Ostatnie wątki

Statystyki
  • Postów na forum:211.396
  • Wątków na forum:12.313
  • Użytkownicy:1.937
  • Najnowszy użytkownik:EdytaE


Napisane przez: Krystyna
11-12-2011, 16:21
Forum: Kawa
- Odpowiedzi (4)

       
       
źródło

KAWA(Ł) sztuki
Czy patrząc na apetycznie parującą kawę w filiżance przyszło ci kiedyś do głowy, że zamiast ją wypić, mógłbyś np.
Namalować nią fajny obraz?
Nie?
Najwyższa pora poznać mniej znane, kulturalne oblicze kawy.
To nie jest kolejny tendencyjny tekst o kawie.
Nie dowiesz się z niego, skąd pochodzi kawa, jak trafiła na nasze stoły i jakie są jej gatunki.
Jeśli bardzo cię to ciekawi, bez problemu znajdziesz te informacje np. w Wikipedii.
My natomiast skupimy się na subtelnej stronie picia kawy, bo napiszemy o tym, że kawa może być prawdziwie artystyczną inspiracją.
A więc za mną, czytelniku!
PS. Zanim zabierzesz się za lekturę tego tekstu, zrób sobie pysznej kawy.

Czy pamiętasz słynną scenę parzenia kawy w „Panu Tadeuszu”?
Kawiarka, czyli zatrudniona we dworze specjalistka od nabywania odpowiednich gatunków kawy i jej parzenia, przyrządza w blaszanych imbrykach kawę, którą następnie nalewa do złotych filiżanek z saskiej porcelany.
A do tego podaje w oddzielnych garnuszkach świeżutką śmietankę prosto od krowy.
Mniam…
Czytając, od razu chce się pobiec do najbliższej kawiarni i poprosić o delikatną kawę z dodatkiem bitej śmietany.
Takich apetycznych opisów parzenia kawy jest w książkach dużo więcej.  
Są też takie tytuły, które choć kawę wykorzystują tylko w nazwie (patrz: „Czarna kawa” Agathy Christie, „Czas cappuccino” Sue Townsend czy „Handlarz kawą” Davida Lissa), robią jej jednocześnie świetną promocję.
Niektórzy autorzy książek mają też tendencję do pojenia swoich bohaterów kawą zupełnie bez umiaru – jak Stieg Larsson, szwedzki autor robiącej obecnie furorę w całej Europie kryminalnej trylogii „Millennium”.
Dwójka jego głównych bohaterów uwielbia pić kawę i robi to namiętnie przy każdej możliwej okazji.
Trudno powiedzieć, czy to wyraz umiłowania kawy przez autora, czy wpływ tzw. fiki, czyli przerwy na kawę, szwedzkiej instytucji społecznej, świętej jak sjesta w krajach Europy Południowej.

„Jeśli nie mógłbym na pić się misy kawy trzy razy dziennie, wtedy w swej udręce, uschnąłbym jak kawałek pieczeni” – to fragment libretta do znanej melomanom „Kantaty o kawie” Jana Sebastiana Bacha, którą Bach skomponował miedzy 1732 a 1734 rokiem.
Najwyraźniej bez kawy trudno się żyło już kilkaset lat temu – całe szczęście, że obecnie nie jest już ona towarem, na który stać tylko wybranych.
Kawa była muzyczną inspiracją nie tylko dla Bacha – w ciągu ostatnich kilku dekad powstało o niej sporo znanych piosenek, jak: „Coffe&TV” Blur, „One More Cup of Coffee” Boba Dylana, „Two Bends and a Coffee Machine” Savage Garden czy „Falling in love at a Coffee Shop” Landon Piga.
W utworach muzycznych kawie często towarzystwa dotrzymują papierosy („Cigarettes and Coffee” Otisa Reddinga czy „Coffee and Cigarettes” Augustany).
Trudno się dziwić, wszak te dwie używki to codzienna strawa muzyków.

Od kawy nie stronią też filmowcy, nic więc dziwnego, że jej motyw przewija się często w przeróżnych dziełach wielkiego i małego ekranu.
Zazwyczaj kawa odgrywa tam poważne role, pobudzając do refleksji i łącząc ludzi.
I tak w serii krótkometrażówek „Coffee and Cigarettes” Jima Jarmuscha kawa wystąpiła obok takich znanych gwiazd jak Roberto Benigni, Cate Blanchett czy Bill Murray.
Bohaterowie filmu, paląc papierosy i leniwie popijając kawę, rozmawiają o wyjątkowo oryginalnych sprawach, jak lody na kofeinie czy stosowanie nikotyny jako środka dezynfekującego.
O kawie powstało też sporo filmów dokumentalnych, np. „Victims of Cheap Coffee” (Ofiary taniej kawy), „Black Coffee” czy „Black Gold” (Czarne złoto).
Kawa zagrała np. bardzo ciekawą rolę w jednym z odcinków serialu te le wizyjnego „Star Trek: The Original Series”.
Wypicie kawy powoduje tam, że… ludzie znikają.
Dość przerażające, ale w wydaniu „Star Trek” nieprzekonujące.

