1. Forum Ezoteryczne Dobry Tarot
Ostatnie wątki

Statystyki
  • Postów na forum:211.382
  • Wątków na forum:12.313
  • Użytkownicy:1.937
  • Najnowszy użytkownik:EdytaE

  Cyfomandra grubolistna

Napisane przez: Krystyna
01-10-2011, 18:58
Forum: Drzewa, krzewy, pnącza
- Odpowiedzi (1)

   
   
   
http://zmniejszacz.pl/zdjecie/2017/11/13...lants1.jpg

Cyfomandra grubolistna, ( Cyphomandra betacea)- gatunek rośliny z rodziny psiankowatych
(synonimy: tamarillo, pomidor drzewiasty, zgrabka grubolistna, zgrabka burakowata)  
Występuje w stanie dzikim na terenie Peru, Chile, Ekwadoru oraz Boliwii.
Jest uprawiany w Argentynie, Australii, Brazylii, Portugalii, Kolumbii, Kenii, Stanach Zjednoczonych, Wenezueli i w Nowej Zelandii.

Posiada jadalne owoce wielkości od 2 do 8 cm, występujące w 8 odmianach barwnych m.in. czerwonej (najczęściej spotykanej w handlu), żółtej czy pomarańczowej.
Są podobne do pomidora, mają galaretowaty miąższ i mało wyrazisty smak.
Są też z nim spokrewnione - tak jak on należą do psiankowatych, choć krzaki cyfomandry osiągają rozmiary niewielkich drzewek.

Pomidor drzewiasty jest wiecznie zielonym krzewem do 4-5 metrów wysokości, naturalnie występującym w tropikalnych rejonach Ameryki Południowej (Peru, Brazylia).
Pierwsze uprawy na skale handlową zostały założone w Nowej Zelandii.
 Obecnie spotykane są także w Afryce, Australii, Indiach, na Sri Lance, Maderze i w USA (Kalifornia).
 Plantacja trwa krótko, najczęściej do 6 lat , najwyżej do 10 lat.
Później stare rośliny są zastępowane młodymi.

Zastosowanie:
Kuchnia:
Cyfomandra uprawiana jest głównie dla owoców, które wielkością, kształtem i barwą przypominają nieco pomidora.
Również ich przyjemny, gorzkawosłodki smak porównywalny jest z pomidorami.
Skórka jest dość cierpka i dlatego nie nadaje się do spożycia.
Łatwo ją oddzielić od owocu po sparzeniu wrzątkiem.
Owoce cyfomandry można spożywać na surowo, dodawać do sałatek warzywnych i owocowych.
Z niedojrzałych owoców o ostrym, cierpkim smaku, przyrządza się w Indonezji zawiesiste sosy, podobne do keczupu, mocno przyprawione chili.
 Owoce bogate są w witaminę C, E, karoteny oraz sole mineralne (fosfor).
Inne zastosowania:
Z liści otrzymuje się ciemnobordowy barwnik, a sok z niedojrzałych owoców rozjaśnia lub odbarwia naturalnie farbowane tkaniny.
źródło
źródło

Wydrukuj tę wiadomość

  Davidia Chińska

Napisane przez: Krystyna
30-09-2011, 23:25
Forum: Drzewa, krzewy, pnącza
- Odpowiedzi (2)

   
Dawidia Cińska - Davidia involucrata
Dawidia jest drzewem niezwykłym.
Wielu botaników uważa ją za królową drzew strefy klimatu umiarkowanego.
Ze względu na kwiatostany otoczone pięknymi białymi podsadkami, zyskała sobie w wielu różnych językach miano drzewa chusteczkowego lub gołębiego.

