Szparagi
Ze świeżych młodych Szparagów można przyrządzać zarówno eleganckie dania, jak i naturalne preparaty, które pomogą złagodzić wiele dolegliwości.
Dla celów leczniczych wykorzystuje się również niejadalne części podziemne (korzenie i kłącza) oraz nasiona i owoce.
Przed tysiącami lat w basenie Morza Śródziemnego dziko rosnące Szparagi wykorzystywano początkowo do celów leczniczych.
Gdy stały się modnym przysmakiem, zaczęto masowo je uprawiać, by zaspokoić stale rosnący popyt wśród wyższych sfer.
Z czasem rozpowszechniły się na całą Europę i Azję, a także trafiły za sprawą pierwszych osadników za ocean.
Nie przestając być iście królewskim przysmakiem, Szparagi często wykorzystywano w medycynie ludowej, a także oficjalnej.
Są bogatym źródłem wapnia, potasu, magnezu i cynku.
Dostarczają witamin, przede wszystkim z grupy B, w tym szczególnie kwasu foliowego, a także prowitaminy A, witamin C, E.
Są przy tym niskokaloryczne i bogate w błonnik.
Z tej obfitości bierze się niezwykła wszechstronność zastosowań leczniczych.
Sok z całych młodych roślin Szparagów (zarówno części nadziemnych, jak i podziemnych) stosuje się przy niedomaganiach nerek, pęcherza moczowego, w kamicy nerkowej, a także przy nieżytach przewodu pokarmowego, owrzodzeniach żołądka i dwunastnicy, stanach przedrakowych żołądka, chorobliwym wychudzeniu i w początkowych stadiach cukrzycy.
Jest on także pomocny przy przewlekłych nieżytach oskrzeli, którym towarzyszy suchy kaszel.
Okłady nasączone tym sokiem pomagają w niektórych chorobach skóry, jak egzema, łuszczyca, róża, trądzik, odleżyny, owrzodzenia (szczególnie żylakowe podudzi) i przy trudno gojących się ranach.
Korzenie i kłącza
W wielu krajach wykorzystuje się w celach leczniczych także korzenie i kłącza Szparagów.
W Rosji odwarami z nich leczy się kołatanie serca i likwiduje obrzęki, powstałe w wyniku niewłaściwej pracy serca i nerek.
Naszym wschodnim sąsiadom pomagają też przy reumatyzmie i padaczce.
Ponadto badania wykazały, że preparaty ze Szparagów obniżają ciśnienie, wzmacniają nerwy i układ odpornościowy, chronią wzrok, pomagają w odchudzaniu, a także (zwłaszcza zielone) mogą być stosowane pomocniczo w walce z chorobami nowotworowymi.
Chcąc w pełni wykorzystać walory szparagów, trzeba pamiętać, że jest to warzywo wyjątkowo nietrwałe.
Dlatego podczas zakupu trzeba wybierać wyłącznie świeże sztuki średniej grubości.
Muszą mieć one wilgotne końcówki i jasne zamknięte główki.
Świeże okazy potarte o siebie wydają charakterystyczny skrzypiący odgłos, a ich powierzchnia musi być gładka i połyskliwa.
W zasadzie szparagi powinny być wykorzystane w dniu zakupu.
Gdy przyjdzie je przechować dzień lub dwa, należy trzymać je w lodówce zawinięte w mokrą ściereczkę, aby nie wyschły i nie drewniały.
Trzeba też unikać odgrzewania tego warzywa ze względu na dużą zawartość azotanów (350 mg na 500 g) i nie popijać go czerwonym winem, które niszczy zawartą w nim witaminę B1.
Uwaga! Nie należy stosować napojów i preparatów ze Szparagami w ostrych stanach zapalnych miedniczek nerkowych i nerek.
Eliksir wzmagający pożądanie
Od wieków Szparagi uznawane były za afrodyzjak.
W starożytności lekarze zalecali gotowanie ich w wodzie lub winie, a uzyskany wywar traktowali jako eliksir wzmagający pożądanie.
Sam rzymski cesarz August nie ukrywał, że właśnie dlatego jada szparagi.
Wielką sławą cieszyło się to warzywo w Indiach, gdzie sokiem ze szparagów z dodatkiem topionego masła, mleka, cukru i pieprzu leczono zaburzenia seksualne i niepłodność.
Muzułmanie do dziś gotują Szparagi wyłącznie w mleku i taki napój uważają za środek wspaniale podnoszący męską potencję.
Również w czasach nowożytnych korzystano z afrodyzjakalnych właściwości Szparagów, czerpiąc ze starych przepisów i wymyślając nowe.
Dlaczego białe są droższe?
Ich zbiór, wyłącznie ręczny, jest żmudny i wymaga wprawy oraz systematyczności.
W okresie zbiorów, od marca do czerwca, białe Szparagi trzeba zbierać codziennie, bo jeśli się je wykopie (dojrzewają pod ziemią) i pozostawi, wypustki błyskawicznie zaczynają zielenieć i rozgałęziać się.
Do zbierania używa się specjalnej wklęsłej motyki, zachowując wielką ostrożność, by nie skaleczyć pędu.
Praca posuwa się powoli, średnio w ciągu godziny na obszarze około 4 km kwadratowych można zebrać zaledwie do 2 kg warzywa.
Zielone szparagi, uważane za mniej smaczne, nie są tak wymagające.
Nie trzeba ich wykopywać spod ziemi, a zbiera się je, gdy jedna trzecia wypustki jest już zielona.
M.S.
T.L.-M.
źródło
