1. Forum Ezoteryczne Dobry Tarot
Ostatnie wątki

Statystyki
  • Postów na forum:211.396
  • Wątków na forum:12.313
  • Użytkownicy:1.937
  • Najnowszy użytkownik:EdytaE

  Sif

Napisane przez: Krystyna
17-12-2011, 20:29
Forum: Boginie i Bogowie w Mitologii
- Odpowiedzi (1)

[ATTACHMENT NOT FOUND]
Sif Żona Thora.
(stisl. sif- żona lub pokrewieństwo).
Jej "pochodzenia nikt nie zna".
Urodziła Ulla, ale nie Thorowi, tylko jakiemuś kochankowi, być może Lokiemu (jak twierdził sam Loki).
Bez określonej pozycji.
Prawdopodobnie bogini związana z urodzajem - jej legendarne złote włosy mogły symbolizować zboże.
Podstępem ściął je Loki, ale w zamian przyniósł nowe, magiczne.
Wiadomo, że zdradzała Thora, gdy ten przebywał na wyprawach.
THOR ze swoją żoną SIF żyją w Bilskirnir, domu, pałacu , który ma nie mniej niż 540 pokoi
źródło

Wydrukuj tę wiadomość

  Kuchnia Meksykańska

Napisane przez: Krystyna
17-12-2011, 19:12
Forum: Kuchnie świata
- Odpowiedzi (13)

O krajobrazie, kuchni i historii tego kraju, położonego między dwoma oceanami, można by opowiadać w nieskończoność.
Sama stolica, Mexico City, dawniej Tenochititlán, doczekała się wielu powieści, wierszy i legend.
Prekolumbijska tradycja, wymieszana z wpływami hiszpańskimi, dała niezwykłe bogactwo, które tak naprawdę, po prostu trudno objąć.

Aztekowie
To oni wymyślili czekoladę.
Uprawiali, oprócz kakaowców, również ziemniaki, kukurydzę, cukinię, ostre papryczki, dynie, pomidory i pataty.
Daje to wyobrażenie, jak wielki jest ich wkład w światową kuchnię.
W jadłospisie Azteków znaleźć można było dania z: ryb (Tenochititlán było wyspą na ogromnym jeziorze), dziczyzny, indyków, przepiórek i psów.
Placki z kukurydzianej mąki znane nam jako tortillas, zarówno dziś, jak i wtedy, służyły jako łyżka i miska.
Mięsa prażyli w specjalnych ziemnych piecach owinięte w liście, a także gotowali na parze.

Hiszpanie
Dzięki nim w Meksyku pojawił się groch, bób, owoce cytrusowe, herbata, oliwki, ryż i pszenica.
Także nowe gatunki mięsa: krowiego, owczego i koziego, oraz mleko, sery i jajka.
Rdzenni mieszkańcy Meksyku poznali też wieprzowinę i smalec, którego odtąd chętnie używali do pieczenia i smażenia potraw.

Jukatan i regiony nadmorskie
Kraina Majów to kraina piramid i zaginionych miast.
Dzięki wrodzonemu patriotyzmowi, rdzenni mieszkańcy oparli się iberyzacji kraju, co widocznie jest nie tylko w języku czy architekturze, ale przede wszystkim w reminiscencjach kulinarnego menu.
Sopa de lima, majański rosół z kury (wcześniej pewnie z dzikiego ptactwa), z dodatkiem chili, podawany z kukurydzianymi tortillas, to danie z czasów, kiedy miasto-państwo Chichén Itzà było zamieszkałe.
Kuchnia Jukatanu odróżnia się od innych regionalnych kuchni Meksyku czystym i zazwyczaj łagodnym aromatem.
Chociaż i w niej, pośród przeróżnych rodzajów sals, znajduje się piekielnie ostra Salsa xnipec.
Po jej zjedzeniu ma się... psi pysk, przed czym oryginalna nazwa przestrzega.
Dużo w tej kuchni ryb i owoców morza.
Lubiane są tu też takie potrawy, jak wieprzowina z czarną fasolą i kolendrą.
Mac cum to ryby pieczone w piecu.
Mojo da ajo – grillowane langusty, kraby i krewetki w czosnkowym sosie.
Słynną potrawą, która, jak tutaj się powiada, ożywi nawet umarłych, jest vuelve ala vita, czyli koktajl z owoców morza, awokado, cebuli, chili i kolendry.
Popularnymi przyprawami są też lebioda i mięta, które niektórym z sals dodają orzeźwiającego aromatu.

