Ostatnie wątki

Statystyki
  • Postów na forum:211.396
  • Wątków na forum:12.313
  • Użytkownicy:1.937
  • Najnowszy użytkownik:EdytaE


Napisane przez: Krystyna
25-04-2021, 22:38
Forum: Miód...boski nektar...
- Brak odpowiedzi

   
Najlepszy Miód Lawendowy na świecie powstaje w Hiszpanii
Miód to jeden z najstarszych produktów na świecie, którego dobroczynne właściwości wykorzystywali nawet lekarze starożytnego Egiptu w leczeniu różnych schorzeń. 
Sztuka pszczelarstwa w Hiszpanii jest przekazywana z pokolenia na pokolenie, co czyni ją jednym z krajów produkujących najlepszy miód. 
Rok 2019 przyniósł Hiszpanii nowe tytuły w tej dziedzinie. 
Miód lawendowy z naturalnego obszaru La Alcarria, położonego w prowincjach Guadalajara, Madryt i Cuenca, został uznany za najlepszy na świecie. 
A miód noszący nazwę „1005”, produkowany w rejonie El Bierzo w regionie Kastylia-León, stał się najdroższym miodem w Europie (koszt kilograma produktu to 150 euro). 
Jedynie miód z Jemenu, Izraela i Turcji jest droższy od miodu hiszpańskiego „1005”. 
Ciekawostką jest fakt, że jego limitowana edycja została całkowicie wyprzedana w krótkim czasie.

Wróćmy teraz do najlepszego na świecie miodu lawendowego z obszaru La Alcarria. 
Miasto Sifuentes, położone w samym sercu tego naturalnego obszaru, jest domem dla miodu lawendowego o nazwie Nectarius, który w tym roku zaskoczył międzynarodowe jury. 
Tutejsze rozległe pola kuszą zapachami rozmarynu, tymianku i lawendy bez pozostawiania przechodzących obok obojętnych. 
Alcarria Essential Nature przekazuje tę wyjątkową atmosferę poprzez miód lawendowy, w którym dominuje nektar lawendowy, ale także nektary w innych kolorach. 
Główny pszczelarz Javier Marigil pasjonował się sztuką pszczelarską od dzieciństwa i już w wieku 59 lat odnosi kolejne sukcesy. 
Javier był zaskoczony tym najwyższym zaszczytem dla ich produktu.
 „Wciąż jesteśmy zdumieni faktem, że nasz produkt, w który włożyliśmy serce i duszę, i tak wierzymy, zyskał uznanie zarówno w kraju, jak i za granicą. Zawsze pracujemy z najwyższą starannością i szacunkiem dla lokalnej ziemi w tym cudownym mikroklimacie i jesteśmy przekonani, że nasza ziemia i jej pracowite pszczoły mogą przynieść jeszcze bardziej niesamowite rezultaty ”- mówi pszczelarz.

Javier Marigil wyjaśnia, że Nectarius to przede wszystkim miód sygnaturowy, który przypomina smak jego dzieciństwa i tradycyjnego pszczelarstwa przodków zamieszkujących te tereny. 
Tradycyjne metody pozyskiwania miodu odmianowego oraz specjalne metody kontroli jakości pozwalają nam zaprezentować klientom niefiltrowany produkt o wyśmienitym smaku pod własną marką znaną dziś na całym świecie.

Najlepszy miód lawendowy na świecie uzyskuje się dzięki starannej kontroli okresu ekstrakcji i specjalnym, delikatnym metodom przechowywania. 
Ale główna praca jest oczywiście wykonywana przez pracowite pszczoły, a obfitość kwiatów na naturalnym obszarze La Alcarria dodaje szczególnego smaku.

Mówiąc o sukcesie i obfitości, Javier Marigil nie zapomina również o problemach środowiskowych , które wpływają na stan nowoczesnego pszczelarstwa. Zauważa, że liczba pszczół maleje ze względu na to, że we współczesnym rolnictwie stosuje się zbyt wiele pestycydów, a pozostałe pszczoły produkują miód o dużej zawartości szkodliwych substancji. 
Ponadto pszczelarz zwraca uwagę na zauważalne zmiany klimatyczne, zmieniające się okresy kwitnienia oraz częste susze, które prowadzą do utraty cennego nektaru.
źródło

Wydrukuj tę wiadomość


Napisane przez: Krystyna
25-04-2021, 19:52
Forum: Miód...boski nektar...
- Odpowiedzi (2)

   
Miód z Kasztanu Jadalnego 
Kasztanowiec należy do rodzaju Castanea, pochodzącego z umiarkowanych regionów półkuli północnej. 
Nazwa nawiązuje również do produkowanych przez nich jadalnych, smacznych orzechów. 
Kasztany należą do tej samej rodziny co dąb i buk.

Istnieją 4 główne gatunki: kasztany europejskie, azjatyckie (chińskie i japońskie) i amerykańskie.
• Gatunek europejski: Kasztan jadalny (Castanea sativa), znany w USA jako „kasztan hiszpański”, jest jedynym europejskim gatunkiem kasztana. 
Został z powodzeniem wprowadzony do Himalajów i innych umiarkowanych części Azji.
• Gatunki azjatyckie:  występuje tu kilka gatunków: C. renata, C. mollissima, C. davidii, C. henryi, C. seguinii.
• Gatunki amerykańskie : Należą do nich C. dentata (kasztan amerykański - stany wschodnie), C. pumila (chinkapin amerykański lub Allegheny, znany również jako „kasztan karłowaty” - stany wschodnie), C. alnifolia (stany południowe), C. ashei (Stany południowe), C. floridana (stany południowe) i C. paupispina (stany południowe).

