać ją w Muzeum Narodowym w Neapolu.
Należała pierwotnie do samej Kleopatry.

Twórcy miniaturowych rzeźb często portretowali Cesarza Augusta i jego żonę Liwię.
Zbiory tych rzeźb znalazły się potem w skarbach europejskich władców, a w średniowieczu  ozdabiano nimi nawet krucyfiksy, czemu zupełnie nie przeszkadzał fakt ich świeckiego, a wręcz pogańskiego pochodzenia.
Co więcej, zaczęły zdobić także korony.

Oczywiste jest, że skoro w Odrodzeniu powróciła moda na wszystko, co związane ze starożytnością, Kamee także przeżyły swój renesans.
Portretowano władców i piękne kobiety, a następnie oprawiano te miniaturowe  płaskorzeźby w pierścienie, diademy, naszyjniki i bransolety.
Służyły także jako medaliony lub zawieszenie przy łańcuchach.
Były znakomitym upominkiem, zwłaszcza, że tworzono też nieco większe dzieła, wprawiane w pokrywy puzderek czy szkatułek.

W tak zwanym międzyczasie powstało wiele dokładnych replik starożytnych okazów, często sprzedawanych jako cudem odnalezione po latach oryginały.
Powstał wówczas zwyczaj, że bogaci zbieracze kolekcjonowali także pojedyncze egzemplarze Kamei, a dziś zbiory te stanowią podstawę skarbców muzealnych, zwłaszcza w Niemczech i we Włoszech.
Jednym z największych kolekcjonerów był renesansowy władca Florencji, Wawrzyniec Wspaniały.
W jego ślady poszli kolejno król Francji i protektor samego Leonardo da Vinci Franciszek I, cesarz Rudolf II Habsburg oraz władca Hiszpanii i Portugalii król, Filip II.

Doskonale wszystkim znany ród Borgiów słynął w całej Italii ze swej żądzy władzy i bogactw.
Rodrigo Borgia, czyli papież Aleksander VI, podobno nawet tiarę papieską zdobył przekupstwem.
Legendarne zbiory kamei u Borgiów są przechowywane w wielu muzeach Europy.
Uważa się, że przedstawione na nich wizerunki uosabiają panów z tego rodu.

Rzeźbione kamienie znakomicie uzupełniały bogate stroje epoki renesansu i baroku.            
Fantastycznie prezentowały się zwłaszcza kamee, które zdobiły ogromne wisiory.
Zafascynowanie pięknymi kameami było tak ogromne, że w Italii nadawano nawet dziewczynkom imię Gemma.
Wierzono także, że Afrodyta – Wenus, wyrzeźbiona w kamieniu, przynosiła siłę, z kolei Atena – Minerwa, mądrość, a Zeus – Jowisz, władzę i potęgę.

W XVII nadal uważano, że Kamea jest wspaniałym dodatkiem do kobiecych strojów, a w drugiej połowie XIX wieku brosza z Kameą stała się wręcz niezbędnym elementem  ubioru wytwornych dam.
Jednakże w tym okresie Kamee nie zawsze już były wykonane z onyksu.
Kamee do tej pory cieszą się sporą popularnością wśród płci pięknej.
Są niewątpliwie piękną ozdobą i prawdopodobnie jeszcze długo będą cieszyć się kobiecymi względami
Opracowała: Katarzyna Stępień
Źródło:„Tajemnice klejnotów”

[Obrazek: attachment.php?aid=75737]
Odpowiedz
#3

   
XV - XVI wiek - Brosze z Kameami
W XV i XVI bardzo popularna była biżuteria z ornamentami figuralnymi.
Dobrym przykładem jest tu przepiękna, misternie wykonana brosza figuralna, o kształcie krążka, z obrzeżem w formie łodygi.
Na tego rodzaju broszach nierówności łodygi bywały podkreślane Perłami.
W centrum znajdowały się wizerunki ludzi lub zwierząt, wyryte w Złocie i pokryte emalią, zdobione Rubinami oraz Diamentami.
Holenderska brosza znajduje się obecnie w Kunsthistorisches Museum w Wiedniu.
Została ona ozdobiona malarską emalią, dzięki której emaliowane powierzchnie zyskiwały znaczną wypukłość, tak iż z wyglądu przypominały Kamee.

