1. Forum Ezoteryczne Dobry Tarot
Ostatnie wątki

Statystyki
  • Postów na forum:212.075
  • Wątków na forum:12.354
  • Użytkownicy:1.937
  • Najnowszy użytkownik:Bogdanito

  Król kier

Napisane przez: maryś
19-12-2011, 11:38
Forum: Opisy Kart
- Brak odpowiedzi

Król kier
   

Karta ta generalnie symbolizuje partnera życiowego lub ukochanego...Jak już pewnie zauważyłaś, kiery to karty miłości Uśmiech A ta właśnie karta oznacza, że spotkasz na swojej drodze człowieka przystojnego i zadbanego. Czasami ta karta symbolizuje po prostu człowieka, któremu można ufać. Więc niekoniecznie musi chodzić o ukochanego ! Wszystko zależy od postawionego pytania...Mężczyzna symbolizowany przez tą kartę, to człowiek uczynny, dobry i nie jest wykluczone, że złoży Ci jakąś propozycję ! Jeżeli tak się stanie, to przyjmij ją, bo na pewno nie będziesz tego żałowała. Czasami ta karta symbolizuje samego pytającego ... Wszystko zależy od rozkładu.

SYMBOLIKA:
Mężczyzna, któremu się wróży
ZNACZENIE:
Narzeczony, mąż, partner życiowy
DODATKOWE CECHY:
Rodzina jest w życiu ważna i umie ją stworzyć

Wydrukuj tę wiadomość

  As kier

Napisane przez: maryś
19-12-2011, 11:26
Forum: Opisy Kart
- Brak odpowiedzi

As kier

   

SYMBOLIKA:
Stabilny dom dom, rodzina i sprawy z nią związane
ZNACZENIE:
Szczęśliwy, spokojny, w domu panuje rodzinna atmosfera
DODATKOWE CECHY:
Domator, ciepło rodzinne


Jak widać na fotografii, kiery to czerwone serduszka Uśmiech Skrócone znaczenie tej karty to „ważne sprawy rodzinne” a w rozwiniętym pojęciu karta zwiastuje radość a nawet dużą radość w domu , rodzinie ...Być może będzie jakieś święto...Jakieś świętowanie ...Karta zapowiada radosne wydarzenie, które właśnie będziecie świętować w gronie rodzinnym Uśmiech Więc, jak widać, karta ma bardzo ładny wydźwięk Uśmiech Karta również oznacza, nie tylko dobry czas w sprawach rodzinno-domowych, ale także sercowych !!! Życzliwi ludzie będą przy Tobie Uśmiech Karta, jak napisałem, jest radosna i bardzo dobra. Jednak posiada też złe znaczenie Smutny ...Gdy będzie leżała w pozycji odwróconej, oznaczać będzie....troski i kłopoty, oczywiście rodzinne ...Na pewno dojdzie do wielu nieporozumień, które trzeba będzie wyjaśnić ! A w sprawach sercowych bardzo realne jest rozczarowanie lub zawód miłosny ! Warto wtedy być ostrożnym !

inne znaczenie :

Wielka radość w domu. Będziesz niespodziewanie świętować szczęśliwe wydarzenia. Znajdziesz się w towarzystwie życzliwych osób. Dobra atmosfera w domu i sprawach sercowych.
Karta odwrócona - Troski rodzinne. Pojawią się nieporozumienia, które będą wymagały wyjaśnień. Możliwe miłosne rozczarowanie albo zawód na kimś z rodziny.

