[Krystyna]

       
       
Głóg jednoszyjkowy (Crataegus monogyna Jacq.)
Jest to gatunek rośliny z rodziny różowatych.
Pochodzi z obszarów zachodniej Azji, Kaukazu, Europy i Afryki Północnej, rozprzestrzenił się także na innych obszarach Afryki, w Australii, Nowej Zelandii i Ameryce Północnej.
W Polsce jest pospolity na całym niżu i w niższych położeniach górskich.
Jest także uprawiany.
Inne nazwy: głożyna, ciernie białe, jaworek, bodlak, bulimączka.
Krzew lub niskie drzewo.
Dorasta do 6-8 m wysokości, ma silnie zdrewniałe cierniste gałęzie.
Kwiaty zebrane w podbaldachy.
Są koloru biało kremowego, mają 5-dzielny kielich o rurce zrośniętej z zalążnią, 5-płatkową koronę, 1 słupek z pojedynczą szyjką (wyjątkowo tylko zdarzają się z dwoma szyjkami) i liczne pręciki.
Działki kielicha trójkątne lub lancetowate, odgięte i silnie przylegające do owocu.
Płatki korony białe, okrągławe
Owoce kuliste o średnicy 7-10 mm z jedną pestką, o barwie od jasnokoralowej do ciemnobrunatnej.
Roślina ozdobna
Głóg jednoszyjkowy jest często sadzony, szczególnie odmiany o barwnych kwiatach.
Używany też na żywopłoty, są nie tylko gęste, ale w zasadzie nie do pokonania przez ludzi i zwierzęta.
Roślina lecznicza
Zarówno kwiaty jak i owoce głogu wykazują działanie lecznicze podobne, jak głogu dwuszyjkowego.
Kulinaria
Owoce są jadalne na surowo, bardziej jednak nadają się na przetwory.
W średniowieczu głóg jednoszyjkowy symbolizował ostrożność i nadzieję
źródło
źródło