Kasztany można łatwo pomylić z innym drzewem, do którego przypominają, na przykład:
Kasztanowiec zwyczajny (rodzaj Aesculus), NIE spokrewniony z Castanea, ale który wytwarza bardzo podobne orzechy. 

Jednak są one lekko trujące dla ludzi.
Kasztanowiec wodny (rodzina Cyperaceae), NIE spokrewniony z Castanea i są bulwami o podobnym smaku z wodnych roślin zielnych.
Dąb kasztanowy (Quercus prinus), w Chinach.
Buk amerykański (Fagus grandifolia).

Miód wytwarzany jest z następujących gatunków Castanea:
Kasztan jadalny (Castanea sativa) występujący głównie w Europie;
Allegheny Chinkapin (C. pumila) uprawiana we wschodnich Stanach Zjednoczonych daje mocny i gorzki miód;
 Kasztanowiec japoński (C. crenata) rosnący głównie w Korei Południowej;
-Kasztan chiński (C. mollissima), Henry Chinkapin (C. Henryi), Cekin (C. Seguiniii) wszystkie uprawiane w Chinach mogą być źródłami miodu.

Sensoryczne opis:
Intensywność koloru : ciemny bardzo ciemną
Barwa tonu : naturalnym kolorze miodu z czerwonawym odcieniem
Aromat : Woody, chemicznych, ciepłe i rozpuszczony
Intensywność zapachu : silne
Trwałość / posmak : długi
Inne postrzeganie usta : ściągająca
Intensywność zapachu : silne
Słodkość : słaby (Gorzkie miody, takie jak lipa i słodki kasztan, wydają się mniej słodkie niż miody o słabym smaku, jak akacja).
Goryczka : mocna. (Gorzki smak jest charakterystyczny dla miodów słodkich kasztanowych i lipowych i jest szczególną cechą najbardziej gorzkiego miodu na świecie, zbieranego we Włoszech z Arbutus.)
Kwasowość : słaba
Szybkość krystalizacji: niska. Dzięki dużej zawartości fruktozy i niskiej zawartości glukozy miód ten przez długi czas pozostaje w stanie płynnym.

Laboratoria klasyfikują miód kasztanowy jako miód kwiatowy w 84% z nich, a resztę uważa się za miód spadziowy. 
Drzewo jest rzeczywiście bardzo dobrym źródłem nektaru i pyłku, ale dostarcza również dużo spadzi, ze względu na atak niektórych owadów, takich jak: Rhynchota Homoptera: Lachnus roboris L. (Lachnidae), Myzocallis castanicola (Baker) (Callaphididae) , Parthenolecanium rufulum (Cockrell) (Coccidae). Pszczoły zbierają również spadź pozostawioną przez te owady na korze drzewa.
źródło
źródło
https://www.youtube.com/watch?v=Ww_KRoLhasA&t=20s

Wydrukuj tę wiadomość


Napisane przez: Krystyna
25-04-2021, 11:02
Forum: Miód...boski nektar...
- Brak odpowiedzi

   
Miód Carob (Honey Carob) 
Ceratonia siliqua (Szarańczyn)
Jeśli chodzi o miód, Ceratonia siliqua nie gra drugich skrzypiec po czekoladzie.
Czekolada jest produkowana z drzewa kakaowego, ale nie jest to drzewo produkujące nektar.
Tak więc Ceratonia siliqua (Szarańczyn) jest jedynym źródłem tego pysznego miodu o zapachu czekolady!

Ceratonia siliqua (Szarańczyn) „drzewo” jest rzeczywiście członkiem rodziny motylkowatych, dołączył do innych znanych drzew miodu produkujących takie jak Acacia i Black Locust
Drzewo Ceratonia siliqua (Szarańczyn) występuje w osobnych drzewach męskich i żeńskich.
Kwiaty męskie są skupiskami pręcików z pyłkiem, wydzielających bardzo silny zapach, podczas gdy żeńskie wytwarzają małe, żółte, aromatyczne kwiaty (słupki), pogrupowane w grona.
Zarówno kwiaty męskie, jak i żeńskie wytwarzają nektar i przyciągają dużą liczbę owadów.
Ponieważ nie są one zdolne do samo zapylenia, jest to zadanie pozostawione owadom, pszczołom i wiatrowi.
Strąki nasion o znaczeniu komercyjnym są wytwarzane przez żeńskie drzewo.
Zwykle jedno męskie drzewo sadzi się na 10 do 20 żeńskich drzew lub żeńskie gałęzie są szczepione na męskim pniu.

Drzewo Ceratonia siliqua (Szarańczyn) jest znane od co najmniej 4000 lat.
W Ewangeliach Mateusza i Marka czytamy, że Jan Chrzciciel jadł na pustyni „dziką szarańczę”, co może być aluzją do kształtu strąków Chleba Świętojańskiego.
Z tego powodu fasola Chleba Świętojańskiego jest znana w Anglii jako „św. Chleb Jana ”.

Miód z pojedynczych kwiatów Carob jest dość rzadki i jest dostępny w komercyjnej uprawie szarańczynu.
Zbierany jesienią miód Carob jest ciemno bursztynowy i łatwo krystalizuje w miękką, gruboziarnistą konsystencję.
Ten pyszny miód ma ciepły smak o średniej intensywności aromatycznej.
Jest nasycony czekoladą i nutami ziołowymi i ma lekko gorzki posmak.
To wyjątkowy i przepyszny miód.