Co zrobić z niedopitą kawą, która zdążyła wystygnąć?
Szkoda wylewać, lepiej złapać za pędzel i malować, malować…
Tak jak portorykański artysta, Francisco Rivera Rosa, który nie tylko malował z użyciem kawy, ale tak że ukuł specjalny termin „arfe” (od słów: art i café), oznaczający tworzenie obrazów barwnikiem kawy.
Ten rodzaj sztuki nazywany bywa również „kawowym malowaniem” lub „sztuką kawy”.
Rosa nie pozostał w swym artystycznym odkryciu osamotniony, kawą malują bowiem: Mira i Amita Chudasama, Andrew Sur, Angel Sarkela – Saur czy Karen Eland.
Ta ostatnia artystka wpadła na pomysł malowania obrazów wyłącznie kawą, gdy pracowała jako baristka.
By uzyskać odpowiednie kolory, nakłada delikatnie pędzelkiem od kilku do kilkunastu warstw espresso.
Ciemniejsze tonacje uzyskuje dzięki malowaniu kawą, która po zaparzeniu stoi kilka dni.
Jej prace to kawowe reprodukcje najsłynniejszych obrazów świata, rozbudowane o kawowy motyw.
Można je obejrzeć w Internecie.
Może więc warto pomyśleć dwa razy, zanim kolejna niedopita kawa wyląduje w zlewie?
Tekst ukazał się w magazynie C&C:
Autorka: MAGDALENA GRYN
artystka i jej obrazy powyzej...
Karen Eland, 38-letnia artystka, która piwa używa głównie do malowania obrazów.
I to jakich!
Sami zobaczcie, jak „po małym piwku” wyglądają stworzeni przez nią Justin Bieber, Lady Gaga, David Beckham czy prezydent Barack Obama! Oczko))

Wydrukuj tę wiadomość


Napisane przez: Małgosia
11-12-2011, 14:15
Forum: Karty w praktyce-osobno i w połączeniach
- Odpowiedzi (4)

Czy obecność Cesarza w uczuciach i V kielichów w domu, rodzinie zapowiada zawsze cos niemiłego? Zrobiłam sobie rozkład na najbliższy tydzień i zasmuciła mnie ta druga karta Smutny

Wydrukuj tę wiadomość


Napisane przez: Natka
09-12-2011, 21:31
Forum: Imiona
- Odpowiedzi (3)

Patryk to mężczyzna uparty, energiczny i nieco zaborczy. Uwielbia naukę, ciągle chce zdobywać wiedzę i odkrywać coś nowego, dlatego też ma dużą szansę zostać naukowcem. Wszystko co robi stara się robić perfekcyjnie i z pełnym zaangażowaniem. Nigdy się nie poddaje, walczy aż do końca, nawet kiedy inni dawno już się poddali. Kocha podróże i kraje, które mają w sobie jakieś tajemnice, i w których można odkryć coś ciekawego. Patryk jest mocno związany ze swoją rodziną.

Imieniny Patryka: 17 marca

Patroni i święci: św. Patryk

Zdrobnienia imienia Patryk
Paciek, Pacio, Paciora, Paciu, Paciuś, Paddy, Padi, Padryg, Pako, Papi, Papik, Papisiek, Papiś, Papryczka, Papryk, Papryka, Paprykarz, Paprykens, Paprynio, Papryś, Paputryk, Papyś, Partyk, Pary, Paryk, Pasiak, Pasiek, Pasiu, Pat, Pater, Patex, Pati, Patik, Patiko, Patison, Patisonek, Pato, Patol, Patonek, Patras, Patrencjusz, Patrex, Patricio, Patrick, Patricos, Patriczi, Patriko, Patrio, Patrison, Patro, Patrol, Patron, Patrox, Patrula, Patrulka, Patruś, Patrycjusz, Patrycy, Patryczak, Patryczek, Patryczens, Patryczko, Patryczuch, Patrykas, Patrykos, Patryl, Patrynia, Patrynio, Patryniu, Patrys, Patrysio, Patrysiu, Patrysiuniek, Patrysiątko, Patryszonek, Patryś, Pattrison, Patu, Patuś, Patuń, Patyk, Patyl, Patysia, Patyś, Pała, Pedro, Pepe, Peti, Petrić, Pitu, Pjontka, Pryk, Pryko, Pstryk, Pycek, Pysiek, Pysio, Pysiu, Rico, Tryk, Tusiek, Tuś, Tylu

Przysłowia
"Gdy zakochasz się w Patryku, będzie o to mnóstwo krzyku."