Regiony centralne i północne
Mniej tu ryb, więcej za to mięs, które wykorzystuje się wszechstronnie, zarówno najpopularniejszą wołowinę, jak i mięso jagniąt, koźląt i wieprzowinę.
W powszechnym użyciu są przeróżne warzywa, ale najważniejsze to: ziemniaki, fasola, pomidory i cukinia.
Wszechobecna jest kukurydza i ryż.
Za wielki przysmak uchodzą znane już Aztekom kwiaty cukini.
Więcej tu, niż w innych regionach, deserów.
Słodkie bułeczki bollio czy zaprawiana miodem dynia tejocote.
Urzędnicy Meksykańscy, aby się orzeźwić przed rozpoczęciem pracy, piją jugo - ten tajemniczy napój to koktajl z surowych jaj i świeżo wyciśniętych pomarańczy, lekko doprawiony solą i chili.
Namoczona w piwie i ugotowana z chili i zielonymi pomidorami fasola tworzy frijoles borrachos, którą podaje się do pieczonego na rożnie koźlęcia

Kukurydza i chili
Z kukurydzy robi się zarówno piwo, jak i chleb.
Tortillas piecze się jako cienkie, dziesięciocentymetrowe placki.
Zawinięte jak naleśnik z różnymi farszami nazywają się tacos.
Co do chili, to w Meksyku istnieje ponad 100 odmian tej ostrej papryczki.
Popularne jest Chili serrano w dwóch odmianach, łagodnej zielonej i ostrej czerwonej.
Chili chipoctle to odmiana, której dojrzałe owoce wędzi się i posiekane dodaje do sals, którym nadaje ostry i lekko dymny posmak.
Słynną i znaną odmianą ostrej papryczki jest także Chili pequin, znana jako pieprz Cayenne, ale najostrzejsze i najbardziej piekielne w smaku jest Chili habanero.

Chiapas i czekolada
Chiapas słynie nie tylko z rewolucjonistów, którzy ukrywali się w górach Sierra Madre, ale również z kuchni.
Chia to majańska nazwa dzikiej szałwii.
Zioła w ogromnych ilościach dodaje się do każdej potrawy.
Jada się głównie wieprzowinę i kury.
Mięsa faszeruje się fasolą, ryżem, owocami granatu, migdałami i rodzynkami.
Ale prawdziwym przysmakiem stanu Chiapas jest czekolada, którą przyrządza się w domach, albo w małych wiejskich pracowniach.
Czekoladę wyrabia się ręcznie, dodając do niej chili, przeróżne przyprawy (od cynamonu po typowo arabską przyprawę sumac), zmieloną kukurydzę, fasolę, świeże liście awokado czy miętę.
Właściwie ile domów w wiosce, tyle tradycyjnych przepisów na czekoladę.

