14-05-2011, 22:28
Niektóre obrzędy w tradycji pogańskiej mają odmienną ceremonię.
Ślub
Pogańska ceremonia zaślubin polega na wiązaniu dłoni przyszłych małżonków.
Jej przebieg różni się w zależności od tradycji sabatów, w których są zawierane, ale wiązanie dłoni szarfą, symbolizujące jedność, jest wspólna dla wszystkich.
Towarzyszą tej ceremonii różne zaklęcia, mające na celu zapewnić młodej parze miłość wzajemną, płodność, dobrobyt i zdrowie.
Podczas ceremonii wiązania dłoni pan młody jest łowcą, który dostarcza środki do życia, a panna młoda matką ziemią, która ma pieczę nad domowym ogniskiem i daje miłość.
Często wśród pogan mówi się o ślubie jako o skoku przez miotłę, bowiem ceremonia wiązania dłoni nie byłaby pełna, gdyby na zakończenie młodzi małżonkowie nie przeskoczyli przez miotłę.
Przy całej powadze ceremonii, temu ostatniemu obrzędowi towarzyszą oklaski i wiwaty.
Miotła symbolizuje połączenie męskich i żeńskich pierwiastków.
Młoda para wiąże się na wieczność, na to życie i życie przyszłe, na tak długo, jak długo ich miłość płonąć będzie silnym ogniem.
Bywa, że młodzi wiążą się na rok i jeden dzień, a po upływie tego czasu mają prawo albo odnowić przysięgę, albo się rozstać.
Nadawanie imienia
Ceremonia nadania imienia odpowiada ceremonii chrztu, z tą tylko różnicą, że znacznie większą wagę przywiązuje się do związanego z tym obrzędem przekazywania darów.
Zanim nastąpi ceremonia nadania imienia, matka udaje się do astrologa, który na podstawie daty i miejsca urodzenia dziecka zbada jego przyszłą drogę, określi jego siłę i słabość, podpowie kiedy i w jakich okolicznościach dziecku będzie konieczna dodatkowa pomoc.
Przygotowując się do tej ceremonii uczestnicy zastanawiają się nad stosownymi darami w formie błogosławieństw.
Każdy "daje" to, co ma najlepszego do zaoferowania.
Podczas obrzędu wszyscy razem ustawiają się w kręgu, a następnie każdy po kolei kładzie dłoń na czoło dziecka i przekazuje mu własne błogosławieństwo.
Ostatnia posługa
Wszyscy opłakujemy fizyczne odejście ukochanej osoby, wierzymy jednak, że przejście zmarłego w inny czas i wymiar zasługuje na specjalne uroczystości.
Tradycyjnie żałobnicy ubierają się na biało lub w barwy pastelowe, nie zaś na czarno.
Na ogół poganie opowiadają się za grzebaniem zmarłych, a jeśli wybiorą kremację, to rozrzucają jego prochy po lesie.
Zamiast nagrobka, zwykle sadzą drzewo.
Ślub
Pogańska ceremonia zaślubin polega na wiązaniu dłoni przyszłych małżonków.
Jej przebieg różni się w zależności od tradycji sabatów, w których są zawierane, ale wiązanie dłoni szarfą, symbolizujące jedność, jest wspólna dla wszystkich.
Towarzyszą tej ceremonii różne zaklęcia, mające na celu zapewnić młodej parze miłość wzajemną, płodność, dobrobyt i zdrowie.
Podczas ceremonii wiązania dłoni pan młody jest łowcą, który dostarcza środki do życia, a panna młoda matką ziemią, która ma pieczę nad domowym ogniskiem i daje miłość.
Często wśród pogan mówi się o ślubie jako o skoku przez miotłę, bowiem ceremonia wiązania dłoni nie byłaby pełna, gdyby na zakończenie młodzi małżonkowie nie przeskoczyli przez miotłę.
Przy całej powadze ceremonii, temu ostatniemu obrzędowi towarzyszą oklaski i wiwaty.
Miotła symbolizuje połączenie męskich i żeńskich pierwiastków.
Młoda para wiąże się na wieczność, na to życie i życie przyszłe, na tak długo, jak długo ich miłość płonąć będzie silnym ogniem.
Bywa, że młodzi wiążą się na rok i jeden dzień, a po upływie tego czasu mają prawo albo odnowić przysięgę, albo się rozstać.
Nadawanie imienia
Ceremonia nadania imienia odpowiada ceremonii chrztu, z tą tylko różnicą, że znacznie większą wagę przywiązuje się do związanego z tym obrzędem przekazywania darów.
Zanim nastąpi ceremonia nadania imienia, matka udaje się do astrologa, który na podstawie daty i miejsca urodzenia dziecka zbada jego przyszłą drogę, określi jego siłę i słabość, podpowie kiedy i w jakich okolicznościach dziecku będzie konieczna dodatkowa pomoc.
Przygotowując się do tej ceremonii uczestnicy zastanawiają się nad stosownymi darami w formie błogosławieństw.
Każdy "daje" to, co ma najlepszego do zaoferowania.
Podczas obrzędu wszyscy razem ustawiają się w kręgu, a następnie każdy po kolei kładzie dłoń na czoło dziecka i przekazuje mu własne błogosławieństwo.
Ostatnia posługa
Wszyscy opłakujemy fizyczne odejście ukochanej osoby, wierzymy jednak, że przejście zmarłego w inny czas i wymiar zasługuje na specjalne uroczystości.
Tradycyjnie żałobnicy ubierają się na biało lub w barwy pastelowe, nie zaś na czarno.
Na ogół poganie opowiadają się za grzebaniem zmarłych, a jeśli wybiorą kremację, to rozrzucają jego prochy po lesie.
Zamiast nagrobka, zwykle sadzą drzewo.
Często bywa,ze właśnie po sformalizowniu związku zaczyna sie psuc.Ciekawe dlaczego tak sie dzieje co? 
