1. Forum Ezoteryczne Dobry Tarot
Ostatnie wątki

Statystyki
  • Postów na forum:212.066
  • Wątków na forum:12.354
  • Użytkownicy:1.937
  • Najnowszy użytkownik:Bogdanito

  Łukaszewski Wojciech...Runy przyjazne znaki

Napisane przez: Krystyna
15-06-2011, 20:19
Forum: Runiczna Biblioteka
- Brak odpowiedzi

   

RUNY - przyjazne znaki  Wojciech Łukaszewski
Poradnik dla początkujących i zaawansowanych poszukiwaczy skutecznych metod podglądania przyszłych zdarzeń.
Autor przedstawia tę wiedzę z punktu widzenia duchowego samorozwoju.
Właściwym zadaniem run - którym przypisuje się też właściwości amuletów i talizmanów
- jest bowiem sprowokowanie człowieka do pogłębionej refleksji nad samym sobą,
nad pojmowaniem otaczającego świata, nad ogólnym podejściem do życia.
Ilość stron: 120
Wymiary: 125x195
Oprawa: miękka

Wydrukuj tę wiadomość

  Ronecker Jean Paul...Runy-duchowy rodowód

Napisane przez: Krystyna
15-06-2011, 20:13
Forum: Runiczna Biblioteka
- Brak odpowiedzi

   

Runy - duchowy rodowód   Jean-Paul Ronecker
wydawca: Cyklady
tytuł oryginału: ABC des runes. La magie de leurs pouvoirs
miejsce wydania: Warszawa
data wydania: 2004
nr wydania: I
ISBN: 83-86859-87-3
liczba stron: 240
kategoria: okultyzm, magia
tłumaczenie: Krystyna i Krzysztof Pruscy
projekt okładki i opracowanie graficzne: Michał Brzozowski
format książki: 140 x 205 mm
okładka: miękka

Jean Paul Ronecker pasjonuje się mitami, legendami, a także okultyzmem i naukami tajemnymi, jest autorem wielu książek, m.in. Mythologie et traditions populaires
(Mity i tradycje ludowe), opowiadań i artykułów na ten temat publikowanych w wielu francuskich czasopismach.
http://i-ksiazka.pl/view_autor.php?a_id=9530

Runy - Duchowy rodowód
Autor: Jean-Paul Ronecker
Runy, dawne magiczne i święte pismo ludów germańsko-skandynawskich, zostały wyparte przez chrześcijaństwo
jako pogański wynalazek i na długie stulecia popadły w zapomnienie.
Powróciły do łask dopiero niedawno, a ponieważ otaczała je aura tajemniczości,
poruszyły wyobraźnię nie tylko badaczy, lecz także pisarzy (fascynował się nimi m.in. Tolkien),
miłośników dawnych kultur, wiedzy tajemnej i wróżbiarstwa.
Znaki runiczne, ryte w kamieniu i drewnie, pojawiły się w pierwszych wiekach naszej ery i służyły
głównie do zapisywania formuł magicznych.
Książka Jean-Paula Roneckera wprowadza czytelnika w labirynt tych znaków,
a zarazem w krąg germańskiej mitologii, nierozłącznie z nimi związanej,
gdyż każdej literze towarzyszy niezwykła opowieść o bogach i bohaterach.
http://www.literatura.gildia.pl/tworcy/j...wy_rodowod
recenzja...
http://www.literatura.gildia.pl/tworcy/j...d/recenzja

Wydrukuj tę wiadomość

  Devine Adiran...Magia Celtów i Wikingów

Napisane przez: Krystyna
15-06-2011, 20:09
Forum: Runiczna Biblioteka
- Brak odpowiedzi

