1. Forum Ezoteryczne Dobry Tarot
Ostatnie wątki

Statystyki
  • Postów na forum:212.066
  • Wątków na forum:12.354
  • Użytkownicy:1.937
  • Najnowszy użytkownik:Bogdanito

  Jotunheim

Napisane przez: Krystyna
14-01-2024, 01:19
Forum: Jotunheim
- Odpowiedzi (4)

   
Jotunheim
Jötunheim , Jotunheim (czyli kraina Jötunów ; staroskandynawska Jötunheimr ) w Mitologii Niemiecko-Skandynawskiej  to jeden z dziewięciu światów, kraina zamieszkana przez Gigantów Jötunów .

Według legend został stworzony przez Asów na wschód od Midgardu dla Bergelmira i jego potomków. 
Jötunheim jest oddzielony od Asgardu rzeką Ewing. 
Jötunheim jest rządzony przez króla Thríma . 
Główną osadą Jotunheimu jest Utgard
Wspomniano także o położonym tam Żelaznym Lesie i Górach Kamiennych
Jotunheim jest domem dla Gastropnira, domu Menglada i Thrymheim, domu Tjazziego .

Często odwiedzany przez Asów. 
Sagi wspominają o wielokrotnych podróżach Thora i Lokiego po całym Jotunheimie, w tym do Utgardu. 
Żywiołem tego świata jest Ziemia. 
Niektórzy Jotunowie mieszkali w Górach Kamiennych; wierzono, że ich głowa i serce są z kamienia. 
Jest takie miejsce w Jotunheimie - Żelazny Las, siedlisko czarownic (nocnych jeźdźców) i Trolli. 
Norny przybyły z Jotunheimu . 
Wraz z ich przybyciem zakończył się złoty wiek na ziemi, a czas został podzielony na przeszłość, teraźniejszość i przyszłość. 
Pojawiły się narodziny i śmierć.

Stringholm wskazał, że Jötunheim leży na północ od Dźwiny do Oceanu Arktycznego i na wschód od Zatoki Botnickiej po Ura
Następnie, po nawiązaniu bliższych stosunków pomiędzy Skandynawami a mieszkańcami Rosji, Wołgi, Bułgarii i Biarmii, Jotunheim w legendach przeniósł się poza Ural.
https://ru.wikipedia.org/wiki/%D0%81%D1%...0%B9%D0%BC
http://nordicwiccan.blogspot.com/2013/04/jotunheim.html

Wydrukuj tę wiadomość

  Niflheim

Napisane przez: Krystyna
14-01-2024, 01:09
Forum: Niflheim
- Odpowiedzi (6)

   
Niflheim: Świat lodu i ciemności Świat Niflheim jest jednym z Dziewięciu Światów, które tworzą obserwowalny wszechświat (Yggdrasil) w starożytnej Mitologii Nordyckiej. 
Etymologia tego słowa jest niejednoznaczna, najprawdopodobniej mówimy o staronordyckim "Niflheimr". 
Jednocześnie wiele źródeł (w szczególności popularna obecnie Wikipedia) okrutnie myli się w tym względzie, tłumacząc słowo "Niflheim" jako "Siedziba Mgieł". 
W zasadzie nie ma tu mowy o żadnej mgle. 
Jeśli rdzeń "heimr" jest dość przetłumaczalny (dosłownie, "ziemia" lub raczej "ziemia"), to "nifl" według M.I. Steblina-Kamensky'ego, którego autorytet w dziedzinie językoznawstwa staronordyckiego jest niepodważalny, tłumaczy się jako "ciemny". 
Tak więc Niflheim oznacza "mroczne krainy" lub, ujmując to nieco bardziej poetycko, "świat ciemności".

Należy zauważyć, że Skandynawowie nie kojarzyli świata Niflheim z rzeczywistościami chtonicznymi, funkcje "życia pozagrobowego" w tym sensie pełniło Helheim  
Chociaż te dwa światy są ze sobą mocno powiązane, ponieważ Helheim znajduje się właśnie w Niflheim i jest od niego odgrodzony jedynie rzeką Gjell i wysokim skalistym grzbietem (stąd jego alternatywna nazwa – Helgard). 
Inną ważną kwestią jest to, że Niflheim jest zwykle kojarzony z Lodowymi Olbrzymami, ale nie jest to do końca prawda. 
W końcu pierwszym Lodowym Olbrzymem (Grimtusen) był Ymir, a dla jego bezpośredniego (i jedynego) potomka, Bergelmira, Asowie zbudowali Jötunheim, do którego okresowo zaglądali, aby "walczyć". 

Z tego powodu wielu badaczy uważa, że Jötunowie to Lodowi Giganci, czyli ich rodzinna planeta Jötunheim. 
Co więcej, w Wizji Gylvi w Eddzie Młodszej Sturlusona o korzeniach Drzewa Świata powiedziano:
 "Trzy korzenie podtrzymują to drzewo, jeden korzeń Asów, drugi Lodowych Olbrzymów, a trzeci Niflheimu". 
Oznacza to, że siedlisko Lodowych Olbrzymów i świat Niflheim są wyraźnie odgraniczone. 
Jednak gdy weźmie się pod uwagę ten aspekt, nie jest jasne, kto tak naprawdę zamieszkuje Krainy Cieni

Niflheim i Muspelheim: 
Pierwsze Światy Nordyckiej Kosmogonii W Eddzie Młodszej można znaleźć następujące słowa o Niflheimie (wypowiedziane przez samego Odyna):
 "Wieki przed stworzeniem ziemi Niflheim został już stworzony". 
Później inna inkarnacja Wszechojca dodaje:
 "Ale ziemie na południu zostały stworzone wcześniej, a to jest Muspelheim". 
W rzeczywistości Niflheim i Muspelheim to dwa pierwotne światy, które istniały przed pojawieniem się innych światów i pierwszych żywych stworzeń. 
Według mitów eddyjskich Niflheim znajduje się na północ od Ginungagap ("otchłani świata"), a Muspelheim na południe od niego. 
Opisy światów różnią się diametralnie: Niflheim jest ciemny i zimny, Muspelheim jest jasny i gorący, jest to świat płomieni i mieszka tam rasa Ognistych Olbrzymów. 
Ale to właśnie Niflheim i Muspelheim, połączenie dwóch antagonistycznych rzeczywistości, zrodziły pierwszą żywą istotę we wszechświecie.

