1. Forum Ezoteryczne Dobry Tarot
Ostatnie wątki

Statystyki
  • Postów na forum:212.066
  • Wątków na forum:12.354
  • Użytkownicy:1.937
  • Najnowszy użytkownik:Bogdanito

  Męczennica

Napisane przez: Krystyna
29-07-2023, 20:44
Forum: Drzewa, krzewy, pnącza
- Odpowiedzi (1)

Passiflora- Męczennica
Rodzaj roślin z rodziny męczennicowatych (Passifloraceae Juss. ex Kunth in Humb.)
Obejmuje co najmniej 513–567 gatunków.
Występują one głównie w strefach międzyzwrotnikowej i podzwrotnikowej obu Ameryk, 24 gatunki rosną poza tym także w Azji Południowo-Wschodniej, w północnej Australii i na wyspach Oceanu Spokojnego
Centrum zróżnicowania rodzaju znajduje się w tropikach Ameryki Południowej – tylko w Kolumbii rośnie ponad 100 gatunków reprezentujących niemal wszystkie sekcje rodzaju.
W USA rośnie 18 gatunków

Liczne gatunki uprawiane są w ciepłych regionach całego świata (w strefie międzyzwrotnikowej rosną też zdziczałe poza zasięgiem rodzaju – zwłaszcza w Afryce, niektóre gatunki są inwazyjne także w Nowej Zelandii i na Hawajach).
Wykorzystywane są jako rośliny ozdobne i jadalne.
Uprawiane są także w kolekcjach i oranżeriach.
Męczennica, a dokładnie Męczennica błękitna Passiflora Caerulea, do Europy została sprowadzona w XVIII wieku

Pnącza zielne, drewniejące u nasady lub zdrewniałe (od niewielkich roślin o wysokości ok. 0,5 m do lian osiągających 35 m długości).
Nieliczne gatunki mają pokrój drzew, zwykle niewielkich, słabo rozgałęzionych, z pojedynczym pniem.
Pięć gatunków rośnie w formie drzew osiągających do 15 m wysokości i 20 cm średnicy pnia (P. Lindeniana, P. Sphaerocarpa, P. Arborea, P. Tica, P. Emarginata).
Około połowa gatunków jest całkowicie naga, a reszta owłosiona w różnym stopniu i w różny sposób, przy czym rzadko występuje owłosienie gruczołowate, haczykowate lub szczeciniaste. Łodygi są zwykle obłe, rzadziej kanciaste, czasem ostrokanciaste lub oskrzydlone, wyjątkowo bywają także taśmowato spłaszczone. Są proste – nie owijają się wokół podpór.
Rośliny wyposażone są w wąsy czepne, najczęściej proste, rzadziej rozgałęzione, czasem przekształcone w ciernie.
Wąsy czepne są najprawdopodobniej zmodyfikowanymi szypułami kwiatostanów (u niektórych gatunków wąs czepny jest przedłużeniem osi kwiatostanu).
Rosnąc końce wąsa wykonują ruchy koliste lub elipsoidalne w poszukiwaniu podpory, a po natrafieniu na nią owijają się wokół niej i nieco jeszcze wydłużają.
U Passiflora Discophora wąs czepny jest rozgałęziony i zakończony płytkowatymi przylgami

Zastosowanie
Około 60 gatunków ma jadalne owoce, z czego 5 jest często uprawianych w różnych rejonach świata
Do popularnych gatunków jadalnych należy Passiflora Edulis o owocach długości do 9 cm, o miąższu żółtej barwy, aromatycznym i kwaskowatym.
Z osiągających 4 kg owoców Passiflora Macrocarpa sporządza się lemoniadę.
Uprawiane są dla owoców także: Passiflora Ligularis i Passiflora Mollissima.
W przypadku Passiflora Guadrangularis, poza owocami osiągającymi 30 cm długości, jadalne są także bulwy
Liczne gatunki są uprawiane jako rośliny ozdobne
Do najpopularniejszych należy Passiflora Coerulea
Wyhodowano bardzo liczne odmiany uprawne wielu gatunków, w tym do początków XXI uzyskano ok. 400 mieszańców