Wydrukuj tę wiadomość

  Ran

Napisane przez: Krystyna
18-12-2011, 22:26
Forum: Boginie i Bogowie w Mitologii
- Brak odpowiedzi

[Obrazek: ran-the-giantess-of-the-ocean_grande.jpg?v=1565402786]

RAN żona Aegira (to znaczenie ma też określenie "córa Aegira"), matka dziewięciu fal-dziewic.
Ran the Giantess of the Ocean
Bogini toni morskiej i wirów.
Lubiła zatapiać statki, była nieprzyjazna ludziom.
Według jednej z wersji to ona, a nie Loki, wynalazła sieć rybacką (w którą chwytała topielców), po czym mu ją pożyczyła.
Panuje nad ziemią umarłych, która jest na dnie morza

Ran gigantka była tak naprawdę  żoną Aegira. 
Ran była nieco porywcza. 
Ran miała magiczną sieć, za pomocą której łapała tonących mężczyzn. 
Wikingowie wierzyli w Ran i Aegira, dlatego często poświęcali się oceanowi i jezioru. 
W ten sposób wierzyli, że zaprzyjaźnią się z tymi gigantami. 
Poświęcając trochę skarbów do oceanu, 
Wikingowie wierzyli, że ta para Gigantów oceanów ich ochroni.

Wydrukuj tę wiadomość

  Skirnir

Napisane przez: Krystyna
18-12-2011, 21:18
Forum: Boginie i Bogowie w Mitologii
- Brak odpowiedzi

[ATTACHMENT NOT FOUND]
Służący Freya, który pomógł mu w poznaniu Gerdy...

Wydrukuj tę wiadomość

  Kawa...smaki, aromaty...

Napisane przez: Krystyna
18-12-2011, 13:58
Forum: Kawa
- Odpowiedzi (105)

   
Espresso, cappuccino, latte, americano… Czym się różni kawa od kawy?
Większość z Was na pewno wie jaką kawę zamówić dla siebie.
Ale czym one się dokładnie różnią?
Espresso – wiadomo.
Latte ma więcej podgrzanego (ale nie spienionego) mleka, niż cappuccino.
Americano to „duża czarna”.
Co jednak zamówić kiedy w menu pojawią się również takie kawy jak np. flat white, Romano lub Marochino?
Zdecydować się na chybił trafił, czy wybrać dobrze znane cappuccino?
Ten krótki przewodnik rozwiąże Wasze problemy!

Na początku należy się Wam krótkie wyjaśnienie.
W tym artykule będziemy zajmowali kawami na bazie espresso, a więc mniej lub bardziej kawami „włoskimi”.
Poza Italią jest jeszcze cały świat, który ma do zaoferowania kawy robione na swój sposób (w jednym z artykułów pisałem już o Aeropressie, który jest genialnym urządzeniem do robienia kawy).
Niemniej jednak, napoje o których będę pisał stały się tak popularne, że można znaleźć je wszędzie, warto więc poznać je bliżej.
Zaczynamy!

https://kawowy.guru/wp-content/uploads/2..._kaw_1.jpg
Espresso – jeden z symboli Włoch, obok Koloseum, czy Ferrari.
Espresso zasługuje na oddzielny artykuł, więc tutaj wymienię tylko to, co najważniejsze: ma 25-30 ml, czas ekstrakcji (czyli przepuszczania wody przez zmieloną kawę w ekspresie) wynosi około 25 sekund, a temperatura użytej wody powinna wahać się w przedziale 88-92°C.
UWAGA! Nie ma czegoś takiego jak „ekspresso”, co niekiedy można usłyszeć od klientów w kawiarniach.
Sama nazwa „espresso” nie ma nic wspólnego z szybkością jego przygotowania, ale pochodzi od włoskiego przymiotnika espressivo, który oznacza wyrazisty, wyraźny.

Cappuccino – podąża zaraz za espresso, które stanowi jego bazę.
Do cappuccino używa się około 100 ml mleka, które po spienieniu powinno mieć 125 ml objętości.
Przygotowany napój ma zatem wg włoskich standardów 150 ml.
Mleczna pianka na powierzchni ma 1-2 cm grubości i jest całkowicie pozbawiona pęcherzyków powietrza, ma kremową konsystencję.
Nazwa „cappuccino” pochodzi od koloru habitu kapucynów, który jest brązowo-biały.

Latte – tam, gdzie cappuccino, tam też latte.
Jest w nim więcej mleka („latte” znaczy mleko), jego objętość to 200 ml lub więcej, a spienione mleko zajmuje tylko trochę miejsca na samej górze.
Latte (oraz cappuccino) we Włoszech pija się tradycyjnie do śniadania.