Innym przykładem jest francuska złota brosza, którą obecnie można podziwiać w muzeum Bargello we Florencji.
Została ona ozdobiona Kameą wykonaną z kamienia półszlachetnego.
Kamienie o wielobarwnym uwarstwieniu, na przykład Sardonyksy lub Karneole, często były ornamentowane płaskimi reliefami.
Najstarsze rzeźbione dwubarwne gemmy, których używano jako pieczęci, pochodzą z czasów Sumerów.

Już Grecy w epoce hellenistycznej oraz Rzymianie wykonywali Kamee służące głównie dla ozdoby.
Do tej pory odnaleziono kilka Kamei tego rodzaju, które przedstawiają wizerunki profilu rzymskiego cesarza Augusta.

W Anglii, w Epson, w hrabstwie Surrey, odnaleziono dość nietypową Kameę, wykonaną z granatu o nieregularnym kształcie oprawionego w złoto.
Do Kamei dołączony jest wisiorek pochodzący z końca VII wieku, jednak sama Kamea - jak sugerują przeprowadzone badania - jest znacznie starsza.

Jakkolwiek sztukę wykonywania Kamei znano już w średniowieczu, to na szeroką skalę rozwinęła się ona dopiero w renesansie.
Rytownicy gemm zatrudniani byli przez włoskich mecenasów sztuki, takich jak na przykład Lorenzo de’Medici.
To właśnie na jego zamówienie wykonano słynną Kameę Noego, czyli owalną, wykonaną z Onyksu kameę przedstawiającą Noego i jego rodzinę wraz ze zwierzętami w momencie schodzenia na ląd z pokładu arki.
Gemma osadzona jest w przepięknej złotej ramce, na odwrocie zaś ozdobiona jest motywami roślinnymi.
Na wrotach arki widnieje napis: “LAVR MED.”, który jest sygnaturą Lorenza de”Medici.          
Kameę tę, figurującą w piętnastowiecznym spisie inwentarzowym dobytku rodziny Medyceuszów, obecnie można obejrzeć w British Museum w Londynie.

Inna, również Onyksowa Kamea, jest równie słynna co poprzednia.
Po obu stronach ozdobiona jest reliefami: po jednej widać wizerunek Herkulesa, po drugiej królowej Lidii, Omfale.
Kamea ta została wykonana prawdopodobnie w 1530 roku przez włoskiego artystę - rzemieślnika i osadzona w oprawie wysadzanej diamentami u rubinami.
Klejnot ten był darem cesarza Karola V dla papieża Klemensa VII.
Dar ten również znajduje się w British Museum.

W XVI wieku modne stały się medaliony portretowe.
Noszono je na szyi, zawieszone na łańcuszkach bądź wstęgach.
Umieszczano w nich często kamee osadzane w oprawie ozdobionej szlachetnymi kamieniami.
Zresztą kameami ozdabiano różne elementy biżuterii, od brosz i wisiorków, po pierścienie.  
Poza gemmami, płaskorzeźby wykonywano także w innych materiałach, takich jak kryształ górski, koral lub agat, które potem obrabiano jak kamee.

Francuzi mieli własną technikę zdobniczą, zwaną cameo habille, która polegała na wykonywaniu w powierzchni dużego kamienia reliefu wizerunkiem ludzkiej głowy, a następnie uzupełnieniu go naszyjnikiem, ozdobą włosów lub kolczykami wykonanymi z małych gemm.
Tego rodzaju klejnoty szczególnie modne były w XIX wieku.
Źródło: "Klejnoty świata" Nance Fyson
źródło

[Obrazek: attachment.php?aid=75737]
Odpowiedz
#4

   
Podwójny portret Ptolomy II i Arsinoe II
Kamea Gonzaga w warstwowym twardym kamieniu Agate. 
Prawdopodobnie jest to para Ptolemeusza II Filadelfia i Arsinoe II z Aleksandrii, wyrzeźbiona w Sardonyxie, z trzema warstwami. 
Od 3 wieku pne.
Kupiony w 1814 r. I pochodzący z Malmaison, prezent od Josephine Beauharnais dla Aleksandra I. 
Przechowywany w Petersburgu, Ermitaż Państwowe Muzeum, inv. n. GR 12678