 Ceratonia siliqua (Szarańczyn) o smaku bardzo podobnym do czekolady jest często używany jako zdrowy zamiennik, ponieważ nie zawiera kofeiny i ma mniej tłuszczu niż czekolada. 
Pochodzący z Morza Śródziemnego i prawdopodobnie Bliskiego Wschodu, był przenoszony na cały świat przez odkrywców i osadników.
Hiszpanie przewozili Szarańczyn do Meksyku i Ameryki Południowej, a Brytyjczycy do Południowej Afryki, Indii i Australii. 
Drzewo Chleba Świętojańskiego zostało sprowadzone do Kalifornii z Hiszpanii przez misjonarzy w latach pięćdziesiątych XIX wieku i jest popularnym drzewem tam i w Arizonie.

Nasiona Szarańczynu mają swoją własną historię.
Miara wagi w karatach stosowana dla kamieni szlachetnych pochodziła z wagi nasion Szarańczynu, które uważano za bardzo spójne (teraz okazało się, że nie jest bardziej spójne niż jakiekolwiek inne nasiona).
Słowo karat wywodzi się z arabskiego słowa qīrāṭ, które było bardzo małą jednostką masy zdefiniowaną w odniesieniu do nasion Szarańczynu
5 nasion to jeden gram.
Waga karetki to 200 miligramów.

Nasiona Ceratonia siliqua (Szarańczyn) zawierają gumę zwaną mączką chleba świętojańskiego 
Wśród jego wielu zastosowań jest to środek zagęszczający lub żelujący stosowany w przemyśle spożywczym w lodach i wielu innych produktach spożywczych.
W Izraelu drzewo chleba świętojańskiego ma szczególne znaczenie dla corocznego święta szałasu (Tu Bushvat), a na Cyprze odbywa się coroczny festiwal szarańczynu, aby docenić tradycyjne znaczenie tej uprawy.

Nazwa łacińska: Ceratonia siliqua
Źródło : Bambo Creative Commons License
źródło
tutaj parę słow wyjaśnienia co to jest Carob (Karob)

Wydrukuj tę wiadomość


Napisane przez: LeCaro
25-04-2021, 04:38
Forum: Miód...boski nektar...
- Brak odpowiedzi

   
Chabry bławatki (i maki) nierozerwalnie kojarzą się ze słońcem, polem, upalnymi wakacjami na wsi...  
Kwiatki o pięknej niebiesko-fioletowej barwie dają nektar, z którego pszczoły wytwarzają złoto-bursztynowy miód. Miód jest raczej z tych jaśniejszych, ale o pomarańczowym zabarwieniu, więc nie jest tak blady jak np. Mniszkowy czy rzepakowy. Bardziej jest też wyrazisty w smaku - niby łagodny, ale z taką ciekawą, oryginalną nutką nadającą mu charakteru.  
Spotykany niestety rzadko, ponieważ chabry są uważane za chwast, i z tego też powodu tępione.

Co do właściwości zdrowotnych miodu chabrowego:
W składzie miodu bławatkowego przeważają cukry proste-glukoza i fruktoza. Znajdziemy w nim także aminokwasy, białka i enzymy oraz kwasy organiczne. Obecne są także pierwiastki: sód, fosfor, potas, wapń i olejki eteryczne. Miód chabrowy ma bogaty skład chemiczny, ponieważ poza nektarem z samego bławatka zawiera nektar z innych kwiatów, które mniej licznie obrastają łąki. W miodzie tym wykryto największą ze wszystkich miodów zawartość lizozymu, około 15,28 ľg/g. Lizozym jest białkiem enzymatycznym, które tworzy wiele tkanek i błon komórek zwierzęcych i roślinnych. Co ważne, ma ono zdolność do rozpuszczania błon komórkowych bakterii, np. salmonelli, działa hamująco na wirus HIV-1, a także na niektóre grzyby. W badaniach ustalono także jego działanie przeciwnowotworowe. Enzym ten wykorzystywany jest w przemyśle spożywczym (jako środek konserwujący), a także w medycynie.

Naturalna wysoka zawartość lizozymu w miodzie chabrowym sprawia, że jest on wykorzystywany pomocniczo przy antybiotykoterapii, jako środek antybakteryjny i grzybobójczy. Sprawdza się także w leczeniu zakażeń jamy ustnej i układu moczowego. Miód ten wzmacnia odporność, chroniąc organizm przed bakteriami, wirusami i grzybami.
źródło: https://wcinaj-miod.pl/miod-blawatkowy/

Wydrukuj tę wiadomość


Napisane przez: Krystyna
25-04-2021, 00:47
Forum: Miód...boski nektar...
- Brak odpowiedzi

   
Hiszpański Miód Migdałowy — jeden z największych rarytasów
Miód migdałowy powstaje z nektaru kwiatów drzewa migdałowego, które jest jednym z pierwszych, kwitnących po zimie.
To okres, kiedy pszczoły potrzebują miodu na własne potrzeby.
Pszczelarze mogą uzyskać jedynie małą część z pierwszych zbiorów i dlatego miód migdałowy jest rzadki i drogi.
Jego kremowa konsystencja i wyrafinowany smak oraz wspaniały aromat są w stanie zadowolić najbardziej wybredne podniebienia.

Dlaczego hiszpański?
Miody migdałowe są produkowane głównie w rejonie Morza Śródziemnego, gdzie rośnie dużo migdałowców.
Na terenie Hiszpanii znajdują się największe na świecie plantacje drzew migdałowych.
Dzięki 2,5 milionom uli, rozmieszczonych na terenie całego kraju, Hiszpania produkuje najwięcej miodu migdałowego w Europie.
To także kraj, szczycący się miodami o najwyższej jakości.
Corocznie odbywają się tam liczne konkursy, prowincjonalne, krajowe, a nawet międzynarodowe, w których nagradzany jest najlepszy miód.
Miód migdałowy należy do najwyżej notowanych.