Szczęśliwa liczba: 1
Szczęśliwy kamień: hematyt
Szczęśliwy kolor: grafitowy

Imię Patryk w innych językach
język angielski: Patrick
język arabski: نبيل (Nabil)
język baskijski: Patirki
język bułgarski: Патрик (Patrik)
język chiński: 帕特里克 (Pàtèlǐkè)
język chorwacki: Patrik
język czeski: Patrik
język farerski: Pátrikur
język francuski: Patrice, Patrick
język gaelicki szkocki: Pàdraig
język grecki: Πατρίκιος
język hebrajski: פטריק (Patrik)
język hiszpański: Patricio
język irlandzki: Pádraic, Pádraig, Pádruig
język islandzki: Patrekur
język japoński: パトリック (Patorikku)
język kataloński: Patrici
język koreański: 패|트|릭 (Paeteurik), 파|트|리|시|오 (Patrisio)
język litewski: Patrikas
język łotewski: Patriks
język maltański: Patrizju
język niderlandzki: Patrick, Patricius
język niemiecki: Patrick
język norweski: Patrik, Patrick, Patryk
język portugalski: Patrício , Patrique
język rosyjski: Патрик (Patrik)
język rumuński: Patriciu
język serbski: Патрик (Patrik)
język szwedzki: Patrik
język ukraiński: Патрік (Patrik)
język węgierski: Patrik
język włoski: Patrizio, Pasquale

Historia imienia Patryk
Jest to przejęta z angielskiego forma imienia łacińskiego Patricius. Na gruncie łacińskim było to pierwotnie cognomen od słowa pospolitego patricius —członek rodu, którego ojciec zasiadał w senacie.
W dawnej Polsce imię to było znane w formie Patrycy, Petrycy zapożyczonej wprost z łacińskiego Patricius. Imię to nosił Andrzej Petrycy Nidecki (1522-1587), filolog, tłumacz i komentator Cycerona. Jako nazwiska formy Petrycy używał też Sebastian Petrycy z Pilzna (1554-1626), lekarz i filozof.
Przybliżymy postać jednego spośród czterech świętych.

PATRYK, APOSTOŁ IRLANDII
Urodził się około r. 385 w Tabernii (Tubernii), której nie sposób zidentyfikować; jest to może dzisiejsze Ravenglass; dość że położone było w tej części Brytanii, która należała już do cesarstwa. Patryka wcześnie ochrzczono, ale mimo to wychowywano, jakby się dziś powiedziało, po laicku. Gdy miał szesnaście lat, został porwany przez piratów i sprzedany jako niewolnik w Irlandii. Wtedy właśnie dokonała się w nim odmiana życia. Po sześciu latach udało mu się zbiec z Irlandii, ale zapomnieć o niej już nie potrafił. Wracała doń w snach i na jawie, wreszcie doznawszy mistycznego przeżycia, uświadomił sobie, że powołany jest do pracy nad jej nawróceniem. Żeby się do tego przez odpowiednie studium przygotować, udał się na kontynent i został uczniem Św. Germana z Auxerre. Jako pielgrzym podążył też do Italii i przez jakiś czas przebywał w koloniach mniszych na wyspach Morza Tyrreńskiego. Gdy potem okazał gotowość udania się do Irlandii, władze kościelne wzbraniały się przed udzieleniem aprobaty, zwłaszcza że zarzucono mu brak odpowiedniego wykształcenia. W końcu wyznaczono go na następcę pierwszego biskupa Irlandczyków, Palladiusza.
Nierzadko też życie jego było wystawione na niebezpieczeństwo. W końcu też niejednej przykrości doczekał się od swoich. Krytykowano go na miejscu i w Bretanii, zwłaszcza że zażądał ekskomuniki dla niejakiego Korotyka, który ze zbójecką bandą rycerzy najechał brzegi Irlandii, zabijając i uprowadzając w niewolę mieszkańców ochrzczonych przez Patryka.
Ostatnie lata spędził, jak przypuszczają, w jakimś klasztorze. Nie wiemy, kiedy umarł. Daty wskazywane koniekturalnie przez badaczy wahają się między r. 457 a 493. Pewniejsza jest bez wątpienia data dzienna, przekazana przez wiele starych martyrologiów. Jest nią 17 marca.