Dawidia występuje w zachodnich Chinach, gdzie osiąga wysokość do 20 m.
U nas dorasta do 10 m.
W młodości ma pokrój stożkowaty, z czasem zaokrąglający się.
Pień prosty, u starszych okazów pokryty łuszczącą się korowiną barwy cynamonowej.
Liście szerokoowalne, ząbkowane, z czerwonymi ogonkami do 16 cm długości, sercowate u podstawy,
wiosną mają barwę brązową, następnie zielenieją, a jesienią przebarwiają się na żółto.
W maju tworzą się gęste, zwisłe, główki do 2 cm średnicy, składające się z niepozornych kwiatów
z czerwonopurpurowymi pręcikami.
Każdy kwiatostan jest otoczony przez parę białych, do 20 cm dugości podsadek i to właśnie ten zadziwiający twór decyduje o jej nieprzepartym uroku.
Potrzebuje żyznych, świeżych, głębokich i próchnicznych gleb.
Słonecznego lub półcienistego stanowiska, oraz bezwzględnie osłoniętego od silnych wiatrów, które w przeciwnym razie mogłyby zniszczyć to delikatne drzewo.
Jest wrażliwa na suszę, a w młodośc wymaga okrycia na zimę, gdyż młode pędy cierpią od mrozu.
Starsze drzewa są odporne, ale tylko w Polsce Zachodniej, na Pomorzu Zachodnim i cieplejszych okolicach Wielkopolski.
Cięcie formujące ma kluczowe znaczenie przez pierwsze pięć lat wzrostu.
Zaleca się wyprowadzenie centralnego przewodnika tak wysoko, aby możliwe było podejście pod roślinę.
Dawidii nie nękają żadne szkodniki czy choroby.
źródło
źródło

Wydrukuj tę wiadomość

  Dąb

Napisane przez: Krystyna
30-09-2011, 22:12
Forum: Drzewa, krzewy, pnącza
- Odpowiedzi (11)

   
Dąb (Quercus L.)
– rodzaj drzew, rzadziej wysokich krzewów, zaliczony do rodziny bukowatych (Fagaceae Dumort.). Należy do niego ok. 200 gatunków występujących prawie wyłącznie w strefie umiarkowanej półkuli północnej oraz w wyższych partiach gór strefy tropikalnej.
Najdalej na południe występują na Wyspach Sundajskich.
Gatunkiem typowym jest Quercus robur L.

Rodzaj dąb obejmuje około 600 gatunków, z których w Polsce rodzime są trzy:
dąb szypułkowy (Q. robur),
dąb bezszypułkowy (Q. petraea)
oraz dąb omszony (Q. pubescens).

Zdecydowanie najbardziej rozpowszechniony jest u nas dąb szypułkowy;
to on również osiąga największe rozmiary i najstarszy wiek.

Drugi nasz rodzimy gatunek - dąb bezszypułkowy jest znacznie rzadszy, jednak jego pojedyncze osobniki można spotkać na obszarach (zwłaszcza nizinnych) przeważającej części kraju.      
W/w dęby krzyżują się ze sobą dając mieszańce.

Trzecim gatunkiem jest dąb omszony.
Drzewo to jest w Polsce do tego stopnia rzadkie (nawet w uprawie!), że jako zagrożone wyginięciem
zostało wpisane do Polskiej Czerwonej Księgi Roślin.
Jedyne naturalne stanowisko dębu omszonego w Polsce znajduje się w rezerwacie w Bielinku nad Odrą.
Na obszarze swojego naturalnego występowania (głównie suche lasy Europy południowej i Azji Mniejszej) dąb omszony tworzy mieszańce z bezszypułkowym.

Kształt liści oraz ich jesienne przebarwienie, a także okres dojrzewania żołędzi stanowią podstawę
jednego z najważniejszych podziałów rodzaju na dęby białe i czerwone.

Dęby białe (podrodzaj Quercus) posiadają liście o zaokrąglonych klapach, przebarwiające się zwykle na żółto oraz jadalne, dojrzewające w ciągu jednego roku żołędzie.
Dębami białymi są wszystkie trzy nasze rodzime dęby: szypułkowy, bezszypułkowy i omszony.

Dęby czerwone (podrodzaj Erythrobalanus) posiadają z kolei liście o zaostrzonych klapach, przybierające
na jesieni różne odcienie czerwonego koloru, a ich dojrzewające w ciągu dwóch lat żołędzie są niejadalne wskutek gorzkiego smaku.
Najczęściej spotykanym w Polsce przedstawicielem dębów czerwonych jest dąb czerwony;   znacznie rzadziej można spotkać dęby błotny i szkarłatny.

Z obcych gatunków najbardziej rozpowszechniony w Polsce jest pochodzący z Ameryki Północnej i sadzony  jako popularne drzewo ozdobne dąb czerwony (Q. rubra).
Inne interesujące gatunki to uprawiany ze względu na bardzo grubą, korkową korowinę dąb korkowy (Q. suber), dąb burgundzki (Q. cerris) z miseczkami żołędzi zbudowanymi z długich, frędzelkowatych łusek,
dęby szkarłatny (Q. coccinea) i błotny (Q. palustris) z bardzo głęboko powcinanymi klapami liści oraz posiadający niepodobne do innych dębów, eliptyczne, nieklapowane i obrzeżone kolcami liście dąb ostrolistny (Q. ilex).