Mezcal i tequila
Meksykanie wierzą, że w mezcalu ukryty jest duch agawy – kaktusa, który dla Majów i Azteków stanowił przedmiot kultu, bowiem jego sok doskonale gasił
pragnienie i nawet niesfermentowany lekko upijał.
Mezcal destyluje się w rejonie Oaxaca.
Natomiast mieszkańcy północnego stanu Jalisco wytwarzali destylat z innej, niebieskiej odmiany agawy, która rośnie w okolicach miasteczka Tequila (stąd nazwa).
Zakąską podawaną do meskalu są usmażone na chrupko robaki gusanos.
Tequilę pija się wraz solą, zagryzając łyk wódki ćwiartką zielonej cytryny.
O ile tequila nie ma w życiu Meksykan szczególnego znaczenia, o tyle mezcal je ma.
Symbolizuje on nie tylko kulturową odrębność Meksyku, ale przede wszystkim mestizjaje (metysaż), czyli połączenie obu źródeł tego narodu: tradycji starej Europy i tradycji wszystkich indiańskich ludów, które mieszkały tu wcześniej.

Współczesna kuchnia meksykańska, podobnie jak kultura Meksyku w ogóle, jest wynikiem połączenia tradycji prekolumbijskich z hiszpańskimi, które z kolei,
na przestrzeni dziejów, poddane były wpływom różnych kultur, ścierających się na Półwyspie Iberyjskim.
Dalszego wzbogacenia gastronomii meksykańskiej dokonały obce rządy austriackiego księcia Maksymiliana, jako cesarza Meksyku i frankofilska orientacja dyktatora Porfirio, Diaza.
Dzisiejsza kuchnia meksykańska, szczególnie w rejonie północnego Meksyku, nie oparła się też wpływom amerykańskim, które przejawiają się w obecności hamburgerów, hot dogów i frytek.
Kuchnia Meksyku uważana jest za jedną z najoryginalniejszych i najciekawszych kuchni świata, a także za jedną z najbardziej pikantnych.
Swoje bogactwo zawdzięcza harmonijnemu połączeniu wielu kuchni narodowych i regionalnych.
Rodzima kuchnia (a raczej kuchnie, bo zróżnicowanie regionalne w obrębie Meksyku jest znaczne), z którą zetknęli się hiszpańscy konkwistadorzy, różniła się znacznie od dzisiejszej gastronomii meksykańskiej.
Przede wszystkim brak w niej było wielu produktów, które dziś są jej nieodłącznymi składnikami.
Na kontynencie amerykańskim w zasadzie nie hodowano zwierząt domowych, które zapewniałyby stałe źródło białka.
Jedynymi udomowionymi zwierzętami były psy i indyki.
Indianie hodowali specjalne rasy bezwłosych piesków, które tuczone były na mięso (xoloescuintles).
Polowano też na dzikie zwierzęta i spożywano je, np. jelenie, dzikie świnie, króliki etc.
Jedzono też płazy: żaby, węże, jaszczurki, żółwie, ryby, a nawet insekty i larwy.
Te ostatnie, dawniej uważane za pokarm ubogich, dziś nabrały ekskluzywnego charakteru,
stając się składnikami wyrafinowanej nowej kuchni meksykańskiej (np. jaja mrówek w stanie Hidalgo).
Znane powiedzenie meksykańskie odzwierciedla brak jakichkolwiek uprzedzeń kulinarnych Meksykanów: "Todo lo que corre, nada, se arrastra o vuela, va ala cazuela"
("Wszystko co biega, pływa, pełza lub lata trafia do garnka").

Wydrukuj tę wiadomość

  Prehnite

Napisane przez: Krystyna
17-12-2011, 17:16
Forum: Litoterapia
- Odpowiedzi (3)

[Obrazek: Kamen_prenit.jpg]
Prehnite (Prehnit)
Rzadki amfibol, który swoją nazwę zawdzięcza holenderskiemu oficerowi von Prehen, który przywiózł go do Europy w XVIII wieku

Miejsca występowania:
Świat:
USA - New Yersey, Massachusetts, Michigan, Wirginia, Kanada - Quebec,
Australia - pustynia Tanam, Namibia - Doros, RPA - Cradoc w Namaqua,
Rosja - Ural, Zabajkale, Indie - okręg Bombaju, Pakistan, Chiny,
Mali - Kopalnie złota w rejonie Kayes. Peru
Europa: 
Wielka Brytania, Francja, Niemcy, Czechy, Włochy, Szwajcaria, Austria
Polska: 
Glinica koło Jordanowa Śląskiego (znajdowano kryształy do 5cm),  Bystrzyca Górna koło Świdnicy, Rybnica koło Jeleniej Góry, Dzierżoniowa, Grodziszcze koło Ząbkowic Śląskich, Góry Śnieżnickie i Sowie, granity tatrzańskie.

