1. Forum Ezoteryczne Dobry Tarot
Ostatnie wątki

Statystyki
  • Postów na forum:213.510
  • Wątków na forum:12.631
  • Użytkownicy:1.941
  • Najnowszy użytkownik:Hosia1998

  Cytryna zwyczajna

Napisane przez: Krystyna
01-10-2011, 21:42
Forum: Drzewa, krzewy, pnącza
- Odpowiedzi (3)

   
   
       
Cytryna zwyczajna Citrus limon (L.) Burm., nazywana też cytryną właściwą lub po prostu cytryną – gatunek roślin z rodziny rutowatych (Rutaceae Juss.).
Pochodzi z południowowschodnich Chin, lecz współcześnie nie występuje tam ani w stanie dzikim, ani nie jest tam hodowana.
Prawdopodobnie powstała w wyniku skrzyżowania limy (Citrus aurantifolia syn. C. latifolia) z cytronem (Citrus medica).
Do Europy trafiła podczas Średniowiecza
(starożytni Rzymianie znali i uprawiali tylko cytrony Citrus medica)

Drzewo dorastające zazwyczaj do 5 m, choć niekiedy do 10 m, u większości odmian gałęzie z kolcami.
Liście
Jasnozielone, jajowatolancetowate, lśniące, na brzegach piłkowane, do 15 cm długości.
Wyrastają na słabo oskrzydlonych ogonkach.
Kwiaty
O średnicy do 30 mm, wydzielające silną woń, osadzone pojedynczo lub parami w kątach liści, a na końcach gałązek niekiedy zebrane w małe grona.
Mają białą, 5-płatkową koronę, z zewnątrz czerwono nabiegłą, 1 słupek i liczne pręciki.
Kwitnie prawie nieprzerwanie.
Znamię dojrzewa już w pączku, a pylniki dopiero po otworzeniu kwiatu (protogynia).
Owoce
Jadalne, bardzo kwaśne jagody nazywane cytrynami.
Są jajowate, o wydłużonych końcówkach.
Mają dość grubą, żółtą okrywę i żółtawy, soczysty miąższ

Zastosowanie
Drzewo owocowe.
Jest uprawiana dla swoich owoców, które zawierają dużo witaminy C i B1 oraz kwasu cytrynowego.
Aby owoce mogły znieść często długotrwały transport na duże odległości, zrywane są z drzew w stanie niedojrzałym, a następnie przed sprzedażą (lub jeszcze w trakcie transportu) poddaje się je sztucznemu dojrzewaniu za pomocą etenu.
Największe plantacje znajdują się w USA, we Włoszech, Meksyku, Grecji i Hiszpanii.
Znajduje się w rejestrze roślin uprawnych Unii Europejskiej.
W przemyśle spożywczym i farmaceutycznym owoce oraz skórki z owoców są wykorzystywane jako źródło kwasów cytrynowego oraz olejku eterycznego

Roślina ozdobna.
Jest uprawiana w ogrodach i parkach w krajach o ciepłym klimacie.
Na obszarach o klimacie umiarkowanym uprawia się ją w szklarniach i palmiarniach, a także w mieszkaniach, jako roślinę pokojową.

Historia uprawy
Z południowo-wschodniej Azji sprowadzono cytrynę do Mezopotamii prawdopodobnie ok. V w. n.e., skąd Arabowie ok. X w. przenieśli uprawę do Palestyny i Egiptu.
Na Bliskim Wschodzie zetknęli się z tym gatunkiem Europejczycy podczas wypraw krzyżowych.
Cytryny zostały następnie rozpowszechnione i zaczęły być uprawiane niemal w całym obszarze śródziemnomorskim.
Krzysztof Kolumb prawdopodobnie już podczas pierwszych wypraw do Ameryki wprowadził tam cytryny do uprawy.
Na Antylach uprawiane były w każdym razie w 1557 roku.
W 1587 Kuba pokryta była gajami cytrynowymi