Il Cammeo Gonzaga to hellenistyczny grawerowany klejnot; kamea odmiany jugata capita wycięta z trzech warstw indyjskiego sardonyx, pochodząca prawdopodobnie z III wieku pne. 
Był to centralny element starożytnej kolekcji Gonzaga, opisanej po raz pierwszy w inwentarzu kolekcji Isabelli d'Este z 1542 r., Przedstawiającej Augusta i Livię. 
Postacie te zostały później zidentyfikowane jako Aleksander Wielki i Olympias, Germanik i Agrypina Starsza, Neron i Agrypina Młodsza oraz wiele innych znanych par starożytnych.
Męska postać na kamei jest odziana w atrybuty Aleksandra, w tym hełm laurowy i nosi gorgoneion.
Jego inne Egida przedstawia brodatą głowę, prawdopodobnie Zeusa Ammona. 
Wieniec laurowy mężczyzny wieńczy wąż, który sugeruje moczowód. 
Kontrastujące profile mężczyzn i kobiet najprawdopodobniej miały sugerować Zeusa i Herę. 
Brązowy naszyjnik to kolejny dodatek maskujący fakt, że kamea została w pewnym momencie rozbita na pół.
W 1794 r. Kamea była częścią kolekcji Piusa VI w Watykanie. 
Najeżdżający Francuzi zabrali go ze sobą do Paryża, gdzie wszedł do kolekcji Napoleona i cesarzowej Josephine. 
Po upadku Napoleona Aleksander I z Rosji złożył wizytę w Château de Malmaison i zaoferował Joséphine wszelką pomoc w jego władzy. 
Na znak wdzięczności przedstawiła carowi scenę.
Od tego czasu tak zwana kamea Malmaison jest przechowywana w Ermitażu w Sankt Petersburgu. 
W Wiedniu istnieje konkurencyjna kamea hellenistyczna o mniejszej jakości, którą Habsburgowie określali również jako „kameę Gonzaga”, prawdopodobnie przy założeniu, że nie została skradziona przez Szwedów w 1648 r. 
Powoduje to znaczne zamieszanie między nimi.
źródło
źródło

[Obrazek: attachment.php?aid=75737]
Odpowiedz
#5

       
Wielka Kamea Francji (fr. Grand Camée de France) – największa znana współcześnie Gemma starożytna.
Powstała w okresie panowania w Rzymie dynastii julijsko-klaudyjskiej.
Data wykonania Gemmy waha się między 17 a 41 n.e.
Wykonana została z pięciowarstwowego Sardonyksu, ma wymiary 31 × 26,5 cm.
Scena u góry przedstawia apoteozę Augusta noszonego do nieba przez Eneasza lub Ajona.  
Cesarzowi towarzyszy Germanik i Druzus Młodszy (lub Marcellus i Druzus Starszy).
W pasie dolnym widnieją pokonani barbarzyńcy, stanowiący symbol zwycięstw Augusta.            
Przechowywana jest obecnie w Gabinecie Medali Francuskiej Biblioteki Narodowej w Paryżu.
źródło
źródło
https://medaillesetantiques.bnf.fr/ws/ca.../c33gbcsv8
https://medaillesetantiques.bnf.fr/ws/ca.../c33gbcsv8

[Obrazek: attachment.php?aid=75737]
Odpowiedz
#6

   
http://www.treeland.ru/file/0001/600/7027.jpg
https://upload.wikimedia.org/wikipedia/c...gustea.jpg