Według legendy źródło Hvelgelmir (Wrzący Kocioł w języku staronordyckim) znajdowało się w Niflheim od zarania dziejów. 
Woda tryskała ze źródła z wielką siłą (prawdopodobnie słowo "wrząt" jest tu użyte w znaczeniu "wrząc", czyli "burzliwy"), ale mróz Niflheim niemal natychmiast zamienił wodę w lód. 
Siła źródła była jednak tak wielka, że coraz więcej strumieni przesuwało bloki lodu coraz dalej od Niblheimu. 
A kiedy opuścił Krainę Ciemności i minął Ginungagap, znalazł się na granicy Muspelheim, płomienie świata ognia stopiły bloki, a ogniste iskry tchnęły w nie życie. 
W ten sposób pojawił się Olbrzym Ymir, pierwsza istota, z której ciała powstały później inne światy. 
W ten sposób Niflheim odegrał rolę w tworzeniu systemu kosmicznego YGGDRASIL
Источник: http://runarium.ru/niflheim?ysclid=lreylw9mfc803436683
Путеводитель по Девяти мирам. 20. Нифльхейм - Сотканный мир (weavenworld.ru)

Wydrukuj tę wiadomość

  Muspellheim

Napisane przez: Krystyna
14-01-2024, 01:06
Forum: Muspellheim
- Odpowiedzi (3)

   
Muspellheim
Muspilli to słowo pochodzenia germańskiego.
W Eddzie Młodszej Muspellheim znaczy świat ognia, występuje też w utworze Heliand i oznacza rzeczy ostateczne.
Muspellheim /Muspilli/ - królestwo płomieni, gorący południowy biegun Wszechświata.
Dom Ognistych Gigantów.
Granic tego świata strzeże Surt, oczekujący dnia Ragnarök w którym to podpali on świat

Na południu w Muspellheim panował wieczny żar.
Królował tam Olbrzym Surt, który w czasie Ragnaroku poprowadzi siły Chaosu do walki z Bogami.
Kraina Ognistych Olbrzymów wstrząsana była wybuchami kraterów, palona słońcem.
Stamtąd pochodził Loki, który wkupił się w łaski Asów
Nordic Wiccan: Muspellheim

Wydrukuj tę wiadomość

  Svartalfheim

Napisane przez: Krystyna
14-01-2024, 00:37
Forum: Svartalheim
- Odpowiedzi (8)

   
Svartalfheim, Svartalfaheim – w mitologii nordyckiej siedziba Karłów (Krasnoludów), położona we wnętrzu ziemi, pomiędzy Midgardem, a Niflheimem. Nazwa występuje w Eddzie Snorriego Sturlusona, a kraina ta jest najprawdopodobniej identyczna z Nidavellirem wspominanym w poemacie Völuspá.
Krasnoludom dano tę mroczną krainę, aby nigdy więcej nie lękały się światła słonecznego.
Zasiedliły one wykute w skale tunele i korytarze Svartalfheimu, zakładając królestwa, oświetlane blaskiem złota i kryształu górskiego.
Krasnoludy okazały się świetnymi górnikami, jubilerami i złotnikami, dlatego też Bogowie podarowali im podziemne złoża metali i kamieni szlachetnych. 
Każde osiedle tego ludu było zadymione oparami wydobywającymi się z pieców hutniczych, a odgłosy kucia nigdy się nie kończyły.
Najznamienitszy z wykutych w skałach pałaców Svartalfów został zbudowany na polach Nidu przez króla Sindriego.
https://pl.wikipedia.org/wiki/Svartalfheim

Wydrukuj tę wiadomość

  Midgard

Napisane przez: Krystyna
14-01-2024, 00:35
Forum: Midgard
- Odpowiedzi (5)

   
Wiele osób zna nazwę Midgard, ale z reguły ludzie mają mgliste pojęcie o tych ziemiach. 
Midgard to nie tylko ludzka kraina-to cały świat położony pośrodku wszystkich innych i mający bliski związek z przestrzeniami i siłami nie z tego świata. 
Jest to jeden z najważniejszych światów w Mitologii Germańsko-Nordyckiej. 
To tutaj pewnego dnia rozegra się największa bitwa wszystkich żywych istot. 
Midgard to nie tylko świat zamieszkały przez śmiertelników, to prawdziwa arena najważniejszych działań pokojowych i militarnych.

Dziewięć światów
Mitologia Germańsko-Nordycka sugeruje cyklopowy sposób tworzenia kosmosu z głębi globalnej otchłani Ginnungagap. 
Od niepamiętnych czasów, z iskier Muspelheim i szronu Niflheim, narodził się Olbrzym Ymir, pierwsza żywa istota na świecie. 
Z jego ciała wyłonili się Bogowie Odyn, Vili i Ve-potężni bracia, którzy stworzyli ziemię, niebo oraz Jotunheim-zamorskie królestwo olbrzymów-Jotunowie. 
W ten sposób powstało Dziewięć Światów: Midgard, Asgard, Helheim i wiele innych, które razem reprezentują jeden system rzeczywistości. 
Asgard to niebiańska kraina Asów. 
Vanaheim to świat Wanów. 
Jotunheim to świat gigantów Jotunn, położony na wschód od Midgardu. 
Llesalfheim to świat świetlistych Elfów.
Midgard to kraina ludzi. 
Muspellheim to ognista kraina strzeżona przez czarnego Olbrzyma Surtra. 
Niflheim to świat lodu i ciemności, który istniał w Ginnungagapa przed stworzeniem świata. 
Svartalfheim to podziemna kraina Karłów 
Helheim to kraina umarłych, rządzona przez Hel. 

Wysoko ponad płaską ziemią Bogowie stworzyli Asgard, niebiańską krainę bogów Asów. 
Bogowie nie dogadywali się z Jötunnami i starali się odgrodzić ich od siebie tak bezpiecznie, jak to tylko możliwe. 
Tak powstał Jotunheim

Poza trzema światami stworzonymi przez bogów leży królestwo Utgardu, świat zewnętrzny, czasami utożsamiany z Jotunheim. 
Zwykły śmiertelnik nie jest w stanie się tam dostać. 
Z powodu niektórych grzechów Asów powstało również królestwo Helheim-świat podziemny, życie pozagrobowe, którym rządzi Bogini Hel, córka Lokiego. 