Źródło: <!-- m --><a class="postlink" href="http://imiona.sennik.biz/p/patryk.html">http://imiona.sennik.biz/p/patryk.html</a><!-- m -->

Wydrukuj tę wiadomość

  Jeż

Napisane przez: Iwona Agata
09-12-2011, 16:43
Forum: Księga symboli
- Odpowiedzi (3)

Jeż symbolizuje Słońce, ogień; czary; bogactwo; dotyk; sprzeciw, obronę, walkę ze złem; złego, złodzieja, łotra; pychę, gniew, żarłoczność, skąpstwo; słabość, małość, powolność; skromność; zachowawczość. Jeż (na Bliskim Wschodzie, w Azji Srodk.) — Słońce, ogień. Jeż zwija się w kulę najeżoną kolcami jak Słońce promieniami; pieczenie skóry od dotknięcia kolców jeża przypomina oparzenie od ognia. Jeż (w Azji Srodk.) — bohater cywilizacyjny, doradca człowieka, wynalazca rolnictwa związany z początkami życia osiadłego koczowników turkomongolskich. Jeż (w Chinach i Japonii) — bogactwo. Jeż — walka ze złem; przyjaciel ludzi jako pogromca jadowitych wężów. Jeż — dotyk, jeden z pięciu zmysłów; komplikacje dotykowe wynikłe z posiadania kolców: wg Pliniusza St. (10,83) jeże kopulują stojąc na tylnych nóżkach. Jeż — skromność, powściągliwość, konserwatyzm. Multa novit vulpes, verum echinus unum magnum łac. ’lis zna wiele sztuk, a jeż jedną, ale wielką*. Jeż — rzecz nie warta zachodu. modo, yenare Uporem: nunc mm tenes łac. ’spróbuj upolować zająca; dotąd złapałeś tylko jeża’ (Jeńcy 184 Plauta). Jeż — powolność, flegmatyczność, ociężałość, nieruchawość. Przysłowie: Spieszy się jak jeż z drożdżami (od anegdoty lud. o jeżu posłanym po drożdże, który wrócił po siedmiu latach, a na progu wywrócił się i wylał drożdże). Jeż — złodziej, rozbójnik. Okrada winnice z gron. Jeż — diabeł; skąpstwo, gniew, żarłoczność. Wg śrdw. bestiariuszy jeż zbiera spadłe winogrona, jabłka, figi, nabijając je na swoje kolce, a potem zjada je w ukryciu lub karmi nimi młode. Przysłowia: Sapie jak jeż z jabłkami. Ma jeża (węża) w kieszeni — skąpstwo nie pozwala mu sięgnąć do niej. Wg wierzeń lud. jeże wysysają mleko krów odpoczywających w polu. Jeż — łotr, złoczyńca, okrutnik. „Anna: ”Czyś nie ty króla tego zabił?” Gloucester: ”Prawda.” Anna: »Więc się przyznajesz, jeżu? O, daj Boże, abyś za grzeszny ten czyn w piekle gorzał!”” (Ryszard III 1.2 Szekspira, wg tł. L. Uiricha). Jeż — zwierzę czarowników, magów, demonów. Rusałka śpiewa: ,,Precz z dwudzielnym żądłem węże! Niech jeż, co się w kolcach leże, niech padalec i niech żmija łoże królowej omija” (Sen nocy letniej 2,3 Szekspira, tł. S. Koźmiana) — kołysanka dla Tytanii. Duchy Prospera „czasami jak jeże leżą na drodze i podnoszą kolei właśnie, gdzie gołą stąpać muszę nogą” (Burza 2, 2 Szekspira, tł. L. Uiricha), skarga Kalibana. Jeż — pycha. Przysłowie: Odyma się jak jeż. Postawić się jeżem — hardo, zuchwale. Jeż — energiczny sprzeciw. Przysłowia: Stawiać się jeżem (okoniem, sztorcem). Jeż pokole też. To nie sztuka zabić kruka albo sowę trafić w głowę, ale sztuka całkiem świeża gołą pupą siąść na jeża. Jeż — ubolewanie połączone z dokuczaniem. Przysłowie: Jeż kurczy się, a kole. W heraldyce: przezorny gospodarz. Koronowany jeż — godło króla fr. Ludwika XII. W marzeniu sennym: walka, kłopoty, trudności.

Wydrukuj tę wiadomość


Napisane przez: Krystyna
09-12-2011, 13:35
Forum: Dobre zdrowie
- Brak odpowiedzi

Lifting w lodzie zamknięty
Przekonaj się, że zwykła kostka lodu jest lepszym kosmetykiem niż drogi krem.

Mizianie się po skórze lodem brzmi strasznie?
E tam!
By wyglądać młodo, kobiety nie takie rzeczy ścierpią.
A mroźne odmładzanie naprawdę działa!
Dowody?
Generałowa Zajączkowa, żyjąca na przełomie XVIII i XIX w., która spała w nieogrzewanym pokoju, a pod łóżkiem ustawiała misy z lodem.
I co?
W wieku 70 lat wyglądała tak świeżo i ponętnie, że miała 30-letniego kochanka.
Lód poprawia bowiem krążenie w skórze i napina ją.
A jeśli zrobimy go z ziołowych naparów, nabierze podwójnej mocy.