Flat white – czyli „biała płaska”.
Jest to kawa pochodząca nie z Włoch, lecz z Australii lub Nowej Zelandii (cały czas trwają spory o to gdzie zaczęto ją po raz pierwszy serwować).
Tradycyjnie przygotowuje się ją z podwójnego espresso, które zalewa się gorącym mlekiem (niekiedy może być lekko spienione, ale tylko trochę).
Jak nazwa wskazuje, flat white powinna być płaska na powierzchni.

Americano – espresso zalane gorącą wodą. 
Jej ilość jest bardzo różna: od 25-30 ml (co daje proporcje espresso do wody 1:1 i taka kawa jest nazywana w Ameryce „italiano” lub „short americano”) do 470 ml (co z kolei daje półlitrowy kubek „lury”).
Uważa się, że americano narodziło się we Włoszech w trakcie II wojny światowej.
Amerykańscy żołnierze prosili wówczas o dolewanie do espresso wody, tak aby otrzymać kawę podobną do tej, jaką pili w domu.

https://kawowy.guru/wp-content/uploads/2..._kaw_2.jpg
Macchiato – espresso z niewielką ilością spienionego mleka.
Macchiato znaczy w języku włoskim splamiony.
Taki napój jest więc espresso splamionym bardzo małą ilością mleka.

Latte macchiato – odwrotność samego macchiato.
Latte macchiato to gorące spienione mleko do którego wlewa się porcję espresso (czasami dwie porcje).
Całość przykrywa się niekiedy bitą śmietaną, ale nie jest to obowiązek.
Prawidłowo zrobione latte machciato ma 3 warstwy: mleko na dole szklanki, mleko zmieszane z espresso pośrodku i mleczną piankę na szczycie.
Ma ono minimum 200 ml pojemności i często podawane jest w przezroczystej szklance, dzięki czemu widać efektownie ułożone warstwy.

Mocha – to jeden z wariantów kawy latte.
Jej przygotowanie polega na dodaniu do espresso czekolady (może być w proszku lub w syropie).
Następnie dolewa się gorące mleko i kładzie bitą śmietanę.

Mocha breve – to z kolei wariant kawy mocha.
Mleko i bita śmietana jest tutaj zastąpione podgrzaną mieszanką mleka i śmietanki.
Kawa ta pochodzi z Ameryki i w Europie jest raczej rzadko spotykana.

Marochino – jest to espresso do którego dodaje się kakao lub syrop czekoladowy, a następnie niewielką ilość spienionego mleka.
Kawa ta pochodzi z włoskiej Aleksandrii, a jej nazwa odnosi się do koloru tak powstałego napoju. Marochino to w języku włoskim rodzaj skóry w kolorze jasnego brązu.

https://kawowy.guru/wp-content/uploads/2014/12/03.jpg
Kawa po irlandzku – tym razem nie z Włoch, lecz z drugiego końca Europy.
Irish coffee, czyli kawa po irlandzku to espresso (lub po prostu mocna czarna kawa) do której dodaje się podgrzaną miarkę whiskey, brązowy cukier, a całość dekoruje bitą śmietaną.
Sztuka polega na tym, żeby kożuszek ze śmietany nie zmieszał się z warstwą kawy i whiskey.
Podaje się ją w pokalu (kieliszku do piwa), dzięki czemu cały napój przypomina nieco z wyglądu piwo stout.

Kawa po wiedeńsku – jak nazwa wskazuje pochodzi z Wiednia.
Jest to espresso lub mocna czarna kawa parzona w inny sposób, udekorowana bitą śmietaną.
Niektóre przepisy zalecają roztopienie w rondelku czekolady i dodanie do niej kawy, następnie przelanie do filiżanki i położenie bitej śmietany.

Romano – jest to espresso podane ze skórką cytrynową, której jedna końcówka jest zamoczona w kawie.
Istnieje również wersja z sokiem cytrynowym dodanym do espresso.
Niektórzy uważają, że kawa z cytryną leczy kaca, ale jak pisałem w artykule o kawowych mitach, raczej nie jest to prawda.