Prehnite ma delikatne naturalne barwy w zielonożółtej gamie.
Niekiedy miejscami wykazuje efekt Kociego Oka, przez ułożenie włókien wewnątrz kamienia.
Czasem występują w nim czarne inkluzje.
źródło
źródło
źródło
źródło
źródło

Wydrukuj tę wiadomość

  Petalit

Napisane przez: Krystyna
17-12-2011, 14:44
Forum: Litoterapia
- Odpowiedzi (2)

   
Petalit  (Petalite)   także: kastor, kastoryt
Rzadki minerał z grupy krzemianów, którego nazwa pochodzi do gr. petalon = liść (folia, blaszka), nawiązując do charakterystycznej, doskonałej łupliwosci tego minerału;
Nazwa Kastor nawiązuje do imienia jednego z dwóch braci bliźniaków (łac. Kastor) z mitologii grecko-rzymskiej;
Drugi z braci to Pollux (-pollucyt); oba minerały zwykle współwystępują ze sobą.

Rzadko tworzy kryształy (tabliczkowe lub słupkowe).
Często tworzy zbliźniaczenia.
Przeważnie występuje w skupieniach zbitych (masywnych), ziarnistych niekiedy włóknistych.
Jest kruchy, przezroczysty, nie rozpuszcza się w kwasach.
Niekiedy, po oszlifowaniu, wykazuje efekt kociego oka.
Podgrzewany świeci.
Spotykany w kolorach bialym, szarym, różowym, czerwonym...

Występuje w pegmatytach litowych (związanych z intruzjami granitów, w towarzystwie kwarcu, ortoklazu, albitu, lepidolitu, spodumenu.
Miejsca występowania:
Brazylia – okolice Arassuahy, Australia – Londonderry, Szwecja – Varutrask, Vasterbotten, Namibia – kopalnia Rubicon, Karibib, Zimbabwe – Bikita, RPA, USA, Worcester,Newry, Oxford w Maine, Włochy – Elba, Czechy.

Zastosowanie
Należy do poszukiwanych, wysoko cenionych kamieni kolekcjonerskich.
Największe, pięknie wykształcone, czyste, kryształy o dł. do 20cm, pochodzą z Australii; podobne są w Czechach i Brazylii.
Zbite odmiany są szlifowane w formie kaboszonów.
Przezroczystym (bezbarwnym i różowym) nadaje się szlif fasetkowy.
Masa kryształów rzadko przekracza 5 ct.
Największy znany okaz ma 206 ct.
źródło
źródło
źródło

Wydrukuj tę wiadomość

  Sigyn

Napisane przez: Krystyna
17-12-2011, 12:42
Forum: Boginie i Bogowie w Mitologii
- Brak odpowiedzi

[ATTACHMENT NOT FOUND]
Sigyn 
Zwana również Siguna, żona Lokiego
Bez ustalonej pozycji.
Zdaje się być uosobieniem bezinteresownego dobra.
Stanowi też przeciwieństwo męża: on - ogień, ona - woda.
Stąd przypuszczenie o pierwotnym powiązaniu tej bogini z żywiołem wody.
Do czasu Ragnaróku będzie chronić przykutego do skały męża przed jadem nieśmiertelnej żmii.
Urodziła synów Narfiego i Waliego (nie mylić z Walim, synem Odyna);
http://translate.google.pl/translate?hl=...pter22.htm">
http://translate.google.pl/translate?hl=...gyn&anno=2">
http://translate.google.pl/translate?hl=...%2F&anno=2">

