[Krystyna]

   
Sezon na szparagi
Szparagi mają nie tylko doskonały smak, ale też wyróżniają się wszechstronnymi właściwościami leczniczymi.
Ich młode pędy oprócz białka, cukrów i śladowych ilości tłuszczów zawierają wiele cennych składników mineralnych – wapń, żelazo, sód, potas, a także witaminę C i prowitaminę A (beta-karoten).

W Stanach Zjednoczonych bardziej ceni się lekko zazielenione wypustki Szparagów. 
Są one wprawdzie mniej smaczne, ale zawierają znacznie więcej witaminy C i prowitaminy A.
Znajduje się w nich również specyficzna substancja aspargina, która działa na organizm oczyszczająco, żółciopędnie i moczopędnie oraz krwiotwórczo, przeciwzapalnie i przeciwbólowo. 

Sok z pędów, a także całych młodych roślin Szparagów stosuje się przy niedomaganiach nerek, pęcherza moczowego, w kamicy nerkowej, a także przy nieżytach przewodu pokarmowego, owrzodzeniach żołądka i dwunastnicy, stanach przedrakowych żołądka, chorobliwym wychudzeniu i w początkowych stadiach cukrzycy. 

Jest on także pomocny przy przewlekłych nieżytach oskrzeli, którym zwykle towarzyszy suchy, męczący kaszel. 
W niektórych chorobach skóry, takich jak egzema, łuszczyca, róża, trądzik, odleżyny, owrzodzenia (szczególnie owrzodzenie żylakowe podudzi) i przy trudno gojących się ranach można stosować okłady nasączone tym sokiem.

W lecznictwie wielu krajów używa się również korzeni i kłączy Szparagów.
W Rosji odwar z nich służy jako środek uspokajający kołatanie serca i likwidujący obrzęki powstałe w wyniku niewłaściwej pracy serca i nerek. 
Stosuje się go tam również w leczeniu reumatyzmu, a nawet padaczki. 

W tradycyjnej medycynie chińskiej od wieków odwar z korzeni, kłączy i pędów Szparagów był lekiem przeciwdepresyjnym. 
Stosowano go także w leczeniu cukrzycy, podagry, impotencji, a zewnętrznie na trudno gojące się egzemy i liszaje skóry. 

W Bułgarii wytwarza się z całych roślin Szparagów (zarówno części nadziemnych, jak i podziemnych) gotowe preparaty obniżające pobudliwość centralnego układu nerwowego i rozszerzające naczynia krwionośne, stosowane w leczeniu nerwic, zwłaszcza nerwicy serca. 
We Francji, Meksyku, Portugalii i Wenezueli korzenie i kłącza Szparagów są od wielu lat znanym surowcem leczniczym, od dawna uwzględnianym w lekospisach.

Ze względu na bardzo małą kaloryczność Szparagów osobom otyłym dietetycy zalecają jadanie ich po ugotowaniu bez żadnych dodatków.
Zawarty w nich błonnik nie jest trawiony, ale wypełniając przewód pokarmowy, działa hamująco na apetyt.

Od starożytności uważa się je też za skuteczny afrodyzjak dla obu płci oraz środek odmładzający. 
T.M.-L.
źródło