Liście wielu gatunków mają właściwości przeciwskurczowe i uspokajające.
Jednak wegetatywne części licznych gatunków oraz ich młode owoce zawierają duże stężenie glikozydów cyjanogennych, które mogą powodować śmiertelne zatrucia.
Alkaloidy męczennicy cielistej Passiflora Incarnata wykorzystywane są leczniczo
Jako rośliny żywicielskie motyli Męczennice uprawiane bywają także w motylarniach – pawilonach, w których eksponowane są te owady

Etymologia i znaczenie w kulturze
Rośliny z rodzaju Passiflora były użytkowane i uprawiane jako owocowe przez Indian i przez Europejczyków opisywane były początkowo jako rośliny owocowe – Granadilla
Pierwszą wzmiankę w „Historii Peru” zamieścił w 1553 Pedro Cieza de León.
W 1609 dominikański mnich Simone Parlasca z Bolonii przedstawił kwiat opisując jego budowę jako odzwierciedlającą symbole związane z Męką Pańską (Fiore della Granadiglia overo della passione di nostro Signore Giesu Christo – kwiat Granadilli lub Męki Pańskiej Jezusa Chrystusa).
Szybko to zostało podchwycone i rozpowszechnione w rycinach i utworach, ze szczegółową interpretacją budowy kwiatu i całego pędu opisaną przez Giacomo Bosio w 1610[19].
W ikonografii chrześcijańskiej męczennica stała się bardzo popularna.
Trzy podkwiatki symbolizować miały Trójcę Świętą, pięć działek i pięć podobnych do nich płatków symbolizowało 10 apostołów (bez Judasza i Piotra), postrzępiony przykoronek to korona cierniowa (według tradycji z 72 cierniami), androgynofor miał być kolumną, przy której Chrystusa biczowano, pylniki symbolizowały bicz, a pięć czerwonych plamek we wnętrzu kwiatu – rany Chrystusa, trzy znamiona słupka symbolizowały gwoździe, którymi przybito Chrystusa do krzyża.
Dodatkowo w trójdzielnych liściach widziano nawiązanie do zaostrzonych lancy, a jasne gruczołki na dolnej stronie liści symbolizować miały judaszowe srebrniki
Doszukiwano się także kolejnych lub innych interpretacji
Spowodowały one wielką popularność męczennicy w XVII wieku w Europie, która jednak przygasła wraz z oświeceniem.
Kolejna fala popularności męczennicy rozwinęła się w XIX wieku wraz z rosnącą popularnością ogrodów botanicznych i szklarni
W związku z interpretacją budowy rośliny nazwana została ona w nawiązaniu do Męki Pańskiej zarówno w wielu językach zwyczajowo jak i w nazwie naukowej, utworzonej z łacińskiego passio – męka, pasja i flos – kwiat
https://pl.wikipedia.org/wiki/M%C4%99czennica

Lista gatunków z rodzaju Passiflora
https://pl.wikipedia.org/wiki/Lista_gatu...99czennica

Wydrukuj tę wiadomość

  Korona Królowych

Napisane przez: Krystyna
25-07-2023, 22:25
Forum: Kamyczkowe różności
- Brak odpowiedzi

   
Korona Królowych, Korona Jadwigi Kaliskiej – insygnium koronacyjne Królowych Polskich wykonane pierwotnie dla Jadwigi, żony Władysława I Łokietka w 1320.
Służyła jako insygnium koronacyjne Polskim Królowym od XIV do XVII wieku.

