1. Forum Ezoteryczne Dobry Tarot
Ostatnie wątki

Statystyki
  • Postów na forum:211.317
  • Wątków na forum:12.311
  • Użytkownicy:1.937
  • Najnowszy użytkownik:EdytaE

  Heimdall

Napisane przez: Krystyna
10-06-2011, 18:41
Forum: Boginie i Bogowie w Mitologii
- Odpowiedzi (4)

   
Heimdall (stisl. Heimdallr - Początek Wszystkiego lub Heimdall - Drzewo Świata = Yggdrasill
[ogólnie: podpora świata - "W wieków zaraniu"
W mitologii nordyckiej bóg strzegący mostu będącego wejsciem do Asgardu.
Heimdal — bóg światła dziennego i tęczy, opiekun bogów, twórca podziału społecznego wśród ludzi
Legenda głosi, że stworzył on klasy w społeczeństwie skandynawskim,
Jarla — wojownika, Karla — wolnego chłopa i Thralla — niewolnika
Heimdall podczas swych wypraw do Midgardu znany jest pod imieniem Rig.
źródło

Wydrukuj tę wiadomość

  Holda

Napisane przez: Krystyna
10-06-2011, 18:38
Forum: Boginie i Bogowie w Mitologii
- Odpowiedzi (1)

   
Hel i Holda to dwie boginie mające wiele wspólnego ze sobą.
Na pytanie o to, czy ich wizerunki rozwijały się równolegle, czy jeden przeszedł w drugi, trudno odpowiedzieć.
Obie są związane ze światem zmarłych.
Holda w swej postaci nazywanej Frau Gode jest przywódczynią dzikich polowań, tak jak Wotan.
Hel to skandynawski odpowiednik Holdy.
Jednakże nie można wykluczyć, że Holda jest najstarszą w tradycji germańskiej boginią śmierci.
Jej specyficzny rys, różniący ja od Hel, polega na tym, że szczególnie intensywnie troszczy się o dzieci, które zmarły w niemowlęctwie, później, w czasach chrześcijańskich zaczęto uważać, że do jej królestwa trafiają nieochrzczone dzieci.
Natomiast skandynawska Hel to po prostu bogini śmierci.
Do jej świata po zgonie wyruszali wszyscy, kto nie oddał się w całości jakiemuś innemu bogu lub bogini, a co za tym idzie nie może trafić do jej pałacu.
Zgodnie z opisami Hel była w połowie pięknością, a w połowie obrzydliwym, rozkładającym się trupem.
Na podstawie najnowszych badań możemy dojść do nowego wyobrażenia tej bogini, dostrzegając jej dobroć i mądrość.
I Holda, i Hel trafiły pod wpływ archetypu okropnej wiedźmy, który pojawił się w średniowieczu.
Holda czasami była co prawda przedstawiana jako młoda piękność, ale znacznie częściej ukazywano ją jako dobrą w głębi duszy, ale surową lub brzydką staruchę z chorą nogą (ona zbyt długo kręciła kołem kołowrotka, stąd to okaleczenie).
Ogólnie, tak opowiadają o niej holenderskie baśnie, w folklorze innych narodów może ona przyjmować inną postać.
Runą Holdy jest Hagalaz.
Uważa się ją, podobnie, jak Freyę za patronkę wróżek i wieszczek.
Według mitologii skandynawskiej właśnie od niej Odyn otrzymał w darze swoje kruki.
źródło

Wydrukuj tę wiadomość

  Idunn

Napisane przez: Krystyna
10-06-2011, 18:35
Forum: Boginie i Bogowie w Mitologii
- Odpowiedzi (3)