Źródło nektaru
Drzewo migdałowe Prunus amygdalus należy do rodziny Rosaceae, kwitnie od stycznia do kwietnia, w zależności od strefy klimatycznej, w której rośnie.
Kwiaty migdałowca pojawiają się przed rozwinięciem liści, ich kolor zmienia się od białego do różowego, a pyłek ma kolor ciemnożółty.
Zarówno nektar, jak i pyłek drzewa migdałowego są bardzo ważne dla pszczół, gdyż okres kwitnienia to praktycznie jeszcze zima i brakuje innych źródeł pyłku i nektaru.

Dlaczego miód migdałowy jest tak rzadki?
Trudno jest mówić o miodzie migdałowym, nie wspominając o roli pszczół w ich zapylaniu.
Kwitnienie migdałowców rozpoczyna się mniej więcej w połowie lutego, kiedy pszczoły są gotowe do pierwszego w sezonie zbierania nektaru.
Drzewa migdałowe, kwitną bardzo intensywnie, ale krótko.
Pszczelarze muszą przygotować ule i zadbać o liczną populację zdrowych pszczół.
Ponieważ kwiaty migdałowców to jeden z pierwszych, wiosennych pożytków pszczelich, pozostawia się pszczołom prawie całe zbiory do karmienia i utrzymania roju. Dlatego ilość zbieranego miodu migdałowego jest niewielka.

Jest jeszcze jeden powód niskiej produkcji miodu migdałowego.
Kwiaty migdałowca produkują dużą ilość pyłku, ale bardzo mało nektaru.
Pszczoły wykorzystują pyłek, ale ilość produkowanego przez nie miodu, jest o wiele mniejsza niż przy zbiorach z kwiatów innych roślin.
W rezultacie to, co produkują pszczoły, zużywane jest głównie w ulu.

Jaki jest miód migdałowy?
Ma żółtawy kolor, wolno i bardzo drobno krystalizuje.
Jego silny orzechowy smak, przełamany jest lekko gorzkim posmakiem migdałowym i zachwyca wszystkich miodowych koneserów.
Aromat miodu zachowuje przyjemną migdałową nutę.

Bardzo starannie dba się o wysoką jakość.
Hiszpański miód migdałowy jest naturalny i surowy:
nie jest pasteryzowany ani podgrzewany do wysokich temperatur,
nie poddaje się go bardzo dokładnej filtracji i zawiera sporo pyłku,
nie ma domieszek innych miodów,
jest produkowany przez pszczoły, które nie otrzymują antybiotyków,
pszczoły nie są zimą dokarmiane cukrem ani glukozą,
pochodzi z terenów o bardzo niskim poziomie zanieczyszczenia.
Ponadto pszczelarze pilnują, aby przed i w okresie kwitnienia, drzewa nie były poddawane działaniu produktów chemicznych, które mogłyby zaszkodzić pszczołom lub przeniknąć do miodu.

Najważniejsze zalety i właściwości
Oprócz wybornego smaku, inną zaletą miodu migdałowego są jego właściwości zdrowotne, między innymi:
Poprawia trawienie
Ma mniejszą od innych miodów zawartość sacharozy, dzięki czemu jest lekkostrawny, a także ułatwia trawienie innych pokarmów.
Usprawnia też pracę wątroby.
Jest idealnym uzupełnieniem każdej obfitej diety;
Usprawnia krążenie
Przyczynia się do lepszego przepływu krwi, zwłaszcza w miejscach, w których zazwyczaj występuje jej zatrzymywanie, takich jak na przykład żylaki.
Jego właściwości zmiękczające tonizują skórę właściwą i zapobiegają zatrzymywaniu się płynów.
Zmniejsza objawy przeziębienia
Podobnie jak inne miody kwiatowe, jest silnym środkiem antyseptycznym i antybakteryjnym.
Szybko usuwa skutki małych infekcji dróg oddechowych.
Przyjmowanie go z ciepłym mlekiem jest jednym z najlepszych rozwiązań na ból gardła i silny kaszel.
Aytor: Redakcja Bakalie.com
źródło

Wydrukuj tę wiadomość


Napisane przez: Krystyna
25-04-2021, 00:30
Forum: Miód...boski nektar...
- Brak odpowiedzi

   
Miód Faceliowy
Miód faceliowy jest pozyskiwany z kwiatów facelii.
Jest to pastewna roślina miododajna, o niebieskich kwiatach i bajecznym zapachu.
Miód faceliowy jest miodem nektarowym, czyli kwiatowym.
Pszczoły pozyskują nektar w facelii błękitnej i zamieniają go w aksamitny, złoty, delikatny miód.
Facelia kwitnie krótko, ale jest bardzo miododajna - dlatego też pszczelarze określili facelię błękitną “królową miododajności”, a miód faceliowy - królewskim miodem.