W 1655 roku w Paryżu zaleto sprzedawać lemoniadę a na przełomie XVII i XVIII wieku uprawę cytryn zapoczątkowano w krajach o klimacie tropikalnym oraz subtropikalnych.
Obecnie cytrynę uprawia się:
• na Sycylii
• we Włoszech
• na Sardynii
• w Hiszpanii
• w Portugalii
• w Syrii
• w Afryce Południowej
• w Brazylii
• w Kalifornii
• na Florydzie

Ciekawostki
Cytryna zrobiła karierę po roku 1720, kiedy stwierdzono skuteczność spożywania jej owoców w leczeniu szkorbutu – choroby groźnej zwłaszcza dla marynarzy odbywających długie rejsy.
W roku 1795 we flocie angielskiej wprowadzono dla każdego marynarza obowiązkową, 30 g, dzienną dawkę soku z cytryny, co rozwiązało problem szkorbutu wśród marynarzy
Każdy pasowany na Kawalera Orderu Uśmiechu, musi wypić kielich soku z cytryny, tzw. "próba soku z kwaśnej cytryny".
Dodanie cytryny do ryby powoduje zanik niemiłego zapachu, ponieważ jony H+ z kwasu cytrynowego
łączą się z trimetyloaminą (odpowiedzialną za ten zapach) w wyniku czego powstaje nielotna sól.
Największą cytrynę zwyczajną, która ważyła 5,26 kg, wyhodował w 2003 roku Aharon Shemoel z Izraela
https://pl.wikipedia.org/wiki/Cytryna_zwyczajna
źrodło

Wydrukuj tę wiadomość

  Czereśnia

Napisane przez: Krystyna
01-10-2011, 20:12
Forum: Drzewa, krzewy, pnącza
- Odpowiedzi (4)

   
Czereśnie
Rwałem dziś rano czereśnie,
Ciemno-czerwone czereśnie,
W ogrodzie było ćwierkliwie,
Słonecznie, rośnie i wcześnie.

Gałęzie, jak opryskane
Dojrzałą wiśni jagodą,
Zwieszały się omdlewając,
Nad stawu odniebną wodą.

Zwieszały się, omdlewając
I myślą tonęły w stawie,
A plamki słońca migały
Na lśniącej, soczystej trawie...
Tuwim Julian -

Wydrukuj tę wiadomość

  Cyfomandra grubolistna

Napisane przez: Krystyna
01-10-2011, 18:58
Forum: Drzewa, krzewy, pnącza
- Odpowiedzi (1)

   
   
   
http://zmniejszacz.pl/zdjecie/2017/11/13...lants1.jpg

Cyfomandra grubolistna, ( Cyphomandra betacea)- gatunek rośliny z rodziny psiankowatych
(synonimy: tamarillo, pomidor drzewiasty, zgrabka grubolistna, zgrabka burakowata)  
Występuje w stanie dzikim na terenie Peru, Chile, Ekwadoru oraz Boliwii.
Jest uprawiany w Argentynie, Australii, Brazylii, Portugalii, Kolumbii, Kenii, Stanach Zjednoczonych, Wenezueli i w Nowej Zelandii.

Posiada jadalne owoce wielkości od 2 do 8 cm, występujące w 8 odmianach barwnych m.in. czerwonej (najczęściej spotykanej w handlu), żółtej czy pomarańczowej.
Są podobne do pomidora, mają galaretowaty miąższ i mało wyrazisty smak.
Są też z nim spokrewnione - tak jak on należą do psiankowatych, choć krzaki cyfomandry osiągają rozmiary niewielkich drzewek.

Pomidor drzewiasty jest wiecznie zielonym krzewem do 4-5 metrów wysokości, naturalnie występującym w tropikalnych rejonach Ameryki Południowej (Peru, Brazylia).
Pierwsze uprawy na skale handlową zostały założone w Nowej Zelandii.
 Obecnie spotykane są także w Afryce, Australii, Indiach, na Sri Lance, Maderze i w USA (Kalifornia).
 Plantacja trwa krótko, najczęściej do 6 lat , najwyżej do 10 lat.
Później stare rośliny są zastępowane młodymi.