Gatunki dziko rosnące w Polsce
dąb burgundzki (Quercus cerris L.) – antropofit zadomowiony
dąb bezszypułkowy (Quercus petraea (Matt.) Liebl., syn. Q. sessilis Ehrh.)
dąb czerwony (Quercus rubra L.) – antropofit zadomowiony
dąb omszony (Quercus pubescens Willd., syn. Q. lanuginosa Lam.) – antropofit zadomowiony
dąb szypułkowy (Quercus robur L.)

Zastosowanie
=Roślina ozdobna: dęby stosowane są przede wszystkim ze względu na swoją długowieczność, przez długie lata mogą stanowić trzon drzewostanu.
=Roślina lecznicza.
Kora niektórych gatunków jest składnikiem wielu mieszanek ziołowych, a odwar z kory był stosowany
wewnętrznie przy biegunkach, a zewnętrznie przy odmrożeniach i oparzeniach
=Niektóre gatunki dębów mogą mieć znaczenie jako rośliny miododajne.
Wytwarzają one spadź (tzw. rosę miodową).
=Drewno dębu stosunkowo ciężkie i twarde znajduje powszechne zastosowanie w stolarce wewnętrznej
budowlanej, meblarstwie.
Ze względu na swoją odporność na ścieranie doskonale nadaje się do wyrobu klepki podłogowej.
Wyroby z dębiny z biegiem czasu ciemnieją w naturalny sposób od wody, a ze względu na zawartość
garbników reagują łatwo ze środkami chemicznymi zwłaszcza farbami (sole, kwasy, zasady).
Drewno dębowe ma tendencje do pękania przy dużych mrozach ze względu na duże naprężenia wewnętrzne, jest to drewno doskonałe na stolarkę wewnętrzną, lecz bardzo ryzykowne do stosowania zewnętrznego zwłaszcza okien i drzwi.
=Kora dębu zawiera dużą ilość taniny i od stuleci jest stosowana z powodzeniem w garbarstwie do wyprawiania skór.
http://pl.wikipedia.org/wiki/D%C4%85b
http://drzewa.nk4.netmark.pl/atlas/dab/dab.php
źródło

Wydrukuj tę wiadomość

  Eukaliptus

Napisane przez: Krystyna
30-09-2011, 19:26
Forum: Drzewa, krzewy, pnącza
- Odpowiedzi (16)

   
Eucalyptus
Rodzaj wiecznie zielonych krzewów lub drzew należący do rodziny mirtowatych.
Należy do niego ok. 600 gatunków.
Niemal wszystkie Eukaliptusy rosną w Australii i Tasmanii, gdzie tworzą wiecznie zielone lasy lub zarośla (skrub).
Roślinę tę można hodować w domu.
Zastosowanie
Drewno jest bardzo cenne, wykorzystuje się je w budownictwie, meblarstwie.
Z ich liści wytwarza się olejki eteryczne używane w przemyśle farmaceutycznym.
Niektóre gatunki uprawia się jako rośliny ozdobne.
Są wykorzystywane do osuszania bagien, ze względu na bardzo silną transpirację.
Eukaliptusy są głównym pożywieniem koali.
Eukaliptus to nie tylko drzewo,ale także kwiat który otworzony i przyłożony na ranę łagodzi ból.
Gatunki najciekawsze...
Eucaliptus Globulus
Eucalyptus Citriodora
Eucalyptus Amygdalina
wiecej tutaj
wykaz gatunków z opisami

Wydrukuj tę wiadomość

  Figowiec

Napisane przez: Krystyna
30-09-2011, 19:09
Forum: Drzewa, krzewy, pnącza
- Odpowiedzi (39)

   
Ficus 
Rodzaj roślin z rodziny morwowatych (Moraceae Link), do niedawna obejmujący ok. 1200 gatunków, z których część została obecnie wydzielona w odrębne
rodzaje tej rodziny.
Obejmuje gatunki starego świata, głównie tropikalnej części Azji, Australii i wysp Oceanii oraz zach. Afryki.
Nieliczne gatunki występują w basenie Morza Śródziemnego (głównie uprawny figowiec pospolity (Ficus Carica) (figa).
1 gatunek we florze Polski występuje jako Efemerofit.
Gatunkiem typowym jest Ficus Carica L.