   
Devine Adiran...Magia Celtów i Wikingów
Książka prezentuje zarys bogatej i niezwykłej mitologii Celtów i Wikingów, przedstawia ich złożony panteon, zaznajamia z filozoficznymi podstawami rządzącymi magią wszechobecną w ich świecie.
Opisuje niezwykle interesujące magiczne alfabety – runy Wikingów i ogham Celtów oraz sposoby wróżenia z nich,
a także oparty na oghamie horoskop druidów,tajemniczych kapłanów i mędrców celtyckich.
Na kanwie mitów ludów północy powstały klasyczne dzieła coraz bardziej popularnego gatunku fantasy.
Miłośnicy książek Tolkiena oraz gier takich jak Baldur’s Gate czy Warcraft znajdą w książce wiele odniesień
do bohaterów, czarów, przedmiotów i przygód, natomiast osoby interesujące się magią wzbogacą
swoją wiedzę teoretyczną i praktyczną.

Wydrukuj tę wiadomość

  Pismo Runiczne - Raymond Ian Page

Napisane przez: Krystyna
15-06-2011, 20:02
Forum: Runiczna Biblioteka
- Brak odpowiedzi

       

Pismo Runiczne - Raymond Ian Page
Książka opowiada historię runów od czasów pierwszych inskrypcji powstałych na kontynencie,
a pochodzących z drugiej połowy II wieku n.e., poprzez czasy Wikingów, aż do czasów Anglosasów.
Większość inskrypcji, która dotrwała do naszych czasów, pochodzi ze średniowiecza,
być może dlatego owiane są mgłą tajemniczości, wręcz magii.
źródło

Wydrukuj tę wiadomość

  Kempiński Andrzej M- Ilustrowany leksykon mitologii wikingów

Napisane przez: Krystyna
15-06-2011, 19:55
Forum: Runiczna Biblioteka
- Brak odpowiedzi

   

Ilustrowany leksykon mitologii wikingów  Kempiński Andrzej M.
Pierwszy polski słownik mitologii Germanów, spośród których najbardziej znana jest szczególna grupa społeczna- wikingowie.
Mitologia północnogermańska przeczy stereotypowemu wyobrażeniu o wikingach:
byli oni nie tylko okrutnymi wojownikami i znakomitymi żeglarzami, ale także wielkimi znawcami poezji i wybitnymi twórcami sztuki zdolnymi zarówno do przerażających aktów zemsty, jak i prawdziwej miłości.

Wydrukuj tę wiadomość

  Szrejter Artur...Mitologia Germańska

Napisane przez: Krystyna
15-06-2011, 19:48
Forum: Runiczna Biblioteka
- Brak odpowiedzi

   

Szrejter Artur...Mitologia Germańska
Książka Artura Szrejtera jest obecnie jedyną na rynku polskim tak obszerną pozycją na temat mitologii germańskiej.
Świetnie napisana, przystępna, zawiera elementy popularnonaukowe, jak i beletrystyczne.  
Wyjątkowa pod każdym względem praca Szrejtera ustanowiła na wiele lat kanon wiedzy o germańskich wierzeniach i rytuałach.
Artur C. Szrejter
Ur.: 17 lutego 1971 , Warszawa
Warszawiak, urodzony w 1971 roku.
Ukończył archeologię na UW.
Debiutował opowiadaniem Wieszczy w "Feniksie" (5/1991).
Był redaktorem działu publicystyki w "Feniksie" i działu opowiadań w "Magii iMieczu".          
Obecnie jest redaktorem cyklów komiksowych o tematyce SF i fantasy w Klubie Świata Komiksu.
Należał do Klubu Tfurcuf, a także do Asocjacji Polskich Pisarzy Fantastyki.

Na łamach "Feniksa" opublikował powieść w odcinkach Szalona Grieta.
W 1991 roku otrzymał nominację do Nagrody im. J. A. Zajdla.
Bibliografia:
2009 - Niech żyje Polska. Hura! #2 - Niech żyje Polska. Hura!, tom 2 (pocket) (autor)
2009 - Demony (pocket) (autor)
2007 - Niech żyje Polska. Hura! #2 - Niech żyje Polska. Hura!, tom 2 (autor)
2006 - Mitologia germańska (autor)
2005 - Deszcze niespokojne (autor)
2004 - Demony (autor)
http://www.literatura.gildia.pl/tworcy/artur_szrejter

Wydrukuj tę wiadomość

  Edda - Reprint z 1807 r.