   
[url=https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Idun_by_Doepler.jpg][/url]Carl Emil Doepler (1824-1905), Public domain, via Wikimedia Commons
Idunn
Idun, Iduna, Ithun, Idunna, Idunn (staronord. Iðunn
Córka Krasnoluda Ivaldiego, siostra nieznanych z imienia dwóch braci.
Żona Bragiego, poznali się, gdy ten wędrował po Midgardzie, zaś Iduna wyszła z podziemi, by podziwiać zielony świat - nienawidziła ciemności Krasnoludzkich kopalni
Przyjęta do grona Bogiń - stała się opiekunką i szafarką Złotych Jabłek Młodości (działały tylko wtedy, gdy Idunn rozdawała je z wolnej woli).
Została porwana przez pragnącego odmłodnieć Olbrzyma Thjazi, ale uwolnił ją Loki.        
Loki zarzucił jej, że oddała się zabójcy własnego brata.
Loki oskarżał ją też o wyuzdanie seksualne,
Uosabiała porę roku pomiędzy marcem a wrześniem.
Posiadała magiczne, Złote Jabłka, które przechowywała w Asgardzie.
Bogowie spożywali je, by zachować nieśmiertelność i wieczną młodość.
http://nordicwiccan.blogspot.com/2013/04...-blot.html

Wydrukuj tę wiadomość

  Kwasir, Kvasir

Napisane przez: Krystyna
10-06-2011, 18:32
Forum: Boginie i Bogowie w Mitologii
- Odpowiedzi (1)

Kwasir (stisl. Kvasir- etymol. związek z sanskr. kvatha - wywar, spol. kwas - sfermentowany napój
Być może pierwotnie bóg wiedzy lub ubóstwiony bohater kulturowy.
Powstał ze śliny Asów i Wanów, zmieszanej w kotle pokoju, podczas zawierania kompromisu po wojnie obu boskich plemion.
Kwasir posiadał ogromną wiedzę i mądrość (także na temat upraw i rzemiosł), którą przekazał ludziom ( bohater kulturowy).
W końcu został zabity przez dwa krasnoludy, zaś jego krew zmieszano z miodem.

Tak powstał magiczny napój wiedzy, mądrości i poezji - Skaldamjod - Miód Skaldów        
(Kwasir był personifikacją magicznych-poetyckich mocy, drzemiących w rytualnym alkoholu, wytwarzanym  przy użyciu śliny, a spożywanym w czasie plemiennych obrzędów).
źródło
źródło

Wydrukuj tę wiadomość

  Krasnoludy, Karły

Napisane przez: Krystyna
10-06-2011, 18:27
Forum: Runiczna Mitologia
- Odpowiedzi (24)

Najsłynniejszymi rzemieślnikami w świecie germańskim były mądre i utalentowane Karły, które pracowały w podziemnych jaskiniach pełnych drogich kamieni.
Mitologia Skandynawska przekazuje obraz Karłów, Krasnoludów jako istot mrukliwych i brzydkich.
Za materiał z którego stworzono drobne, ale silne ciała pierwszych Karłów, posłużyły mniejsze kości Olbrzyma YMIRA, zabitego przez Odyna, Villi i We.
Według prastarej opowieści dwa pierwsze Karły, Modsognir i Durin, które u zarania dziejów stworzyli Bogowie, powędrowały w podziemne korytarze ciągnące się pod górami.
Zachwyceni mrokiem, wilgocią i bogactwami, które były tam ukryte, urządzili  w nich pierwsze kopalnie i odtąd nimi władali.
Tam założyli tez pierwsze kuźnie.
Kiedy odcięte od słonecznego światła miasto było gotowe, Modsognir i Durin ulepili resztę krasnoludzkiego plemienia z gliny
A ponieważ mieli wybitne zdolności magiczne, obdarzyli swoich potomków mądrością, wytrzymałością i umiejętnościami rzemieślniczymi.
Siedzib swych nie opuszczały zbyt często w obawie przed zamienieniem się w kamień pod wpływem promieni słonecznych, tak jak stało się to z krasnoludami Alvisem i Dvalinem.
Właśnie z powodu tego ostatniego krasnoludy zwały słońce Rozkoszą Dvalina

