[Krystyna]

       
   
   
   
   
Buk wielkolistny, b. amerykański (Fagus grandifolia Ehrh.)
– gatunek drzewa z rodziny bukowatych.
Buk amerykański to drzewo średniej lub dużej wielkości, liściaste, osiągające wysokość do 30 m lub więcej.
Kora tego drzewa jest gładka w dotyku w kolorze szarawym lub błękitno-szarym.
Liście buku amerykańskiego rosną naprzemiennie o długości 6.25 cm do 13.75 cm., które posiadają ostro-ząbkowane krawędzie oraz spiczaste czubki.
Okres kwitnięcia buku amerykańskiego to kwiecień - maj. Kwiaty są koloru żółtawego i kiedy są dojrzałe produkują kolczaste, owocopodobne struktury, które otwierają się późnym latem, ukazując dwa orzechy trójkątnego kształtu.
Nasiona (orzechy) osiągają długość 1.25 cm.
Buk amerykański jest drzewem rosnącym powoli, i potrafi osiągnąć wiek 400 lat.

Kiedyś orzechy (nasiona) buku amerykańskiego były popularnym produktem, który można było łatwo znaleźć na półkach sklepowych na kontynencie amerykańskim.
Suszone oraz prażone orzechy buku amerykańskiego były popularnym substytutem dla ziaren kawy, natomiast olej z orzechów był używany w gotowaniu.
W południowych częściach Stanów Zjednoczonych wyrastające młode liście buku amerykańskiego służyły jako warzywa.
Surowy orzech buku amerykańskiego jest sam w sobie słodki oraz wyśmienity do jedzenia nie tylko dla ludzi, również zwierzęta takie jak: wiewiórki, kuropatwy czy inne ptaki znają go i delektują się jego wybornym smakiem.
Ponieważ buk amerykański rośnie na glebach gliniastych zasobnych w próchnicę, pierwsi osadnicy, którzy napotkali to drzewo wiedzieli, że znaleźli dobre gleby pod swoje uprawy.

Buk amerykański znany był od dawna w amerykańskiej medycynie ludowej jako źródło pozyskiwania cennych składników leczniczych.
Indianie z plemienia Rappahannock moczyli korę buku amerykańskiego w słonej wodzie w celu uzyskania płynu do przemywania wysypki powstałej w kontakcie z sumakiem jadowitym.
W stanie Kentucky, sok z buku amerykańskiego był jednym ze składników syropu stosowanego w leczeniu gruźlicy.
Odwary zarówno z liści jak i kory buku amerykańskiego używano w medycynie ludowej jako maść na oparzenia, wrzody, rany, a kiedy stosowane były wewnętrznie, leczyły choroby pęcherza moczowego, nerek oraz wątroby.
Odwar z korzenia lub z liści buku amerykańskiego był uważany jako środek w leczeniu gorączek wystepujących z przerwami (tzw.gorączki przerywane), czerwonki oraz cukrzycy, podczas gdy olej z orzecha buku amerykańskiego był podawany osobom cierpiącym na robaki w jelitach.
Surowcem leczniczym sa kora, liście, orzechy (nasiona).
Kora oraz liście buku amerykańskiego posiadają właściwości ściągające oraz antyseptyczne.
Dzięki tym właściwościom buk amerykański znalazł zastosowanie w medycynie ludowej.
W dzisiejszych czasach buk amerykański jest ceniony głównie ze względu na swoje drzewo, którego używa się do produkcji drewnianych podłóg, mebli, klatek do przewożenia towarów czy uchwytów (trzonków) do różnego rodzaju narzędzi.

Buk amerykański, jak sama nazwa na to wskazuje, jest drzewem pochodzącym z Ameryki Północnej. Można go znaleźć we wschodnich częściach Stanów Zjednoczonych oraz na obszarach wschodniej Kanady.
źródło
źródło
źródło