[Krystyna]

   
Pokłon Trzech Króli Kamea: XVI w .; Mocowanie: c. 1700
Onyks, srebrny pozłacany | 3,4 x 6,5 x 1,5 cm (kamea) | RCIN 65175

Duża owalna kamea z onyksu w kolorze jasnobrązowym z otwartą, srebrno-złoconą oprawą tulei zaciskowej z pętlą do zawieszenia.
Scena, głęboko podcięta, przedstawia Pokłon Trzech Króli.
Po lewej stronie, pod strzechą, siedzi Najświętsza Maryja Panna z Dzieciątkiem na kolanach; Joseph stoi za nią.
Mędrcy idą w procesji od prawej strony z gwiazdą na górze do środka w lewo.
Towarzyszą im trzy strony, wielbłąd i koń.

Technicznie ta scena jest arcydziełem rzeźbienia wirtuozowskiego. Warstwy kamienia zostały wyeksploatowane z największą starannością: głowa jednego z Mędrców jest wycięta w ciemnej warstwie, natomiast gwiazda powyżej jest żółtawobiała i prawie wolnostojąca. Poczucie przestrzeni i perspektywy zostało stworzone, gdy głowa i szyja wielbłąda - które są w jasnym kolorze - znikają w ciemniejszej warstwie za grupą stron. Procesja postaci, ich animacja i różne kolory płaszczy Trzech Króli dają poczucie ruchu. Mędrcy i ich świta wyrzeźbione w niemal malarskim stylu. Poziomy otwór w tylnej części sceny jest prawdopodobnie dowodem ponownego wykorzystania wcześniejszego kamienia.

Sugeruje się północnowłoskie pochodzenie z XVI wieku, chociaż frez tego wybitnego klejnotu pozostaje nieznany.
Nazwy Matteo dal Nassaro lub Dominicus Romanus zostały wstępnie zaproponowane.

Kamea została po raz pierwszy odnotowana w inwentarzu sporządzonym przez panią Purcell gdzieś między śmiercią królowej w 1737 r. a jej własną śmiercią w 1755 r.
Pośmiertny spis jej osobliwości i medali opisuje tę scenę jako „Pokłon królów” 'w' Gabinecie Biblioteki Jego Królewskiej Mości 'w Pałacu Kensington.

Przedmiot ten świadczy o wyrafinowanym guście królowej Karoliny w kameach, które musiały być pielęgnowane na dworze jej ojczyma, elektora Johanna Georga IV (1668-94) w Dreźnie, gdzie w Grünes Gewölbe przechowywana była kolekcja schatzkammerów.
Caroline spędziła również większość swojej młodości w Charlottenburgu, domu swojej opiekunki Sophii Charlotte (1668-1705), w którym znajdowała się kolejna słynna skarbnica dzieł sztuki.
Prawdopodobnie Caroline była również świadoma znacznej kolekcji kamei i antyków zgromadzonych w Salzdahlum, rezydencji Antona Ulricha z Brunszwiku-Wolfenbüttel (1633-1714).

Tekst zaadaptowany z Ancient and Modern Gems and Jewels in the Collection of Her Majesty The Queen , Londyn, 2008 i The First Georgians; Sztuka i monarchia 1714-1760, Londyn 2014
Pochodzenie
Prawdopodobnie nabyty przez królową Karolinę; po raz pierwszy odnotowany w inwentarzu sporządzonym przed 1755 r. (BM.Add.Ms 20101).
źródło