Karły natychmiast wzięły się do wytężonej pracy, pozyskiwały rudy metali i wykonywały dziesiątki wyjątkowych przedmiotów, którymi szybko zainteresowali się bogowie...
Obdarzone nadnaturalnymi zdolnościami i tajemną wiedzą, wytwarzały bajeczne skarby i talizmany dla bogów i herosów.
Niektóre z ich dzieł odznaczały się wyjątkową pięknością, jak naszyjnik Brysingów, inne miały nadprzyrodzoną moc, jak jedwabny sznur, którym spętano wściekłego Fenrira.    
Do najbardziej nieodzownych należała cudowna broń bogów-Młot Thora, Miollnir, działający jak bumerang, czy też nie chybiająca celu włócznia Odyna, Gungnir.
Nie znające zmęczenia Karły były także wspaniałymi inżynierami, wynalazcami Latającego Statku dla Freya i Miecza, który raz wyciągnięty z pochwy walczył samodzielnie.
Jednak najbardziej zadziwiające były skarby obdarzone życiem - dzik o złotej szczecinie, Gullinbursti, oraz złote włosy dla Sif, które rosły w naturalny sposób.
Niektóre cenne cuda były dziełem natury, tak jak Jabłka młodości.
Wśród śmiertelników jedynie Kowal Wolung dorównywał Karłom biegłością swego rzemiosła

Czasami wiedzę swoją wykorzystywali w niezbyt chwalebny sposób, by wspomnieć chociażby o czterech nocach, które w zamian za piękny naszyjnik Freya musiała spędzić z twórcami
Poza wyjątkowymi sytuacjami Karły zazwyczaj nie szkodziły ani bogom, ani ludziom..
http://fantastyka.elixir.int.pl/articles.php?id=414
http://fantastyka.elixir.int.pl/articles.php?id=479
http://bulfinch.englishatheist.org/b/gue...pter24.htm
źródło

Wydrukuj tę wiadomość

  Loki

Napisane przez: Krystyna
10-06-2011, 18:13
Forum: Boginie i Bogowie w Mitologii
- Odpowiedzi (6)

   
Loki (Logi) to w mitologii nordyckiej bóg zniszczenia, śmierci i oszustwa;
syn Farbauti i Laufey.
Loki posiadał zdolność przemiany (w łososia, konia, ptaka, pchłę itp.), włącznie ze zmianą płci.
Zrodził (stworzył) największe potwory - wielkiego wilka Fenrisa , węża Midgarda i boginię umarłych Hel.

Nigdy do końca nie trzymał z żadną ze stron (oprócz Ragnaroku, gdy wreszcie opowiedział się przeciw bogom i powiódł na nich gigantów).
Towarzyszył Thorowi w wielu wyprawach po świecie, podarował Odynowi Slejpnira,  ośmionogiego bardzo szybkiego rumaka.
Małżonką Lokiego była Sigyn.
Bogowie, mając Lokiego za szaleńca i psotnisia, wybaczali mu wiele złych uczynków, ale kiedy przyczynił się do zabicia Baldura (boga piękna), przykuli go do skały, gdzie musiał odkupić swój uczynek.
Był tak przykuty łańcuchami, żeby padał na jego twarz okropny jad węża znajdującego się nad nim.
Jego wierna żona SIGIN trzymała misę nad twarzą Lokiego i gdy ta napełniała się, Sigyn opróżniała ją - wtedy kropla jadu docierała do twarzy Lokiego i ten, trzęsąc się z bólu, powodował trzęsienie Ziemi.
Loki miał zginąć w Ragnaroku walcząc z bogiem strażnikiem Hejmdalem (zabili się nawzajem) - była to pierwsza wielka walka w Ragnaroku.
warto poczytać....
źródło
źródło
źródło

Wydrukuj tę wiadomość

  Mimir i Studnia Mimira

Napisane przez: Krystyna
10-06-2011, 16:57
Forum: Boginie i Bogowie w Mitologii
- Odpowiedzi (5)

   
Mimir – w mitologii nordyckiej tajemniczy mędrzec o nieznanym pochodzeniu.
Był właścicielem źródła mądrości u korzeni Yggdrasilu.
Prawo do napicia się z tego źródła uzyskał Odyn, płacąc w zamian Mimirowi własnym okiem.
Po wojnie Asów z Wanami Mimir został wraz z Hönirem oddany do Wanów jako zakładnik.    
Za rady udzielane Hönirowi został przez Wanów ścięty.
Zabalsamowana głowa Mimira udzielała rad Odynowi
http://pl.wikipedia.org/wiki/Mimir
źródło