Corretto – espresso z niewielką ilością alkoholu.
We Włoszech tradycyjnie używa się grappy, chociaż inne alkohole (brandy, koniak, whisky) są również popularne.
Do całości można opcjonalnie dodać spienione mleko.
W barach niekiedy podaje się oddzielnie espresso i alkohol, dzięki czemu można samemu dolać pożądaną ilość trunku.

Freddo – jest to espresso na zimno.
Przepisów na jego przygotowanie jest dość dużo, jeden z popularniejszych zaleca po prostu zalanie kostek lodu gorącym espresso i dodanie (opcjonalnie) alkoholu (np. grappy lub brandy).
Inna wersja zakłada użycie wystudzonego espresso, a jeszcze inna zastąpienie alkoholu niewielką ilością spienionego mleka.

https://kawowy.guru/wp-content/uploads/2..._kaw_4.jpg
Lungo – czyli „przedłużone” espresso.
Lungo znaczy po włosku długo. 
Przygotowuje się tak jak espresso, lecz po uzyskaniu około 25-30 ml ekstraktu nie przerywa się zaparzania, tylko kontynuuje, aż do uzyskania 50-60 ml, dzięki czemu kawa jest delikatniejsza.
Lungo nie należy mylić z americano, które przygotowuje się poprzez dodanie do espresso gorącej wody.

Ristretto – przeciwieństwo lungo.
Ristretto oznacza ograniczony.
Jest to kawa przygotowywana jak espresso, lecz z mniejszej ilości wody (około 15 ml), co daje dosłownie jeden łyk.

Dry cappuccino
Jest to taka wersja cappuccino, w której znajduje się mało spienionego mleka, a dużo mlecznej pianki (czasami używa się włoskiej nazwy cappuccino scurro) . 
W Ameryce zamiast mlecznej pianki używa się niekiedy bitej śmietany.

Con panna – espresso z niewielką ilością bitej śmietany.

Z miodem –espresso z dodatkiem miodu i spienionym mlekiem na wierzchu.

Jak widzicie, im dalej w las, tym więcej drzew.
Powyższy spis w miarę dokładnie pokazuje różne kawy, w większości na bazie espresso, ale różnice między krajami, ba! nawet między regionami w jednym państwie mogą istotnie zmienić znaczenie niektórych nazw.
Przykładowo, w Ameryce espresso con panna i kawa po wiedeńsku to praktycznie to samo, podobnie jak americano i lungo.
Dry cappuccino jest popularne w Ameryce w wersji z bitą śmietaną, co z kolei w Europie może być uznane za kawę po wiedeńsku.
W Australii z kolei flat white będzie właściwie tym samym co latte we Włoszech.
Mam nadzieję, że powyższy artykuł wyjaśnił Wam tajemnicze (niekiedy) kawowe nazwy.
Zaglądajcie regularnie na Kawowego Guru i polubcie mój profil na Facebooku.
Już za kilka dni odkryję przed Wami wszystkie sekrety espresso!
źródło

Wydrukuj tę wiadomość

  Skadi

Napisane przez: Krystyna
18-12-2011, 00:28
Forum: Boginie i Bogowie w Mitologii
- Odpowiedzi (5)

   
Drugą żoną Njorda  była Skadi....
Jego małżeństwo z olbrzymką Skadi, córką Thiassiego zakończyło się rozwodem, ponieważ ona chciała mieszkać w górach,
a on nad morzem w swoim pałacu Noatun.
Mit ten uważa się za personifikacje rozdziału skandynawskiej pory letniej od zimowej.
Pod koniec epoki wikingów jego znaczenie zmalało na korzyść Freya.