Zastosowanie:
Kuchnia:
Cyfomandra uprawiana jest głównie dla owoców, które wielkością, kształtem i barwą przypominają nieco pomidora.
Również ich przyjemny, gorzkawosłodki smak porównywalny jest z pomidorami.
Skórka jest dość cierpka i dlatego nie nadaje się do spożycia.
Łatwo ją oddzielić od owocu po sparzeniu wrzątkiem.
Owoce cyfomandry można spożywać na surowo, dodawać do sałatek warzywnych i owocowych.
Z niedojrzałych owoców o ostrym, cierpkim smaku, przyrządza się w Indonezji zawiesiste sosy, podobne do keczupu, mocno przyprawione chili.
 Owoce bogate są w witaminę C, E, karoteny oraz sole mineralne (fosfor).
Inne zastosowania:
Z liści otrzymuje się ciemnobordowy barwnik, a sok z niedojrzałych owoców rozjaśnia lub odbarwia naturalnie farbowane tkaniny.
źródło
źródło

Wydrukuj tę wiadomość

  Davidia Chińska

Napisane przez: Krystyna
30-09-2011, 23:25
Forum: Drzewa, krzewy, pnącza
- Odpowiedzi (2)

   
Dawidia Cińska - Davidia involucrata
Dawidia jest drzewem niezwykłym.
Wielu botaników uważa ją za królową drzew strefy klimatu umiarkowanego.
Ze względu na kwiatostany otoczone pięknymi białymi podsadkami, zyskała sobie w wielu różnych językach miano drzewa chusteczkowego lub gołębiego.

Dawidia występuje w zachodnich Chinach, gdzie osiąga wysokość do 20 m.
U nas dorasta do 10 m.
W młodości ma pokrój stożkowaty, z czasem zaokrąglający się.
Pień prosty, u starszych okazów pokryty łuszczącą się korowiną barwy cynamonowej.
Liście szerokoowalne, ząbkowane, z czerwonymi ogonkami do 16 cm długości, sercowate u podstawy,
wiosną mają barwę brązową, następnie zielenieją, a jesienią przebarwiają się na żółto.
W maju tworzą się gęste, zwisłe, główki do 2 cm średnicy, składające się z niepozornych kwiatów
z czerwonopurpurowymi pręcikami.
Każdy kwiatostan jest otoczony przez parę białych, do 20 cm dugości podsadek i to właśnie ten zadziwiający twór decyduje o jej nieprzepartym uroku.
Potrzebuje żyznych, świeżych, głębokich i próchnicznych gleb.
Słonecznego lub półcienistego stanowiska, oraz bezwzględnie osłoniętego od silnych wiatrów, które w przeciwnym razie mogłyby zniszczyć to delikatne drzewo.
Jest wrażliwa na suszę, a w młodośc wymaga okrycia na zimę, gdyż młode pędy cierpią od mrozu.
Starsze drzewa są odporne, ale tylko w Polsce Zachodniej, na Pomorzu Zachodnim i cieplejszych okolicach Wielkopolski.
Cięcie formujące ma kluczowe znaczenie przez pierwsze pięć lat wzrostu.
Zaleca się wyprowadzenie centralnego przewodnika tak wysoko, aby możliwe było podejście pod roślinę.
Dawidii nie nękają żadne szkodniki czy choroby.
źródło
źródło

Wydrukuj tę wiadomość

  Dąb

Napisane przez: Krystyna
30-09-2011, 22:12
Forum: Drzewa, krzewy, pnącza
- Odpowiedzi (11)

   
Dąb (Quercus L.)
– rodzaj drzew, rzadziej wysokich krzewów, zaliczony do rodziny bukowatych (Fagaceae Dumort.). Należy do niego ok. 200 gatunków występujących prawie wyłącznie w strefie umiarkowanej półkuli północnej oraz w wyższych partiach gór strefy tropikalnej.
Najdalej na południe występują na Wyspach Sundajskich.
Gatunkiem typowym jest Quercus robur L.

