[Krystyna]

   
   
   
   
   
   
Artemisia Genipi
Występowanie:
Gatunek alpejski, rośnie we Francji, północnych Włoszech, Szwajcarii, Liechtensteinie, Austrii i Słowenii.
Ekologia:
Siedliskiem są żwirowe kopce morenowe, rzadziej szczeliny skalne w miejscach wilgotnych, głównie na skałach krystalicznych wzbogaconych wapieniem.
Stanowiska znajdują się na wysokości 1400–2800(–3800) m.

Charakterystyka:
Wieloletnia roślina zielna o wysokości 5-15 cm, wełniście biała, z prostymi łodygami i pełzającymi, wyprostowanymi lub wznoszącymi się gałęziami.
Liście podstawowe, krótko ogonkowe, mają łopatkowatą, trójdzielną blaszkę, z trójdzielnymi laciniae.
Prawie siedzące główki kwiatowe są ułożone w gęste, mniej lub bardziej wydłużone kłosy.
Każda główka kwiatowa o szerokości 5-8 mm, jajowata lub kulista, składa się z 10-20 złocistożółtych kwiatów.
Siedlisko:
Charakterystyczna roślina regionów alpejskich, rośnie wśród głazów w małych kępach na wysokości od 1500 do 3000 metrów.
Właściwości farmaceutyczne:
Do celów leczniczych wykorzystuje się kwitnącą roślinę, zbieraną na początku kwitnienia i suszoną w zacienionym i przewiewnym miejscu.
Korzeń można również wykorzystać, zbierając go latem. Właściwości tonizujące, przeciwskurczowe, napotne
Zastosowanie w kuchni:
Właściwości  i podobnych odmian koncentrują się na zawartych w nich gorzkich składnikach, które czynią je doskonałymi do przyrządzania aperitifów i produktów trawiennych.
Może być również stosowany do zwalczania chorób układu oddechowego.
Alpiniści wykorzystują wiele gatunków Genepì, macerując je w grapie, uzyskując likier żołądkowy, który wydaje się mieć zdolność leczenia choroby wysokościowej.

Notatka
Niektóre bylice zawierają tujon, związek w przeszłości związany ze specyficzną patologią, absyntyzmem.
Współczesne badania zmniejszyły toksyczność tujonu, który w niewielkich ilościach zawarty jest również w absyncie z Alp Zachodnich, charakteryzującym się obecnością innego terpenu, tlenku ocymenu.
Wiele Bylic zawiera gorzkie nielotne terpeny, takie jak absynt, związek, który może być postrzegany jako gorzki w homeopatycznym rozcieńczeniu 1 mg w 30 litrach wody.
Nawet jeśli jest to ograniczone z toksykologicznego punktu widzenia, problem tujonu pozostaje z regulacyjnego punktu widzenia, biorąc pod uwagę, że UE ustaliła maksymalny limit jego obecności w likierach przygotowanych z bylicy pospolitej (35 mg na litr).
Z "Flora Italia" Sandro Pignattiego - Edagricole
https://botany.cz/cs/artemisia-genipi/
https://www.fungoceva.it/erbe_ceb/Artemisia_genepi.htm
Rodzina Genipi
https://fleuralpine.com/en/le-genepi/
https://wiki2.org/es/Artemisia_genipi