Córka olbrzyma wichru i burzy, Thjaziego z Thrymheimu.
Żona Njórda, któremu urodziła albo parę bliźniaków - Freya i Freyę, albo tylko Freyę.
Bez ustalonej pozycji, choć została uznana za boginię - budowano świątynie ku jej czci.
Przybyła do Asgardu, aby pomścić ojca.
Bogom udało sieją ułagodzić za cenę małżeństwa z jednym z nich.
Wybrała Njórda.
Przez jakiś czas żyła w jego pałacu, potem jednak się rozstali, gdyż ani ona nie mogła żyć nad morzem,
ani Njórd nie wytrzymywał w jej skalnej siedzibie.
Posiadała pałac Thrymheim w Utgardzie.
Była jedną z kochanek Lokiego.
Kiedy spętano Lokiego, uwiązała nad jego głową żmiję, toczącą żrący jad.
http://www.youtube.com/watch?v=n0qZA9DbhVY
źródło

Wydrukuj tę wiadomość

  Sif

Napisane przez: Krystyna
17-12-2011, 20:29
Forum: Boginie i Bogowie w Mitologii
- Odpowiedzi (1)

[ATTACHMENT NOT FOUND]
Sif Żona Thora.
(stisl. sif- żona lub pokrewieństwo).
Jej "pochodzenia nikt nie zna".
Urodziła Ulla, ale nie Thorowi, tylko jakiemuś kochankowi, być może Lokiemu (jak twierdził sam Loki).
Bez określonej pozycji.
Prawdopodobnie bogini związana z urodzajem - jej legendarne złote włosy mogły symbolizować zboże.
Podstępem ściął je Loki, ale w zamian przyniósł nowe, magiczne.
Wiadomo, że zdradzała Thora, gdy ten przebywał na wyprawach.
THOR ze swoją żoną SIF żyją w Bilskirnir, domu, pałacu , który ma nie mniej niż 540 pokoi
źródło

Wydrukuj tę wiadomość

  Kuchnia Meksykańska

Napisane przez: Krystyna
17-12-2011, 19:12
Forum: Kuchnie świata
- Odpowiedzi (13)

O krajobrazie, kuchni i historii tego kraju, położonego między dwoma oceanami, można by opowiadać w nieskończoność.
Sama stolica, Mexico City, dawniej Tenochititlán, doczekała się wielu powieści, wierszy i legend.
Prekolumbijska tradycja, wymieszana z wpływami hiszpańskimi, dała niezwykłe bogactwo, które tak naprawdę, po prostu trudno objąć.

Aztekowie
To oni wymyślili czekoladę.
Uprawiali, oprócz kakaowców, również ziemniaki, kukurydzę, cukinię, ostre papryczki, dynie, pomidory i pataty.
Daje to wyobrażenie, jak wielki jest ich wkład w światową kuchnię.
W jadłospisie Azteków znaleźć można było dania z: ryb (Tenochititlán było wyspą na ogromnym jeziorze), dziczyzny, indyków, przepiórek i psów.
Placki z kukurydzianej mąki znane nam jako tortillas, zarówno dziś, jak i wtedy, służyły jako łyżka i miska.
Mięsa prażyli w specjalnych ziemnych piecach owinięte w liście, a także gotowali na parze.

Hiszpanie
Dzięki nim w Meksyku pojawił się groch, bób, owoce cytrusowe, herbata, oliwki, ryż i pszenica.
Także nowe gatunki mięsa: krowiego, owczego i koziego, oraz mleko, sery i jajka.
Rdzenni mieszkańcy Meksyku poznali też wieprzowinę i smalec, którego odtąd chętnie używali do pieczenia i smażenia potraw.