Wydrukuj tę wiadomość

  Nanna

Napisane przez: Krystyna
10-06-2011, 16:47
Forum: Boginie i Bogowie w Mitologii
- Odpowiedzi (1)

   
Nanna
Imię Nanna było używane w poezji staroskandynawskiej jako synonim "młodej kobiety"
Żona Baldra
Być może bogini kwiatów i roślin.
Po śmierci męża zmarła z rozpaczy i dołączyła do niego w Niflheim
Po Ragnaróku powróci razem z nim, by panować.
https://en.wikipedia.org/wiki/Nanna_(Norse_deity)

Wydrukuj tę wiadomość

  Norny i Studnia Urd

Napisane przez: Krystyna
10-06-2011, 16:40
Forum: Studnie Yggdrasil
- Odpowiedzi (5)

Cały świat podtrzymywany był przez niebywałej wręcz wielkości jesion zwany Yggdrasil, który rósł w sercu Asgardu,
a którego korzenie i gałęzie łączyły wszystkie Dziewięć Światów, a rozłożyste konary ocieniały Świat.
Oprócz ogromnego drzewa Yggdrasil, Bogowie stworzyli Trzy Studnie
Urdarbrunnr-Studnia Urd 
Wewnątrz tej dobrze żyły trzy Norny (Urd „Przeszłość”, Verdandi „Teraźniejszość” i Skuld „Przyszłość”), które kojarzono z mocą splatania losów wszystkich stworzeń w kosmosie. 
Norny codziennie podlewały Yggdrasil, aby nie zginął. 
Dwa łabędzie, które piły wodę z Yggdrasil były wyjątkowo białe. 
Błoto pod studnią miało najczystszy z białych odcieni. 
Studnia Urd była także miejscem, w którym Bogowie sprawowali swój sąd. 
Każdego dnia Bogowie na koniach przybywali do Studni Urd, aby obsadzić dwór, z wyjątkiem Thora, który zawsze jeździł na swoim rydwanie ciągniętym przez dwie Kozy. 
Fakt, że Bogowie wykorzystali Studnię Urd jako swój sąd, uświadomił nam, jak ważna była Studnia Urd dla panteonu nordyckiego. 
https://en.wikipedia.org/wiki/Ur%C3%B0arbrunnr
Mimisbrunnr-Studnia Mimira
Studnia wiedzy, strzeżona przez Mimira, nordyckiego Boga Mądrości
Znajdowała się w Midgardzie
więcej w wątku o Mimirze...
https://en.wikipedia.org/wiki/M%C3%ADmisbrunnr
Hvergelmir-Kocioł z Gorącymi Źródłami
Studnia była właściwie pierwszą Studnią w kosmosie. 
W Prose Edda wspomniano, że studnia znajdowała się w krainie Niflheim – krainie mrozu i lodu – na długo przed stworzeniem świata. 
Gdzieś w pobliżu Studni Hvergelmir znajdował się Nidhogg, stworzenie przypominające węża. 
Nidhogg był smokiem, który wgryzł się w korzeń Yggdrasil w nadziei, że doprowadzi do upadku Wielkiego Drzewa Życia. 
Ale nieważne, jak bardzo próbował przeżuć korzenie, drzewo stało tak samo prosto, jak zawsze. 
Tylko podczas Ragnarok Yggdrasil zadrżał, bo niebo się rozpadło. 
https://en.wikipedia.org/wiki/Hvergelmir
https://en.wikipedia.org/wiki/Hvergelmir
https://viking.style/the-three-wells-of-...mythology/

Wydrukuj tę wiadomość

  Giganci

Napisane przez: Krystyna
10-06-2011, 16:28
Forum: Runiczna Mitologia
- Odpowiedzi (29)