W ten sposób powstała triada świata kosmogonicznego: 
Asgard to świat Bogów, niebo. 
Midgard to środkowy świat, ziemia. 
Helheim to podziemie. 
Te trzy światy stanowią podstawę wszechświata. 
Reszta światów jest również niezastąpiona i ważna, ale to Asgard, Midgard i Helheim są głównymi odpowiednikami istniejącego uniwersum Mitologii Germańsko-Nordyckiej.

Midgard
Jeden z trzech głównych korzeni Drzewa Świata YGGDRASIL jest skierowany w stronę Asgardu. 
Asowie byli stworzeniami porządku, które prowadziły wojnę z Vanami, stworzeniami natury. 
Później Asowie i Vanowie doszli do porozumienia i zjednoczyli się, wymieniając się "przedstawicielami" lub zakładnikami: w ten sposób Van Nijodr przybył do Asów. 
Od tamtej pory żyją obok siebie. 
Oprócz Bogiń i Bogów Asgard zamieszkują Valkirie-wojownicze dziewice. 
Stworzywszy ludzi, Bogowie osiedlili ich w środkowym świecie, oddzieleni od Jötunn ścianą stworzoną z rzęs zabitego olbrzyma Ymira. 
Tak powstał świat Midgardu, którego nazwa oznacza "środkową zamkniętą przestrzeń". 
Midgard nazywany jest również Śródziemiem, inaczej zwanym Śródziemiem. 
Bogowie Asgardu faworyzowali Midgard, łącząc świat ludzi z Asgardem Tęczowym Mostem. 
Ziemie ludzi znajdują się na płaskim okręgu otoczonym wodami oceanów świata, na dnie którego spoczywa Ermungand, Wąż Świata Midgard, dzwoniący światem swoim ciałem, trzymający własny ogon w zębach-kolejne dziecko Lokiego. 
Jeden z chtonicznych potworów mitologii germańsko-nordyckiej, obok Fenrira, Garma i wielu innych. 

Helheim
Świat umarłych jest jednym z trzech głównych światów. 
Zimna kraina, do której trafiają wszyscy umarli, z wyjątkiem bohaterów Midgard, którzy zostają przyjęci do Einherjar. 
Helheim znajduje się w Niflheim, na najniższym poziomie wszechświata, otoczony rzeką Gjol, której nie można przekroczyć. 
Nikt, kto wejdzie do Helheim, nie będzie mógł zawrócić, nawet Bogowie. 
Królestwo znajduje się pod opieką potwornego Psa Garma i olbrzymki Modgud. 
Jedynym, który był w Helheim i mógł wrócić, jest Hermod. 
Według legendy w dniu Ragnaroku sama Hel wypłynie z Helheimu na statku "Naglfar", aby walczyć z Asami. 
W tym strasznym dniu wszystkie żywe istoty zjednoczą się w walce: Bogowie, Vanirowie, Jötunnowie, chtoniczne stworzenia i Wikingowie – Wilki z Midgard.

Najstarsze Światy
Muspelheim
Królestwo ognistego Jötunnu strzeżonego przez czarnego Surtra. 
W czasach ostatecznych, w czasie Ragnaroku, synowie Muspella przekroczą tajemniczy Mroczny Las Myrkvid, dotrą do Bifröst, Tęczowego Mostu, i zniszczą go swoimi potężnymi skokami. 
Konwencjonalnie w strukturze przestrzennej Muspelheim odpowiada południu. 
Nawiasem mówiąc, jest to drugi świat po Niflheim, który istniał jeszcze przed początkiem czasu. 
Jego iskry dały początek nie tylko pierwszemu żyjącemu Olbrzymowi na świecie, Ymir, ale także wszystkim gwiazdom. 
Niektóre z nich Asowie utrwalili nieruchomo, a inni ustawili tak, że w ciągu jednego roku okrążyli świat w kółko.

Niflheim
Siedziba mgieł, kraina lodu, zimna i Lodowych Olbrzymów. 
Na początku czasu świat ten znajdował się na północ od otchłani Ginnungagap. 
Według legend wytrysnęło tu kiedyś źródło Hvelgelmir. 
Mróz Niflheimu zamienił wodę w kry lodowe, ale źródło tryskało bez przerwy, tak że bloki lodu przesuwały się w kierunku Muspelheimu, a kiedy lód zbliżył się zbytnio do ognistego królestwa, zaczął topnieć. 
Iskry wydobywające się z Ognistych Ziem zmieszały się z wodą roztopową i tchnęły w nią życie. 
W ten sposób pojawiła się pierwsza żywa istota Ymir – Lodowy Olbrzym.

Inne światy
Vanaheim to kraina Bogów Wanów, która znajduje się na zachód od Midgard
Vanirowie są znacznie starszymi i mądrzejszymi bogami niż Asowie, z którymi na przemian walczą i zawierają pokój. 

Jotunheim jest zamieszkany przez Olbrzymów Jotunn, położony na wschód od Midgardu, oddzielony rzeką Ewing. 
Ziemie te są rządzone przez króla Trima. 
Główna osada Jotunheimu nazywa się Utgard. 
Bogowie nigdy nie zawarli sojuszu z Olbrzymami, aby chronić przed nimi swoje światy.
 Żywiołem Jotunheimu jest ziemia: część Jotunnów żyje w kamiennych górach. 
Stąd też wzięły się Norny, specjalne stworzenia zdolne decydować o losach świata. 
Wraz z ich przybyciem skończył się złoty wiek na świecie, czas został podzielony na przeszłość, teraźniejszość i przyszłość, pojawiła się śmierć i narodziny. 

Alfheim-Llesalfheim to miejsce narodzin Świetlistych Elfów. 
We wczesnej mitologii germańsko-nordyckiej Elfy byli piękną, ponadczasową, magiczną rasą, która żyła, podobnie jak ludzie, na Ziemi. Późniejsza Mitologia głosiła, że są to duchy natury, które zamieszkują ziemię, powietrze, lasy i góry. 
Później Elfheim zaczął odnosić się do różnych stworzeń, zarówno Elfów, jak i Krasnoludów. 