Wydrukuj tę wiadomość

  Thrud

Napisane przez: Krystyna
17-12-2011, 12:14
Forum: Boginie i Bogowie w Mitologii
- Brak odpowiedzi

https://i.pinimg.com/564x/7d/e2/bc/7de2b...f73e9c.jpg
Thrud
Córka Thora, matka nieznana  lub SIF
Niektore żródła podają, że Modi i Magni to jej bracia, może nawet ULLer
Bez pozycji.
Thrud - w mitologii nordyckiej jedna z Walkirii służących einherjerom w Walhalli, córka Thora i Sif.
W Eddzie pojawia się w Gylfagynning i Alvíssmál.
Nie jest jasne, czy ona przeżyje Ragnarok ze swoimi braćmi Magni i Modi
Pod nieobecność Thora jej ręka została przyrzeczona krasnoludowi Alwisowi w zamian za wykonanie jakiejś wspaniałej zbroi.
Po powrocie Thor nie dopuścił do ślubu i podstępem zamienił Alwisa w kamień.                   
Prawdopodobnie to właśnie do Thrud należał mniejszy z pałaców Thora, Thrudheim (Dom Siły lub Dom Światła).

Wydrukuj tę wiadomość

  Określanie miejsc w tarocie

Napisane przez: Akante
17-12-2011, 08:18
Forum: Karty w praktyce-osobno i w połączeniach
- Odpowiedzi (25)

Czy macie jakieś sposoby
Szukałam wątku na forum, pamiętam że kiedyś o tym u Was czytałam ale absolutnie nie mogłam znaleźć
Z AW nie ma chyba wielkiego problemu a AM

Ja mam np. 3 buław i zastanawiam się czy mogę powiedzieć coś więcej niż że to jest jakieś nieznane miejsce, może związane z pracą?

Wydrukuj tę wiadomość

  Ewa

Napisane przez: Natka
16-12-2011, 22:32
Forum: Imiona
- Odpowiedzi (1)

Ewa to osoba mądra o wzniosłych ideach. Jest samodzielna w myśleniu i działaniu. Chętnie pomaga innym. Jest odpowiedzialna, rozsądna. Nigdy nie narzuca się innym. Jeśli coś jej się nie podoba, potrafi być mało sympatyczna. Dzięki inteligencji stać ją na osiągnięcie znacznych sukcesów. Dużą wagę przywiązuje do miłości.

Imieniny Ewy
12 lutego
14 marca
25 maja
24 grudnia

Patroni i święci
Ewa – pramatka, pierwsza kobieta, która wg Biblii dała życie rodzajowi ludzkiemu