   
Thor i śpiący Olbrzym
Giganci: Antybogowie Mitologii Nordyckiej
W tradycji Wikingów Olbrzymy były wrogami Bogów
Chociaż liczne filmy i motywy popkulturowe sprawiły, że ta boska wrogość stała się dobrze znana, sami Giganci są powszechnie niezrozumiani przez wielu współczesnych entuzjastów Wikingów. 
Dorastając na historiach takich jak Jack i łodyga fasoli i tym podobnych, mamy tendencję do myślenia o Olbrzymach jako o masywnych, brutalnych stworzeniach, których kroki trzęsą ziemią i pieką ludzi w ciasta, ale łatwo dają się oszukać sprytnemu bohaterowi. 
Ale Giganci z nordyckiej tradycji nie są "stworzeniami"-są istotami nadprzyrodzonymi, mającymi takie samo pochodzenie jak sami Bogowie. Zwykle nie są głupi, ale w niektórych przypadkach rozumieją wszechświat lub widzą przyszłość nawet lepiej niż Bogowie. 
Najbardziej zaskakujące dla tych, którzy dopiero co zapoznali się z historią Wikingów, jest to, że nie wszyscy Giganci muszą być wielcy.

Wikingowie Giganci reprezentują Siły Kosmiczne jako rodzaj Antybogów.
W mitologii nordyckiej Olbrzymy są pierwotnymi istotami "założycielskimi" na szczycie nordyckiego drzewa genealogicznego. 
Bardziej znani Bogowie (tacy jak Odyn, Thor) są bezpośrednimi lub pośrednimi potomkami tych Olbrzymów. 
Olbrzymy nazywano Jötunn (liczba pojedyncza) lub Jötnar (liczba mnoga). 
Słowo Jötunn pochodzi od pragermańskiego słowa, które oznaczało "pożeracz".
Inną ich nazwą było þursar lub þurs (wymawiane thurss), co oznacza coś w rodzaju "potężny i raniący" lub po prostu coś w rodzaju "przebijacza" lub "cierń". 
W poematach Runicznych Runa Thurisaz (ᚦ ) jest związana z Jötnar (Olbrzymami), a także z chorobą, tragedią i bólem.

Pierwszy Olbrzym, Ymir, powstał z pierwotnego chaosu, kiedy światy ognia i lodu połączyły się w potężnym, syczącym krzyku. 
Jego potomkowie, Jötnarowie, byli duchami tego chaosu, reprezentującymi destrukcyjny cykl naturalnego porządku wszechświata.
Plemiona bogów Asów i Wanów również częściowo wywodzą się z tej samej rasy Olbrzymów (choć miały również innego przodka, Buriego – istotę nieznanego pochodzenia, która była związana lodem, dopóki nie została uwolniona przez krowę Auðumbla, która lizała lód przez trzy dni. 
Z własnej natury i wyboru Bogów, Giganci stali się pozytywnym lub twórczym aspektem uniwersalnego porządku. 
W tradycji Wikingów nie chodzi o to, że Bogowie są dobrzy, a Giganci źli, ale raczej o to, że Bogowie i Olbrzymy są w opozycji i równowadze. 
Nie oznacza to, że wiara nordycka przestrzegała ścisłego dualizmu (jak niektóre starożytne religie), ale rozumieli swój świat poprzez opowieści o walce Bogów i Jötnarów, między stworzeniem a zniszczeniem.
Czasami różnica między Olbrzymami a Bogami sama w sobie jest niejasna. 
Na przykład Loki jest często uważany za Boga kłopotów Wikingów. 
Był adoptowanym członkiem plemienia Bogów Asów i bratem krwi Odyna, ale Loki był synem Olbrzymów i tylko w pierwotnych źródłach jest niejednoznacznie nazywany Bogiem. 
Nikt z jego potomstwa nie jest Bogiem, ale jest Olbrzymem lub nadprzyrodzonym zwierzęciem. 
Podobnie Jörð (postać "Matki Ziemi") i Skadi (nosząca narty Bogini dzikiej przyrody) pojawiają się w Eddach jako Jötunn. 
Później nazywa się je Boginiami, ale często wyklucza się je z list lub zgromadzeń Bogiń w Asgardzie.
Niektórzy eksperci widzą w tej wzajemnej grze między Bogami a Olbrzymami paralelę do tego, jak sami Wikingowie wchodzili w interakcje z otaczającymi ich kulturami. 
Niezależnie od tego, czy jest to prawda, czy nie, wiedza jest jasna, że Bogowie i Giganci nie są odrębnymi rasami istot, ale raczej przeciwstawnymi i rywalizującymi siłami. 
Kosmiczną naturę tych rywalizujących sił można łatwo wywnioskować z imion, atrybutów i działań poszczególnych członków tych "walczących plemion".