Sposób na jędrne piersi i gładki dekolt
Zaparzaj przez kwadrans 2 łyżki ziela rozmarynu w 2 szklankach wrzątku.
Ostudź, przelej do pojemnika lub torebki na kostki do lodu.
Włóż do zamrażarki.
Codziennie rano wyłuskaj dwie kostki i po kąpieli wymasuj nimi piersi.
Wpierw dookoła omijając brodawki, a potem w górę, aż do szyi. Kiedy lód się roztopi, delikatnie zetrzyj resztki naparu ręcznikiem i wklep w skórę olej sezamowy lub oliwę.

Zlikwiduj sińce i wory pod oczami
Tym razem zamroź szklankę naparu ze świetlika.
Przygotuj go, zalewając łyżeczkę ziela 250 ml wrzątku, i po 10 minutach odcedź.
Rano dwie kostki owiń gazą i przez 5 minut delikatnie masuj skórę pod oczami, od wewnętrznej strony oka na zewnątrz.

Koniec poszarzałej i obwisłej skóry twarzy
Do szklanki wody mineralnej dodaj łyżeczkę soku z cytryny, wymieszaj i zamroź.
Po umyciu buzi przetrzyj ją cytrynową kostką, pełną wit. C.
Jak? Od dołu policzków ku górze i od środka czoła ku linii włosów.
Osusz twarz chusteczką higieniczną i nałóż krem lub olejek.

Metoda na błyszczące włosy
Każda fryzjerka powie ci, że jeśli chcesz mieć lśniącą fryzurę, to po umyciu włosów polewaj je zimną wodą.
To zamyka łuski włosa i sprawia, że staje się gładszy.
Ale moczenie głowy pod zimnym prysznicem nie jest miłe.
Zamiast tego przeciągnij po świeżo umytych pasmach kilkoma kostkami lodu.
Jeśli jesteś blondynką, możesz do tego wykorzystać zamrożony napar z rumianku (łyżeczka ziela zaparzana przez kwadrans w szklance wrzątku) – dodatkowo rozjaśnisz pasma.
Z kolei szatynki mogą pielęgnować włosy tak samo przygotowanym naparem herbacianym, a brunetki odwarem z kory dębu (garść kory gotuj przez 15 minut w 500 ml wrzątku).

I ty możesz mieć usta jak marzenie!
Dwie kostki lodu włóż do foliowej torebki i pociągnij nimi kilka razy obie wargi.
Dzięki temu staną się jędrne i zaróżowione.
Pola Malia
źródło

Wydrukuj tę wiadomość


Napisane przez: Krystyna
09-12-2011, 12:44
Forum: Akupresura
- Odpowiedzi (12)

Akupresura: szybka pomoc
Wiele dolegliwości zaskakuje nas w chwili, w której ani trochę się tego nie spodziewamy. W samym środku podróży skręcasz się z bólu brzucha, bo właśnie dostałaś okres. Wyjechałaś z przyjaciółmi do lasu i podczas grzybobrania nagle dopada cię ból zęba. Albo... uczestniczysz w ważnym zebraniu i czujesz, że ogarnia cię senność. Jak pomóc sobie w takiej sytuacji? Ratunkiem może być uciskanie odpowiednich receptorów na dłoniach. Już po krótkim czasie odczujesz przypływ sił, a ból przestanie ci dokuczać. Zaletą akupresury dłoni jest to, że (w przeciwieństwie do uciskania stóp) możesz stosować ją wszędzie.

To nie magia, to terapia
Uciskanie punktów na dłoniach, stopach, uchu, głowie czy innych częściach ciała stosowano już przed tysiącami lat, np. w Chinach, Egipcie czy Mongolii. W tej terapii nie ma żadnej magii, a mechanizm jej działania jest prosty. Zdaniem zwolenników tej metody, przez ciało człowieka biegną od głowy do koniuszków palców stóp i dłoni kanały, umożliwiające swobodny przepływ energii życiowej (Chińczycy nazywają ją chi, czyt. czi). Zakłócenia tego przepływu powodują osłabienie określonego narządu, np. żołądka, nerek czy gardła, przyczyniając się do różnych schorzeń. Jeśli uciskasz punkt odpowiedzialny za pracę danego narządu, układ wegetatywny natychmiast przekazuje ten bodziec do mózgu. Reakcją jest zwiększenie ukrwienia chorego organu. Dociera do niego więcej tlenu i szybciej usuwane są substancje toksyczne. Ból znika albo znacznie się zmniejsza. Uciskasz np. punkty palca lub krawędzi dłoni i... już po krótkim czasie przestaje cię boleć kręgosłup.

Gdzie uciskać dłoń, by pozbyć się bólu?
Najpierw przez 30 sekund potrzyj jedną dłoń o drugą, by dobrze je rozgrzać i pobudzić krążenie krwi. Potem rozluźnij palce i nadgarstki, lekko nimi poruszając.
Teraz już możesz zacząć rytmicznie uciskać (co pół sekundy) odpowiednie receptory – znajdziesz je na „mapkach” obu dłoni, zamieszczonych obok. Poniżej prezentujemy na zdjęciach akupresurę pomocną w określonych sytuacjach.