Napisane przez: Krystyna
15-06-2011, 19:46
Forum: Runiczna Biblioteka
- Brak odpowiedzi

   

Edda -  przeł. Joachim Lelewel 
Oprawa: Miękka Format: 14,5 x 20,5 cm
Ilość stron: 72

EDDA REPRINT - jest to reprint pierwszego polskiego przekładu
tekstu „Eddy Młodszej prozaicznej” z roku 1807.
Fragment książki: Edda jest to księga opisująca bożyszcza skandynawskie i ich sprawy;      
opowiadająca utwór świata i przyszły koniec jego; dająca przestrogi i nauki.
Skąd by nazwisko jej, Edda...

Wydrukuj tę wiadomość

  Edda Młodsza Prozaiczna

Napisane przez: Krystyna
15-06-2011, 19:40
Forum: Runiczna Biblioteka
- Brak odpowiedzi

   

Eda młodsza prozaiczna - przeł. Joachim Lelewel 
EDDA MŁODSZA - Książka jest ilustrowana 46 oryginalnymi XIX-wiecznymi grafikami          
Frederika Sandersa przedstawiającymi germańskich bogów i bohaterów.

Fragment książki....
Najdalej na północ wysunięty skrawek Europy, wyspa lodowców i wulkanów, starożytna Ulthima Thule – Islandia, czyli dosłownie Ziemia Lodu, przeciętnemu człowiekowi mimowolnie kojarzy się z tajemniczym światem starogermańskich bogów i bohaterów.
A to za sprawą dwu wybitnych dzieł literatury średniowiecznej – Eddy starszej, poetyckiej i Eddy młodszej, prozaicznej, na kartach których opisano świat, który już dawno pogrążył się w mroku pradawności, ale jednak – dzięki owym księgom - nie został zapomniany.
Islandia została zasiedlona bardzo późno.
Dopiero w VII wieku zaczynają na nią przybywać pierwsi osadnicy, mnisi chrześcijańscy z Irlandii.
Zamieszkują oni w tym spokojnym, oddalonym od zgiełku i problemów doczesności ustroniu, aby nie zaprzątając sobie głów żadnymi światowymi sprawami, móc lepiej służyć Bogu.
I przez około dwa stulecia żyje się im na Islandii spokojnie i zapewne – wedle średniowiecznych standardów – wygodnie.
Wiek IX, a właściwie jego druga połowa, sprowadzają na wyspę norweskich wikingów,  którym w ojczyźnie pod rządami króla Haralda Pięknowłosego1 nie zawsze żyje się bezpiecznie.
Wikingowie wypierają mnichów – dla tych dwu grup narodowościowych i religijnych
za ciasno jest na tej ziemi.
I – paradoksalnie, wyspa która została skolonizowana przez chrześcijan staje się na nowo pogańska i jest tą ostoja pogaństwa jeszcze długie lata.
Islandia od tej pory na stałe już wypada ze strefy wpływów irlandzkich, a zostaje wpisana w strefę wpływów skandynawskich.
I taki stan rzeczy trwa do dziś.
A chociaż sama wyspa znajduje się z daleka od Skandynawii, to właśnie tutaj
rodzi się skandynawska literatura.
Literatura owa powstała w języku islandzkim, który wyodrębnił się z jednego z dawnych narzeczy norweskich.
Bardzo interesujące i godne podkreślenia jest to, iż literacki język islandzki – podobnie jak i pismo oparte na alfabecie łacińskim - powstał bardzo wcześnie, bo już w wieku XII/XIII.
I co nie mniej ciekawe – od tamtej pory, po dziś dzień, nie uległ żadnym zasadniczym zmianom i przeobrażeniom, dlatego współcześni mieszkańcy Ziemi Lodu nie mają najmniejszego problemu ze zrozumieniem swojej średniowiecznej narodowej literatury.
Pierwszym i najstarszym dziełem tej ostatniej jest Edda starsza, zwana także Eddą poetycką.
Jej powstanie datuje się na okres między rokiem 900 a 1050 i uważa, że nie wyszła spod pióra jednego autora, lecz stanowi zbiór utworów różnych poetów.
Średniowieczny manuskrypt tej Eddy odnaleziono bardzo późno, bo dopiero w XVII wieku.  
Trafił on około 1640 roku w ręce biskupa Brynjolfura Sveinssona, który podarował go królowi Danii.
Następnym dziełem jest nosząca islandzki tytuł SNORRA-EDDA, PRÓSAEDDA czyli Edda Snorriego,
Edda prozaiczna autorstwa islandzkiego poety i historyka Snorriego Sturlusona (1179-1241).
Ta Edda jest jakby podręcznikiem dla poetów, w której autor wielokrotnie cytuje obszerne fragmenty Eddy poetyckiej, starszej.
To właśnie dzięki Snorriemu Sturlusonowi zachowała się pamięć o tej ostatniej.