Jukatan i regiony nadmorskie
Kraina Majów to kraina piramid i zaginionych miast.
Dzięki wrodzonemu patriotyzmowi, rdzenni mieszkańcy oparli się iberyzacji kraju, co widocznie jest nie tylko w języku czy architekturze, ale przede wszystkim w reminiscencjach kulinarnego menu.
Sopa de lima, majański rosół z kury (wcześniej pewnie z dzikiego ptactwa), z dodatkiem chili, podawany z kukurydzianymi tortillas, to danie z czasów, kiedy miasto-państwo Chichén Itzà było zamieszkałe.
Kuchnia Jukatanu odróżnia się od innych regionalnych kuchni Meksyku czystym i zazwyczaj łagodnym aromatem.
Chociaż i w niej, pośród przeróżnych rodzajów sals, znajduje się piekielnie ostra Salsa xnipec.
Po jej zjedzeniu ma się... psi pysk, przed czym oryginalna nazwa przestrzega.
Dużo w tej kuchni ryb i owoców morza.
Lubiane są tu też takie potrawy, jak wieprzowina z czarną fasolą i kolendrą.
Mac cum to ryby pieczone w piecu.
Mojo da ajo – grillowane langusty, kraby i krewetki w czosnkowym sosie.
Słynną potrawą, która, jak tutaj się powiada, ożywi nawet umarłych, jest vuelve ala vita, czyli koktajl z owoców morza, awokado, cebuli, chili i kolendry.
Popularnymi przyprawami są też lebioda i mięta, które niektórym z sals dodają orzeźwiającego aromatu.

Regiony centralne i północne
Mniej tu ryb, więcej za to mięs, które wykorzystuje się wszechstronnie, zarówno najpopularniejszą wołowinę, jak i mięso jagniąt, koźląt i wieprzowinę.
W powszechnym użyciu są przeróżne warzywa, ale najważniejsze to: ziemniaki, fasola, pomidory i cukinia.
Wszechobecna jest kukurydza i ryż.
Za wielki przysmak uchodzą znane już Aztekom kwiaty cukini.
Więcej tu, niż w innych regionach, deserów.
Słodkie bułeczki bollio czy zaprawiana miodem dynia tejocote.
Urzędnicy Meksykańscy, aby się orzeźwić przed rozpoczęciem pracy, piją jugo - ten tajemniczy napój to koktajl z surowych jaj i świeżo wyciśniętych pomarańczy, lekko doprawiony solą i chili.
Namoczona w piwie i ugotowana z chili i zielonymi pomidorami fasola tworzy frijoles borrachos, którą podaje się do pieczonego na rożnie koźlęcia

Kukurydza i chili
Z kukurydzy robi się zarówno piwo, jak i chleb.
Tortillas piecze się jako cienkie, dziesięciocentymetrowe placki.
Zawinięte jak naleśnik z różnymi farszami nazywają się tacos.
Co do chili, to w Meksyku istnieje ponad 100 odmian tej ostrej papryczki.
Popularne jest Chili serrano w dwóch odmianach, łagodnej zielonej i ostrej czerwonej.
Chili chipoctle to odmiana, której dojrzałe owoce wędzi się i posiekane dodaje do sals, którym nadaje ostry i lekko dymny posmak.
Słynną i znaną odmianą ostrej papryczki jest także Chili pequin, znana jako pieprz Cayenne, ale najostrzejsze i najbardziej piekielne w smaku jest Chili habanero.

Chiapas i czekolada
Chiapas słynie nie tylko z rewolucjonistów, którzy ukrywali się w górach Sierra Madre, ale również z kuchni.
Chia to majańska nazwa dzikiej szałwii.
Zioła w ogromnych ilościach dodaje się do każdej potrawy.
Jada się głównie wieprzowinę i kury.
Mięsa faszeruje się fasolą, ryżem, owocami granatu, migdałami i rodzynkami.
Ale prawdziwym przysmakiem stanu Chiapas jest czekolada, którą przyrządza się w domach, albo w małych wiejskich pracowniach.
Czekoladę wyrabia się ręcznie, dodając do niej chili, przeróżne przyprawy (od cynamonu po typowo arabską przyprawę sumac), zmieloną kukurydzę, fasolę, świeże liście awokado czy miętę.
Właściwie ile domów w wiosce, tyle tradycyjnych przepisów na czekoladę.