Svartalfheim jest domem dla Krasnalów, stworzeń, które wyłoniły się z robaków w gnijącym ciele Ymir. 
Asowie stworzyli ten świat w tym samym czasie, co Alfheim, aby trzymać te Krasnoludy oddzielnie od ludzi. 
Na początku rzeczywiście były robakami, ale na rozkaz Asów przybrały ludzką postać i inteligencję. 
Krasnoludy żyją również w ziemi i kamieniach. 
Ich świat znajduje się pod ziemią, między Midgard a Helheim 

Midgard
Midgard to środkowy świat Ludzi, którego główną cechą jest to, że zamieszkują go wyłącznie istoty śmiertelne. 
Ponadto na przykład Jötunnowie, będąc z Jotunheimu, są w stanie przybyć do sąsiedniego świata, podobnie jak Asowie czy Vanir są w stanie odwiedzić Midgard i czuć się całkiem komfortowo. 
Dla ludzi niezwykle trudnym zadaniem jest dostać się do jakiegokolwiek innego świata, przynajmniej za życia. 
Historia powstania Śródziemia jest dość specyficzna: Odyn, Villy i Ve zabili kiedyś olbrzyma Ymira, aby stworzyć z niego nowy świat, Midgard. 
Z jego ciała, włosów i innych części, według legend Vikingów, powstały znane dziś krainy. 
Z krwi Ymira powstały morza, jego zęby stały się skałami, a kości górami. 
Z włosów Ymira wyrastały lasy, z mózgu chmury, a z czaszki sklepienie niebios. 
Midgard otacza swoim ciałem straszliwego węża Jormungandra, z którym Thor często walczy. 
Świat jest również odgrodzony od królestwa olbrzymów ścianą stworzoną z rzęs Ymir. 
Mur jest jednak niedoskonały, więc ludność Midgardu nie może pozostać całkowicie bezpieczna, więc Thor i inni bogowie muszą chronić świat śmiertelników, aby uchronić ich przed wieloma nieszczęściami. 
Midgard to kraina śmiertelników, ale pierwotnie miała być polem bitwy, gdy nadszedł straszliwy czas Ragnaroku. 
Wtedy ziemia pogrąży się w lodowatym mrozie, gdyż nadejdzie wielka zima Fimbulwinter. 
Kiedy synowie Muspelheema, dowodzeni przez Hel, zmierzą się z Asami w ostatecznej bitwie, Midgard zostanie zniszczony. 
Z oceanów świata wyłoni się nowy ląd. 
Ale Wróżbiarstwo z Velvy nie mówi o żadnym "nowym" czy "innym" Midgardzie, ale raczej o symbolicznym odrodzeniu ludzkiej ziemi. Legenda głosi, że cudem ujdą z życiem dwie osoby: Liv i Livtrasir. 
Edda stwierdza, że ukryją się w gaju Hoddmimir, ale nigdzie nie jest powiedziane, gdzie się znajduje, być może nawet w innych światach. Należy zauważyć, że teoretycznie cały Midgard jest widoczny z tronu Odyna, który nazywa się Hlidskjalva. 
Ten tron pozwala każdemu, nawet śmiertelnikom, zobaczyć każdy zakątek Midgardu na wyciągnięcie ręki. 
Idea "wszystkowidzącego" Asa Odyna-była do pewnego stopnia fundamentalna w społeczeństwie Vikingów z Midgardu. 
Wszechwiedzący i wszystkowidzący Odyn wiedział o wszystkich czynach, które popełniają ludzie, więc wiking, który miał popełnić zły uczynek, wiedział, że Odyn zobaczy wszystko, a droga do Valhalli będzie dla niego zamknięta. 
Tak więc pod nadzorem Asów ludzie starali się nie robić złych rzeczy, wiedząc, że niczego nie da się ukryć. 
Midgard to wyjątkowa kraina, ponieważ można w niej wejść do każdej z rzeczywistości, przyjaznej i wrogiej Asgardzie. 
Inne światy nie posiadają tej właściwości i dlatego świat ludzi nazywany jest światem środka.

Ragnarok
Jak już wspomniano, ziemie Midgard są otoczone długim ciałem Węża Świata Jormungandra. 
Jest to jedna z odmian Uroborosa, jednego z najstarszych i najbardziej kontrowersyjnych symboli kultury światowej. 
Z reguły symbolizuje nieskończoność. 
Wąż z Midgard nie tyle chroni świat, co mu zagraża. 
Na końcu czasów Jormungand będzie musiał wyłonić się z otchłani morza i rzucić się na świat, którego będzie bronił bóg piorunów i błyskawic, Thor. 
Przybycie Węża spowoduje straszliwe powodzie, po których nastąpi straszliwa trzyletnia zima – Fibulwinter. 
Słońce zgaśnie, wszystkie luminarze znikną z nieba, świat pogrąży się w ciemności, a Bogowie i Olbrzymy wejdą do ostatecznej bitwy - Ragnaroku. 
Według legend Bogowie będą w stanie pokonać Potwory i Olbrzymów, ale sami umrą. 
Drzewo Świata Yggdrasil upadnie i zrzuci niebo na ziemię. 
Miecz Giganta Surta spali umierający świat, a Midgard utonie w słonych falach oceanów. 
Ale to nie koniec ludzkiego świata: z głębin oceanu wynurzy się nowy firmament. 
Rządzić nim będą godni Bogowie, którzy nie popełnili błędów, oraz odnowieni, szczęśliwi ludzie w pokoju, bogactwie i szczęściu. 

Źródła 
Głównym źródłem wiedzy o Midgard, Asgard i innych światach Mitologii Nordyckiej jest Edda Starsza i Edda Młodsza, przy czym pierwsza z nich jest poetycka, a druga prozaiczna. 
Zostały napisane przez Snorriego Sturlusona w XII wieku. 
Mniej więcej w tym samym czasie Duńczyk Saxo Grammaticus stworzył Czyny Duńczyków, w których przekazał wiele wątków lokalnych mitów i legend. 
Cenne informacje można znaleźć również w Germanii Tacyta. 
W naszych czasach nie ma prawie żadnych wiarygodnych źródeł informacji o strukturze Mitologii Germańsko-Skandynawskiej. 
Nieliczne prace są raczej niejasne i sprzeczne. 
Dlatego badanie tej warstwy mitologii jest tak trudne. 