Uważa się, że Edda Snorriego została napisana między rokiem 1215 a 1223.
Składa się ona z trzech części:
= pierwsza z nich nosi tytuł Gylfaginning.
Jest - to mitologia nordycka,
=druga – zawiera objaśnienia obrazów poetyckich, ułożone w formie pytań i odpowiedzi. Wreszcie na koniec
= część trzecia, która stanowi zbiór reguł poetyckich.
Najstarszy rękopis dzieła Snorriego, noszący tytuł Bók thessi heitir Edda,
przechowywany jest w bibliotece w Uppsali, w Szwecji.

Na koniec kilka słów na temat postaci autora Eddy prozaicznej.
Snorri Sturluson urodził się w roku 1179, zmarł zaś dnia 23 września 1241.
Od roku 1206 mieszkał w Reykholt.
Był nie tylko poetą, historykiem, ale i politykiem.
Działał czynnie w islandzkim Althingu – parlamencie, któremu nawet dwukrotnie przewodniczył.
W roku 1218 poparł norweskiego króla Haakona IV Starego2, który chciał Islandię podporządkować swemu berłu.
Niestety - Snorri później zmienił zdanie i ostatecznie opowiedział się przeciw władcy.            
Ten ostatni, w odwecie, kazał go zamordować.
Stało się to 23 września 1241 w domu poety w Reykholt.

W niniejszej książce zaprezentowany został przekład Eddy młodszej autorstwa Joachima Lelewela, stanowiący drugą część dzieła:
Edda: to jest Księga religii dawnych Skandynawii mieszkańców / starą semundińską
w wielkiej części tłóm., nową Snorrona skrócił Joachim Lelewel, Wilno 1828.
Poza tłumaczeniem Lelewela na kartach książki zacytowano także obszerne fragmenty        
islandzkiego oryginału dzieła Snorriego Sturlusona.
Ma to przede wszystkim pomóc zainteresowanemu czytelnikowi na zapoznanie się
z oryginalna pisownią imion bogów i bohaterów, które w przekładzie Lelewela
zostały dość mocno zniekształcone.

Wydrukuj tę wiadomość

  Edda Starsza Poetycka

Napisane przez: Krystyna
15-06-2011, 19:35
Forum: Runiczna Biblioteka
- Brak odpowiedzi

   