Rodzaj dąb obejmuje około 600 gatunków, z których w Polsce rodzime są trzy:
dąb szypułkowy (Q. robur),
dąb bezszypułkowy (Q. petraea)
oraz dąb omszony (Q. pubescens).

Zdecydowanie najbardziej rozpowszechniony jest u nas dąb szypułkowy;
to on również osiąga największe rozmiary i najstarszy wiek.

Drugi nasz rodzimy gatunek - dąb bezszypułkowy jest znacznie rzadszy, jednak jego pojedyncze osobniki można spotkać na obszarach (zwłaszcza nizinnych) przeważającej części kraju.      
W/w dęby krzyżują się ze sobą dając mieszańce.

Trzecim gatunkiem jest dąb omszony.
Drzewo to jest w Polsce do tego stopnia rzadkie (nawet w uprawie!), że jako zagrożone wyginięciem
zostało wpisane do Polskiej Czerwonej Księgi Roślin.
Jedyne naturalne stanowisko dębu omszonego w Polsce znajduje się w rezerwacie w Bielinku nad Odrą.
Na obszarze swojego naturalnego występowania (głównie suche lasy Europy południowej i Azji Mniejszej) dąb omszony tworzy mieszańce z bezszypułkowym.

Kształt liści oraz ich jesienne przebarwienie, a także okres dojrzewania żołędzi stanowią podstawę
jednego z najważniejszych podziałów rodzaju na dęby białe i czerwone.

Dęby białe (podrodzaj Quercus) posiadają liście o zaokrąglonych klapach, przebarwiające się zwykle na żółto oraz jadalne, dojrzewające w ciągu jednego roku żołędzie.
Dębami białymi są wszystkie trzy nasze rodzime dęby: szypułkowy, bezszypułkowy i omszony.

Dęby czerwone (podrodzaj Erythrobalanus) posiadają z kolei liście o zaostrzonych klapach, przybierające
na jesieni różne odcienie czerwonego koloru, a ich dojrzewające w ciągu dwóch lat żołędzie są niejadalne wskutek gorzkiego smaku.
Najczęściej spotykanym w Polsce przedstawicielem dębów czerwonych jest dąb czerwony;   znacznie rzadziej można spotkać dęby błotny i szkarłatny.

Z obcych gatunków najbardziej rozpowszechniony w Polsce jest pochodzący z Ameryki Północnej i sadzony  jako popularne drzewo ozdobne dąb czerwony (Q. rubra).
Inne interesujące gatunki to uprawiany ze względu na bardzo grubą, korkową korowinę dąb korkowy (Q. suber), dąb burgundzki (Q. cerris) z miseczkami żołędzi zbudowanymi z długich, frędzelkowatych łusek,
dęby szkarłatny (Q. coccinea) i błotny (Q. palustris) z bardzo głęboko powcinanymi klapami liści oraz posiadający niepodobne do innych dębów, eliptyczne, nieklapowane i obrzeżone kolcami liście dąb ostrolistny (Q. ilex).

Gatunki dziko rosnące w Polsce
dąb burgundzki (Quercus cerris L.) – antropofit zadomowiony
dąb bezszypułkowy (Quercus petraea (Matt.) Liebl., syn. Q. sessilis Ehrh.)
dąb czerwony (Quercus rubra L.) – antropofit zadomowiony
dąb omszony (Quercus pubescens Willd., syn. Q. lanuginosa Lam.) – antropofit zadomowiony
dąb szypułkowy (Quercus robur L.)