Gemma Augusta (łac. Gemma Augustea) – starożytna rzymska kamea, zaliczana do najpiękniejszych tego rodzaju przedmiotów na świecie.
Wykonana została z biało-czarnego Onyksu, zwanego też Onyksem arabskim.
Ma wymiary 22,9 × 18,7 cm.
Przypuszcza się, że jej twórcą był Dioskurides lub jeden z jego uczniów i że wykonana została między 10 a 20 n.e.
Prawdopodobnie upamiętnia ona zwycięstwo Tyberiusza nad Germanami w 7 n.e.
źródło
Numeracja postaci:
Powierzchnia gemmy podzielona jest horyzontalnie na dwie strefy dekoracji reliefowej.
W górnej, ważniejszej, symbolizującej militarną władzę cesarza Oktawiana Augusta              
nad światem, centralne miejsce zajmuje siedzący na podwójnym krześle lub tronie (bisellium) sam cesarz (1) i bogini Roma (2).
Towarzyszą im z prawej strony personifikacje:
Ziemia Matka – Gaja (6), Ocean – Okeanos (5) i Świat Zamieszkany – Ojkumene (3), a z lewej postacie historyczne: młody Tyberiusz schodzący z bigi lub rydwanu (7) oraz chłopiec, zapewne Gajusz Juliusz Cezar (8).
Za Tyberiuszem na rydwanie stoi bogini Wiktoria (4).
Nad Augustem, na tle księżyca lub słońca widoczny jest ulubiony symbol cesarza – koziorożec (9).
Dolna strefa zawiera symbolikę zwycięstwa.
Grupa rzymskich żołnierzy (16, 17) ustawia trofeum (19) z pomocą boga Marsa (15), obok figurują poniżani przez Rzymian jeńcy barbarzyńscy (11) – postacie te interpretowane są niekiedy także jako bóstwa czy personifikacje, obserwujące stawianie trofeum.
Obok Rzymian przedstawiony jest także sojuszniczy żołnierz macedoński (18), a także, jak się przypuszcza, bogini Diana (13) i Merkury (14).
Na prawo od Diany i Merkurego widoczna jest inna para jeńców barbarzyńskich (12).
Za Macedończykiem znajduje się tarcza wschodniego typu z rysunkiem skorpiona (20), który jako znak zodiaku symbolizuje miesiąc listopad, czyli miesiąc urodzin Augusta, a u stóp Augusta spoczywa orzeł (10), w starożytnym Rzymie symbol ojca bogów Jupitera – Jowisza (a także legionów rzymskich).
Gemma Augusta znajduje się w Muzeum Historii Sztuki w Wiedniu.
źródło
źródło

[Obrazek: attachment.php?aid=75737]
Odpowiedz
#7

       
Tazza Farnese (czyt. Tacca Farneze)
Starożytna Gemma z Sardonyksu eksponowana w Narodowym Muzeum Archeologicznym w Neapolu (nr inw. 27611).
Gemma ma kształt talerza o średnicy 20 cm.
Na jednej stronie widnieje gorgonejon, zaś interpretacja wizerunku umieszczonego na drugiej stronie zabytku nastręcza wiele trudności, niemniej sfinks widniejący na dole pozwala umieścić ją w Egipcie.
Wykonana została prawdopodobnie dla któregoś ptolemejskiego władcy Egiptu w I wieku p.n.e.
źródło

[Obrazek: attachment.php?aid=75737]
Odpowiedz
#8

   
Kamea ze sceną mitologiczną, I wiek p.n.e.
CdM, troilo e polissena sorpresi da achille, Sardonice, I sec. a.c.
źródło
źródło
źródło

[Obrazek: attachment.php?aid=75737]
Odpowiedz
#9

   
Giuseppe Girometti, kamea z alegorią wiosny, 1. poł. XIX wieku (?)
Artysta Giuseppe Girometti (1779-1851)
English: Allegory of Spring, Sardonyx Cameo.
Français : Allégorie du printemps, camée en sardonyx.
źródło
źródło

[Obrazek: attachment.php?aid=75737]
Odpowiedz
#10

   
       
Korona Józefiny, Cesarzowej Francji, żony Napoleona I.
Obecnie własność Księżniczki Wiktorii przyszłej królowej Szwecji.
źródło

[Obrazek: attachment.php?aid=75737]
Odpowiedz
#11

   
Kamea z Wenus i Kupidynem
Piękna renesansowa Kamea została wykonana we Włoszech w drugiej połowie XVIw.
Złotą owalną oprawę dołączono w 1830r..