Znaczenie Midgardu jest niewyczerpane, zarówno dla mieszkańców pozostałych ośmiu światów, jak i dla zrozumienia kulturowego. Unikalną i niesamowitą koncepcję można rozpatrywać pod różnymi kątami i w odniesieniu do różnych zjawisk tylko jeden warunek się nie zmienia: Midgard to środkowy świat zamieszkały przez ludzi, którzy są śmiertelni, w przeciwieństwie do innych mieszkańców światów równoległych. 
Ponadto jest wyjątkowy, ponieważ można z niego przejść do dowolnego innego świata z całego systemu globalnego, podczas gdy nawet bogowie Asgardu nie zawsze mogą dostać się ze swoich ziem do tego czy innego świata - dlatego Midgard jest środkowy. 
Tak czy inaczej, bez Śródziemia reszta światów nie miałaby swojego znaczenia: wszystko w Mitologii ma silne wzajemne powiązanie, którego nie można zerwać.
Мидгард. Определение, понятие, возникновение, другие миры, особенности, характеристики и легенды (autogear.ru)
Midgard. Definicja, koncepcja, pochodzenie, inne światy, cechy, cechy i legendy (autogear.ru)

Wydrukuj tę wiadomość

  Vanaheim

Napisane przez: Krystyna
14-01-2024, 00:26
Forum: Vanaheim
- Odpowiedzi (9)

   
Vanaheim          
Kraina Wanów
Wanaheim, miejsce życia bogów /Wanów/ znajdujące się na Ziemi.
Nazwano je miejscem pokoju i obfitości.
Wanowie – staroskandynawskie Vanir, niemieckie Wanen – drugie pokolenie bogów, swego czasu walczące z plemieniem Asów,
lecz później nastąpiła zgoda, a nawet oba plemiona się zmieszały.
Wanowie z reguły byli bóstwami obfitości i płodności, zdecydowanie bardziej pokojowo nastawieni, niż Asowie.
źródło
źródło

Wydrukuj tę wiadomość

  Asgard

Napisane przez: Krystyna
13-01-2024, 23:39
Forum: Asgard
- Odpowiedzi (6)

   
Asgard 
Asgard (duń. i szw. Asgård, bokmål Åsgard,
nynorsk Asgaard,
staronord. Asgarðr,
staroang. Ōsgeard; as – "bóg", garth – "dwór", "ogromna przestrzeń")
W staronorweskiej mitologii przybytek bogów, położony „powyżej wszystkich światów”.
Znajduje się w nim dwanaście zamków /zgodnie z liczbą najważniejszych Asów/ lub wież.

W mitologii nordyckiej jedna z Dziewięciu Krain zamieszkana przez dwa szczepy bogów:    
Asów (i po zawarciu z nimi pokoju) Wanów.
Do Asgardu prowadzi tylko jedna droga – Tęczowy Most Bifrost.
Schodząc z Tęczowego Mostu, wchodzi się na zieloną równinę Idawall, natomiast najbardziej wysunięte na południe jest Gimle.
Siedziba bogów podtrzymywana jest przez czterech krasnoludów:
Austriego, Westiego, Nordiego i Sudriego.

Asgard został wybudowany na wschód od Wanaheimu.
Mury obronne wybudował pewien Olbrzym, który w zamian chciał pojąć za żonę Freję, zażądał również Słońca i Księżyca.
Jednak dzięki sile Thora i sprycie Lokiego, Freja nie została żoną owego Olbrzyma.

Mimo iż Vanaheim jest starszy, większość bogów ma swoje siedziby w Asgardzie – z wyjątkiem Njörðra, Freji, Hel oraz Agir i Ran.
Trzy najwspanialsze pałace należą do Odyna: Walaskjalf, Gladsheim oraz Walhalla.
Żona Odyna, Frigg obrała za swój pałac Fensalir, gdzie tka chmury.
Mianem największego pałacu szczyci się siedziba Thora Bilskirnir, która znajduje się w rejonie Thrudheim.
Pałac Baldura zwie się Breidablik, natomiast siedziba Ullra to Ydalir.
Himinbjörg strzeże Heimdall, a wszystkie sądy rozstrzyga Forseti w Glitnir.
A w krainie Folkvang w pałacu Sessrumnir zasiada Freja

Asgard miał dwie sale o nazwie Valhalla i Folkvang i zwykły Idavoll,
Bogowie zbierają się w sali Gladsheim i boginie w sali Vingolf.
Jego władcą był główny bóg Odyn, który widział cały świat z  Hlidskialf, tronu w centrum Asgardu, a opiekunem Asgardu był Heimdall.
źródło
źródło

Wydrukuj tę wiadomość

  Jelenie

Napisane przez: Krystyna
07-01-2024, 18:46
Forum: Zwierzeta występujace w Mitologii
- Odpowiedzi (2)

[attachment=67275]
Eikthyrnir
W opowieściach z Mitologii Nordyckiej istnieje stworzenie równie enigmatyczne, jak mgliste królestwa, z których pochodzi. 
Mowa o Eikthyrnir, jeleniu siedzącym na szczycie Valhalli, którego historia jest równie intrygująca, co starożytna. 
Ta majestatyczna istota nie jest tylko kolejną postacią w nordyckim panteonie; 
To symbol życia.
Stojąc na dachu Valhalli, wraz z Kozą Heidrun, Eikthyrnir żywił się liśćmi Yggdrasil. 
Dostarczył również całą wodę, która napełniała studnię Hvergelmir, źródło wszystkich rzek w dziewięciu królestwach.

Nazwa i Etymologia
Nazwa Eikthyrnir (staronordycki: Eikþyrnir) jest złożeniem dwóch elementów. 
Po pierwsze, "eik", co oznacza "dąb", a następnie "þyrnir", co tłumaczy się jako "ciernie" lub "poroże". 
Malowanie wizerunku jelenia z porożem tak mocnym i rozłożystym jak gałęzie dębu. 
Zanglicyzowana forma Eikthyrnir zachowuje pierwotne znaczenie, dostosowując się jednocześnie do fonetycznych wygód języka angielskiego. 
We współczesnym języku norweskim mówimy Eikthyrne, co jest doskonałym przykładem tego, jak bardzo podobne są czasami staronordyckie i norweskie.
Eikthyrnir to nie tylko imię, ale tytuł, który oddaje istotę stworzenia i podziw, jaki wzbudza. 
Co więcej, łączenie starożytnego świata ze współczesnością dzięki sile mitu i języka.