Receptory znajdujące się na lewej i prawej dłoni
Jeśli cierpisz na jakieś dolegliwości, sprawdź, gdzie znajduje się receptor odpowiedzialny za pracę danego narządu. Uciskanie punktów znajdujących się w środku kolorowych pól pozwoli uwolnić się od bólu.

   
1. Oczy
2. Uszy
3. Nos – zatoki
4. Szyszynka
5. Głowa
6. Gardło
7. Ramiona i barki
8. Układ krążenia
9. Kolana
10. Udo i podudzie
11. Stopa
12. Układ kostny, zęby
13. Płuca
14. Grasica, zaburzenia układu odpornościowego
15. Przepona 16. Żołądek, dwunastnica
17. Jelita
18. Serce
19. Kręgosłup
20. Gruczoły płciowe, węzły chłonne
21. Odbytnica
22. Układ nerwowy
23. Wątroba
24. Pęcherzyk żółciowy
25. Trzustka
26. Nerki
27. Nadnercza
28. Wyrostek robaczkowy
29. Śledziona
30. Pęcherz moczowy

Gdzie uciskać w nagłych wypadkach?

1. Rwa kulszowa, bóle głowy, zębów
 Punkt pokazany na zdjęciu to receptor przeciwbólowy. uciskaj go mocno, gdy cierpisz na bóle głowy lub innych części ciała (10 min).


2. Zdenerwowanie, atak paniki Gdy przeżywasz silne wzburzenie, gniew albo lęk, uciskaj wewnętrzną część przedramienia, 6 cm od nadgarstka (5–8 min).


3. Ból karku, sztywność
 Poranną sztywność, a także ból kręgosłupa szyjnego zlikwidujesz, uciskając przedramię, 5 cm od nadgarstka (10 min).


4. Kołatanie serca, niepokój Uspokoi cię i wyrówna pracę serca uciskanie punktu na powierzchni dłoni, pod palcem serdecznym (5–10 min).


5. Kolka wątrobowa
 Jeśli puchniesz po posiłkach i męczy cię kolka, spróbuj kilka razy dziennie uciskać palcami prawej ręki zewnętrzną krawędź lewej (5 min).


6. Zmęczenie, brak energii
Gdy chcesz szybko odzyskać energię, niezbyt mocno uciskaj przez 5–7 min punkt położony 2 cm od nasady dłoni.  

7. Bolesność i obrzęk kolan
 Palcem wskazującym i kciukiem uciskaj jednocześnie palec środkowy drugiej dłoni, w pobliżu paznokcia. Po 5 min zmień dłonie.  
Aleksandra Barcikowska

Wydrukuj tę wiadomość


Napisane przez: Krystyna
09-12-2011, 12:20
Forum: Akupresura
- Brak odpowiedzi

[ATTACHMENT NOT FOUND]
Punkty, które leczą
Akupresura jest najstarszą na świecie metodą leczenia, wymyśloną przed tysiącami lat przez Chińczyków.
Można ją stosować nie tylko na stopach i dłoniach, ale również na głowie.
Do tego nie musisz wcale mieć specjalnego miejsca i wiele czasu.
Możesz szybko usunąć ból, gdy jesteś np. na wycieczce albo w pracy.
Uciskanie jest bezpieczne nawet dla dzieci.
Przeciwwskazaniem jest jedynie choroba nowotworowa.
Kiedy i jak stosować akupresurę? Przeczytaj nasze rady.

Ważne punkty do uciskania
1. katar, ból głowy
2. na lepszą pamięć
3. katar uczuleniowy, neuralgia
4. na poprawę wzroku
5. ból zęba, paradontoza
6. zaparcia, bóle brzucha

Kobiece infekcje
Rozluźnij się, wyrównaj oddech.
Palcem wskazującym uciskaj przez 5 minut punkt umiejscowiony pod nosem.
Wskazane też przy gwałtownym osłabieniu lub chorobach zębów.
Przed akupresurą zwilż dłonie kilkoma kroplami olejku różanego.
Nie tylko pięknie pachnie, ale wspaniale ukoi skołatane nerwy.

Za nic nie możesz zasnąć
Najpierw przez 5 minut skoncentruj się na oddychaniu.
Gdy osiągniesz równy, spokojny oddech, pomyśl o jakimś przyjemnym miejscu.
Teraz uciskaj delikatnie punkty położone nad środkowymi kącikami oczu.

Cierpisz na bóle głowy
Usiądź wygodnie w fotelu lub połóż się, zamknij oczy, oddychaj głęboko.
Palcem wskazującym lub środkowym najpierw lekko, a potem mocniej uciskaj punkty na prawej i lewej skroni.
Rób to przez ok. 5 minut.

