09-01-2024, 19:35
Wizerunek psa u bram Zaświatów jest tak często spotykany w mitologii, że ma imię: Piekielny Ogar.
Jednym z najważniejszych przykładów tego motywu jest splamiona krwią bestia, która czuwa nad wejściem do królestwa, które dało nam tę nazwę.
Garm, czyli Garmr, był Psem, który obserwował wejście do Helu.
Należąca do złej bogini o tym samym imieniu, Hel była najbardziej rozległą sferą nordyckiego życia pozagrobowego.
Ogar Helu wyrwał się na wolność podczas Ragnaroku, wraz z wieloma innymi związanymi i uwięzionymi potworami, aby spustoszyć świat ludzi.
On i Tyr zabijali się nawzajem w walce.
Znajomość tego motywu jest jednak częścią tego, co sprawia, że historycy uważają, że Garm mógł wcale nie być oryginalnym Hellhoundem.
Kilka aspektów Psa i jego mitologii prowadzi uczonych do przekonania, że Garm był późniejszym dodatkiem do mitologii nordyckiej i historii Ragnaroku.
Pasuje do tematu Piekielnego Ogara tak dobrze nie dlatego, że był pierwszy, ale dlatego, że był oparty na innych mitach.
Garm i Kraina Helu
W mitologii nordyckiej Garm jest wielkim, splamionym krwią psem, który mieszka przy wejściu do Helu.
Zazwyczaj opisuje się go jako przykutego łańcuchem w swojej jaskini, Gnipahellir.
W relacji z podróży Odyna do Podziemia, Ogar ciągnie go za łańcuchy i wyje, gdy Bóg przechodzi obok i wkracza do królestwa Hel.
Edda poetycka opisuje go jako największego ze wszystkich Psów, tak jak Yggdrasil jest największym drzewem, a Bifrost jest największym mostem.
Jego wielkość, siła i okrucieństwo były legendarne.
Prawdopodobnie to właśnie z powodu tych cech Garm jest często przedstawiany jako Wilk.
Poeci nordyccy opisywali go jednak jako Psa myśliwskiego lub stróżującego.
Zachowane mity nie podają pochodzenia Psa ani nie wyjaśniają, dlaczego jest on przykuty łańcuchem w Gnipahellir.
W przeciwieństwie do innych wielkich potworów, historia jego narodzin i związania nie jest opowiedziana.
Jest jednak blisko związany z jednym z potwornych stworzeń, o którym mówi się bardziej szczegółowo.
Hel, szkieletowa Bogini śmierci, była jednym z dzieci Lokiego, które zostało odrzucone przez Bogów, aby zapobiec nadejściu Ragnaroku.
Zarówno Hel, jak i jej Ogar odegrają jednak ważną rolę w ostatecznej bitwie Bogów.
Według Eddy Poetyckiej, jednym ze znaków początku Ragnaroku będzie wycie Garma.
Zerwie łańcuchy i po raz pierwszy opuści królestwo Hel i wkroczy do Midgardu.
Edda prozatorska tworzy bardziej określoną rolę dla piekielnego Ogara na końcu świata.
W pojedynkach między bogami a ich wrogami Tyr będzie walczył z Garmem.
Pozabijają się nawzajem, obaj zginą w wielkiej bitwie Ragnaroku.
Garm Norse Mythology’s Guard Dog for Hel (Updated 2023) (mythologysource.com)
Jednym z najważniejszych przykładów tego motywu jest splamiona krwią bestia, która czuwa nad wejściem do królestwa, które dało nam tę nazwę.
Garm, czyli Garmr, był Psem, który obserwował wejście do Helu.
Należąca do złej bogini o tym samym imieniu, Hel była najbardziej rozległą sferą nordyckiego życia pozagrobowego.
Ogar Helu wyrwał się na wolność podczas Ragnaroku, wraz z wieloma innymi związanymi i uwięzionymi potworami, aby spustoszyć świat ludzi.
On i Tyr zabijali się nawzajem w walce.
Znajomość tego motywu jest jednak częścią tego, co sprawia, że historycy uważają, że Garm mógł wcale nie być oryginalnym Hellhoundem.
Kilka aspektów Psa i jego mitologii prowadzi uczonych do przekonania, że Garm był późniejszym dodatkiem do mitologii nordyckiej i historii Ragnaroku.
Pasuje do tematu Piekielnego Ogara tak dobrze nie dlatego, że był pierwszy, ale dlatego, że był oparty na innych mitach.
Garm i Kraina Helu
W mitologii nordyckiej Garm jest wielkim, splamionym krwią psem, który mieszka przy wejściu do Helu.
Zazwyczaj opisuje się go jako przykutego łańcuchem w swojej jaskini, Gnipahellir.
W relacji z podróży Odyna do Podziemia, Ogar ciągnie go za łańcuchy i wyje, gdy Bóg przechodzi obok i wkracza do królestwa Hel.
Edda poetycka opisuje go jako największego ze wszystkich Psów, tak jak Yggdrasil jest największym drzewem, a Bifrost jest największym mostem.
Jego wielkość, siła i okrucieństwo były legendarne.
Prawdopodobnie to właśnie z powodu tych cech Garm jest często przedstawiany jako Wilk.
Poeci nordyccy opisywali go jednak jako Psa myśliwskiego lub stróżującego.
Zachowane mity nie podają pochodzenia Psa ani nie wyjaśniają, dlaczego jest on przykuty łańcuchem w Gnipahellir.
W przeciwieństwie do innych wielkich potworów, historia jego narodzin i związania nie jest opowiedziana.
Jest jednak blisko związany z jednym z potwornych stworzeń, o którym mówi się bardziej szczegółowo.
Hel, szkieletowa Bogini śmierci, była jednym z dzieci Lokiego, które zostało odrzucone przez Bogów, aby zapobiec nadejściu Ragnaroku.
Zarówno Hel, jak i jej Ogar odegrają jednak ważną rolę w ostatecznej bitwie Bogów.
Według Eddy Poetyckiej, jednym ze znaków początku Ragnaroku będzie wycie Garma.
Zerwie łańcuchy i po raz pierwszy opuści królestwo Hel i wkroczy do Midgardu.
Edda prozatorska tworzy bardziej określoną rolę dla piekielnego Ogara na końcu świata.
W pojedynkach między bogami a ich wrogami Tyr będzie walczył z Garmem.
Pozabijają się nawzajem, obaj zginą w wielkiej bitwie Ragnaroku.
Garm Norse Mythology’s Guard Dog for Hel (Updated 2023) (mythologysource.com)