Rola i znaczenie Eikthyrnir
W wielkim schemacie nordyckiej kosmologii Eikthyrnir zajmuje honorowe miejsce. 
Siedząc na szczycie Valhalli, sali poległych wojowników, je liście Yggdrasil
Jest tak kolosalnym jeleniem, że woda, która (z jakiegoś powodu) wypływa z jego poroża, spływa do studni Hvergelmir. 
Stamtąd woda płynie dalej, zasilając wszystkie rzeki dziewięciu światów, podtrzymując życie. 
Służy również jako świadectwo wzajemnych powiązań całego życia w nordyckim wszechświecie.
Powód istnienia Eikthyrnir jest spleciony z samą istotą nordyckich wierzeń. 
Jest fizycznym ucieleśnieniem życia i strażnikiem witalności, który przypomina o naturalnym porządku. 
Obecność Jelenia w Valhalli oznacza również związek między poległymi wojownikami a wiecznymi siłami życiowymi. 
Jest to cykl, który się powtarza, tak jak wierzyli w życie pozagrobowe.
Patrząc na to w bardziej naturalny sposób, mógł być wyjaśnieniem zarówno deszczu, jak i rosy. 
Jednak rosę przypisywano również Hrimfaxi, Koniowi, który ciągnie rydwan Nótt po niebie.

Eikthyrnir przedstawiany jest jako Jeleń o niezwykłej urodzie i sile, z porożem sięgającym nieba. 
Poroże we mgle rosy mogło kojarzyć się z chmurami na niebie. 
Pasuje do kapiącej rosy, która spada na ziemię, aby stać się rzekami świata. 
Ten obraz nie jest jedynie fizycznym opisem; to symbol życiodajnych energii, które przepływają przez nordycki kosmos. 
Związek Jelenia z wodą, niezbędnym elementem życia, podkreśla jego znaczenie jako czynnika podtrzymującego życie.

Mity O Eikthyrnir
Eikthyrnir ma godną uwagi wzmiankę znalezioną w Eddzie prozatorskiej. 
Tam jest opisany jako Jeleń, który stoi na szczycie Valhalli. 
Z jego poroża czysta rosa spływa do Studni Hvergelmir. 
Nie jest to byle jaka Studnia, ale źródło, które jest źródłem wszystkich rzek w nordyckiej kosmologii. 
To połączenie między Eikthyrnir a życiodajnymi wodami świata podkreśla znaczenie Jelenia w podtrzymywaniu życia.

Wizerunek Eikthyrnir, z rosą spadającą z poroża na Hvergelmir, jest potężnym symbolem w mitologii nordyckiej. 
Reprezentuje niekończący się cykl życia i pożywienie dostarczane przez świat przyrody. 
Rosa z poroża Eikthyrnir, która zasila rzeki, jest metaforą życiodajnych sił natury. 
Ponadto kładzie nacisk na wzajemne powiązania wszystkich rzeczy i nordycki szacunek dla środowiska.

Eikthyrnir W Eddzie Prozatorskiej
Jeleń pojawia się w rozdziale 40 w części Gylfaginning Eddy prozatorskiej. 
Następuje po opisie Kozy Heidrun.
Wtedy Har rzekł: 
Jeszcze bardziej godny uwagi jest Jeleń Eikthyrnir, który stoi nad Walhallą i gryzie gałęzie tego samego drzewa. 
Z jego rogów spada tak wiele kropel w dół do Hvergelmer, że stamtąd płyną rzeki, które nazywają się Sid, Vid, Sekin, Ekin, Svol, Gunthro, Fjorm, Fimbulthul, Gipul, Gopul, Gomul i Geirvimul, z których wszystkie spadają wokół siedzib Asów. 
Wymieniono również: Thyn, Vin, Thol, Bol, Grad, Gunthrain, Nyt, Not, Non, Hron, Vina, Vegsvin, Thjodnuma.

Eikthyrnir W Eddzie Poetyckiej
Sam Snorri niewiele wymyślił. 
Zamiast tego większość swojej wiedzy czerpał z wierszy ze zbioru, który znamy dziś jako Eddę poetycką. 
Powyższa wzmianka, znajdująca się w Gylfaginningu, pochodzi prawdopodobnie z poematu Grímnismál, strofy od 26 do 28.

26. The stag Eikthyrnir | stands by Odin’s hall,
Feeding on the branches of Læradr;
From his horns | drips into Hvergelmir
Flowing into all rivers.

26. Jeleń Eikthyrnir | stoi przy sali Odyna,żywiąc
się gałęziami Laradra;
Z jego rogów | wpada do Hvergelmir
Wpływając do wszystkich rzek.

27. Sid and Vid, | Sækin Svol and Gunnthro,
Fiorm and Fimbulthul,
Rin and Rennandi,
Gipul and Gopul,
Gomul and Geirvimul,
They flow through the realms of gods;,
Thyn and Vin, | Tholl, and Holl,
Grad and Gunnthorin.

27. 
Sid i Vid, | Sækin i Eikin,Svol i Gunnthro,Fiorm i Fimbulthul,Rin i Rennandi,Gipul i Gopul,Gomul i Geirvimul, Płyną przez królestwa bogów;,Thyn i Vin,
| Tholl, Holl,
Grad i Gunnthorin.

28. Vin is one named, | Vegsvin another,
A third is Thiodnuma,
Nyt and Not, | Nonn and Hronn,
Slid and Hrid, | Sylg and Ylg,
Vid and Van, | Vond and Strond,
Gjoll and Leipt, | they flow close to men,
And fall down to Hel after.