Boli cię brzuch albo dokucza ci pęcherz
Najpierw spróbuj się odprężyć (pomoże ci w tym seria głębokich oddechów.
Teraz zacznij oboma palcami wskazującymi lub kciukami uciskać punkty znajdujące się na granicy małżowiny ucha.
Punkty znajdują się pośrodku, w zagłębieniu.

Boli cię krzyż albo kręgosłup piersiowy
Dzięki akupresurze szybko złagodzisz ból, ale pamiętaj o tym, by jak najszybszej skonsultować się z lekarzem.
Musisz znaleźć na czubku głowy punkt położony pośrodku,
pomiędzy obiema małżowinami uszu.
Uciskaj go przez 5 minut.

Masz zawroty głowy lub problemy z koncentracją
Akupresura to dobry sposób na to, by szybko odzyskać jasność umysłu.
Najpierw połóż dłonie na głowie na 5 minut (palce powinny stykać się na czubku).
Uciskaj punkt położony z tyłu głowy, powyżej dolnej granicy włosów.
Rób to 5–10 minut.

Dopadł cię katar, krwawisz z nosa
Akupresura łagodzi stany zapalne, udrażnia zatkany katarem nos i skutecznie przyspiesza regenerację błony śluzowej.
Punkt, który powinnaś uciskać, znajduje się dokładnie w środku koniuszka nosa.
Uciskaj przez około 3 do 5 minut, a poczujesz wyraźną ulgę.
Tekst: Aleksandra Barcikowska
https://stylzycia.polki.pl/medycyna-natu...tykul.html

Wydrukuj tę wiadomość

  Ruby

Napisane przez: Krystyna
08-12-2011, 23:46
Forum: Litoterapia
- Odpowiedzi (19)

[Obrazek: Corundum-winza-19b.jpg]
Rubin
Kamień szlachetny o barwie od różowej do krwistoczerwonej. 
Jest to rzadki minerał z gromady tlenków (Al2O3), odmiana Korundu.
Występowanie
Jako składnik bogatych w Glin skałach metamorficznych, także jako minerał kontaktowy w marmurach dolomitowych i kalcytowych.
Miejsca występowania: Sri Lanka – (Ratnapura, Rakwana), Tajlandia – Chanthaburi Kambodża - Battambang, Pakistan – (pakistańska część Kaszmiru), Tanzania – (Longido, Winza), Kenia, Australia – (Queensland), Birma – (Mandalay, Mogok) , Afganistan – (okolice Jagdalak),

Polska – w przeszłości, piaski złotonośne Dolnego Śląska w okolicy Złotoryi, pegmatyty k/Karpacza i w gnejsach izerskich.
W Arabii Rubin polerowano za pomocą Onyksu.

Zastosowanie
Jeden z najcenniejszych kamieni szlachetnych w jubilerstwie.
Szczególnie poszukiwane są kamienie wykazujące asteryzm, powodowany igiełkowatymi wrostkami Rutylu, które są niesłychanie rzadkie.
Do wyjątkowych rzadkości należą kamienie wykazujące efekt Kociego Oka.
Najbardziej poszukiwane są kryształy o barwie czerwonej z delikatnym niebieskim odcieniem (tzw. „czerwień krwi gołębiej”).

Zastosowania techniczne:
Łożyska zegarkowe (XVIII w. John Harrison), w mechanice precyzyjnej, elektronice i automatyce oraz jako element laserów rubinowych.
Elementy narzędzi ogniotrwałych
Mały współczynnik rozszerzalności cieplnej oraz twardość przyczyniły się do zastosowania tego kamienia w trzpieniach współrzędnościowych maszyn pomiarowych.
źródło
źródło
źródło
źródło

Wydrukuj tę wiadomość


Napisane przez: Krystyna
08-12-2011, 21:42
Forum: Litoterapia
- Odpowiedzi (5)

[Obrazek: rhodonite-1920x1080-1.jpg]
Rhodonite-Rodonit
Minerał z gromady krzemianów. 
Należy do minerałów rzadkich, rozpowszechnionych tylko w niektórych regionach Ziemi.
Nazwa pochodzi od (rhodon gr. = róża) – aluzja do barwy minerału.
Ma zwykle na podstawowym czerwonym tle, czarne, dendrytyczne wrostki tlenku manganu.
Rodonit ma naturalną interesującą barwę, której nie poprawia się żadnymi zabiegami.          
Charakterystyczne czarne inkluzje to wrostki utlenionego manganu.

Występowanie
Spotykany w skałach metamorficznych: skarnach, wapieniach, marmurach.
W złożach rud manganowych, w osadach bogatych w rodochrozyt.