Złota broszka ozdobiona renesansową Kameą. 
Wenus i Kupidyn. 
Piękna Kamea Sardonyx z okresu renesansu. 
Klasyczny temat Wenus i Kupidyna, w wiejskim otoczeniu (w tym samym stylu kompozycji, co kamea Aleksandra Sostratos z I wieku pne, zachowane w Ermitażu w Sankt Petersburgu).
 Bardzo wysoka jakość wykonania i bardzo przyjemny temat dla tej renesansowej Kamei, w bardzo dobrym stanie, pomimo małej Kamei z chipem, na poziomie głowy Wenus. 
Stan bardzo dobry ze złotym wierzchowcem, ok. 1830 r. Włoskie dzieło (prawdopodobnie Mediolan) z epoki.
źródło

[Obrazek: attachment.php?aid=75737]
Odpowiedz
#12

   
Camée Ptolémée II en Alexandre.
Kamee kazał wyrzeźbić Ptolomeusz II król Egiptu w 40 lat po śmierci Aleksandra Wielkiego, jest to jedyny wizerunek który tak wiernie odzwierciedla wyglad wielkiego władcy.
Chalcedon 
Ptolemeusz II znał osobiście Aleksandra Wielkiego bowiem uczestniczył z nim w słynnej kampanii egipskiej.
Kamea ta trafiła do klejnotów Ludwika IV, który był zafascynowany pięknem i historią tego niezwykłego portretu dlatego kazał oprawić złotnikowi Josiasu Belle w złotoemaliowaną ramkę
źródło
źródlo

[Obrazek: attachment.php?aid=75737]
Odpowiedz
#13

   
Kamea z Bachantką.
Kamea ta to wyjątkowy okaz, składa się z pięciu warstw Onyksu, i aż z trzech rzeźbionych.
Rzeźba przedstawia lewy profil bachantki z pięknie rzeźbionymi szczegółami, zwłaszcza w winorośli przypiętych do boku sukni i wpiętej we włosy.
Kamea jest oprawiona w złotą broszkę a pochodzi z Włoch, z początku 19 wieku.
źródło

[Obrazek: attachment.php?aid=75737]
Odpowiedz
#14

       
Augstus Camée.
Jednym z najpiękniejszych dzieł sztuki rzymskiej pochodzącej z czasów Oktawiana Augusta jest Kamea obrazująca najważniejsze elementy ideologii cesarskiej czyli , że cesarz jest równy bogom.

Krzyż Lotara (late 10th c., Niemcy). Sardoniczny, filigran złota i kamieni szlachetnych.
W centrum -przedstawiający rzymskiego cesarza Augusta w wieńcu laurowym, który na odwrotnej stronie krzyża odpowiada wygrawerowanym wizerunkiem ukrzyżowanego Chrystusa, otrzymujących laurowy wieniec z rąk Boga Ojca (podwójna alegoria Chrystusa jako Pana  ziemi, a jako zwycięzca śmierci, cesarz rządził na ziemi jako wikariusz Chrystusa).
Krzyż Lotara został przedstawiony do niemieckiego cesarza Ottona III.
Przechowywane w skarbcu katedry w Akwizgranie.
źródło
źródło

[Obrazek: attachment.php?aid=75737]
Odpowiedz
#15

   
Kamea z Zeusem
Ta 13,5 cm kamea została wyrzeźbiona w Sardonyksie.
Obecnie wystawiana jest w Luwrze w salach poświęconych sztuce starożytnej Grecji..
źródło
źródło

[Obrazek: attachment.php?aid=75737]
Odpowiedz
#16

   
Camée en agate de Morelli. Napoleon Ier.
Różowa Kamea z Cesarzem Napoleonem I
Super Jaspis i Agat to materiały z których powstała ta kamea.
Kamea przedstawia popiersie Napoleona, zwieńczone laurowym wieńcem
Jest to praca Nicolo Morelli (1771-1838), który wykonał kilka kamei reprezentujących członków rodziny cesarskiej.
Ta została wykonana w 1805.
źródło

[Obrazek: attachment.php?aid=75737]
Odpowiedz
#17

   
Camée néo-classique en Agate. Persée et Andromède.
Kamea z Andromedą i Perseuszem Agatowa kamea wykonana jest z różowego chalcedonu.
Temat Kamei to Andromeda, córka króla Etiopii Cefeusza uratowana przez Perseusza któremu Hermes użyczył skrzydlate sandały.
Płaskorzeźba która pochodzi z II wieku jest w Muzeum Kapitolińskim.
Najprawdopodobniej złota zawieszka i turkusowa emalia wykonana została we Francji koło roku 1830-40.
A do Włoch została sprowadzona na początku XIX w .
źródło