Miód faceliowy - zastosowanie
Jest jasny w kolorze i intensywny w aromacie - uwielbiają go zarówno dorośli, jak i dzieci. 
Doskonale smakuje jako dodatek do dań, ale dzięki swojemu bogatemu smakowi - również spożywany samodzielnie. 
Miód faceliowy króluje w kuchni, ale nie tylko! 
Sprawdza się jako wsparcie domowej apteczki - pomaga przegonić przeziębienia i spadki odporności. 
Miód faceliowy jest niezastąpiony, jeśli chodzi o kwestie trawienia czy ciśnienie krwi - to smaczny sposób, aby zwalczać dolegliwości!
źródło

Do jednych z najbardziej szlachetnych polskich miodów należy ten faceliowy, o łagodnym aromacie i jasnożółtej barwie.
Słodki, z subtelną nutą kwiatu i cytrusów.
Jak każdy naturalny produkt pszczeli, ma właściwości antybakteryjne.
Powiedzieć, że miód faceliowy jest prozdrowotny to nic nie powiedzieć.
Krupiec ten działa jak bomba witaminowa i najlepszy – bo naturalny – energetyk.
Polecany przy wzmożonym wysiłku fizycznym i intelektualnym.
Przepis na zdrowy izotonik jest prosty.
Szklanka letniej wody, dwie łyżki miodu z facelii, plasterek grapefruita, szczypta soli.
Wymieszać, wypić i funkcjonować.
Poza tym działa zbawiennie także na układ krążenia, serce oraz układ trawienny.

Właściwości miodu faceliowego
Dzięki dużej zawartości witamin, mikroelementów oraz minerałów wspiera cały nasz organizm, niezależnie od wieku, dolegliwości czy aktywności.
Działa wspomagająco w takich sytuacjach jak:
wzmocnienie odporności,
leczenie astmy oskrzelowej,
leczenie chorób układu pokarmowego,
leczenie stanów zapalnych górnych dróg oddechowych,
obniżanie ciśnienia tętniczego,
leczenie chorób układu krążeniowego i serca.

Uniwersalność miodu faceliowego sprawia, że pozwala wspierać organizm w prawie każdej dolegliwości.
Nie można także zapomnieć na czym polega jego niezwykła szlachetność - smak oraz zapach.
Unikalność tego rodzaju produktu wynika z wyjątkowych walorów, jakie nadaje mu kwiat facelii, z której powstaje.
Choć nie ma koloru błękitnego, równie mocno zaskoczy wszystkich degustatorów. W stanie płynnym ma jasną, herbacianą barwę, natomiast w momencie krystalizowania intensywnie ją traci i przybiera biały, niemal przezroczysty kolor.
Warto wspomnieć, że dodatkowe zielonkawe refleksy wewnątrz słoiczka są całkowicie naturalne i nie świadczą o zepsuciu produktu, którego ważność trwa niemal 36 miesięcy od momentu produkcji.

Warto przypomnieć także, że jeśli chodzi o przechowywanie naturalnych produktów pszczelich należy stosować się do dwóch podstawowych reguł, aby jak najdłużej cieszyć się ich smakiem i zapachem: sucho i ciemno.
W takim warunkach naturalne miody najkorzystniej znoszą przechowywanie i odwdzięczają się dobrocią swoich właściwości.
źródło
źródło

Wydrukuj tę wiadomość


Napisane przez: Krystyna
25-04-2021, 00:17
Forum: Miód...boski nektar...
- Brak odpowiedzi

   
Miód Jabłoniowy
Miód jabłoniowy to wiosenny i rzadki rodzaj miodu.
Charakteryzuje się jasnozłocistą barwą, delikatnym kwiatowym zapachem.
Jest słodki i szybko krystalizuje.
Można wyczuć w jego smaku i aromacie delikatne odcienie jabłoni.
Miód jabłoniowy to wyjątkowy rodzaj miodu kwiatowego.
Świetnie sprawdza się jako substytut cukru - może służyć jako naturalny słodzik.
Jest bogaty w glukozę.
Dodaje energii, wspomaga system odpornościowy.
Po mistrzowsku wspiera organizm przy zakażeniach górnych dróg oddechowych.
źródło

Wydrukuj tę wiadomość


Napisane przez: Krystyna
24-04-2021, 22:32
Forum: Miód...boski nektar...
- Odpowiedzi (1)

   
Miód Wierzbowy
Jest jasny, żółty, z lekko zielonym zabarwieniem.
W smaku łagodny, z utrzymującym się posmakiem zieleniny.
Działa wzmacniająco na serce, pomaga w przeziębieniach i chorobach reumatycznych.
Ze względu na wczesną porę kwitnienia wierzb rzadko udaje się pozyskać ten miód.
Jest miodem wczesnowiosennym.
W Polsce jest niezwykle rzadko pozyskiwany ze względu na polskie warunki pożytkowe.
Wiosną łatwo o załamanie pogody, dlatego rzadko pszczelarze decydują się na wędrówkę pszczół na pożytek wierzbowy.
Dlatego miód wierzbowy udaje się pozyskać głównie w pasiekach, które stoją w rejonie dużych areałów zarośli wierzbowych.

Wierzba – cenny wiosenny pożytek
Jest jedną z pierwszych kwitnących roślin miododajnych w sezonie – przeważnie na przełomie marca i kwietnia. 
Dla pszczół oraz pszczelarzy najważniejsze są odmiany męskie wierzby, ponieważ to z nich pozyskuje się pyłek i nektar, a z żeńskich egzemplarzy tylko nektar. 
Większość z nich rośnie na terenach podmokłych, jednak w zależności od gatunku mogą występować na glebach wilgotnych lub nawet suchych. 
Wierzby są światłolubne, ich odmiany gatunkowe powodują szeroką różnorodność wyglądu wierzb – od wysokich drzew do nisko płożących się krzewów.