Była to jedna z pięciu Koron Królewskich, które w październiku 1795 zrabowali z Wawelu żołnierze armii pruskiej opuszczający Kraków.
Do 1809 roku znajdowała się w berlińskim skarbcu Hohenzollernów.
Później podobnie jak reszta polskich regaliów została rozbita i przetopiona.
Z uzyskanego z niej złota w 1811 roku Prusacy wybili monety, a drogocenne klejnoty sprzedali.

Opis korony
Korona Królowych składała się z ośmiu segmentów zwieńczonych liliami heraldycznymi, przedzielonych mniejszymi sterczynkami; całość zamykały dwa kabłąki, na których skrzyżowaniu umieszczona była kula z równoramiennym krzyżem.
Lustracje Skarbca Koronnego na Wawelu z XVIII wieku wskazują, że ozdabiało ją 40 rubinów, 40 szafirów i 63 perły.
Szesnastowieczny inwentarz wskazuje jednak, że Korona Królowych była przez pewien czas znacznie bogatsza w szlachetne kamienie i że ich liczba była większa niż tych, które umieszczono na Koronie Chrobrego.

Wizerunek Korony Królowych znajduje się na portrecie Jadwigi Andegaweńskiej namalowanym w XVIII wieku przez Marcellego Bacciarellego do Pokoju Marmurowego na Zamku Królewskim w Warszawie.

Królowe Polski koronowane Koroną Królowych
1320 Jadwiga kaliska
1333 Aldona Anna Giedyminówna
1341 Adelajda Heska
1417 Elżbieta Granowska
1424 Zofia Holszańska
1454 Elżbieta Rakuszanka
1512 Barbara Zápolya
1518 Bona Sforza
1543 Elżbieta Habsburżanka
1550 Barbara Radziwiłłówna
1553 Katarzyna Habsburżanka
1592 Anna Habsburżanka
1605 Konstancja Habsburżanka
1637 Cecylia Renata Habsburżanka
1647 Ludwika Maria Gonzaga
1670 Eleonora Habsburżanka
1676 Maria Kazimiera d’Arquien
https://pl.wikipedia.org/wiki/Korona_kr%C3%B3lowych
https://www.poczet.com/jadwiga.htm

Wydrukuj tę wiadomość

  Skarb Oxusa

Napisane przez: Krystyna
25-07-2023, 15:19
Forum: Kamyczkowe różności
- Odpowiedzi (1)

   
   
Złote plakietki używane do mocowania do odzieży. Skarb Oxusa
Skarb Oxusa
Skarb Amu-darii to zbiór 170 złotych i srebrnych artefaktów z czasów Achemenidów, znalezionych w 1877 roku w starożytnej osadzie Tahti Sangin nad brzegiem rzeki Amu-darii w Emiracie Buchara (współczesny Tadżykistan).
Wystawiony w British Museum (szereg eksponatów w Muzeum Wiktorii i Alberta), zawiera 1300 monet, naczyń, figurek, bransoletek, medalionów, plakietek, wspaniałych klejnotów.
Dokładna lokalizacja skarbu nie jest znana, ale przyjmuje się, że został znaleziony między 1876 a 1880 r. na północnym brzegu rzeki Amu-Darii, w starożytnej osadzie Takhti Sangin (dzisiejszy Tadżykistan, historyczny region Baktria).
Prawdopodobnie pochodzenie skarbu związane jest ze świątynią, która się tam znajdowała.
Prawdopodobnie w 1877 roku kupiła go karawana kupiecka.
W drodze z Kabulu do Peszawaru kupcy zostali schwytani przez gangsterów, którzy zabrali skarb.
Kapitan Francis Charles Burton, przedstawiciel polityczny Imperium Brytyjskiego w Afganistanie, uratował kupców z niewoli, którzy później pomogli im zwrócić sam skarb.
W dowód wdzięczności sprzedali mu jedną z dwóch par bransoletek.
Następnie kupcy udali się do Rawalpindi, aby tam sprzedać resztę skarbu.
Większość przedmiotów ze skarbu sprzedawano na bazarach Indii Brytyjskich (w dzisiejszym Pakistanie).
Artefaty udało się wyśledzić i zgromadzić angielskiego antykwariusza Augustusa Wallstona Franksa, który w 1897 r. przekazał w testamencie British Museum swoją kolekcję.
Obecnie wszystkie eksponaty znajdują się w Londynie, w Muzeum Wiktorii i Alberta (mniejsza część) oraz w British Museum, gdzie kolekcja jest eksponowana od czerwca 2007 r. rzeczy
To najsłynniejsza kolekcja złotych i srebrnych przedmiotów z epoki Achemenidów.
https://violity.com/en/new/3067-amudarin...ahemenidov