Zastosowanie
=Roślina ozdobna: dęby stosowane są przede wszystkim ze względu na swoją długowieczność, przez długie lata mogą stanowić trzon drzewostanu.
=Roślina lecznicza.
Kora niektórych gatunków jest składnikiem wielu mieszanek ziołowych, a odwar z kory był stosowany
wewnętrznie przy biegunkach, a zewnętrznie przy odmrożeniach i oparzeniach
=Niektóre gatunki dębów mogą mieć znaczenie jako rośliny miododajne.
Wytwarzają one spadź (tzw. rosę miodową).
=Drewno dębu stosunkowo ciężkie i twarde znajduje powszechne zastosowanie w stolarce wewnętrznej
budowlanej, meblarstwie.
Ze względu na swoją odporność na ścieranie doskonale nadaje się do wyrobu klepki podłogowej.
Wyroby z dębiny z biegiem czasu ciemnieją w naturalny sposób od wody, a ze względu na zawartość
garbników reagują łatwo ze środkami chemicznymi zwłaszcza farbami (sole, kwasy, zasady).
Drewno dębowe ma tendencje do pękania przy dużych mrozach ze względu na duże naprężenia wewnętrzne, jest to drewno doskonałe na stolarkę wewnętrzną, lecz bardzo ryzykowne do stosowania zewnętrznego zwłaszcza okien i drzwi.
=Kora dębu zawiera dużą ilość taniny i od stuleci jest stosowana z powodzeniem w garbarstwie do wyprawiania skór.
http://pl.wikipedia.org/wiki/D%C4%85b
http://drzewa.nk4.netmark.pl/atlas/dab/dab.php
źródło

Wydrukuj tę wiadomość

  Eukaliptus

Napisane przez: Krystyna
30-09-2011, 19:26
Forum: Drzewa, krzewy, pnącza
- Odpowiedzi (16)

   
Eucalyptus
Rodzaj wiecznie zielonych krzewów lub drzew należący do rodziny mirtowatych.
Należy do niego ok. 600 gatunków.
Niemal wszystkie Eukaliptusy rosną w Australii i Tasmanii, gdzie tworzą wiecznie zielone lasy lub zarośla (skrub).
Roślinę tę można hodować w domu.
Zastosowanie
Drewno jest bardzo cenne, wykorzystuje się je w budownictwie, meblarstwie.
Z ich liści wytwarza się olejki eteryczne używane w przemyśle farmaceutycznym.
Niektóre gatunki uprawia się jako rośliny ozdobne.
Są wykorzystywane do osuszania bagien, ze względu na bardzo silną transpirację.
Eukaliptusy są głównym pożywieniem koali.
Eukaliptus to nie tylko drzewo,ale także kwiat który otworzony i przyłożony na ranę łagodzi ból.
Gatunki najciekawsze...
Eucaliptus Globulus
Eucalyptus Citriodora
Eucalyptus Amygdalina
wiecej tutaj
wykaz gatunków z opisami

Wydrukuj tę wiadomość

  Figowiec

Napisane przez: Krystyna
30-09-2011, 19:09
Forum: Drzewa, krzewy, pnącza
- Odpowiedzi (39)

   
Ficus 
Rodzaj roślin z rodziny morwowatych (Moraceae Link), do niedawna obejmujący ok. 1200 gatunków, z których część została obecnie wydzielona w odrębne
rodzaje tej rodziny.
Obejmuje gatunki starego świata, głównie tropikalnej części Azji, Australii i wysp Oceanii oraz zach. Afryki.
Nieliczne gatunki występują w basenie Morza Śródziemnego (głównie uprawny figowiec pospolity (Ficus Carica) (figa).
1 gatunek we florze Polski występuje jako Efemerofit.
Gatunkiem typowym jest Ficus Carica L.

Gatunki (wybór)
Ficus Benghalensis
Ficus Benjamina 
Ficus Radicans Roxb.
Ficus Lyrata Warb. syn. Ficus Pandurata Hance
Ficus Montana Roxb.
Ficus Religiosa
Ficus Pumila 
Ficus Carica 
Ficus Elastica 
Ficus Sycomorus
Ficus Macrophylla 
Ficus Cyathistipula Ward.
Ficus Deltoidea Jack syn. F. Diversifolia bBume
Ficus Retusa 
Ficus Rubiginosa
https://botany.cz/cs/ficus-menabeensis/

Wydrukuj tę wiadomość

  Głóg

Napisane przez: Krystyna
30-09-2011, 18:13
Forum: Drzewa, krzewy, pnącza
- Odpowiedzi (15)

   
Krzew głogu
Na zakręcie kamiennego traktu
pośród kolców, na zielonym krzewie
wędrowiec pozostawił strzępy myśli.
Zwisały rozdygotane, na pajęczych sieciach
zupełnie, zapomniane.