Wszystkie gatunki wierzby kwitną przed rozwinięciem liści, dlatego jest to wczesnowiosenny pożytek. 
Okres kwitnienia rozciąga się od początków marca, aż do początku maja (niektóre gatunki kwitną również w lipcu i sierpniu!) co powoduje trudności w zbiorze pełno gatunkowego miodu wierzbowego. 
Pszczoły oblatują wierzby w sprzyjających warunkach pogodowych. 
To właśnie one mają wpływ na ilość i jakość nektaru, którą rozumiemy jako zawartość cukrów.

Największe znaczenie w pszczelarstwie ma wierzba iwa, gdyż to z niej oraz jej krzyżówek pozyskuje się najwięcej nektaru i pyłku. 
Jedna rodzina pszczela może zebrać 10-25 kg miodu wierzbowego. 
Warunkiem jest obfity pożytek, który zależy od warunków klimatyczno-glebowych i kraju. 
Może on wynosić od 26-150 kg/ha, a w Polsce najczęściej osiąga 25-35 kg/ha.

Obok wierzby iwy, gatunkiem zaliczanym do jednej z najlepszych miododajnych wierzb jest wierzba szara = łoza (Salix cinerea L). 
W Polsce jej wydajność miodowa wynosi 25-35 kg/ha. 
Poza nimi wartościowe dla pszczelarstwa są takie odmiany jak: wierzba purpurowa - wiklina (Salix purpurea L.), wierzba wiciowa - witwa, konopianka (Salix viminalisL.), wierzba uszata - łozina (Salix auritaL.), wierzba trójpręcikowa - migdałowa (Salix triandra L.,Salix amygdalina L.), wierzba biała (Salix alba L.), wierzba krucha (Salix fragilis L.)

Wierzby są bardzo ważne w pszczelarstwie właśnie ze względu na swoje bardzo wczesne kwitnienie. 
Ustalono, że jeden kwiat męski dostarcza średnio 0.19 -0.48 mg słodkiej wydzieliny o koncentracji cukrów 20-48 %, a kwiat żeński 0.13 mg nektaru, który zawiera 28 % węglowodanów.

Pyłek wierzbowy jest bogaty w białko i azot, dzięki czemu, dostarcza składników odżywczych do ula w początkowym stadium produkcji miodu. 
Jeżeli chodzi o ilość pyłku 10 kwiatów dostarczy nam 0,60 mg, 1 bazia 5-35 mg, a hektar uprawy 30-45 kg.

Barwa, smak i zapach miodu wierzbowego
Miód wierzbowy pozyskiwany jest głównie z iwy i jej krzyżówek. 
Rośnie ona pospolicie na skrajach lasów, nieużytkach i nad brzegami rzek. 
Miód z nektaru wierzby może mieć barwę żółtozłotą, pomarańczową lub bursztynową. 
Wystąpić może zielonkawe zabarwienie. 
W smaku jest dość delikatny, ma łagodny ziołowy aromat. Naturalnie krystalizuje tworząc grube kryształy.

Zastosowanie miodu wierzbowego
Miód wierzbowy zawiera wiele witamin, kwasów organicznych oraz związków z grupy kumaryn działające przeciwzapalnie, antyalergiczne oraz przeciwzakrzepowo.
Miód ten działa wzmacniająco na organizm, można go stosować w stanach przemęczenia i wyczerpania fizycznego oraz nerwowego. 
Wspomaga on naszą odporność, spożywanie go w przeziębieniu i grypie skróci czas choroby i wzmocni nasz organizm.
Stosuje się go wspomagająco w dolegliwościach układu krwionośnego, jako profilaktykę chorób sercowo-naczyniowych - takich jak miażdżyca czy choroba zakrzepowo-zatorowa. 
W chorobach reumatycznych łagodzi objawy i wspomaga leczenie farmakologiczne.
źródło
https://www.youtube.com/watch?v=Po4TtF80NZ8&t=9s

Wydrukuj tę wiadomość


Napisane przez: Selena
24-04-2021, 22:25
Forum: Przywitaj się i przedstaw!
- Odpowiedzi (5)

Witam i cieszę się, że dołączyłam do forum Uśmiech

Wydrukuj tę wiadomość


Napisane przez: Krystyna
24-04-2021, 22:11
Forum: Miód...boski nektar...
- Brak odpowiedzi

       
Miód Bukowy z Nowej Zelandii
U podstawy gór na Południowej Wyspie Nowej Zelandii na powierzchni około 3 milionów hektarów rozciągają się wspaniałe i stare lasy bukowe.
Nie ma tu praktycznie żadnej innej działalności poza pszczelarstwem.
To tutaj powstają najczystsze i najbardziej naturalne Miody, jakie możemy znaleźć – m.in. Miód Manuka oraz Miód Bukowy.

Słodka spadź Bukowa
Miód Bukowy należy do miodów spadziowych.
Słodka spadź produkowana jest przez małe owady spokrewnione z mszycami z soku wytwarzanego przez drzewa.
Sok ten ma niezwykle dużo cukru, dlatego owady zamiast zużywać go w całości wydzielają nadmiar cukru w postaci spadzi, które uwielbiana jest przez pszczoły miodne. 
Tak powstaje fantastyczny Miód Bukowy, zdecydowanie różniący się od Miodów wytwarzanych z nektaru kwiatów.

Niezwykły smak i aromat
Kolor Miodu Bukowego przyjmuje ciemną barwę z czerwonawymi refleksami.
Odcień może się zmieniać w zależności od pory roku i obszaru geograficznego.
Wiosną jest jaśniejszy, jesienią bardziej kasztanowy.
Miód Bukowy ma czysty nieco pikantny i orzeźwiający smak z nutami żywicy sosnowej, wanilii i karmelu.
Nie jest zbyt słodki, za to bardzo wyrafinowany.
Ma konsystencję melasy i krystalizuje bardzo powoli.