Edda Starsza - najstarszy zabytek piśmiennictwa islandzkiego, datowany na IX wiek n.e.  
Edda starsza, zwana też Eddą poetycką, składa się z pieśni poświęconych bogom oraz bohaterom i wojownikom, napisanych stylem, który od niej właśnie został nazwany eddycznym.
Pieśni Eddy starszej to utwory mitologiczne oraz pieśni heroiczne;
są one bogatym źródłem wiedzy o staroskandynawskich zwyczajach i wierzeniach.
Wszystkie pieśni Eddy są anonimowe,prawdopodobnie ich autorzy powtórzyli tylko zasłyszane opowieści.
Eddę starszą odnalazł ok. 1640 roku biskup Brynjolfur Sveinsson, który później podarował ją królowi Danii.
Dla nazwania odnalezionego zbioru pieśni użył tytułu utworu znanego kronikarza i poety islandzkiego
Snorri Sturlusona, tzw. Eddy prozaicznej, która jest zbiorem komentarzy do mitologii  staroskandynawskiej i poradnikiem dla skaldów, co więcej zawiera liczne cytaty i odwołania do swej poprzedniczki, Eddy starszej.
Odnaleziony rękopis pochodził z około 1270 roku i składał się z 45kartek.
W 1891 roku Wimmer i Jonsson wydali fototypowe wydanie tego rękopisu wraz z transkrypcją.
Pieśni Eddy starszej można podzielić na dwie grupy: mityczne i heroiczne.
http://www.nexto.pl/ebooki/edda_starsza_..._p9014.xml

Wydrukuj tę wiadomość

  EDDA i inne poematy mityczne

Napisane przez: Krystyna
15-06-2011, 19:25
Forum: Runiczna Biblioteka
- Odpowiedzi (4)

   
Aby dobrze zrozumieć runy i ich symbolikę i znaczenie, dobrze jest poznać kulturę, z której się wywodzą.
Kultura, to między innymi mitologia.
W mitologii nordyckiej możemy znaleźć dokładny i wyczerpujący opis tego, skąd pochodzą   runy, jak znalazły się w rękach ludzi, oraz jaka moc w nich drzemie.
Najwięcej informacji skąd pochodzą runy można znaleźć w dwóch tekstach:
Pieśni Najwyższego {HAVAMAL] i legendzie o SIGRDRIFIE, gdzie zawarta jest legenda o tym jak ODYN wisiał na drzewie światów, aby zdobyć mądrość run.

Mimo, że Wikingowie posługiwali się w życiu codziennym alfabetem runicznym, to jednak nie używano go zwykle do zapisywania utworów literackich.
Było to spowodowane niedogodnością materiałową i pracochłonnością kreślenia run.          
Najdłuższe teksty literackie zapisane w tym alfabecie liczą co najwyżej po osiem wersów, a i te należą do rzadkości.
Alfabetu runicznego używano przede wszystkim do zapisywania znaków własności, lub inskrypcji upamiętniających ważne wydarzenia, często również z życia prywatnego.
Do tego pierwszego celu służyły runy krótkogałązkowe, a do drugiego, bardziej oficjalnego długogałązkowe.
Alfabet runiczny przetrwał jeszcze całe wieki po wprowadzeniu Chrześcijaństwa i wyszedł z użycia dopiero niedawno.
Stał się w ten sposób językiem archaicznym i martwym, sprzyjała temu niedostatecznie rozwinięta gramatyka, a przede wszystkim ortografia.

Co znaczy słowo "Edda"?
Jest wiele teorii wyjaśniających pochodzenie tego słowa.
Jedna z nich mówi, iż znaczy ono" prababka", inna utrzymuje że tłumaczyć ją można jako "poetyki".
Trzecia koncepcja tłumaczenia tej nazwy to "księga z Oddi".
Oddi było miejscem, gdzie Snorri Sturluson pobierał nauki.
W tym galimatiasie nazewniczym jedno nie ulega tylko wątpliwości.
Bez jej znajomości nie mielibyśmy bladego nawet pojęcia o nordyckiej mitologii.
http://konaryyggdrasila.republika.pl/poezja.htm

Wydrukuj tę wiadomość

  Kalevala, fiński epos narodowy

Napisane przez: Krystyna
15-06-2011, 19:18
Forum: Runiczna Biblioteka
- Brak odpowiedzi

   

STWORZENIE ŚWIATA
Będę śpiewał pieśni przodków
Ukochane, zapomniane,
Będę śpiewał je do końca
I przed końcem nie przestanę,
Słowa dźwięczą już na ustach,
Już spływają do języka
I słowami, i dźwiękami
Pieśń przez zęby mi przenika.”