Mezcal i tequila
Meksykanie wierzą, że w mezcalu ukryty jest duch agawy – kaktusa, który dla Majów i Azteków stanowił przedmiot kultu, bowiem jego sok doskonale gasił
pragnienie i nawet niesfermentowany lekko upijał.
Mezcal destyluje się w rejonie Oaxaca.
Natomiast mieszkańcy północnego stanu Jalisco wytwarzali destylat z innej, niebieskiej odmiany agawy, która rośnie w okolicach miasteczka Tequila (stąd nazwa).
Zakąską podawaną do meskalu są usmażone na chrupko robaki gusanos.
Tequilę pija się wraz solą, zagryzając łyk wódki ćwiartką zielonej cytryny.
O ile tequila nie ma w życiu Meksykan szczególnego znaczenia, o tyle mezcal je ma.
Symbolizuje on nie tylko kulturową odrębność Meksyku, ale przede wszystkim mestizjaje (metysaż), czyli połączenie obu źródeł tego narodu: tradycji starej Europy i tradycji wszystkich indiańskich ludów, które mieszkały tu wcześniej.

Współczesna kuchnia meksykańska, podobnie jak kultura Meksyku w ogóle, jest wynikiem połączenia tradycji prekolumbijskich z hiszpańskimi, które z kolei,
na przestrzeni dziejów, poddane były wpływom różnych kultur, ścierających się na Półwyspie Iberyjskim.
Dalszego wzbogacenia gastronomii meksykańskiej dokonały obce rządy austriackiego księcia Maksymiliana, jako cesarza Meksyku i frankofilska orientacja dyktatora Porfirio, Diaza.
Dzisiejsza kuchnia meksykańska, szczególnie w rejonie północnego Meksyku, nie oparła się też wpływom amerykańskim, które przejawiają się w obecności hamburgerów, hot dogów i frytek.
Kuchnia Meksyku uważana jest za jedną z najoryginalniejszych i najciekawszych kuchni świata, a także za jedną z najbardziej pikantnych.
Swoje bogactwo zawdzięcza harmonijnemu połączeniu wielu kuchni narodowych i regionalnych.
Rodzima kuchnia (a raczej kuchnie, bo zróżnicowanie regionalne w obrębie Meksyku jest znaczne), z którą zetknęli się hiszpańscy konkwistadorzy, różniła się znacznie od dzisiejszej gastronomii meksykańskiej.
Przede wszystkim brak w niej było wielu produktów, które dziś są jej nieodłącznymi składnikami.
Na kontynencie amerykańskim w zasadzie nie hodowano zwierząt domowych, które zapewniałyby stałe źródło białka.
Jedynymi udomowionymi zwierzętami były psy i indyki.
Indianie hodowali specjalne rasy bezwłosych piesków, które tuczone były na mięso (xoloescuintles).
Polowano też na dzikie zwierzęta i spożywano je, np. jelenie, dzikie świnie, króliki etc.
Jedzono też płazy: żaby, węże, jaszczurki, żółwie, ryby, a nawet insekty i larwy.
Te ostatnie, dawniej uważane za pokarm ubogich, dziś nabrały ekskluzywnego charakteru,
stając się składnikami wyrafinowanej nowej kuchni meksykańskiej (np. jaja mrówek w stanie Hidalgo).
Znane powiedzenie meksykańskie odzwierciedla brak jakichkolwiek uprzedzeń kulinarnych Meksykanów: "Todo lo que corre, nada, se arrastra o vuela, va ala cazuela"
("Wszystko co biega, pływa, pełza lub lata trafia do garnka").

Wydrukuj tę wiadomość

  Prehnite

Napisane przez: Krystyna
17-12-2011, 17:16
Forum: Litoterapia
- Odpowiedzi (3)

[Obrazek: Kamen_prenit.jpg]
Prehnite (Prehnit)
Rzadki amfibol, który swoją nazwę zawdzięcza holenderskiemu oficerowi von Prehen, który przywiózł go do Europy w XVIII wieku

Miejsca występowania:
Świat:
USA - New Yersey, Massachusetts, Michigan, Wirginia, Kanada - Quebec,
Australia - pustynia Tanam, Namibia - Doros, RPA - Cradoc w Namaqua,
Rosja - Ural, Zabajkale, Indie - okręg Bombaju, Pakistan, Chiny,
Mali - Kopalnie złota w rejonie Kayes. Peru
Europa: 
Wielka Brytania, Francja, Niemcy, Czechy, Włochy, Szwajcaria, Austria
Polska: 
Glinica koło Jordanowa Śląskiego (znajdowano kryształy do 5cm),  Bystrzyca Górna koło Świdnicy, Rybnica koło Jeleniej Góry, Dzierżoniowa, Grodziszcze koło Ząbkowic Śląskich, Góry Śnieżnickie i Sowie, granity tatrzańskie.