Wydrukuj tę wiadomość

  Książka, która zatonęła na Titanicu

Napisane przez: Krystyna
25-07-2023, 10:08
Forum: Kamyczkowe różności
- Brak odpowiedzi

   
https://ic.pics.livejournal.com/shakko.r...49_800.jpg
Wśród dzieł sztuki, które zginęły na Titanicu w 1912 roku, było wiele ciekawych rzeczy. Ale od dłuższego czasu moją wyobraźnię zajmują te reprodukcje, które pojawiają się w Internecie.
Książka Rubáiyát of Omar Khayyám, 1911, wydanie amerykańskie, nazywana „Wielkim Omarem”.

Oto jej kultowa okładka autorstwa Francisa Sangorskiego z brytyjskiej firmy Sangorski & Sutcliffe. „Ta książka była niewątpliwie najbardziej ambitnym introligatorem, jakiego kiedykolwiek podjął się introligator w jakimkolwiek okresie historii” — mówi firma. Jest to również jedna z najdroższych opraw książkowych XX wieku. Z przodu przedstawiono trzy pawie, z tyłu instrument muzyczny typu lutni. Ta marokańska skórzana okładka została ozdobiona 1050 kamieniami szlachetnymi i półszlachetnymi, w tym rubinami, topazami i ametystami, oprawionymi w złoto. Miał tysiące oddzielnych skórzanych łat. Książka była przechowywana w dębowym etui.
   
https://ic.pics.livejournal.com/shakko.r...36_800.jpg

Tak wyglądały wewnętrzne strony. To angielskie tłumaczenie Edwarda Fitzgeralda z 1860 r., wydanie amerykańskie z 1909 r.
Autorem ilustracji jest Elihu Vedder, zostały one wykonane jeszcze w latach 1883-1884 i dość często wznawiane. 
[ Więcej ilustracji pod wycięciem ] 
Było to wydanie obiegowe i do dziś zachowało się kilka jego egzemplarzy, w zwykłej, „rodzimej” okładce. 
Tak: na aukcjach można je znaleźć w cenie od 3 do 30 tysięcy funtów, w zależności od bezpieczeństwa i tak dalej. ***

       
https://ic.pics.livejournal.com/shakko.r...25_800.jpg
https://ic.pics.livejournal.com/shakko.r...40_600.jpg

A omawiana okładka pawia jest wyjątkowa. Jest to wynik zamówienia, które dealer John Harrison Stonehouse z firmy księgarskiej Sotheran & Company złożył w wyżej wymienionej firmie. Mówi się, że jedyną instrukcją, jaką dał firmie, było to, że ma to być najwspanialszy przykład introligatorstwa, jaki świat kiedykolwiek widział - ces nie miał znaczenia.

Wykonanie oprawy zajęło około dwóch lat. Oprawa została zakończona w 1911 roku. Tom został wystawiony na sprzedaż w Anglii, a następnie wysłany do Stanów Zjednoczonych, by uwieść jakiegoś nowobogackiego. Ale amerykańskie służby celne zażądały opłaty, którą właściciele uznali za wygórowaną, więc książka wróciła do Anglii.