Miód Bukowy w kuchni
Miód bukowy bardzo dobrze łączy się z serami, zwłaszcza z kozim i niebieskim pleśniowym, doskonale podkreślając ich smak.
Równie dobrze będzie komponować z takimi serami jak ricotta lub mascarpone, a także z twardszymi, jak dojrzały cheddar.
Dzięki swojej konsystencji świetnie rozprowadza się na pieczywie oraz wszelkich plackach tostach czy gofrach.
To także doskonały dodatek do owoców i wszelkich koktajli.
Wspaniale współgra z drobiem lub owocami morza, a także z daniami np. w stylu marokańskim.

Osy – największe zagrożenie dla miodu bukowego
Poważnym problem producentów Miodu Bukowego stanowią osy i szkodniki, które również są amatorami słodkiej spadzi.
Przez około pięć miesięcy każdego roku pochłaniają jej ponad 90%.
Straty z powodu „rabunku” spadzi to około 60 milionów dolarów w ciągu roku.
Dodatkowe 9 miliardów to straty z powodu ataków przez osy na pszczoły miodne, rabowania ich miodu i niszczenia uli.
Dlatego miód Bukowy jest bardzo rzadki i dość drogi w porównaniu z innymi Miodami Spadziowymi.

Nowa Zelandia – bogactwo miodów
Miód Bukowy nie jest jedynym produktem pszczelim, z którego słynie Nowa Zelandia.
Kraj ten to także matecznik dla Miodu Manuka, który jest równie czystym i naturalnym wytworem.
Ma jednak pewną przewagę nad Miodem Bukowym – wysoką zawartość methylglyoxalu, czyli naturalnego związku organicznego o unikalnych właściwościach.
To właśnie dlatego pszczelarze z Nowej Zelandii słyną w pierwszej kolejności właśnie z produkcji Manuki.
źródlo

Wydrukuj tę wiadomość


Napisane przez: Krystyna
24-04-2021, 20:50
Forum: Miód...boski nektar...
- Brak odpowiedzi

Miód Wielokwiatowy z Wyspy Pitcairn
Wyjątkowy miód wielokwiatowy powstaje na bazie pyłków roślin rosnących na wyspie w rejonie Australii i Nowej Zelandii.
W skład kompozycji wchodzą m.in. kwiaty mango, gruszki oraz róży jabłkowatej.
Jego unikatowość gwarantuje to, że jest tworzony przez lokalne pszczoły, ponieważ tamtejsze prawo zabrania sprowadzania ich na wyspę.
Miód z wyspy Pitcairn wspomaga leczenie chorób gardła, zakażeń, wrzodów i schorzeń skórnych, takich jak wybroczyny czy oparzenia.

Czy potrafisz sobie wyobrazić miejsce na kuli ziemskiej, które jest najdalej położonym punktem na jej powierzchni?
Tak odległe że nie da się tam dotrzeć samolotem?
Jak sądzisz, gdzie może się znajdować? Chiny, Japonia, Nowa Zelandia… ?
Otóż nie, takim miejscem jest maleńki archipelag Pitcairn, zagubiony pośród fal Oceanu Spokojnego.
Od najbliższego dużego lądu oddziela go ponad osiem tysięcy kilometrów.
Pitcairn jest ostatnim pacyficznym terytorium Wielkiej Brytanii, znajdującym się nadal we władzy korony brytyjskiej.
Ten mały archipelag składa się z czterech wysp: Pitcairn, Henderson, Ducie i Oeno, z których tylko ta pierwsza jest zamieszkała.
Wszystkich mieszkańców wyspy jest zaledwie 48.
Większość z nich to potomkowie marynarzy ze statku Bounty, którzy podnieśli bunt na okręcie, po czym wraz z towarzyszącymi im Polinezyjczykami osiedlili się na wyspie. 
Ta romantyczna, zabarwiona nutką egzotyki i wręcz legendarna historia została uwieczniona przez Juliusza Verne’a, a później jego opowiadanie stało się kanwą dla licznych filmów.
Niezwykła historia wyspy Pitcairn rozpoczęła się w 1790roku – w samym środku ery wielkich żaglowców–kiedy to do jej brzegów dobił brytyjski statek Bounty, niosąc na swym pokładzie zbuntowanych marynarzy i grupkę mieszkańców Tahiti.
Postanowili oni zamieszkać na wyspie i w tym celu spalili swój statek
Nowi osadnicy byli odcięci od reszty świata aż do 1808 roku, kiedy na Pitcairn przybył amerykański statek Topaz.
Pierwsi Brytyjczycy pojawili się dopiero sześć lat później, kiedy to wyspę odnalazła flotylla Royal Navy.
Wtedy to archipelag ostatecznie trafił na mapy, a w roku 1838 stał się kolejną brytyjską kolonią.