Miejsca występowania:
Rosja – rejon Świerdłowska, Ukraina Australia (Broken Hill) – materiał zbity, dobrze wykształcone kryształy pozyskiwane w galenie; Japonia (Honsiu); Meksyk,
Szwecja – (Vermland) – materiał jubilerski o pięknej różowoczerwonej barwie;
Tanzania – rejon Kilimandżaro, USA – Montana, Alaska, Kalifornia. Włochy – okolice Genui, Libola, San Marcelo.
W Polsce mineral zbliżony składem do rodonitu stwierdzono w wapieniach manganowych pomiędzy Doliną Chochołowską i Lejową w Tatrach.

Dobrej jakości rodonit stosowany jest w jubilerstwie jako kamień dekoracyjny oraz do wyrobu glazury i barwników malarskich.
Używany jest do wyrobu drobnych przedmiotów, waz, wisiorków, naszyjników, jako kamień dekoracyjny np. okładziny stacji metra w Moskwie.
Jako odrębny minerał zidentyfikowany został w 1819 roku.
Przeważnie występuje w postaci zbitej.
Kryształy są bardzo rzadkie.
Zabarwia się na różowo, ciemno-różowo lub czerwono a pod wpływem wietrzenia ciemnieje.
źródło

Wydrukuj tę wiadomość


Napisane przez: FairyWitch
08-12-2011, 13:51
Forum: Duchy-opowieści i porady
- Odpowiedzi (35)

Mam nadzieję, że dobry dział wybrałam...

Od dziecka, odkąd pamiętam ogromnie boję się ciemności. Boi się Nie bardzo wiem czemu, nie boję się że ktoś mógłby mi coś zrobić, raczej, że mogłabym coś tam zobaczyć.
Było nawet tak, że zapalałam wszędzie światło w każdym pomieszczeniu i biegłam do celu [w domu]... rodzice tłumaczyli, że przecież są w domu, nie ma się czego bać itd.
Ale nie przeszło mi ani trochę. Teraz jest o tyle lepiej, że mam strasznie małe mieszkanie i nie muszę biegać.
Mam też coś takiego, że zawsze jak jest ciemno to jakby czuję czyjąś obecność za plecami... mam dziwne uczucie i wtedy muszę szybciutko oprzeć się o coś, kogoś, aby zminimalizować to uczucie. Krzyk

Nie umiem sobie przetłumaczyć, nic na mnie nie działa.
Dlatego pytam i proszę jak to zwalczyć... bo trwa to już kilkanaście lat, nie ważne w jakim jestem miejscu, ani w jakim towarzystwie, jeśli jest całkowita ciemność lub maleńkie tylko światełko.

Czy jakąś runę, amulet/talizman, rytuał? Kotek

Planuję poszukać jakiegoś rozkładu Tarota aby dowiedzieć się jakie są źródła tego lęku.

Wydrukuj tę wiadomość


Napisane przez: Krystyna
07-12-2011, 22:17
Forum: Litoterapia
- Odpowiedzi (22)

   
Rhodochrosite
Minerał z gromady węglanów.
Należy do grupy minerałów rzadkich rozpowszechnionych tylko w niektórych rejonach Ziemi.
Piękny kamień, przeważnie o charakterystycznej dla niego bladoróżowej barwie.
Wewnątrz niego widzisz liczne pasma różniące się odcieniami
Nazwa pochodzi z greckiego rhodon -róża, chroma -barwa czyli różanobarwny ponieważ przypomina kolory bukietu róż od bladoróżowych po krwistoczerwone.
Jego synonim to "róża Inków".

Występowanie:
w Polsce nieduże skupiska kryształów oraz zwięzłe powłoki nerkowate w szczelinach w limonicie występują w Tarnowskich Górach.
Znajdowany jest w  Peru, Meksyku i USA (Montana).
W formie stalaktytów i stalagmitów, można go spotkać w  jaskiniach w Argentynie
Czyste jego okazy są dość rzadkie.
Występuje krystalicznie zarówno w przezroczystej barwie jak i nieprzezroczystej odmianie delikatnego różu z białymi, falującymi wzorami
Poznany został dopiero po II wojnie światowej.
Najlepszej jakości Rhodochrosite pochodzi ze starej kopalni srebra w San Luis w Argentynie, którą według zachowanych dowodów Inkowie zamknęli w XIII wieku.
Od tego czasu Rhodochrosite rósł tam  w postaci stalagmitu.  
Najnowsze miejsce pozyskiwania Rhodochrosite o barwie brązowo-czerwonej znajduje się w Afryce Południowej

Zastosowanie
do pozyskiwania manganu (tylko tam gdzie jest to opłacalne) – zawiera 43% Mn,
wykorzystywany w jubilerstwie,
do wyrobu rzeźb i różnych przedmiotów ozdobnych,
poszukiwany przez kolekcjonerów.
źródło

Wydrukuj tę wiadomość