Gatunki (wybór)
Ficus Benghalensis
Ficus Benjamina 
Ficus Radicans Roxb.
Ficus Lyrata Warb. syn. Ficus Pandurata Hance
Ficus Montana Roxb.
Ficus Religiosa
Ficus Pumila 
Ficus Carica 
Ficus Elastica 
Ficus Sycomorus
Ficus Macrophylla 
Ficus Cyathistipula Ward.
Ficus Deltoidea Jack syn. F. Diversifolia bBume
Ficus Retusa 
Ficus Rubiginosa
https://botany.cz/cs/ficus-menabeensis/

Wydrukuj tę wiadomość

  Głóg

Napisane przez: Krystyna
30-09-2011, 18:13
Forum: Drzewa, krzewy, pnącza
- Odpowiedzi (15)

   
Krzew głogu
Na zakręcie kamiennego traktu
pośród kolców, na zielonym krzewie
wędrowiec pozostawił strzępy myśli.
Zwisały rozdygotane, na pajęczych sieciach
zupełnie, zapomniane.

Nikt nie zaglądał w tamte strony.
Wiatr omijał to pustkowie.
Myśli pod ciężarem śniegu
upadły bezsilne na zamarznięte
fioletowe grudy, usnęły.

Słońce ogrzało ziemię, nastała wiosna.
Zakwitły krzewy przydrożnego głogu.
Delikatnie listkami uniosły myśli,
aby nabrały odpowiednich kolorów i siły.
Nastała pora życia.

Przechodniu, jeśli dojdziesz w te strony
poszukaj na zakręcie owego krzewu.
Opowie niesamowitą historię,
o strzępach zapomnianych myśli,
dziś pełnych szczęścia.
Autor: kazap

Wydrukuj tę wiadomość

  Granatowiec

Napisane przez: Krystyna
30-09-2011, 17:58
Forum: Drzewa, krzewy, pnącza
- Odpowiedzi (9)

   
   
Punica-Granatowiec 
nieliczny gatunkowo rodzaj drzew lub ciernistych krzewów.
Zalicza się tutaj jedynie dwa gatunki pochodzące z basenu Morza Śródziemnego.

Gatunki
Punica Granatum
Punica Protopunica

Wydrukuj tę wiadomość

  Jabłoń

Napisane przez: Krystyna
29-09-2011, 21:15
Forum: Drzewa, krzewy, pnącza
- Odpowiedzi (9)

   
Jabłoń (Malus Mill.)– rodzaj roślin wieloletnich należący do rodziny różowatych.
Występuje powszechnie w strefie klimatów umiarkowanych.
Znanych jest ok. 25 gatunków dziko rosnących, w Polsce występuje kilka z nich (głównie jako rośliny uprawne).
Gatunkiem typowym jest Malus sylvestris Mill.

Gatunki flory Polski
jabłoń domowa (Malus domestica Borkh.) – antropofit zadomowiony i gatunek uprawiany
jabłoń dzika, płonka (Malus sylvestris Mill.)
jabłoń jagodowa (Malus baccata (L.) Borkh.) – gatunek uprawiany
jabłoń kwiecista (Malus floribunda Siebold) – gatunek uprawiany
jabłoń Niedźwieckiego (Malus sieversii (Ledeb.) M. Roem. 'Niedzvetskyana') – gatunek uprawiany
jabłoń niska, j. rajska (Malus pumila Mill.) – gatunek uprawiany
jabłoń purpurowa (Malus ×purpurea Rehder) – gatunek uprawiany
jabłoń Scheideckera (Malus ×scheideckeri L. Späth ex Zabel – gatunek uprawiany

Znaczenie kulturowe
W mitologii celtyckiej jabłoń miała dawać schronienie duszom zmarłych.
W centrum Avalonu w celtyckich zaświatach ma rosnąć jabłoń posiadająca jednocześnie kwiaty i owoce.
Zjedzenie jabłka z tej jabłoni miało dawać wieczną młodość i nieśmiertelność.
W mitologii greckiej występują natomiast jabłonie rosnące w sadzie nimf Hesperyd rodzące złote jabłka dające nieśmiertelność.
Natomiast w chrześcijaństwie jabłko utożsamiane jest z grzechem.
źródło

Wydrukuj tę wiadomość

  Jesion

Napisane przez: Krystyna
29-09-2011, 20:45
Forum: Drzewa, krzewy, pnącza
- Odpowiedzi (17)

