[Krystyna]

   
Pierścień anglosaski
W średniowieczu złoto zyskało miano najszlachetniejszego metalu. 
Było głównym kruszcem, z którego wykonywano biżuterię. 
Symbolizowało władzę królewską i związane było z insygniami władzy. 
Ze względu na właściwości złota (jest kowalne), złotnicy i jubilerzy, mieli ogromne spektrum możliwości i rozwiązań technicznych w kwestii wyrobu biżuterii.
 Dlatego właśnie wtedy rozwinęło się wiele znanych wcześniej technik jubilerskich i przydatnych w jubilerstwie, m.in.: lutowanie, platerowanie, czy pozłacanie. 
Aby pracować w tak delikatnym metalu, jubilerzy używali równie delikatnych i misternych metod obróbki. 
Tymi dawnymi, najbardziej cenionymi technikami są: filigran, granulacja, emaliowanie, inkrustowanie, intarsjowanie, odlewanie czy wyciskanie punc. Metody te wymagały dużych umiejętności jubilerskich oraz doskonałej precyzji w zdobieniu.
   
Brosza penannular
Gama wykorzystywanych w jubilerstwie kamieni, była szeroka, a zawód szlifierza stał się bardzo popularny. 
W tym czasie ogromną wagę przywiązywano też do magii kamieni szlachetnych. 
Wierzono w ich nadnaturalną, magiczną moc oraz lecznicze działanie. 
Przypisywano im znaczenie astrologiczne lub  religijną symbolikę. 
Dostojnicy kościelni używali pierścieni z kamieniami, wśród których najważniejszą rolę odgrywał Szafir w kolorze niebieskim, wskazując na skupienie się na „rzeczach niebieskich”. 
W średniowieczu prawie wszystkie kamienie szlachetne trzeba było importować spoza Europy, jednak Bursztyn, Onyks, Słodkowodne Perły czy Koral, były łatwo dostępne w Europie. 
Współczesny szlif fasetowy, rozwinął się dopiero pod koniec średniowiecza. 
Wcześniej, kamienie szlifowane były w szlif kaboszon.
   
Pierścień z emalią cloissonne, X-XI wiek, Niemcy
Co ciekawe, Diamenty nie były wówczas zbyt mocno cenione, gdyż Diament w szlifie kaboszon nie miał szansy wydobycia swojej brylancji i nie zachwycał blaskiem i urodą, w przeciwieństwie do kolorowych kamieni, jak Szmaragdy i Rubiny, które były wtedy najdrożej cenione. 
Wykorzystywano również mniej wartościowy Kryształ Górski, który czasem grawerowano.
   
Krzyż Lotarius z X wieku
Biżuteria w średniowieczu była bardzo ważnym znacznikiem statusu społecznego. 
Oczywiście, w jej posiadaniu były tylko wyższe warstwy społeczne – duchowieństwo, monarchowie i arystokracja. 
Najbardziej wpływowe i zamożne jednostki, nosiły biżuterię na co dzień, a przynajmniej wyjściowo. 
Także dzieci obu płci, strojone były w biżuterię do strojów formalnych.
   
Korona Cesarza zachodnich Niemiec, II połowa X wieku
   
Brosza Fuller, IX wiek
https://antiquebizu.pl/bi%c5%bcuteria-z-...cza-cz-ii/