[Obrazek: attachment.php?aid=75737]
Odpowiedz
#18

   
Title:Fragment of the Signet Ring with Cameo: Head of a Child as Eros
Place of creation:The Eastern Mediterranean
Date:1st century BC - 1st century
Material:silver, glass paste
Technique:cast, forging, soldering, carving, grinding, polishing
Dimensions:2,2x2,4 cm; gem: 1,0x1,1 cm
Acquisition date:Entered the Hermitage in1929; handed over by the City Council of Shlisselburg
źródło

[Obrazek: attachment.php?aid=75737]
Odpowiedz
#19

   
Camée en agate sculpté d\'une Victoire. Italie, 18e siècle.
Kamea z boginią Viktorią
Kamea pochodzi z XVIII w. z Włoch.
Rzeźba jest wykonana w dwóch warstw białej nieprzejrzystej na drugiej przejrzystej beżowej warstwy Chalcedonu.
Przedstawia boginkę Viktorie w trakcie zapisywania na tarczy bohaterskich czynów wojownika.
źródło

[Obrazek: attachment.php?aid=75737]
Odpowiedz
#20

   
Camée, l'Apothéose de Claude
Klejnot ten był własnością króla Francji Ludwika IV.
Jest to najwspanialszy przykład sztuki cięcia kamei.
Materiał trójwarstwowy Sardonyx
Kamea przedstawia prawdopodobnie cesarza rzymskiego Klaudiusza , który wstępuje do nieba wznoszony na skrzydłach orła.
Cesarz, z rąk anioła otrzymuje wieniec laurowy, który w starożytności wieńczył tylko skronie zwycięzcy.
źródło
źródło

[Obrazek: attachment.php?aid=75737]
Odpowiedz
#21

   
Kamea z Dafne i Chloe
Wykonał ją artysta francuski Joe Descomps
Kamea jest umieszona w złotym wisiorze ozdobionym biała emalią
źródło

[Obrazek: attachment.php?aid=75737]
Odpowiedz
#22

   
Bona Sforza, Queen of Poland, ca. 1530–40
Giovanni (Gian) Jacopo (Giacomo) Caraglio (Italian, ca. 1500/1505–1565)
Kraków
Sardonyx with inlaid gold and silver details; mounted in the 19th century as a pendant in gold with enamel, pearl, and ruby;
1 1/4 x 7/8 in. (31 x 22 mm)
Signed: JACOBVS VERON; inscribed: BONA SPHOR REGINA POLONIAE
Gift of J. Pierpont Morgan, 1917 (17.190.869)
źródło
źródło

   
Komea przedstawiająca królową Bonę wykonana przez Giovanniego Jacopa Caraglia, ok. 1540 roku
Sardonyx, Gold
Jest przechowywana w Metropolitan Museum w Nowym Jorku
Jej autorem był wybitny włoski artysta Giovanni Giacopo Caraglio, pracujący od 1539 r. dla Jagiellonów.
Podobizna królowej ryta w chalcedonie oprawiona jest w złoto emaliowane, całość kompozycji uzupełnia zawieszona u dołu perła.
Na emaliowanym rewersie klejnotu widnieje herb królowej i data 1554.
Wypukło rzeźbiony kamień jest inkrustowany złotem w partiach przedstawiających naszyjnik na piersiach portretu Bony i siatki upinającej jej włosy.
Wspaniały ten klejnot, wykonany przez Caraglia tuż przed opuszczeniem Polski przez królową, jest świadectwem klasy klejnotów nie zawsze docenianych przez ludzi jej współczesnych, wyceniających często wartość przedmiotów raczej na podstawie ciężaru użytych do jego wytwarzania szlachetnych kruszców niż na podstawie artystycznej koncepcji i kunsztu wykonania
źródło

[Obrazek: attachment.php?aid=75737]
Odpowiedz




Użytkownicy przeglądający ten wątek: 38 gości