Na tym jednak nie kończy się przedziwna historia tego malutkiego skrawka ziemi.
Szybko się okazało, że dla rosnącej populacji wyspa staje się za mała.
Koloniści poprosili rząd o pomoc, a w odpowiedzi otrzymali możliwość przesiedlenia na wyspę Norfolk.
Być może z powodu szczerej fascynacji swoim wyspiarskim rajem, a być może z czystej tęsknoty za dawnym domem, większość emigrantów wkrótce wróciła na Pitcairn.
Społeczność Pitcairn ewoluowała, w roku 1890 pojawili się misjonarze, dzięki którym poziom życia na wyspie znacznie się podniósł.
Wkrótce po tym mieszkańcy, przy pomocy przebywającego na wyspie brytyjskiego admirała, powołali własny rząd i parlament, w ten sposób, nie zrywając zależności od Zjednoczonego Królestwa, stali się jedną z najmniejszych republik na świecie.
Izolacja wyspy dobiegła końca wraz z ukończeniem budowy Kanału Panamskiego w 1914 roku.
Nagle położona na końcu świata wyspa znalazła się zaledwie kilkadziesiąt mil od nowego szlaku wodnego.
Do dziś jednak pozostaje jednym z najbardziej niedostępnych miejsc na Ziemi.
Nie ma tu lotniska, nie ma nawet portu – do statku stojącego na redzie towary i pasażerowie podpływają łodziami, czyli zupełnie tak jak w czasach wielkich
odkryć geograficznych.

Zapewne zastanawiasz się teraz, czym mogą się zajmować mieszkańcy tak egzotycznego miejsca?
Otóż, jak ma to miejsce w przypadku większości tropikalnych wysp, większość przychodów pochodzi od turystów, przyciąganych przez lazurowo czyste morze, wygasłe wulkany i fantastyczne rafy koralowe.
Jednak tym co wyróżnia Pitcairn są miejscowe znaczki pocztowe, będące nie lada gratką dla filatelistów ale przede wszystkim jest to unikatowy, jedyny w swym rodzaju Miód z Wyspy Pitcairn.
Teraz także i Ty masz niezwykłą szanse zakosztować wspaniałego Miodu z Wyspy Pitcairn (Pitcairn Island Honey), cechującego się wyjątkową czystością smaku i niesamowitym aromatem.
Zdecydowanie nie jest to produkt jaki można dostać w każdym sklepie.
Miód z Pitcairn to produkt rzadki, aczkolwiek niezwykle ceniony przez koneserów miodu pszczelego.

Najrzadszy: 
Miód z Pitcairn nie jest produktem masowym, to dzieło pracy prawdziwych mistrzów rzemiosła.
Na całej wyspie znajduje się jedynie 60 kolonii pszczół, a całkowita roczna produkcja wynosi około 1000 słoików miodu w ciągu jednego roku.
Ogromne oddalenie od najbliższego stałego lądu oraz brak portu i lotniska sprawiają, iż zaledwie trzy razy w roku ładunek miodu jest wysyłany do odbiorców.
Od wielu lat znane są wyborne eukaliptusowe miody z Australii czy Tasmańskie miody z kwiatów drzewa skórzanego, lecz żaden z nich nie może równać się z miodem z wyspy Pitcairn.
Najczystszy: 
Pitcairn to prawdziwy raj ekologiczny.
Na wyspie próżno szukać samochodów, dróg, przemysłu.
Co za tym idzie prawie nie występuje skażenie środowiska.
Co więcej, zamieszkujące Pitcairn pszczoły nie mają styczności z chorobami nękającymi pszczoły z masowych hodowli, dzięki temu nie muszą być poddawane kuracji chemicznymi lekami.
Pszczoły zbierają nektar z dziko rosnących kwiatów tropikalnych, które w przeciwieństwie do roślin rosnących na naszych polach i łąkach, nigdy nie mają kontaktu ze sztucznymi nawozami.
Żyzna, wulkaniczna gleba zapewnia im odpowiedni wzrost.
Najwyższa jakość miodu jest chroniona przez specjalne prawo, ściśle zabraniające przywożenia pszczół lub produktów pszczelarskich na wyspę.
Najlepszy: 
Nektar zbierany przez pszczoły pochodzi z rzadko spotykanych u nas roślin tropikalnych: Mango, Lata, Gruszla (Guawa) czy Róża Jabłkowata.
Z pewnością nie zaskoczy Cię więc, że Miód z Pitcairn został uznany za najlepszy na świecie, między innymi przez prestiżowy magazyn dla smakoszy - Francuski Przegląd Epikurejski oraz przez badacza Uniwersytetu Harvarda – Joshuę Bentona.
Ze względu na swoje niezwykłe właściwości i niezwykłą czystość znalazł także zastosowanie w medycynie i jest używany do leczenia wrzodów żołądka, chorób gardła, wybroczyn na skórze, oparzeń oraz zakażeń.

Miód pszczeli jest wszechstronnie użytecznym produktem.
Równie dobrze smakuje jedzony wprost ze słoika, rozsmarowany na pieczywie, dodany do napojów, jak również użyty podczas pieczenia i gotowania.
Towarzyszył człowiekowi od najdawniejszych czasów, często będąc magicznym elementem wierzeń i folkloru.
Nic w tym dziwnego, jeśli wziąć pod uwagę uniwersalnie dobroczynny wpływ miodu na zdrowie człowieka, niezwykłą użyteczność przy leczeniu ran.
Wreszcie mamy do czynienia fenomenalnym faktem, iż naturalny miód nigdy się nie psuje i nie rozwijają się w nim pleśni.
Trudno znaleźć bardziej naturalny czystszy miód niż ten zbierany co roku na wyspie Pitcairn.

Od roku 1998 brytyjski Departament do Spraw Rozwoju Międzynarodowego realizuje na wyspie program mający na celu rozwój kultury pszczelarskiej.
W ramach tego programu prowadzi się regularne szkolenia pszczelarzy, przeprowadza analizy składu miodu oraz bada jego dobroczynny wpływ na człowieka.
Dzięki uzyskanym certyfikatom Pitcairn może bez przeszkód eksportować najbardziej niezwykłe ze swoich bogactw.
źródło
źródło

Wydrukuj tę wiadomość