Nikt nie zaglądał w tamte strony.
Wiatr omijał to pustkowie.
Myśli pod ciężarem śniegu
upadły bezsilne na zamarznięte
fioletowe grudy, usnęły.

Słońce ogrzało ziemię, nastała wiosna.
Zakwitły krzewy przydrożnego głogu.
Delikatnie listkami uniosły myśli,
aby nabrały odpowiednich kolorów i siły.
Nastała pora życia.

Przechodniu, jeśli dojdziesz w te strony
poszukaj na zakręcie owego krzewu.
Opowie niesamowitą historię,
o strzępach zapomnianych myśli,
dziś pełnych szczęścia.
Autor: kazap

Wydrukuj tę wiadomość

  Granatowiec

Napisane przez: Krystyna
30-09-2011, 17:58
Forum: Drzewa, krzewy, pnącza
- Odpowiedzi (9)

   
   
Punica-Granatowiec 
nieliczny gatunkowo rodzaj drzew lub ciernistych krzewów.
Zalicza się tutaj jedynie dwa gatunki pochodzące z basenu Morza Śródziemnego.

Gatunki
Punica Granatum
Punica Protopunica

Wydrukuj tę wiadomość

  Jabłoń

Napisane przez: Krystyna
29-09-2011, 21:15
Forum: Drzewa, krzewy, pnącza
- Odpowiedzi (9)

   
Jabłoń (Malus Mill.)– rodzaj roślin wieloletnich należący do rodziny różowatych.
Występuje powszechnie w strefie klimatów umiarkowanych.
Znanych jest ok. 25 gatunków dziko rosnących, w Polsce występuje kilka z nich (głównie jako rośliny uprawne).
Gatunkiem typowym jest Malus sylvestris Mill.

Gatunki flory Polski
jabłoń domowa (Malus domestica Borkh.) – antropofit zadomowiony i gatunek uprawiany
jabłoń dzika, płonka (Malus sylvestris Mill.)
jabłoń jagodowa (Malus baccata (L.) Borkh.) – gatunek uprawiany
jabłoń kwiecista (Malus floribunda Siebold) – gatunek uprawiany
jabłoń Niedźwieckiego (Malus sieversii (Ledeb.) M. Roem. 'Niedzvetskyana') – gatunek uprawiany
jabłoń niska, j. rajska (Malus pumila Mill.) – gatunek uprawiany
jabłoń purpurowa (Malus ×purpurea Rehder) – gatunek uprawiany
jabłoń Scheideckera (Malus ×scheideckeri L. Späth ex Zabel – gatunek uprawiany

Znaczenie kulturowe
W mitologii celtyckiej jabłoń miała dawać schronienie duszom zmarłych.
W centrum Avalonu w celtyckich zaświatach ma rosnąć jabłoń posiadająca jednocześnie kwiaty i owoce.
Zjedzenie jabłka z tej jabłoni miało dawać wieczną młodość i nieśmiertelność.
W mitologii greckiej występują natomiast jabłonie rosnące w sadzie nimf Hesperyd rodzące złote jabłka dające nieśmiertelność.
Natomiast w chrześcijaństwie jabłko utożsamiane jest z grzechem.
źródło

Wydrukuj tę wiadomość

  Jesion

Napisane przez: Krystyna
29-09-2011, 20:45
Forum: Drzewa, krzewy, pnącza
- Odpowiedzi (17)

   
Gdy jesień wstanie deszczowym dzionkiem
Jesion brązową wkłada jesionkę,
A że od mody nigdy nie stroni
Wiosną założy płaszczyk zielony
(Wł. Ścisłowski)

Wydrukuj tę wiadomość


  1. Forum Ezoteryczne Dobry Tarot