Zdrobnienia imienia Ewa
Ajwa, Awuś, Dżewka, Ecia, Ecior, Edzia, Efa, Efcia, Efek, Eff, Effa, Effiś, Effos, Effy, Efi, Efik, Efka, Efkie, Efson, Efta, Eftsia, Efunia, Efuś, Ejwa, Elvka, Elwis, Esia, Ev, Eva, Evan, Evans, Eve, Evi, Evica, Evie, Evil, Evilka, Evita, Evka, Evqa, Evula, Evve, Ew, Ewald, Ewan, Ewaneska, Ewangelia, Ewanna, Ewans, Ewas, Ewasek, Ewasik, Ewaszek, Ewcia, Ewciak, Ewciaq, Ewciczek, Ewciczka, Ewciens, Ewcik, Ewciok, Ewciol, Ewcitka, Ewciucha, Ewciunia, Ewciuszek, Ewciuś, Ewcol, Ewculek, Ewcyk, Ewczak, Ewczan, Ewczans, Ewczi, Ewczyc, Ewczyk, Ewczyn, Ewczyna, Ewczysko, Ewe, Eweczek, Eweczka, Ewek, Ewelcia, Ewelinda, Ewelizarda, Ewelka, Ewels, Ewen, Eweusz, Ewex, Ewi, Ewian, Ewica, Ewich, Ewiczka, Ewik, Ewin, Ewina, Ewinda, Ewinek, Ewinka, Ewinks, Ewinos, Ewinson, Ewinx, Ewis, Ewisko, Ewisz, Ewiszon, Ewita, Ewitka, Ewix, Ewizda, Ewizna, Ewiś, Ewiśka, Ewka, Ewkeksik, Ewkens, Ewko, Ewkoludek, Ewkowa, Ewkulec, Ewkuś, Ewok, Ewol, Ewolina, Ewolucja, Ewon, Ewonek, Ewosz, Ewosława, Ewqa, Ewra, Ews, Ewsia, Ewsko, Ewson, Ewsza, Ewszon, Ewu, Ewuch, Ewucha, Ewuchna, Ewuk, Ewula, Ewulcia, Ewulec, Ewuleczka, Ewulek, Ewuleńka, Ewulka, Ewulus, Ewuncia, Ewunia, Ewuniaczek, Ewuniątko, Ewurek, Ewurka, Ewus, Ewusek, Ewusia, Ewusiak, Ewusiek, Ewusz, Ewuszka, Ewut, Ewutek, Ewuś, Ewuśka, Ewuńka, Ewłocha, Ewć, Eła, Fifunia, Fk, Funia, If, Iv, Iva, Ivi, Iwa, Janewka, Jewa, Jewik, Jewka, Niunia, Usia, Wawunia, Wunia, Wusia, Wuśka, Yves, Łefa

Przysłowia
„Diabeł Ewę po włosku zwodził, Ewa Adama po czesku, Bóg ich po niemiecku gromił, anioł zaś po węgiersku z raju wygnał”
„Bonuje sobie, jak Ewa w raju”
„On nie służy Panu Bogu, tylko świętej Ewie, bo nie chodzi na podeszwie, tylko na cholewie”
„Grzej się, Ewka, kiedy się palą drewka”
„Wszystkim to Ewom idzie przyrodzeniem samem, że rzadko która z swoim zgadza się Adamem”

Szczęśliwa liczba: 7
Szczęśliwy kamień: agat
Szczęśliwy kolor: granatowy

Ewa w innych językach
fr. – ève
niem. – Eve, Ewa, Ewe
ukr. – Eva
fiń. – Eeva, Eevi
litew. – Ieva, Jieva

Historia imienia Ewa
Imię biblijne z hebrajskiego hawwa —dająca życie, matka („i nazwał Adam żonę swą imieniem Ewa, bo jest matką wszystkich żyjących”, Rozdz. 3,20). W Septuagincie pisane jest to imię jako Eua, skąd przejęte zostało do łaciny jako Eva. Imię pierwszej kobiety etymologicznie łączą też czasem z arabskim słowem hayya —wąż, ale teoria ta nie ma wielu zwolenników.
Imiona pierwszych rodziców są w Polsce bardzo popularne. Imię Ewa poświadczone jest w źródłach od r. 1249 w formie Ewa i od r. 1398 także w postaci Jewa. Formy spieszczone to Ewusia, Ewunia.