"Giganci" przez skojarzenia
Pod koniec epoki Wikingów północna Europa była zdominowana przez hybrydowych Normanów i innych potomków Wikingów. 
Mieli pamięć kulturową, ale schrystianizowali skłonności łacińskie. 
Normanowie wzięli opowieści swoich przodków w języku staronordyckim i opowiedzieli je na nowo nabyty język starofrancuski. 
W tym języku najbliższym Jötunn terminem było "geant" z łacińskiego "gigans", które odnosiło się do greckich/rzymskich Tytanów. Chociaż wiedza nordycka różni się znacznie od mitologii grecko-rzymskiej, Tytani mają wiele podobieństw do Jötnar.  
Jednak teraz, gdy słowo to zostało powiązane z szerszym europejskim środowiskiem kulturowym - a " geants” " tacy jak Chronos i Atlas zaczęli dzielić przestrzeń (na przestrzeni wieków) z "gigantami" baśni braci Grimm - Jötnar zostali pociągnięci za sobą. 
W ten sposób ich pierwotny charakter został przesłonięty przez późniejsze konotacje nałożonej nazwy.
Giants: The Anti-Gods of Norse Mythology – Sons of Vikings

Wydrukuj tę wiadomość

  Thor

Napisane przez: Krystyna
10-06-2011, 15:55
Forum: Boginie i Bogowie w Mitologii
- Odpowiedzi (6)

   
https://i.pinimg.com/564x/83/32/0f/83320...792b9e.jpg
Thor-Pierworodny Syn Odyna, Władca Piorunów; zwany też Thórr
Jeden z ważniejszych Bogów Skandynawskich, jak również najbardziej poważany i lubiany przez ludzi-wnioskujemy to po występowaniu jego imienia jako członu w nazwach geograficznych np. Thorsnes, Thorshofn na Islandii, czy Thorsberg, Thorsey w Norwegii oraz imionach skandynawskich zarówno męskich jak i żeńskich: Thorkel, Thorir, Thorgrim, Thorbjorn-to tylko jedne z wielu.

Syn Odyna i Jörd, 
Małżonka Sif.
Synów o imionach Modi i Magni urodziła mu olbrzymka Jarnsaksa.
Z prawowitą małżonką Sif miał tylko córkę Trud.
Odpowiednik południowogermańskiego Donara.
Bóstwo burzy i piorunów, bóg sił witalnych, bóg rolnictwa, jako sprowadzający deszcz odpowiedzialny za urodzaje, patronował także ognisku domowemu i małżeństwu.
Podróżował rydwanem zaprzężonym w Kozły.
Jego atrybuty to Młot Mjölnir, Pas i Żelazne Rękawice.
Uzbrojony w swój młot Mjollnir pokonał Olbrzymów /ze względu na to Tacyt porównuje go do Herkulesa/.
Jest symbolem siły, która przeciwstawia się chaosowi.
Miał rudą brodę, dlatego poświęcone są mu zwierzęta o takim samym zabarwieniu sierści– wiewiórka, lis, piegża i inne, z roślin przyporządkowano mu jarzębinę i wszystkie inne, które mają czerwone owoce, a także dąb.
Przynoszono mu je w ofierze wiosną.
Jego dniem tygodnia był czwartek, co możemy dostrzec w nazwach odpowiednio niemieckiej  „donnerstag” i angielskiej - „thursday”.

Nie był tak przebiegły jak Odyn i zdarzało mu się wpaść w pułapkę (przykładem tego jest słynna przygoda Thora w gościnie u króla Utgardu, Olbrzyma zwanego Lokim), ostatecznie jednak zawsze zwyciężał.
http://nordicwiccan.blogspot.com/2013/05/thor.html
źródło
źródło
źródło
źródło

Wydrukuj tę wiadomość


  1. Forum Ezoteryczne Dobry Tarot