„Kalevala”, fragment „Stworzenie Świata”
w przekładzie Jana Brzechwy.
Kalevala” jest fińskim eposem narodowym składającym się z pięćdziesięciu run, czyli pieśni (legend)
początkowo przekazywanych ustnie z pokolenia na pokolenie.
Opowiadają one o pradawnych wierzeniach Finów i Karelów (ludność zamieszkująca obecnie region Finlandii
oraz Republikę Karelii wchodzącą w skład Federacji Rosyjskiej) opisują ich obyczaje, obrzędy
a nawet pogańskie zaklęcia- czyli wszystkie elementy jakie były obecne w życiu dawnych Finów.
W swej wielowątkowej fabule zaczynającej się od stworzenia świata, i ciągnącej się aż po średniowiecze
„Kalevala” opisuje dzieje bogów i istot żyjących w sferze dawnych wierzeń, a  fabuła tych wszystkich
zdarzeń rozgrywa się zarówno w świecie realnym jak i mitycznym.
Bohaterem tego eposu jest  Kalev.

Jest on postacią zarówno mityczną jak i legendarną bowiem wg  znikomych źródeł istnieją dowody
iż istniał on naprawdę.
Miał on wywodzić się z terenów dzisiejszej Estonii, zjednoczył fińskie plemiona, a okres jego życia
podaje się przybliżonych datach 160-210 r.
Innymi dość istotnymi bohaterami są: Ilmarinen (mityczny kowal), Väinämöinen (mędrzec i czarownik)
oraz Kaukomieli (choć był potężnym wojownikiem to jego natura była wielce lekko duszna i uwodzicielska).

A oto wybrani fińscy bogowie występujący w „Kalevali”:
Ahto- bóg morza
Äijö- bóg zła
Etelätär- bogini ciepłego wiatru
Kankahatar- bogini tkactwa
Kivutar- bogini lecząca chorych
Loviatar- bogini chorób
Manalatar- bogini krainy umarłych
Melatar- morska bogini chroniąca statki przed sztormem, podobną role pełniła Vellamo
Nyyrikki- bóg lasów
Pellervoinen- bóg pól i wszelakiej innej roślinności.
Tuoni- bóg królestwa śmierci
Tuuri- bóg chmur
Ukko- najważniejszy z bogów
Untamo- bóg snu
Vetehinen- bóg wód

Ponadto w eposie występują inni liczni, bogowie, których rolą tak jak min Tuometar- bogini czeremchy jest
opieka tylko nad  konkretnym stworzeniem bądź rośliną co podkreśla przywiązanie i szacunek Finów do przyrody.

Podjęto kilka prób spisania „Kalevali” jednak wersja „ostateczna”, znana do dziś została spisana  przez Eliasa Lönnrota, a wydana została po raz pierwszy w 1850 roku.
Wywarła ona wielki wpływ na kulturę i sztukę fińską.
Lecz nie tylko- przetłumaczona na kilkadziesiąt języków zaintrygowała i zainspirowała ludzi na całym świecie,
w tym J.R.R. Tolkiena.
Wpływy fińskiego eposu są bardzo wyraźne w jego twórczości czego dowodem są:
„Silmarillion.”, postać Gandalfa (pierwowzorem dla niej był Väinämöinen) oraz jeden z języków elfów- quenya,
który powstał w oparciu min. na języku starofińskim.
Warto też wiedzieć, iż w Finlandii dzień 28 lutego jest Dniem Kalevali.
http://pl.wikipedia.org/wiki/Kalevala
http://neba.finlit.fi/kalevala/index.php?m=272&l=13
http://www.bu.kul.pl/kalevala-kalevala-p...11681.html
warto zajezeć, poczytać...
http://nordicwiccan.blogspot.com/2015/03/stanza-4.html

Wydrukuj tę wiadomość


  1. Forum Ezoteryczne Dobry Tarot