W rezultacie klient został szybko zmuszony do wystawienia go na aukcję rzadkich książek Sotheby's w Londynie. Niefortunny zbieg okoliczności: właśnie wtedy strajk węglowy w Wielkiej Brytanii ostudził entuzjazm wielu kolekcjonerów. Rubaiyat został sprzedany za jedyne 405 funtów (około 60 000 dolarów w przeliczeniu na dzisiejsze pieniądze) amerykańskiemu sprzedawcy książek, Gabrielowi Wellsowi. The New York Times podał, że ostateczna cena aukcyjna stanowiła zaledwie jedną trzecią ceny książki (głównym źródłem informacji o tej książce jest artykuł z 21 kwietnia 1912 r.).

Aukcja odbyła się 29 marca 1912 roku, zaledwie dwanaście dni przed wyruszeniem w swój dziewiczy rejs „niezatapialnego” Titanica. Po aukcji Sotheby's zapakował książkę i zorganizował wysyłkę do kupującego w Stanach Zjednoczonych. Znasz wynik.
Wiadomo, w którym przedziale statku leży skrzynia z tą i innymi książkami. Optymistyczni poszukiwacze skarbów mają nadzieję, że skóra i klejnoty przetrwały i pewnego dnia zostaną odnalezione.

***
A skąd mamy te cudowne kolorowe ilustracje z pawiami?
Okazuje się, że na podstawie czarno-białych fotografii tej samej okładki, a także szklanych negatywów, współczesny artysta Richard Green dokonał cyfrowej rekonstrukcji kolorystycznej wyglądu książki.
   
https://ic.pics.livejournal.com/shakko.r...68_800.jpg
Zachowana reprodukcja z lat 1911-1912

Po śmierci książki George Sutcliffe, kolejny mistrz Sangorski & Sutcliffe, zabrał się do tworzenia jej drugiej wersji. Chociaż nie tak ozdobny jak pierwszy, nadal był piękny. Ale i ona nie przeżyła: była w skarbcu londyńskiego banku i ucierpiała podczas bombardowania podczas II wojny światowej.

Oto jej szczątki w 1975 roku w rękach siostrzeńca twórcy, Stanleya Braya, nowego właściciela firmy. Bray stworzył trzecią wersję, kończąc ją w 1989 roku. Ten egzemplarz został przekazany do Biblioteki Brytyjskiej: jak wiadomo, ona wie, jak anulować wszystkie klątwy (poprzez usunięcie pozycji z prywatnej własności). Prawdopodobnie niektóre reprodukcje w sieci nie są rekonstrukcjami cyfrowymi, ale zdjęciami 2. i 3. kopii. Również projekt został powtórzony w tańszych wersjach, na przykład:
       
       
https://ic.pics.livejournal.com/shakko.r...24_800.jpg
https://ic.pics.livejournal.com/shakko.r...53_600.jpg
https://ic.pics.livejournal.com/shakko.r...79_600.jpg
https://ic.pics.livejournal.com/shakko.r...22_600.jpg

Ten został wykonany przez tę samą firmę w ilości 10 egzemplarzy, cena na aukcji jednego w 2012 roku wynosiła 45 tysięcy dolarów.Jest nawet osobna książka o całej tej historii:

   
https://ic.pics.livejournal.com/shakko.r...43_600.jpg

Roberta Johna Shepherda. Zagubieni na „Titanicu”: historia „Wielkiego Omara”, wysadzanej klejnotami oprawy „Rubaiyat” Omara Chajjama. Pasterze, Sangorski & Sutcliffe & Zaehnsdorf, 2001. ISBN 978-0954107208
https://shakko.ru/1756098.html#cutid1

Wydrukuj tę wiadomość

  Sławne kobiety i ich klejnoty

Napisane przez: Krystyna
24-07-2023, 20:23
Forum: Kamyczkowe różności
- Odpowiedzi (4)