   
Gdy jesień wstanie deszczowym dzionkiem
Jesion brązową wkłada jesionkę,
A że od mody nigdy nie stroni
Wiosną założy płaszczyk zielony
(Wł. Ścisłowski)

Wydrukuj tę wiadomość

  Jodła

Napisane przez: Krystyna
29-09-2011, 18:53
Forum: Drzewa, krzewy, pnącza
- Odpowiedzi (27)

   
Jodła (Abies Miller 1756)
Rodzaj zimozielonych drzew z rodziny sosnowatych obejmujący blisko 50 gatunków, które występują na półkuli północnej.
Rodzaj bardzo wysokich, zimozielonych drzew iglastych.
Wyróżniają się one przede wszystkim podługowatymi, stojącymi na gałęziach szyszkami, które po dojrzeniu całkowicie rozpadają się na drzewie, pozostawiając na gałęziach jedynie sterczący trzpień
(nigdy nie znajduje się szyszek Jodeł pod drzewami).
Pojedyncze, płaskie igły Jodeł są na końcach zaokrąglone lub delikatnie wcięte, a przez to nie kłujące.
Przylegają one do gałęzi charakterystyczną, krążkowato rozpostartą stopką (dobra cecha rozpoznawcza!), a ich ustawienie jest przeważnie grzebieniaste.
Drewno Jodeł nie wytwarza żywicy (w korze występują jednak pęcherzyki żywiczne).

Gatunki uprawiane
Abies x Arnoldiana
Abies balsamea
Abies Bornmuelleriana
Abies Cephalonica Loudon)
Abies Concolo
Abies Nordmanniana
Abies Coreana
Abies x Borisii-regis
Abies Homolepis
Abies Grandis 
Abies Procera 
Abies Veitchii

Rodzaj Jodła jest jednym z najliczniejszych rodzajów rodziny sosnowatych.
Obejmuje on około 50 gatunków, z których 5(-6) występuje naturalnie w Europie, w tym jeden - Abies Alba - w Polsce.
Z uprawianych u nas gatunków na szczególną uwagę zasługuje m.in. wyróżniająca się bardzo ciekawym kształtem igieł Abies Procera oraz sprzedawana często jako drzewko bożonarodzeniowe Abies Nordmanniana).
Do najciekawszych gatunków należy Abies Grandis- drzewo to w swojej ojczyźnie, którą są północnozachodnie obszary Ameryki Północnej, osiąga nawet 100m wysokości!
Mierząca 64.27m wys. Jodła Olbrzymia rosnąca w Szkocji jest trzecim (po Eukaliptusach) najwyższym notowanym obecnie (2010 r.) drzewem w Europie
Rodzajem najbliżej spokrewnionym z Jodłą jest Cedr.

Wydrukuj tę wiadomość

  Judaszowiec

Napisane przez: Krystyna
29-09-2011, 18:39
Forum: Drzewa, krzewy, pnącza
- Odpowiedzi (8)

   
Judaszowiec (Cercis L.)
Rodzaj roślin z plemienia Cercideae – jednej z najstarszych lub najstarszej linii rozwojowych bobowatych (Fabaceae).
W obrębie plemienia rodzaj Judaszowiec stanowi zresztą także klad bazalny
Dawniej rodzaj zaliczany był brezylkowatych Caesalpinioideae (podrodziny lub rodziny w zależności od ujęcia systematycznego)
Należy do niego 10 gatunków.
Gatunkiem typowym jest Cercis siliquastrum L..
W wielu językach w nazwie tej rośliny pojawia się imię Judasza, który według podania powiesił się na tym właśnie drzewie.
Wszystkie gatunki judaszowców wytwarzają kwiaty nie tylko na pędach, ale również na grubych konarach, a nawet na pniu (kaulifloria).
Liście są pojedyncze co jest cechą wyraźnie różniącą od innych przedstawicieli bobowatych
Gatunki
• Cercis Canadensis L. – judaszowiec kanadyjski
• Cercis Chinensis Bunge – judaszowiec chiński
• Cercis Chingii Chun
• Cercis Chuniana F. P. Metcalf
• Cercis Gigantea ined. – judaszowiec olbrzymi
• Cercis Glabra Pamp.
• Cercis Griffithii Boiss.
• Cercis Occidentalis Torr. ex Gray – judaszowiec zachodni
• Cercis Racemosa Oliv.
• Cercis Siliquastrum L. – judaszowiec południowy
źródło

Wydrukuj tę wiadomość


  1. Forum Ezoteryczne Dobry Tarot