EWA, MATKA WSZYSTKICH ŻYJĄCYCH
Znamy ją z biblijnego opowiadania o stworzeniu i upadku pierwszych ludzi. To, co pierwsze rozdziały Księgi Rodzaju mówią o niej, ma najściślejszy związek z prawdami dogmatycznymi o doniosłym znaczeniu. Najpierw prawda o tożsamości natury ludzkiej mężczyzny i niewiasty. Tożsamość tę wyraża obrazowo opowiadanie o stworzeniu jej z kości i ciała Adama. Między nią a mężczyzną powstaje związek jeszcze ściślejszy niż więzy krwi o znaczeniu tak wielkim, że będzie się nań powoływał sam Zbawiciel. Związek ten jest zarazem tak silny, że Ewa zwiedziona pokusą potrafi skutecznie oddziaływać na wolę męża, ale wówczas staje mu się poddaną i w boleściach rodzi swe dzieci.
Ta rodzicielska funkcja sprawia jednak, że pozyskuje bezpośrednie odniesienie do Boga. Ten też trud rodzenia okupuje w pewnej mierze i osłania fakt jej uwiedzenia. Zresztą z jej potomstwa zrodzi się nowy Adam – Chrystus. Ewę, matkę wszystkich żyjących, Biblia stawia wtedy na jakimś wyjątkowo wysokim piedestale. W ujęciu natchnionego pisarza ona i Adam są nie tylko pierwszymi ludźmi, ale także praobrazem gatunku ludzkiego, wedle którego urobieni i ukształtowani zostaną wszyscy ich potomkowie. Natomiast w historii zbawienia Ewa staje się obrazem i figurą, przeciwstawioną Maryi, która zdepcze nieprzyjaciela rodu ludzkiego: Mors per Evam, vita per Mariam (Śmierć przez Ewę, życie przez Marię).
Rozwinie tę myśl wielu ojców Kościoła. Maria usunie poniekąd w cień to, co w Ewie pozytywne. Inni znów, rozwijając ideę, która pojawia się pod piórem św. Pawła, będą w Ewie dopatrywać się przede wszystkim figury Kościoła. Będą w rozmaity sposób uwypuklali przeciwstawienia, ale często także podobieństwa, to zwłaszcza, że Kościół-Oblubienica Chrystusa zrodził się u Jego boku tak, jak Ewa z boku Adama. Przy rozwijaniu tych i tym podobnych paralelizmów, na zainteresowanie się losem wiecznym pierwszej niewiasty w teologii i kaznodziejstwie miejsca już prawie nie było. Jednak z powodów teologicznych zbawienie Ewy niemal powszechnie przyjęto, a nawet – zwłaszcza na Wschodzie – zrównano ją we wspomnieniach kościelnych ze świętymi doby chrześcijańskiej.

EWA Z LEODIUM (LIÈGE)
Nie wiemy właściwie, gdzie i kiedy się urodziła, ale z życiorysu Julianny, bo z nią jest ściśle związana jej historia, możemy wnioskować, że na świat przyszła w samym Leodium lub w jego okolicach w pierwszych latach XIII stulecia. Jej ustosunkowania, wpływy i hojność pozwalają także przypuszczać, że wywodziła się z rodziny dość zamożnej.
Od młodości żyła w przyjaźni z Julianną, która piastowała wówczas urząd przeoryszy augustianek w Mont-Cornillon. Od młodości też czuła się powołaną do życia w rekluzji, tzn. do całkowitego zamknięcia się („zamurowania”) w skromnym pomieszczeniu – zazwyczaj przytykającym do kościoła lub kościelnego chóru – z którego nie można było już wychodzić, ale można było (przez kratę lub okienko) widywać się z odwiedzającymi. Ten rodzaj ascezy nie był w tych czasach i w tej szerokości geograficznej czymś zupełnie wyjątkowym.
Rekluzja Ewy przytykała do kolegiaty św. Marcina. Jedną zaś z odwiedzających Ewę i podtrzymujących ją na duchu stała się właśnie jej przyjaciółka, św. Julianna. Od niej Ewa dowiedziała się o natchnieniach, ekstazach i przepowiedniach dotyczących ustanowienia uroczystości Bożego Ciała i natychmiast przystąpiła do współpracy w tej sprawie.
Po śmierci Julianny (1258) ona niechybnie czyniła dalsze starania. W każdym razie Urban IV zasiadłszy na stolicy Piotrowej, pamiętał o bogobojnych niewiastach z Leodium. Rok 1246 jest to ostatnia pewna data z życia Ewy, którą znamy. Nie wiemy też, czy od razu czczono ją jako świętą.
Pochowana w kolegiacie, poczynając od XVI wieku, nazywana była raczej błogosławioną. W r. 1622 dokonano urzędowego rozpoznania relikwii, które później złożono przed Ołtarzem Najświętszego Sakramentu. Dopiero Leon XIII zaaprobował formalnie jej kult jako błogosławionej (confirmatio cultuś). W diecezji leodyjskiej czczono ją zawsze 14 marca.
Do Polski święto Bożego Ciała dotarło w 1258 roku.