Sławne kobiety i ich klejnoty  
Tomasz Sobczak & Nikodem Sobczak  
Biżuteria z kamieniami to wiadomy symbol bogactwa i prestiżu.
Dla wielu kobiet to też symbol wspaniałej próżności podkreślającej ich czar i urodę.
W niektórych przypadkach rodzaj kamieni i sposób ich oprawienia był i jest nierozłącznie związany z rolą jaką ich właścicielki w życiu odgrywały.
W poniższym przeglądzie wspaniałych kobiet i kamieni szlachetnych ograniczymy się tylko do kilku przykładow z minionych wieków i osób znanych, które nigdy nie ukrywały swojej wielkiej miłości do klejnotów.
Oczywiście w przeszłości znane były okazy kamieni większych i być może piękniejszych, ale gustowali w nich głownie mężczyźni, którzy posiadali je razem ze swoimi kobietami.      
https://www.polskijubiler.com/pokaz.php?id=1130

Wydrukuj tę wiadomość

  Klejnoty rodziny Romanowów

Napisane przez: Krystyna
24-07-2023, 18:05
Forum: Kamyczkowe różności
- Odpowiedzi (10)

   
Większość cesarskich klejnotów została wywieziona z kraju lub sprzedana na aukcjach po rewolucji bolszewickiej, ale niektóre z nich nadal można oglądać na wystawie w Moskwie.
Nie wiemy dokładnie, jak duża była kolekcja biżuterii rodziny Romanowów, ponieważ wszystkie posiadane przez nas informacje pochodzą z tej części, która wpadła w ręce bolszewików po rewolucji 1917 roku. 
I nawet te przedmioty nie pojawiły się od razu. 
Królewskie skarby były zwykle przechowywane w diamentowej sali Pałacu Zimowego w Petersburgu, ale podczas I wojny światowej klejnoty koronne Romanowów zostały wysłane na przechowanie do Kremlowskiej Zbrojowni. 
Pozostały tam, zakopane pod innymi skrzyniami, dopóki bolszewicy nie odkryli ich ponownie w 1922 roku.
Młodemu Związkowi Radzieckiemu desperacko brakowało gotówki, dlatego rząd zdecydował się sprzedawać biżuterię za granicę , zatrzymując tylko najcenniejsze przedmioty, które później zamieniono na eksponaty muzealne. 
Wśród tych przedmiotów są eleganckie broszki należące do Katarzyny Wielkiej, niezwykle rzadki diament o szlifie portretowym i jedyny zachowany w Rosji diadem Romanowów.
https://www.rbth.com/lifestyle/333385-ro...d-fund/amp

Wydrukuj tę wiadomość

  Pytanko o zakupy

Napisane przez: herbata
23-07-2023, 14:52
Forum: Tarot-pytania i praktyczne porady
- Odpowiedzi (4)

Jakie karty tarota informują, że dokonane zakupy będą udane? A zakupiony towar będzie pozbawiony wad, np. nie będzie wybrakowany, za to da radość, zadowolenie, sprawi przyjemność, a np. książka czy gra będą interesujące, wciągające, dobrze spędzi się przy nich czas?

Wydrukuj tę wiadomość

  Wspólna przyszłość

Napisane przez: kasiorka
22-07-2023, 12:24
Forum: Darmowe wróżby na Forum
- Odpowiedzi (4)

Witam Hazar, poproszę wróżbę. Najlepiej na długi okres czasu czy ja z tą drugą osobą mamy przed sobą wspólną przyszłość? Czy karty widzą nas razem bo mnie interesują tylko poważne związki a nie flirty i romanse. Dane prześlę na priv. Pozdrawiam

Wydrukuj tę wiadomość

  Koniczyna

Napisane przez: Krystyna
19-07-2023, 09:40
Forum: Zioła, kwiaty i inne rośliny zielne
- Odpowiedzi (50)

