[Krystyna]

           
Elettaria Cardamomum
Kardamon malabarski, prawdziwy, zielony
Gatunek byliny należący do rodziny imbirowatych (Zingiberaceae Lindl.).
Posiada wiele synonimów: kardamon cejloński, długi, indyjski, jawajski, zwyczajowo nazywany jest po prostu kardamonem.
Występuje w stanie dzikim na Półwyspie Indyjskim i na Cejlonie, Chinach i Indonezji,  przeniesiony i zaaklimatyzowany w Ameryce Środkowej.

Najpopularniejsze odmiany: indyjski, nepalski, chiński.
Najczęściej można spotkać jego dwa rodzaje:
zielony (Elettaria cardamomum)
i czarny (Amomum subulatum).
Kardamon zielony (prawdziwy) pochodzi z Indii i Sri Lanki, a czarny – z Himalajów.

Roślina zielna, osiągająca od 2 do 4 metrów wysokości.
Kłącze długie, bulwiaste.
Liście wąskolancetowate, osiągające 70 cm długości i ok. 8 cm szerokości.
Kwiaty osadzone po 3-6 w pachwinach wąskich, tępych przykwiatków.
Kwiatostanem jest długie grono.
Kielich trójząbkowy, korona zielonkawoseledynowa.
Pręciki trzy, ale tylko jeden z płodnym pyłkiem.
Owoce to trójkomorowe torebki, żółtawe do brunatnych, z drobnymi, brunatnymi do czerwonawych nasionami (nazywanymi kardamonem), zawierającymi ok. 9% olejku kardamonowego, który nadaje im ostry, korzenny zapach i smak.

Zastosowanie
Roślina przyprawowa - nasiona są przyprawą znaną jako zielony kardamon (czarny kardamon to Amomum subulatum), jedną z najdroższych (tuż po szafranie).
Kardamon nazywany jest królową przypraw, obok króla przypraw czarnego pieprzu.
Ma łagodny aromat i intensywny korzenny smak z wyraźną nutą kamfory.
Rodzaje: indyjski, nepalski, chiński.

W starożytnym Egipcie były używane jako dodatek do perfum.
W przemyśle spożywczym używane do aromatyzowania wódek i likierów.
Stosowane w lecznictwie - pobudzają apetyt.
Dodawany do kawy lub herbaty - wzmacnia smak, jak też wzmaga ich działanie pobudzające
źródło
źródło