Źródło: <!-- m --><a class="postlink" href="http://imiona.sennik.biz/e/ewa.html">http://imiona.sennik.biz/e/ewa.html</a><!-- m -->

Wydrukuj tę wiadomość

  Grzmiący Wodospad Bogów

Napisane przez: Krystyna
16-12-2011, 20:06
Forum: Runiczna Mitologia
- Odpowiedzi (1)

https://res.cloudinary.com/itb-database/...3a683d1a2c
https://static.deon.pl/storage/image/cor...bogow.webp
https://d-art.ppstatic.pl/kadry/k/r/1/40...o_full.jpg
Wodospad Bogów
Na Islandii bogom oddawano cześć przy wodospadzie Godafoss, co znaczy "wodospad bogów".
wodospad Godafoss - tylko 12 metrów wysokości, ale bardzo malowniczy na pustkowiu.     
Podobno właśnie do "Wodospadu Bogów" wrzucono posągi pogańskich bożków, gdy do Islandii przyszło chrześcijaństwo.
Grzmiący wodospad bogów | Dziennik Polski (dziennikpolski24.pl)
Grzmiący wodospad bogów (deon.pl)
Goðafoss waterfall | Visit North Iceland

Wydrukuj tę wiadomość

  Widar, Vidar

Napisane przez: Krystyna
16-12-2011, 18:35
Forum: Boginie i Bogowie w Mitologii
- Brak odpowiedzi

Widar, Vidar,Vitharr, Vithar
Staronordycki Ví&eth;arr
Syn Odyna i gigantki Grid, zasłynął jako bóg cichy i samotny, ponury bóg zwycięstwa.  
Nazywany był "Milczącym", ponieważ odzywał się tylko wtedy, kiedy musiał.
Zamieszkiwał zaciszny i spokojny gaj zwany Widi.
Znany rowniez jako bóg przyrody, lasów..
Wzywany przez sterników i żeglarzy do uspokojenia burzy na morzu....

Nosi buty pozwalające mu na swobodne chodzenie w powietrzu.
Według mitów, Vidar posiada wyjątkowe buty wykonane ze skórzanych resztek, które są wycinane z każdej pary nowych butów, jak szewc kształtuje pięty i palce .
Rzemieślnicy, którzy chcą pomocy bogów,ponoć do dnia dzisiejszego odrzucają te resztki  jak działo się to już od czasów starożytnych

Ten wymieniany w Eddzie bóg ciszy i zemsty przeżyje Ragnarök i pomści śmierć Odyna, zabijając Fenrira.
Miał tego dokonać, przydeptując jedną nogą dolną szczękę potwornego wilka, a rękami rozewrzeć jego paszczę i rozedrzeć ją na kawałki.
Prawdopodobnie imię Widara ma pewien związek z rozdzieraniem na pół zła.
Jego przyrodnim bratem był Wali, syn Odyna i Rind, który również miał ocaleć z Ragnaroku.

Prawdopodobnie jego żoną jest SNOTRA, w mitologii nordyckiej, boginii mądrości, cnoty, skromności, samodyscypliny...
Mieszkają w zamku lub pałacu bogow nieba...LANDVIDI....

Wydrukuj tę wiadomość

  piramida związku

Napisane przez: imbi27
16-12-2011, 17:44
Forum: Interpretacje numerologiczne
- Odpowiedzi (1)

proszę o interpretację piramidek pod kątem zwiazku z tą osobą Ja 27.11.1978 -on 20.12.1977 Kotek

Wydrukuj tę wiadomość


  1. Forum Ezoteryczne Dobry Tarot