Trifolium-Koniczyna
Rodzaj roślin z rodziny bobowatych.
Obejmuje ponad 290 gatunków.
Rośliny te występują naturalnie na wszystkich kontynentach, przy czym w Australii jako introdukowane
W Polsce rośnie dziko ponad 20 gatunków, kilka jest uprawianych.
Koniczyny rosną na różnych siedliskach, najczęściej w miejscach skalistych, na klifach i wydmach piaszczystych, w murawach i na stepach.
Szereg gatunków pełni ważną rolę w gospodarce rolnej, jako rośliny pastewne rosnące na łąkach i pastwiskach oraz wysiewane w polowych mieszankach pastewnych.
Uprawiane na polach są zarówno w celach paszowych, ale też w płodozmianie, ze względu na korzystne oddziaływanie na strukturę i skład gleby

Rozmieszczenie geograficzne
Rodzaj rozprzestrzeniony na wszystkich kontynentach w strefach klimatu umiarkowanego i podzwrotnikowego, z wyjątkiem Australii
Centra największego zróżnicowania to okolice Morza Śródziemnego (w Europie 99 gatunków), Etiopia, Kalifornia i Chile (18 gatunków)

Rośliny jednoroczne i byliny osiągające do 70 cm wysokości.
Nagie lub owłosione.
Łodygi prosto wzniesione, podnoszące się lub płożące
https://pl.wikipedia.org/wiki/Koniczyna

Wydrukuj tę wiadomość

  Portulaka

Napisane przez: Krystyna
18-07-2023, 20:09
Forum: Zioła, kwiaty i inne rośliny zielne
- Odpowiedzi (3)

   
Portulaca-Portulaka
Rodzaj roślin z rodziny portulakowatych.
Obejmuje ok. 100–150 gatunków rozprzestrzenionych szeroko na całym świecie, ale najbardziej zróżnicowanych w strefie tropikalnej i subtropikalnej, zwłaszcza w Afryce i Ameryce Południowej. Szeroko rozprzestrzenionym gatunkiem w uprawie jest ozdobna Portulaca Grandiflora pochodząca z Brazylii i Urugwaju.
W Polsce rośnie dziko tylko Portulaca Oleracea-jako zadomowiony antropofit
Nazwa naukowa pochodzi od łacińskiego słowa Portula oznaczającego "małe drzwi, drzwiczki" w nawiązaniu do wieczka torebki (owocu).
Rośliny z tego rodzaju rosną głównie w miejscach skalistych i ruderalnych, często na przydrożach
Zwykle niewielkie, o średnicy do 30 cm, zwykle płożące rośliny jednoroczne.
Jedyną byliną jest Portulaca Suffrutescens.
Łodygi pokładające się lub rzadziej wzniesione, rozgałęzione, mięsiste i zazwyczaj nagie, czasem z włoskami w węzłach i w obrębie kwiatostanu

Rozpowszechnioną w uprawie, zwłaszcza w strefie tropikalnej jest jednoroczna Portulaca Grandiflora) pochodząca z Brazylii i Urugwaju.
Ozdobna z powodu efektownych, barwnych kwiatów otwierających się w pełnym słońcu
Gatunkiem uprawianym dawniej, w starożytności i średniowieczu, jako warzywo jest Portulaca Oleracea Subsp. Sativa.
Współcześnie rzadko jest wykorzystywana, głównie w krajach Beneluksu i Francji, gdzie spożywana jest na surowo w sałatkach lub przyrządzana jest tak jak szpinak warzywny
https://pl.wikipedia.org/wiki/Portulaka

Wydrukuj tę wiadomość

  Rodzice

Napisane przez: Hania9371
14-07-2023, 06:59
Forum: Darmowe wróżby na Forum
- Odpowiedzi (2)

Witam. Jeśli mogę prosić to chciałabym się dowiedzieć co można powiedzieć o moich relacjach z rodzicami ? Na co powinnam zwrócić uwagę,nad czym ewentualnie należy popracować. Pozdrawiam
Hania 09.04.1993.r 
Halina 01.06.1969 r
Zbigniew 06.05.1969 r

Wydrukuj tę wiadomość


  1. Forum Ezoteryczne Dobry Tarot