Prehnite ma delikatne naturalne barwy w zielonożółtej gamie.
Niekiedy miejscami wykazuje efekt Kociego Oka, przez ułożenie włókien wewnątrz kamienia.
Czasem występują w nim czarne inkluzje.
źródło
źródło
źródło
źródło
źródło

Wydrukuj tę wiadomość

  Petalit

Napisane przez: Krystyna
17-12-2011, 14:44
Forum: Litoterapia
- Odpowiedzi (2)

   
Petalit  (Petalite)   także: kastor, kastoryt
Rzadki minerał z grupy krzemianów, którego nazwa pochodzi do gr. petalon = liść (folia, blaszka), nawiązując do charakterystycznej, doskonałej łupliwosci tego minerału;
Nazwa Kastor nawiązuje do imienia jednego z dwóch braci bliźniaków (łac. Kastor) z mitologii grecko-rzymskiej;
Drugi z braci to Pollux (-pollucyt); oba minerały zwykle współwystępują ze sobą.

Rzadko tworzy kryształy (tabliczkowe lub słupkowe).
Często tworzy zbliźniaczenia.
Przeważnie występuje w skupieniach zbitych (masywnych), ziarnistych niekiedy włóknistych.
Jest kruchy, przezroczysty, nie rozpuszcza się w kwasach.
Niekiedy, po oszlifowaniu, wykazuje efekt kociego oka.
Podgrzewany świeci.
Spotykany w kolorach bialym, szarym, różowym, czerwonym...

Występuje w pegmatytach litowych (związanych z intruzjami granitów, w towarzystwie kwarcu, ortoklazu, albitu, lepidolitu, spodumenu.
Miejsca występowania:
Brazylia – okolice Arassuahy, Australia – Londonderry, Szwecja – Varutrask, Vasterbotten, Namibia – kopalnia Rubicon, Karibib, Zimbabwe – Bikita, RPA, USA, Worcester,Newry, Oxford w Maine, Włochy – Elba, Czechy.

Zastosowanie
Należy do poszukiwanych, wysoko cenionych kamieni kolekcjonerskich.
Największe, pięknie wykształcone, czyste, kryształy o dł. do 20cm, pochodzą z Australii; podobne są w Czechach i Brazylii.
Zbite odmiany są szlifowane w formie kaboszonów.
Przezroczystym (bezbarwnym i różowym) nadaje się szlif fasetkowy.
Masa kryształów rzadko przekracza 5 ct.
Największy znany okaz ma 206 ct.
źródło
źródło
źródło

Wydrukuj tę wiadomość

  Sigyn

Napisane przez: Krystyna
17-12-2011, 12:42
Forum: Boginie i Bogowie w Mitologii
- Brak odpowiedzi

[ATTACHMENT NOT FOUND]
Sigyn 
Zwana również Siguna, żona Lokiego
Bez ustalonej pozycji.
Zdaje się być uosobieniem bezinteresownego dobra.
Stanowi też przeciwieństwo męża: on - ogień, ona - woda.
Stąd przypuszczenie o pierwotnym powiązaniu tej bogini z żywiołem wody.
Do czasu Ragnaróku będzie chronić przykutego do skały męża przed jadem nieśmiertelnej żmii.
Urodziła synów Narfiego i Waliego (nie mylić z Walim, synem Odyna);
http://translate.google.pl/translate?hl=...pter22.htm">
http://translate.google.pl/translate?hl=...gyn&anno=2">
http://translate.google.pl/translate?hl=...%2F&anno=2">

Wydrukuj tę wiadomość


  1. Forum Ezoteryczne Dobry Tarot