28. Vin jest jeden nazwany | Vegsvin inny,Trzeci to Thiodnuma,Nyt i Nie,
Nonn i Hronn, Slid i Hrid,
Sylg i Ylg, Vid i Van,
Vond i Strond, Gjoll i Leipt,
płyną blisko ludzi,a
potem spadają na Hel.
Eikthyrnir | Stag on Valhalla’s Roof Eating from Yggdrasil (vikingr.org)

Wydrukuj tę wiadomość

  Niedzwiedź-Bears

Napisane przez: Krystyna
07-01-2024, 18:34
Forum: Zwierzeta występujace w Mitologii
- Brak odpowiedzi

Niedzwiedź-Bears
Niedźwiedzie w mitologii nordyckiej były postrzegane jako przodkowie człowieka. 
Bogowie tacy jak Odyn i Thor regularnie przybierali kształt niedźwiedzia podczas odwiedzania świata ludzi. 
Dodatkowo Wikingowie postrzegali niedźwiedzia jako symbol wewnętrznej siły, mądrości i uzdrowienia.

Samica niedźwiedzia była postrzegana jako współczująca i rodzinna, podczas gdy samiec Niedźwiedzia kojarzył się przede wszystkim z siłą.
Niedźwiedzie Polarne miały również swoje unikalne znaczenie w świecie zwierząt nordyckich. 
W Norwegii były postrzegane jako stworzenia zdolne do odblokowania stłumionych emocji i pomagania ludziom w pokonywaniu wyzwań.
Zwierzęta w mitologii nordyckiej: przewodnik po nordyckich zwierzętach (scandification.com)

Wydrukuj tę wiadomość

  Ymir

Napisane przez: Krystyna
03-01-2024, 22:25
Forum: Boginie i Bogowie w Mitologii
- Odpowiedzi (1)

   
Nicholas Abraham Abildgaard-malarz duński
https://www.worldhistory.org/img/r/p/100...1618568135
https://www.worldhistory.org/img/r/p/100...1638878402
Ymir to pierwotny Olbrzym, ściśle powiązany z mitem o stworzeniu i początkiem świata w mitologii nordyckiej
Stworzenie powstałe w wyniku dramatycznego spotkania lodu i ognia, było karmione przez kosmiczną krowę, a części jego ciała posłużyły za budulec wszechświata.
Jest w stanie sam spłodzić potomstwo, a jednym z jego potomków jest matka Odyna . 
Jednak Odyn i jego bracia w końcu go zabiją i ukształtują wszystko, co istnieje z jego ciała. 
Jego rozproszone mózgi staną się chmurami , a granice znanego świata zostaną otoczone jego brwiami.

Stworzenie Świata
Nordycki mit o stworzeniu szczegółowo opowiedział Snorri Sturluson, islandzki uczony i mówca prawa (osoba recytująca prawa na zgromadzeniu), który w XIII wieku n.e. próbował opowiedzieć te mity na nowo w tekście zatytułowanym Gylfaginning (Oszustwo Gylfiego ), część większej książki, Proza Edda . 
Inspiracją dla niego były teksty Starszego lub Eddy Poetyckiej, zbiór wierszy napisanych w tym samym stuleciu, ale uważanych za znacznie starsze ze względu na język i treść. 
W związku z tym słowa Snorriego należy traktować z dużą rezerwą, ponieważ naprawdę trudno powiedzieć, w jakim stopniu przyczynił się on do powstania starszego mitu nordyckiego. 
Historia w Gylfaginning opowiada o Gylfim, legendarnym królu Szwecji, który udaje się do Asgardu, królestwa bogów, aby zadawać im pytania i dowiedzieć się, czy używają magii, aby spełnić swoją wolę. 
Gylfi daje się oszukać, wierząc, że rozmawia z bogami i pałac , do którego przybywa, jest prawdziwy, ale w końcu znajduje odpowiedzi na palące pytania kosmologiczne.

Na początku Snorri cytuje pierwszy tekst Eddy poetyckiej, Völuspá (staronordycki Vǫluspá ), gdzie jest napisane, że nie było nic poza gigantyczną pustką, prawdopodobnie wypełnioną jakimś magicznym potencjałem. 
Zanim powstał nasz świat, istniał lodowaty, mglisty świat zwany Niflheim, ze studnią, z której wypływało jedenaście rzek. 
Inny świat był jego przeciwieństwem, Muspell, piekielnie gorący. 
Nie jest do końca jasne, co dzieje się dalej, prawdopodobnie było kilka wersji mitu połączonych w jedną, co mogłoby wyjaśnić trudność. 
Główną ideą wydaje się być to, że rzeki Niflheim zamarzły, a lód zgromadził się w pustce, w miejscu, w którym szron spotkał się z falami upałów z Muspell. 
W wyniku stopienia krople połączyły się, tworząc istotę, Ymir lub Augelmir, przodka rodzin gigantów . 
Niezależnie od tego, czy Snorri to wymyślił, czy nie, jest to z pewnością barwna historia: 
pot Ymira wydał na świat mężczyznę i kobietę, a jego nogi również poczęły dziecko.

Ymir nie był jedynym utworzonym przez stopiony lód Niflheim 
Szron przybrał także kształt krowy Audhumla (Auðumbla), która karmiła Ymira. 
Krowa najwyraźniej miała bardzo specjalną dietę, liżąc słone bloki szronu. 
W rezultacie stworzyła także istotę spoza szamu, mężczyznę o imieniu Búri, który z kolei miał syna o imieniu Borr. 
Borr poślubił olbrzymkę Bestlę, a ich dziećmi byli bogowie Odyn, Vili i Vé. 
Niewiele wiadomo o dwóch ostatnich, ale ten pierwszy wspiął się na najwyższe miejsce w boskim świecie, jest czczony przez wszystkich i kojarzony z wieloma atrybutami: przywództwem, mądrością, oszustwem, czarami, pragmatyzmem, siłą.
W końcu boskie trio dopuściło się morderstwa, które byłoby podstawą wszystkiego, co nas otacza. 
Zabili olbrzyma Ymira, a krwi przelało się i wypłynęło tyle krwi, że utonęli w niej pozostali olbrzymy, z wyjątkiem jednej rodziny. 
Trzej bogowie mogli teraz zbudować ziemię. 
Jak mówi nam Snorri:
Zabrali Ymira i przenieśli go na środek Ginnungagap [pustki] i z niego stworzyli ziemię, z jego krwi morze i jeziora. Ziemia powstała z mięsa i skał z kości, kamienia i piargu, które zbudowali z zębów i zębów trzonowych oraz z kości, które zostały złamane. 

