Niektórzy uważają, że nie jest Psem, ale Wilkiem, choć w zasadzie nie odgrywa to dużej roli.
Ogólnie rzecz biorąc, w mitologii dość trudno jest oddzielić takie pojęcia jak Pies i Wilk, ponieważ mają one podobny wygląd, zwłaszcza w tak potwornej formie.
Istnieje opinia, że pierwowzorem tej postaci są czterookie Psy ze starożytnej mitologii indyjskiej, Psy służebne Boga śmierci i martwego Yamy.
Interesujące jest również to, że Garm jest uważany za sobowtóra Fenrira, tego samego Wilka, który odgryzł rękę bogu wojny Tyrowi w legendzie o dzieciach Lokiego, którą można znaleźć na playliście, w podpowiedziach i pod linkiem w opisie.
Niektórzy uważają, że to ta sama postać, tylko pod innymi imionami, Fenrir uosabia dzikiego, wolnego i brutalnego nieokiełznanego Wilka, a Garm jest jak ten sam Fenrir, tylko już oswojony Pies siedzący na łańcuchu i pełniący służbę.
Uważa się również, że rodzicami Garma, a także Fenrira, są Loki i olbrzymka Angrboda, co może służyć jako pośredni dowód na to, że Fenrir i Garm są zasadniczo tą samą postacią.
Garm jest więc gigantycznym, przerażającym czterookim Psem – Wilkiem o ogromnej głowie, potężnym, silnym i dzikim.
Mieszka w jaskini Gnipa lub Gnipahellir, co można przetłumaczyć jako zwisająca jaskinia, i jak powiedziałem, jest przykuty łańcuchem przy jej wejściu, więc prawdopodobnie słowo zamieszkuje tutaj nie jest do końca odpowiednie, ale w porządku..
Trzeba powiedzieć, że nie jest sam w tej jaskini, ma partnera, olbrzyma Hraesvelgr, którego imię tłumaczy się jako pożeracz zwłok. Głównym zadaniem Corpse Eatera i Księżycowego Psa, bo tak często tłumaczy się nazwę Garm, jest strzeżenie bram do królestwa umarłych.
Nawiasem mówiąc, Jaskinia Gnipa to całkiem możliwe, że właśnie ta brama, legendy mówią, że od wewnątrz jej ściany pokryte są świeżą krwią, która nigdy nie wysycha.
Pies Garm może również odwiedzać świat ludzi, który nawiasem mówiąc różni się od swojego greckiego towarzysza Cerbera.
Ale może opuścić swój posterunek tylko w towarzystwie Bogini Śmierci, Hel, która wychodzi na powierzchnię, aby zebrać dusze zmarłych. Następnie Garm przeczesuje krainę w poszukiwaniu dusz zmarłych w towarzystwie podobnych do niego stworzeń, ale mniejszych rozmiarów, rodzaj mini Garma.
Jest to jeden z pierwowzorów Wściekłego Rykowiska lub Dzikiego Gonu, szeroko znanego w Europie Północnej i Środkowej.
Stąd postrzeganie Garma jako jednego z ucieleśnień samej śmierci, jednego z wizerunków znanej "postaci z kosą".
Ale Garm jest nie tylko strażnikiem świata umarłych i zbieraczem dusz, ale przepowiedzia, że swoim wyciem zwiastuje początek Ragnaroku, bitwy, w której Nordyccy Bogowie znajdą śmierć.
Piekielny Garm wyje trzy razy.
Kiedy Garm wyje po raz pierwszy, nadejdzie Fimbulwetr, czyli trzy zimy z rzędu, kiedy śnieg pada ze wszystkich stron;
W tym czasie nie będzie miesięcy letnich, a "brat powstanie przeciwko bratu".
Kiedy Garm przemówi po raz drugi, świat bogów zostanie zaatakowany przez Olbrzymów z Jotunn.
Trzecie wycie Garma zwiastuje początek nowego świata.
Ponadto, według niektórych badaczy, Garm stanie się Wilkiem, który połknie Słońce na końcu czasów.
Jest to jednak tylko wersja, gdyż wiele źródeł wspomina, że rolę tę pełni syn Fenrira o imieniu Skoll.
Ale absolutnie pewne jest to, że wraz z nadejściem Ragnaroku Garm zerwie swoje łańcuchy i weźmie udział w walce z Bogami.
Jego osobistym przeciwnikiem jest bóg wojny Tyr, którego zagryzie na śmierć, ale on sam nie przeżyje tej walki.
W kulturze popularnej Garm pozostaje w cieniu swojego greckiego odpowiednika Cerbera, ale nie można powiedzieć, że jego imię zostało zapomniane.
On, podobnie jak wiele mitologicznych postaci, odradza się w światach fantasy.
Na przykład wizerunek Garma pojawia się w książce Nicka Perumova The Death of the Gods.
Zgodnie z fabułą książki, nieoczekiwane przebudzenie Garma zaniepokoiło głównego bohatera, Hagena i jego Mistrza, Prawdziwego Maga Hedina.
Za radą tego ostatniego, Hagen udał się do uśpienia Garma, aby nie przyciągać nadmiernej uwagi Młodych Bogów do świata Hjørvard, a w tej misji pomógł mu były szef panteonu Starych Bogów Hjørvarda, Odyn.
Garm występuje również u takiego mistrza jak Tolkien, w humorystycznej bajce "Farmer Giles of Ham" imię "Garm" zostało nadane Psu stróżującemu.
Ale w serii powieści Buszkowa o majorze Swarogu jest nie tylko jeden Garm, ale cały gatunek gigantycznych Psów - Garmsów, zamieszkujących tajemniczą krainę Helstad, pełną starożytnych potworów i cudownych skarbów.
Ogromne Psy, sięgające do ramienia dorosłego w kłębie, mają zdolność natychmiastowego przemieszczania się na dowolną odległość, niezależnie od obecności jakichkolwiek przeszkód.
Nawiasem mówiąc, tego dzikiego Psa można również znaleźć na kartach komiksów Marvela, tutaj jego wizerunek był pierwotnie oparty na mitologii, ale potem doczekał się szeregu zmian.
Na przykład zmienił kolor sierści na czarny z odcieniem niebieskiego, chociaż pierwotnie był koloru brązowo-czerwonego.
W komiksowym uniwersum Garm ma zupełnie inne zadania, a jego zdolności są tutaj wyraźnie dodane nie tylko do tego, że jest praktycznie nieśmiertelny, ma zwiększoną percepcję, słuch i węch, jest również bardzo inteligentnym medium ze zdolnością przewidywania przyszłości i magiczną mocą równą Merlinowi.
Ponadto w uniwersum Marvela nikt nie przykuł go do skały i jest całkowicie wolny, ale oddany swojej kochance, bogini Hel.
Dostaje Garm i gry wideo, w szczególności można go znaleźć w takich grach jak Too Human, Mass Effect 2, Royal Quest, Ragnarok Online.
Скандинавская мифология: Пес Гарм — Семь Легенд (wordpress.com)