Jak można się domyślić, jego krew stała się morzem, które w mitologii nordyckiej otaczało ziemię, więc nie dało się go przekroczyć. 
Jego czaszka stała się niebem i była przymocowana czterema punktami, a dokładniej krasnoludami: Austri (wschód), Vestri (zachód), Nordri (północ), Sudri (południe).
Następnie bogowie wzięli iskry lecące losowo z Muspell i rzucili je w niebo, aby rozświetlić ziemię: gwiazdy. 
Ustalili też swoje kursy. 
Po tym opisie Gangleri – imię używane przez króla Gylfiego, który zadaje wszystkie te pytania dotyczące bogów, wszechświata itd. – wyraża swoje zdumienie wszystkimi tymi informacjami i chce dowiedzieć się więcej. 
Mówi się mu, że ziemia jest okrągła, wokół niej jest morze, a na brzegach żyją rasy gigantów. 
Po wewnętrznej stronie ziemi bogowie zbudowali fortyfikację, aby chronić światy przed agresywnymi gigantami, i do tego wykorzystali kolejny kawałek Ymira; jego rzęsy. 
Nazywają fortyfikację Midgard ( Miðgarðr ).

Inne źródLa
Snorri zaczerpnął elementy z dwóch innych wierszy Eddy poetyckiej , a mianowicie Vafþrúðnismál i Grímnismál , które również mówią o morzu, ziemi i niebie zbudowanym z części Ymira. 
Obydwa wiersze mają charakter encyklopedyczny, zawierają wiele nazwisk i faktów. 
Pierwszy wiersz pomyślany jest jako dialog między Odyna a gigantem Vafthrudnirem, mający na celu wyłonienie mądrzejszego.
 Zapytany o pochodzenie ziemi i nieba, gigant wspomina w zwrotce 21, że świat powstał z ciała Ymira.
 Później w zwrotce 28 mówi również, że najstarszym z rodu Ymira był Bergelmir, ten, który uciekł łodzią po rzezi spowodowanej ofiarą Ymira. 
Niektórzy interpretują to jako wpływ biblijnej historii potopu.

Inna wspomniana tutaj postać, Aurgelmir, to prawdopodobnie inne imię Ymira, ponieważ kiedy Odyn pyta o pochodzenie Aurgelmira, Vafthrudnir odpowiada tą samą historią o jadowitych zamarzniętych wodach, a następnie o tym, jak spłodził dzieci z pach i stóp. 
Ten ostatni wiersz, Grímnismál , kręci się wokół Odyna, który przez pomyłkę jest torturowany przez króla, który nie wie, kim jest. 
Z tej okazji dzieli się wiedzą z synem króla, Agnarem. 
Zwrotki 40 i 41 zawierają historię stworzenia, podkreślając Midgard, stworzony dla manna sunum („synowie człowieczy”).

Paralele kulturowe
Ymir, istota będąca zarówno matką, jak i ojcem, innymi słowy hermafrodyta, ma swoich odpowiedników w niektórych irańskich i indyjskich opowieściach. 
Na przykład w zorwanizmie bóg Zorvan urodził bliźniaków Ahurę Mazdę i Angrę Mainyu (znaną również jako Ahriman ) , którzy stworzyli odpowiednio wszystko jasne i wszystko ciemne. 
W Rygwedzie , świętym tekście starożytnych Indii , znajdujemy historię Purushy, pierwotnej istoty złożonej w ofierze i podzielonej na części, aby stworzyć klasy społeczne, księżyc, słońce, niebo oraz ważne bóstwa Indrę i Agni . 
Co więcej, termin Ymir może mieć swoje odpowiedniki w języku indoirańskim Yama , co oznacza „bliźniak”.[/url][url=https://www.worldhistory.org/Yama/]
Według Michaela Witzela istnieje również wiele podobnych przykładów z mitologii Azji Południowej. 
Jedną z takich postaci jest Pangu, pierwotny olbrzym, który wyskoczył z kosmicznego jaja i zaczął tworzyć ziemię, niebo, doliny i rzeki, ale którego praca nie została ukończona aż do jego śmierci.

Z jego czaszki powstała kopuła nieba, z jego ciała powstała ziemia pól, z jego kości powstały skały, z jego krwi rzeki i morza, z jego włosów wszelka roślinność. 
Jego oddech był wiatrem, jego głos wywoływał grzmoty, jego prawe oko stało się księżycem, jego lewe oko słońcem. z jego śliny i potu spadł deszcz. 
A z robactwa, które pokryło jego ciało, powstał człowiek. (Witzel 2017, 371).

Przynajmniej częściowo podobne historie pochodzą z Polinezji, Japonii , Afganistanu czy Kaszmiru. 
Maoryski bóg Tangaroa otwiera swoją skorupę i buduje z niej wszechświat. 
W Kaszmirze gigantyczny demon Rakszasa zostaje zabity, a z jego pozostałości na rzece, używając jego nogi i kolana, buduje się nasyp. 
Musimy jednak wziąć pod uwagę, że różne tradycje tych opowieści dzieli zarówno przestrzeń, jak i czas, a mity nie są ze sobą bezpośrednio powiązane.

Ymir stworzył nie tylko gigantów, ale także bogów, ponieważ matka Odyna była olbrzymką. 
Co więcej, historia Ymira przypomina nam o silnym związku pomiędzy ideą poświęcenia czegoś i kogoś i poprzez to poświęcenie stworzeniem wszechświata. 
Sądząc więc po jego roli, Ymir wydaje się być jedną z istotnych postaci mitu.
https://www.worldhistory.org/Ymir/

Wydrukuj tę wiadomość

  Wróżba na Nowy Rok 2024

Napisane przez: Carinna87
03-01-2024, 06:31
Forum: Darmowe wróżby na Forum
- Brak odpowiedzi

Dzień Dobry
Kiedyś byłam tu stałym użytkownikiem...
Po 3 latach powracam z prośbą o wróżbę na Nowy Rok. Czy znajdzie się chętna osoba na postawienie kart?
Anna 18.09.1987
Z góry serdecznie dziękuję

Wydrukuj tę wiadomość


  1. Forum Ezoteryczne Dobry Tarot